Σελίδες

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημογραφικό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημογραφικό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων



Η Δημοκρατία του Νίγηρα, με σουνίτες το 80% του πληθυσμού, καταγράφει τη μεγαλύτερη βρεφική θνησιμότητα στον κόσμο: πάνω από 11%. Έχει όμως και τον μεγαλύτερο δείκτη γονιμότητας: 7,6 γεννήσεις ανά γυναίκα. Ο μισός πληθυσμός της είναι μόνιμα κάτω από 15 ετών, δηλαδή εκτός παραγωγής. Και το μισό του άλλου μισού, οι γυναίκες, είναι στο σπίτι και "παράγουν” παιδιά. Άρα, ένα 25% καλείται να συντηρήσει το υπόλοιπο 75%. Χειρότερα κι από την "ηλικιωμένη” Ευρώπη. Δεν είναι βιώσιμο αυτό το μοντέλο. Οι μετανάστες από το Κονγκό, μια χώρα πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους και με μέγεθος όσο Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία, Αυστρία, Τσεχία, Δανία και Ελλάδα μαζί (!) την εγκαταλείπουν για να έρθουν στη Μόρια!

Αν η Ευρώπη απορροφά συνεχώς τις πλεονάζουσες γεννήσεις του τρίτου κόσμου, ούτε το δικό της πρόβλημα θα λύσει ούτε την αιτία του προβλήματος θα θεραπεύσει. Αντιθέτως, θα μεταβληθεί σε ισλαμικό χαλιφάτο σε μερικές δεκαετίες και η εξαθλίωση αυτών των κοινωνιών θα μεταφερθεί στα σωθικά της. Σκληρό αλλά αληθινό: η φύση ισοφαρίζει τον θάνατο με ζωή και τη ζωή με θάνατο. Για χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες σε όλον τον κόσμο, όχι μόνο στην Αφρική, έκαναν πολλά παιδιά. 6 παιδιά ανά γυναίκα ήταν ο μέσος όρος στην Αγγλία το 1820. Μόνο 2-3 απ’ αυτά ενηλικιωνόντουσαν. Έτσι υπήρχε ισορροπία στον πληθυσμό, οι φυσικοί πόροι δεν εξαντλούνταν και το ανθρώπινο είδος βελτιωνόταν, γιατί επιβίωναν τα ανθεκτικότερα γονίδια. Οι γεννήσεις μειώθηκαν όταν και όπου ήρθε η οικονομική ανάπτυξη.

Σε πολλά κράτη της Αφρικής και της Ασίας η ανάπτυξη δεν έφτασε ποτέ. Έφτασαν όμως τα φάρμακα, οι γιατροί του κόσμου, οι διηπειρωτικές υιοθεσίες, οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί. Και εστίασαν στη μία πλευρά της ζυγαριάς: την παιδική θνησιμότητα και την καταπολέμηση των ασθενειών. Αλλά δεν άγγιξαν την άλλη: τις θρησκευτικές και κοινωνικές δομές, τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, που συνεχίζουν την παραγωγή ανθρώπων αφειδώς. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του "ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού" της Δύσης; Μετέτρεψε ένα μοντέλο σχετικά ισορροπημένης, σε σχέση με το περιβάλλον, επιβίωσης σε μια πληθυσμιακή βόμβα. Μόνον ο πληθυσμός της Νιγηρίας προβλέπεται από τα 200 εκατομμύρια που είναι σήμερα να ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο το 2100.

Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα. Και αυτό θα συνεχίσει να τροφοδοτεί τις ροές, ακόμα κι αν τα κίνητρα μηδενιστούν. Τι θα κάνεις, αν 10 εκατομμύρια Αφροασιάτες σπάσουν τον φράχτη του Έβρου και μπουκάρουν στην Ευρώπη; Κι αν από πίσω έρχονται άλλα 100 εκατομμύρια; Δεν υπάρχει μέσο ή ακόμα και όπλο να τους αντιμετωπίσει. Μ΄ αυτό θα έπρεπε να ασχολείται, ως θέμα μείζονος σημασίας, ο ΟΗΕ: τον έλεγχο των γεννήσεων στον τρίτο κόσμο. Αλλά, έτσι όπως κατάντησαν οι παγκόσμιοι ηγέτες, δημοσιοσχεσίτες, ισορροπιστές και παζαρτζήδες - τι θες να σου δώσω για να με εκλέξεις; - υπάρχει κανένας να ασχολείται με αυτό που θα έπρεπε να ασχοληθεί;


https://www.capital.gr/arthra/3437376/sfragiste-ta-kinitra-oxi-mono-ta-sunora