Πρόκειται για έναν υπαρξιακό πόλεμο. Μια υπόθεση "πράξε ή πέθανε"(Do or Die),
γράφει ο Pepe Escobar.
Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με την ψυχολογία. Ρωτήστε τη ναζιστική Γερμανία. Παρ' όλα αυτά, ήταν αστείο να παρακολουθείς τα μέσα ενημέρωσης του ΝΑΤΟ στο Χάρκοβο, να καμαρώνουν ομόφωνα για "το χτύπημα με το σφυρί που βγάζει νοκ άουτ τον Πούτιν", "οι Ρώσοι έχουν πρόβλημα" και διάφορες ανοησίες.
Γεγονότα: Οι ρωσικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από το έδαφος του Χάρκοβο στην αριστερή όχθη του ποταμού Όσκολ, όπου τώρα οχυρώνονται. Η γραμμή Χάρκοβο-Ντονέτσκ-Λουγκάνσκ φαίνεται να είναι σταθερή. Το Krasny Liman απειλείται, πολιορκείται από ανώτερες ουκρανικές δυνάμεις, αλλά όχι θανατηφόρα.
Κανείς -ούτε καν η Μαρία Ζαχάροβα, το σύγχρονο γυναικείο ισοδύναμο του Ερμή, του αγγελιοφόρου των Θεών- δεν γνωρίζει τι σχεδιάζει το ρωσικό Γενικό Επιτελείο (RGS), σε αυτή την περίπτωση και σε όλες τις άλλες. Αν λένε ότι ξέρουν, λένε ψέματα.
Όπως έχουν τα πράγματα, αυτό που μπορεί να συναχθεί με έναν εύλογο βαθμό βεβαιότητας είναι ότι μια γραμμή - Svyatogorsk-Krasny Liman-Yampol-Belogorovka - μπορεί να αντέξει αρκετά με τις σημερινές φρουρές τους μέχρις ότου οι νέες ρωσικές δυνάμεις είναι σε θέση να εισβάλουν και να αναγκάσουν τους Ουκρανούς να υποχωρήσουν πέρα από τη γραμμή Seversky Donets.
Όλη η κόλαση ξέσπασε - ουσιαστικά - σχετικά με το γιατί συνέβη το Χάρκοβο. Οι λαϊκές δημοκρατίες και η Ρωσία δεν είχαν ποτέ αρκετούς άνδρες για να υπερασπιστούν ένα μέτωπο μήκους 1.000 χιλιομέτρων. Ολόκληρες οι δυνατότητες πληροφοριών του ΝΑΤΟ το παρατήρησαν - και επωφελήθηκαν από αυτό.
Δεν υπήρχαν Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις σε αυτούς τους οικισμούς: μόνο η Rosgvardia, και αυτές δεν είναι εκπαιδευμένες για να πολεμούν στρατιωτικές δυνάμεις. Το Κίεβο επιτέθηκε με πλεονέκτημα περίπου 5 προς 1. Οι συμμαχικές δυνάμεις υποχώρησαν για να αποφύγουν την περικύκλωση. Δεν υπάρχουν απώλειες ρωσικών στρατευμάτων επειδή δεν υπήρχαν ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή.
Αναμφισβήτητα αυτό μπορεί να ήταν μια μοναδική περίπτωση. Οι δυνάμεις του Κιέβου που διοικούνται από το ΝΑΤΟ απλά δεν μπορούν να κάνουν επανάληψη οπουδήποτε στο Donbass, ή στη Χερσώνα, ή στη Μαριούπολη. Όλα αυτά προστατεύονται από ισχυρές, τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού.
Είναι πρακτικά δεδομένο ότι αν οι Ουκρανοί παραμείνουν γύρω από το Χάρκοβο και το Ίζιουμ θα κονιορτοποιηθούν από το μαζικό ρωσικό πυροβολικό. Ο στρατιωτικός αναλυτής Konstantin Sivkov υποστηρίζει ότι, "οι περισσότεροι ετοιμοπόλεμοι σχηματισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας είναι τώρα καθηλωμένοι (...) καταφέραμε να τους παρασύρουμε στην ύπαιθρο και τώρα τους καταστρέφουμε συστηματικά".
Οι υπό ΝΑΤΟϊκή διοίκηση ουκρανικές δυνάμεις, γεμάτες με μισθοφόρους του ΝΑΤΟ, είχαν περάσει 6 μήνες συσσωρεύοντας εξοπλισμό και διατηρώντας εκπαιδευμένα μέσα ακριβώς για αυτή τη στιγμή του Χάρκοβο - ενώ απέστειλαν αναλώσιμα σε μια μαζική κρεατομηχανή. Θα είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί μια γραμμή συναρμολόγησης σημαντικών πρωταρχικών μέσων για να καταφέρουν κάτι παρόμοιο ξανά.
Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν το Χάρκοβο και το Ιζιούμ συνδέονται με μια πολύ μεγαλύτερη ώθηση του ΝΑΤΟ. Η διάθεση στην ελεγχόμενη από το ΝΑΤΟ ΕΕ πλησιάζει την γραμμή της απόγνωσης. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή η αντεπίθεση να σηματοδοτεί την οριστική είσοδο του ΝΑΤΟ στον πόλεμο, επιδεικνύοντας παράλληλα αρκετά ισχνή εύλογη άρνηση: το πέπλο της - ψεύτικης - μυστικότητάς τους δεν μπορεί να συγκαλύψει την παρουσία "συμβούλων" και μισθοφόρων σε όλο το φάσμα.
Η αποκομμουνιστικοποίηση ως αποενεργοποίηση
Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (Ε.Σ.Ε.), εννοιολογικά, δεν αφορά την κατάκτηση εδαφών καθεαυτήν: αφορά, ή αφορούσε, μέχρι τώρα, την προστασία των ρωσόφωνων πολιτών στα κατεχόμενα εδάφη, άρα την αποστρατιωτικοποίηση cum αποναζιστικοποίηση.
Αυτή η έννοια ενδέχεται να τροποποιηθεί. Και εδώ είναι που ταιριάζει η βασανιστική, δύσκολη συζήτηση για την κινητοποίηση της Ρωσίας. Ωστόσο, ακόμη και μια μερική κινητοποίηση μπορεί να μην είναι απαραίτητη: αυτό που χρειάζεται είναι εφεδρείες που θα επιτρέψουν κατάλληλα στις συμμαχικές δυνάμεις να καλύψουν τις οπίσθιες/αμυντικές γραμμές. Οι σκληροπυρηνικοί μαχητές του είδους του αποσπάσματος του Καντίροφ θα συνέχιζαν να παίζουν επίθεση.
Είναι αναμφισβήτητο ότι τα ρωσικά στρατεύματα έχασαν έναν στρατηγικά σημαντικό κόμβο στο Ιζιούμ. Χωρίς αυτόν, η πλήρης απελευθέρωση του Ντονμπάς γίνεται σημαντικά δυσκολότερη.
Ωστόσο, για τη συλλογική Δύση, της οποίας το κουφάρι σέρνεται μέσα σε μια τεράστια φούσκα προσομοίωσης, είναι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις (pysops) που μετράει πολύ περισσότερο από μια μικρή στρατιωτική πρόοδο: Έτσι, όλη αυτή η πανηγυρική δήλωση για την Ουκρανία ότι μπόρεσε να διώξει τους Ρώσους από ολόκληρο το Χάρκοβο σε μόλις τέσσερις ημέρες - ενώ είχαν 6 μήνες για να απελευθερώσουν το Ντονμπάς και δεν το έκαναν.
Έτσι, σε όλη τη Δύση, η επικρατούσα αντίληψη - που υποδαυλίζεται μανιωδώς από ειδικούς ψυχολογίας - είναι ότι ο ρωσικός στρατός χτυπήθηκε από αυτό το "σφυροκόπημα" και δύσκολα θα συνέλθει.
Το Χάρκοβο ήταν πολύτιμα συγχρονισμένο - καθώς ο Στρατηγός Χειμώνας είναι προ των πυλών- το θέμα της Ουκρανίας υπέφερε ήδη από κόπωση της κοινής γνώμης- και η μηχανή προπαγάνδας χρειαζόταν μια ώθηση για να λιπανθεί και να υπερτροφοδοτήσει τον εξοπλισμό της γραμμής των πρακτόρων προπαγάνδας αρουραίων πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ωστόσο, το Χάρκοβο μπορεί να ανάγκασε τη Μόσχα να αυξήσει την κλίμακα του πόνου. Αυτό ήρθε μέσω μερικών καλά τοποθετημένων κ. Κιντζάλ, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία για να παρουσιάσουν τις επαγγελματικές τους κάρτες στους μεγαλύτερους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς της βορειοανατολικής και κεντρικής Ουκρανίας (οι περισσότερες ενεργειακές υποδομές βρίσκονται στη νοτιοανατολική Ουκρανία).
Η μισή Ουκρανία έχασε ξαφνικά ρεύμα και νερό. Τα τρένα σταμάτησαν. Αν η Μόσχα αποφασίσει να εξουδετερώσει όλους τους μεγάλους υποσταθμούς της Ουκρανίας ταυτόχρονα, αρκούν μερικοί πύραυλοι για να συντρίψει εντελώς το ουκρανικό ενεργειακό δίκτυο - προσθέτοντας μια νέα έννοια στην "αποκομμουνιστικοποίηση": την απενεργοποίηση.
Σύμφωνα με ανάλυση εμπειρογνωμόνων, "αν καταστραφούν μετασχηματιστές 110-330 kV, τότε δεν θα είναι σχεδόν ποτέ δυνατόν να τεθούν σε λειτουργία (...) Και αν αυτό συμβεί σε τουλάχιστον 5 υποσταθμούς ταυτόχρονα, τότε όλα είναι καπούτ. Λίθινη εποχή για πάντα".
Ο Ρώσος κυβερνητικός αξιωματούχος Marat Bashirov ήταν πολύ πιο πολύχρωμος: "Η Ουκρανία βυθίζεται στον 19ο αιώνα. Αν δεν υπάρχει ενεργειακό σύστημα, δεν θα υπάρχει ουκρανικός στρατός. Το θέμα είναι ότι ο στρατηγός Βολτ ήρθε στον πόλεμο, ακολουθούμενος από τον στρατηγό Μορόζ ("παγετός").
Και κάπως έτσι μπορεί τελικά να εισέλθουμε σε έδαφος "πραγματικού πολέμου" - όπως στην περιβόητη ατάκα του Πούτιν ότι "δεν έχουμε καν αρχίσει τίποτα ακόμα".
Μια οριστική απάντηση θα έρθει από την RSG τις επόμενες ημέρες.
Για άλλη μια φορά, μια φλογερή συζήτηση μαίνεται για το τι θα κάνει η Ρωσία στη συνέχεια (το RGS, άλλωστε, είναι ανεξιχνίαστο, εκτός από τον Γιόντα Πατρούσεφ).
Το RGS μπορεί να επιλέξει ένα σοβαρό στρατηγικό χτύπημα του αποκεφαλιστικού τύπου αλλού - όπως και να αλλάξει το θέμα προς το χειρότερο (για το ΝΑΤΟ).
Μπορεί να επιλέξει την αποστολή περισσότερων στρατευμάτων για την προστασία της πρώτης γραμμής (χωρίς μερική κινητοποίηση).
Και κυρίως μπορεί να διευρύνει την εντολή της SMO - πηγαίνοντας στην ολοκληρωτική καταστροφή των ουκρανικών υποδομών μεταφορών/ενέργειας, από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου μέχρι τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, τους υποσταθμούς και το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων.
Λοιπόν, θα μπορούσε πάντα να είναι ένα μείγμα όλων των παραπάνω: μια ρωσική εκδοχή του Σοκ και Δέος - δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου κοινωνικοοικονομική καταστροφή. Αυτό έχει ήδη τηλεγραφηθεί από τη Μόσχα: μπορούμε να σας επαναφέρουμε στη λίθινη εποχή ανά πάσα στιγμή και μέσα σε λίγες ώρες (τα πλάγια γράμματα δικά μου). Οι πόλεις σας θα υποδεχτούν τον Στρατηγό Χειμώνα με μηδενική θέρμανση, παγωμένο νερό, διακοπές ρεύματος και καμία συνδεσιμότητα.
Μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση
Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο κατά πόσον τα "κέντρα αποφάσεων" - όπως στο Κίεβο - μπορεί σύντομα να δεχτούν μια επίσκεψη του Kinzhal. Αυτό θα σήμαινε ότι η Μόσχα έχει βαρεθεί. Οι σιλόβικοι σίγουρα το έκαναν. Αλλά δεν έχουμε φτάσει εκεί - ακόμα. Διότι για έναν κατ' εξοχήν διπλωματικό Πούτιν το πραγματικό παιχνίδι περιστρέφεται γύρω από αυτές τις προμήθειες φυσικού αερίου στην ΕΕ, αυτό το μικροσκοπικό παιχνιδάκι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο Πούτιν γνωρίζει σίγουρα ότι το εσωτερικό μέτωπο βρίσκεται υπό κάποια πίεση. Αρνείται ακόμη και τη μερική κινητοποίηση. Ένας τέλειος δείκτης για το τι μπορεί να συμβεί το χειμώνα είναι τα δημοψηφίσματα στα απελευθερωμένα εδάφη. Η οριακή ημερομηνία είναι η 4η Νοεμβρίου - η Ημέρα Εθνικής Ενότητας, μια επέτειος που εισήχθη το 2004 για να αντικαταστήσει τον εορτασμό της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Με την προσχώρηση αυτών των εδαφών στη Ρωσία, οποιαδήποτε ουκρανική αντεπίθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πράξη πολέμου κατά των περιοχών που ενσωματώνονται στη Ρωσική Ομοσπονδία. Όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό.
Μπορεί τώρα να είναι οδυνηρά προφανές ότι όταν η συλλογική Δύση διεξάγει πόλεμο - υβριδικό και κινητοποιητικό, με τα πάντα, από μαζικές πληροφορίες μέχρι δορυφορικά δεδομένα και ορδές μισθοφόρων - εναντίον σου και εσύ επιμένεις να διεξάγεις μια θολά καθορισμένη Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (Ε.Σ.Ε.), μπορεί να βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Έτσι, το καθεστώς της SMO ίσως πρόκειται να αλλάξει: είναι βέβαιο ότι θα μετατραπεί σε Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση.
Πρόκειται για έναν υπαρξιακό πόλεμο. Μια υπόθεση "Πράξε ή πέθανε". Ο αμερικανικός γεωπολιτικός/γεωοικονομικός στόχος, για να το θέσουμε ωμά, είναι να καταστρέψει τη ρωσική ενότητα, να επιβάλει αλλαγή καθεστώτος και να λεηλατήσει όλους αυτούς τους τεράστιους φυσικούς πόρους. Οι Ουκρανοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά βορά για τα κανόνια: σε ένα είδος διαστρεβλωμένου ριμέικ της Ιστορίας, τα σύγχρονα ισοδύναμα της πυραμίδας κρανίων που ο Τιμούρ τσιμέντωσε σε 120 πύργους όταν ισοπέδωσε τη Βαγδάτη το 1401.
Ίσως χρειαστεί ένα "σφυροκόπημα" για να ξυπνήσει η RSG. Αργά ή γρήγορα, τα γάντια - βελούδινα και μη - θα βγουν. Έξοδος SMO. Είσοδος στον Πόλεμο.
