Ο αναρχισμός και ο φασισμός είναι και οι δύο ιδεολογίες για τις οποίες άρχισα να αναπτύσσω ενδιαφέρον πριν από περίπου τριάντα χρόνια, όταν ήμουν νέος στρατευμένος αναρχικός που περνούσε πολύ χρόνο στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου διαβάζοντας την ιστορία του κλασικού αναρχισμού. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου με ενδιέφερε επίσης η κατανόηση της ιδεολογίας του φασισμού, κυρίως από τις αναγνώσεις μου σχετικά με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Δρ. Payne, με τον οποίο έχω την τιμή να συμμετάσχω σε αυτό το πάνελ. Και έχω εξετάσει μερικές από αυτές τις ιδέες λίγο περισσότερο από τότε. Ένα από τα πράγματα που θεωρώ ότι είναι το πιο συναρπαστικό για τον αναρχισμό ως σώμα πολιτικής φιλοσοφίας είναι η ποικιλομορφία της αναρχικής σκέψης. Και όσο περισσότερο μελετήσει τη δεξιά πολιτική σκέψη, τόσο περισσότερο εκπλήσσομαι από την ποικιλομορφία των απόψεων που υπάρχει και εκεί. Είναι συνεπώς πολύ ενδιαφέρον να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να τέμνονται ο αναρχισμός και οι δεξιές πολιτικές ιδεολογίες.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Attack the System. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Attack the System. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Αναρχο-Φασισμός: Μια επισκόπηση της Δεξιάς Αναρχικής Σκέψης
Αυτό είναι το κείμενο μιας διάλεξης που παραδόθηκε στο H.L. Mencken Club στις
5 Νοεμβρίου 2016.
Αναρχο-φασισμός:
Μια επισκόπηση της Δεξιάς Αναρχικής Σκέψης
Δημοσιεύτηκε από τον Keith Preston
"Το θέμα που μου δόθηκε για αυτήν την παρουσίαση είναι ο «Αναρχο-φασισμός», το
οποίο είμαι σίγουρος ότι επιφανειακά ακούγεται σαν μια αντιφατική ορολογία.
Στη καθομιλουμένη, ο όρος «φασισμός» χρησιμοποιείται συνήθως ως συνώνυμο του
ολοκληρωτικού κράτους. Πράγματι, σε ομιλία του στην Ιταλική Βουλή των
Αντιπροσώπων στις 9 Δεκεμβρίου 1928, ο Μουσολίνι περιγράφει τον ολοκληρωτισμό
ως ιδεολογία που χαρακτηρίζεται από την αρχή «Όλα μέσα στο κράτος, τίποτα έξω
από το κράτος, τίποτα ενάντια στο κράτος»
Ωστόσο, η πιο συχνά αναγνωρισμένη ιδεολογική έννοια του όρου «αναρχισμός»
συνεπάγεται την κατάργηση του κράτους, και ο όρος «αναρχία» μπορεί είτε να
χρησιμοποιηθεί με την ιδεαλιστική έννοια της απόλυτης ελευθερίας, είτε με την
εκφραστική αίσθηση του χάους και της αναταραχής.
Γιατί "το Σύστημα" Τραμπ-ουκίζει το Ιράν
του Keith Preston
Ο Ατλαντικός-Σιωνιστικός-Ουαχαμπιστικός άξονας θεωρεί το Ιράν ως το κύριο εμπόδιο στις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες του στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία.
Για να το κατανοήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, πρόκειται για μια γεωπολιτική αντιπαλότητα μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν και μεταξύ των ειδών του σουνιτικού φονταμενταλισμού που προέρχονται από τη Σαουδική Αραβία και τη βόρεια Αίγυπτο (ουαχαμπισμός, σαλαφισμός, κουμπισμός) και τους σιίτες. Για προφανείς λόγους, οι σιίτες σε ολόκληρη την περιοχή ευθυγραμμίζονται με το Ιράν, αλλά υπάρχουν και πολλοι σουνίτες (ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη και τη Συρία) που απορρίπτουν τον σουνιτικό φονταμενταλισμό που εξάγεται από τις χώρες του Κόλπου ή που θεωρούν τη Σαουδική Αραβία ή (στην περίπτωση της Χαμάς, για παράδειγμα) το Ισραήλ ως μεγαλύτερο εχθρό. Το Ιράν είναι Σιίτες αλλά ο ηγέτης τους έχει ζητήσει ενότητα μεταξύ των Σιιτών και των Σουνιτών και οι χριστιανικές, εβραϊκές και ζοροαστριες μειονότητες στο Ιράν είναι ανεκτές και μάλιστα έχουν έδρες στο κοινοβούλιο (και υπάρχουν και γυναίκες βουλευτές). Αρκετοί Χριστιανοί, Αλαουίτες, Δρούζοι και άλλοι που θεωρούν ότι η Ουαχαμπισμός, ο Σαλαφισμός, ο Κουμπτισμός κ.λπ. είναι η πρωταρχική απειλή έχουν επίσης τακτικά ευθυγραμμιστεί με το Ιράν. Όλοι στη Μέση Ανατολή μισούν τους Σαουδάραβες, ακόμα και οι δικοί τους συμμάχοι στον Κόλπο. Οι Σαουδάραβες απείλησαν να εισβάλουν στο Κατάρ πριν από μερικά χρόνια. Τα ΗΑΕ ζηλεύουν τον ισχυρότερο αδελφό τους. Οι Ομάν είναι μουσουλμάνοι του Ιμπάντι μουσουλμάνοι που ευθυγραμμίζονται με το ΣΣΚ (Συμβούλιο Συνεργασίας Χωρών του Κόλπου) από γεωπολιτική αναγκαιότητα.
Αυτό το άρθρο από το Foreign Affairs (όχι ακριβώς μια φιλο-ιρανική έκδοση) πριν από μερικά χρόνια το εξηγεί αρκετά καλά:
"Οι αραβικές ελίτ, που ασχολούνται με τις συνέπειες ενός διαβρωτικού αραβικού κρατικού συστήματος, την κακή διακυβέρνηση και την απονομιμοποίηση των αυταρχικών κρατών μετά την Αραβική Άνοιξη του 2011, επέτρεψαν στο Ιράν και τους εταίρους του, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, να δημιουργήσουν μια νέα περιφερειακή πολιτική και αρχιτεκτονική ασφάλειας στο έδαφος. Με την υποστήριξη της Τεχεράνης ως αδιαμφισβήτητου κέντρου του άξονα, τα σιιτικά ένοπλα κινήματα στο Ιράκ και του άξονα αντίστασης δημιούργησαν ένα διακρατικό, πολυεθνικό και διαπολιτισμικό δίκτυο πολιτικής και ασφάλειας που κατέστησε τον άξονα πιο μυώδη και αποτελεσματικό από ποτέ πριν."
Το Ισραήλ είναι σιωπηρά ευθυγραμμισμένο με τη Σαουδική Αραβία, επειδή και οι δύο θεωρούν το Ιράν και τη Συρία ως τους κύριους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές τους. Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί απλά θέλουν να δημιουργήσουν δίκτυο αποικιών και κρατών-πελατών στην περιοχή. Όπως (το έθεσε) Neal de los Huecos σε ένα thread στην άλλη σελίδα μου, αυτοί είναι οι de facto στόχοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής όσον αφορά στην περιοχή "
"1) Αφαιρέστε την υποστήριξη στη Χεζμπολάχ και αφήστε το Ισραήλ να αναλάβει το νότιο Ιράν (μάλλον εννοεί Λίβανο), 2) Αφαιρέστε τη στήριξη στους Σύρους Δρούζους και αφήστε το Ισραήλ να αναλάβει τη Συρία. 3) Αφαιρέστε την υποστήριξη στους Χούθις και αφήστε τους Σαουδικούς να αναλάβουν την Υεμένη. 4) Σταματήστε όλες τις συμμαχίες με τη Σιιτική Ιρακινή Κυβέρνηση και αφήστε το Ιράκ να είναι η αποικία που επρόκειτο να γίνει. 5) Συλλάβετε τους Μουλάδες και φέρτε το "εξόριστο προς το Λος Άντζελες" Εθνικό Συμβούλιο του Ιράν για την αποκατάσταση της δυναστείας Pahlavi. "
Οτιδήποτε και να σκέφτεται κανείς για το Ιράν, οι Ιρανοί είναι το κύριο προπύργιο εναντίον όλων των παραπάνω.
https://attackthesystem.com/2019/06/20/why-the-system-is-vilifying-iran/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)