Κάποιοι ενοχλήθηκαν και πάλι από το κείμενο μου. Πρώτα από όλα ποιός είπε ότι ανήκουμε στον ίδιο χώρο; Κι έπειτα μερικές διευκρινίσεις.
Ο ίδιος ο Ελληνικός Λαϊκός Πολιτισμός, κατεξοχήν το παλιό καλό ελληνικό λαϊκό (δημοτικό) τραγούδι των πόλεων - τα ρεμπέτικα είναι τα δημοτικά των πόλεων - έχει "τουρκικά" στοιχεία. Όπως και ο τουρκικός λαϊκός πολιτισμός έχει αφομοιώσει βυζαντινά στοιχεία.
Αυτό το γεγονός, ενώ οι νέο-Οθωμανοί το εκμεταλλεύονται στο έπακρο, στην δική μας πλευρά παράγει φουλ κομπλεξισμό! Ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Εξού πχ η απαγόρευση των ρεμπέτικων από τον Μεταξά και η έμφαση στις καντάδες, ως ιταλικές, δυτικές, αν αυτό δεν είναι κόμπλεξ, τί είναι;
Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Είναι ευρέως διαδεδομένη η τάση της απόρριψης του Ελληνικού Λαϊκού Πολιτισμού στο όνομα μιας απροσδιόριστης δυτικής ελληνικής ταυτότητας. Ειδικά στους φιλοδυτικούς εθνικιστικούς κύκλους, αλλά όχι μόνο και οι φιλελέδες τα ίδια είναι. Να την η εκλεκτή συγγένεια που εκτυλίσσεται επί ουκρανικού εδάφους.
Για τους μυημένους πάει ακόμα πιο βαθιά. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να λένε ότι πχ οι Πόντιοι δεν είναι Έλληνες φυλετικά και πολιτισμικά. Είναι το ίδιο φαινόμενο σε εξειδικευμένο επίπεδο. Δλδ λένε τα ίδια που λένε και οι "Ουράνιο Τόξο" οι οποίοι και μέσα από τον δήθεν αντιρατσισμό τους ονομάζουν τους Πόντιους εποίκους στην Μακεδονία και τους εαυτούς τους μοναδικούς αυτόχθονες. Να τες πάλι και οι εκλεκτές φιλελέδικες συμμαχίες αλά Ουκρανία ...
Και όχι μόνο. Ενώ κατηγορούν ( και απειλούν) εμένα ότι δήθεν έχω κάποια σχέση με τον ρωσικό παράγοντα στο μακεδονικό, είναι αυτοί οι ίδιοι που χύνουν το δηλητήριο του εθνοτικού μίσους στα μυαλά και τις καρδιές των σλαβοφώνων Ελλήνων που λένε τα ίδια με τους χρήσιμους ηλίθιους που χύνουν το δηλητήριο του μίσους για τους Πόντιους στους υπόλοιπους Έλληνες και όλοι μαζί δυτικόφιλοι και αντιρωσιστές...
Εγώ, αν και αυτόχθων της Μακεδονίας, τέτοιες παπαριές για τους Πόντιους δε λέω. Γιατί η ταυτότητα μας πάει πέρα από τα μανιχαϊστικά δίπολα αυτοχθονισμός-ετεροχθονία.
Οι Τούρκοι λοιπόν, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, διεξάγουν και έναν υβριδικό πολιτιστικό/ πολιτισμικό πόλεμο. Στον οποίο η "δική μας" ελίτ δεν έχει τίποτα να αντιπαραθέσει παρά μόνο τις πολυπολιτισμικές μπούρδες. Αλλά και οι εθνικιστές, σε μεγάλο βαθμό, δεν έχουν τίποτα να αντιπαραθέσουν παρά "Τούρκοι Μογγόλοι δολοφόνοι". Ένας λοιπόν "Ελληνικός Ευρασιανισμός" είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και απαραίτητος.
Δεν νομίζω πχ ότι υπάρχουν Ιταλοί ή Ισπανοί εθνικιστές που να αρνούνται την γερμανική επιρροή και το γερμανικό αίμα που κυλάει στις φλέβες τους. Ο Ελληνισμός δεν είναι κάποιο tribe να έχει αυξημένο φορτίο φυλετικής καθαρότητας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε ένα ξερωγώ παγκόσμιο πολυφυλετικό μείγμα. Απλά τα όρια μας είναι ευρύτερα του tribe και της εθνότητας. Δεν είμαστε Ισλανδία. Δεν είμαστε εθνοτικό κράτος. Είμαστε Εθνό-Πολιτισμός.
Τα tribe και τις εθνοτικές ιδιαιτερότητες τις εσωκλείουμε, δεν ταυτιζόμαστε με ένα αποκλειστικά, παρά μόνο ως πρόσωπα, όχι ως Μεγάλο Σύνολο.
Και είναι κατεξοχήν εκείνοι που όντως καταφάσκουν στο ιδιοπροσωπικό tribe τους που καταφάσκουν και στην Μεγάλη Πατρίδα. Οι άλλοι μοιάζουν καταπληκτικά με τον μεταμοντέρνους αριστεριστές. Το απάτριδο μητροπολιτικό σχιζοπρολεταριάτο από την μια και η μονολιθική γκάου σωβινιστική ταυτότητα από την άλλη, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Και έτσι λύνονται και αυτά τα ζητήματα. Μέσω της Ενότητας στην Πολλαπλότητα. Αυτός είναι ο Ελληνισμός. Αυτό εννοώ όταν λέω Ελληνικός Ευρασιανισμός. Αυτή είναι και η μόνη ουσιαστική απάντηση στον τουρκικό υβριδικό πολιτιστικό/ πολιτισμικό πόλεμο που διεξάγεται τώρα καθώς μιλάμε. Ότι δλδ απαντάμε στον Φαλμεράυερ απαντάμε και στους Τούρκους. Ε, και;!
Και αυτό θέτει και τις βάσεις για την Ρεκονκίστα. Γιατί μια Ελλάδα που δεν είναι αναθεωρητική τουλάχιστον ταυτοτικά, διότι κρατικά και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων προς το παρόν δεν μπορεί, είναι μια Ελλάδα που θα συρρικνωθεί - ήδη συρρικνώνεται - στο επίπεδο ενός εθνοτικού από την μία, προς μεγάλη χαρά κάποιων χρήσιμων ηλίθιων, πολυφυλετικού πολυπολιτισμικού από την άλλη κράτους.
Η απάντηση δλδ στην πολυφυλετική πολυπολιτισμικότητα δεν είναι το εθνοτικό κράτος, αυτό είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι το Εθνοπολιτισμικό κράτος. Το κράτος της Ενότητας στην Πολλαπλότητα. Και πρέπει να πάμε πέρα από το επίπεδο της διεκδίκησης εδαφών, στην διεκδίκηση καρδιών.
Τα δύο πρώτα εγγράφονται στην μεριά της Ατλαντικής Παγκοσμιοποίησης. Το τρίτο - ως αληθινή Τρίτη Διαλεκτική Θέση - κωδικοποιείται Ευρασιανισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου