Δύο μορφές εθνικισμού

Δημήτρης Κιτσίκης 

μεταξύ Τρίτης Θέσης και Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας; 

(long before it was cool)

από το βιβλίο του Χρήστου Κυπραίου, 

Η Ιδεολογία του Ελληνοτουρκισμού: Από τον Γεώργιο Τραπεζούντιο στον Δημήτρη Κιτσίκη.

Ο Κιτσίκης είχε ερμηνεύσει τον ρόλο των ιστορικών ώς ψυχαναλυτών των εθνών

στην εργασία του με τίτλο Le Nationalisme [Kitsikis (1971), σ. 352-353].

Το 1990, το 2001 και το 2010 αντιστοίχως δημοσιεύθηκαν τα βιβλία του Κιτσίκη «Η τρίτη ιδεολογία και η Ορθοδοξία», «Το Βυζαντινό πρότυπο διακυβερνήσεως και το τέλος του κοινοβουλευτισμού» και «Εθνικο-μπολσεβικισμός: Πέραν του φασισμού και του κομμουνισμού».  Εκεί ο συγγραφέας εκθέτει λεπτομερώς τα πολιτικά και θρησκευτικά του «πιστεύω». Όπως και η μεγάλη πλειονότητα των ελληνοτουρκιστών-μελών της Ανατολικής Παράταξης πριν από εκείνον, ο Κιτσίκης είναι βαθύτατα χριστιανός ορθόδοξος και η γενικότερη του κοσμοθεώρηση είναι έντονα επηρεασμένη από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. 

Ως προς τις πολιτικές του αποστρέφεται το δυτικόμορφο κοινοβουλευτικό σύστημα (το οποίο θεωρεί ξένο προς την ελληνική παράδοση), και εκφράζει τον θαυμασμό του προς τα βυζαντινά πρότυπα της λαοκρατίας και της «συναλληλίας» σε επίπεδο ηγεσίας (δηλ. την στενή συνεργασία μεταξύ της ανωτάτης πολιτικής και θρησκευτικής αρχής ως προς την άσκηση της εξουσίας, η οποία εν πολλοίς εφαρμόστηκε και από τους Οθωμανούς). Επιπλέον, είναι φίλα προσκείμενος προς το πολιτικό κίνημα του εθνικομπολσεβικισμού, το οποίο συνδυάζει στοιχεία ριζοσπαστικού εθνικισμού (ειδικά ρωσικού) και μπολσεβικισμού.

Παρά τις μαρξιστικές και αντιεθνικιστικές τοποθετήσεις του ο Κιτσίκης αισθάνεται έλξη προς ένα συγκεκριμένο τύπο της εθνικιστικής ιδεολογίας, στην έρευνα επί της οποίας ειδικεύεται. Στην μελέτη που δημοσίευσε το 1971 υπό τον τίτλο Le Nationalisme («Ο εθνικισμός») διακρίνει δύο μορφές εθνικισμού: τον «σωβινιστικό εθνικισμό», ο οποίος πρεσβεύει ότι το έθνος στο οποίο αναφέρεται είναι πολιτιστικά ή/και βιολογικά ανώτερο από τα υπόλοιπα έθνη και εμφορείται από μισαλλοδοξία, ξενοφοβία και ρατσισμό, και τον «ισότιμο εθνικισμό», ο οποίος διακηρύσσει την αδελφική συγγένεια μεταξύ πλήρως ολοκληρωμένων, χειραφετημένων και ίσων κυρίαρχων εθνών. Ενώ απορρίπτει τον πρώτο, ο Κιτσίκης αναγνωρίζει μία ειδική χρησιμότητα στον δεύτερο.

Συγκεκριμένα, γράφει: «Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι διανοούμενοι εκείνοι που καταδικάζουν τον εθνικισμό είναι ότι, για να περάσουμε από την απόκλιση στην σύγκλιση [τών εθνών], πρέπει προηγουμένως, για το ίδιο το καλό της ανθρωπότητος, όλα τα έθνη επάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη, να έχουν ενηλικιωθή. Οι ίδικοί μας [οπαδοί της υπερεθνικότητας που καυχώνται ότι τίθενται υπεράνω του εθνικισμού είναι πλάσματα με καρδιά και νού μετρίας αξίας. Ένας γνήσιος υποστηρικτής της θέσεως ότι ο εθνικισμός είναι ξεπερασμένος πρέπει αναγκαστικώς να έχη περάσει πρώτα από τον εθνικισμό ... ένας λαός ήδύνατο, βεβαίως, να προχωρήση [εξ' αρχής πέραν του εθνικισμού, αλλά ... για την «διανοητική του υγεία» άρα και για την επιβίωσή του, πρέπει αναγκαστικά να περάση [προηγουμένως) από τον εθνικισμό, δηλαδή από την συνειδητή επιβεβαίωση του εαυτού του». Αντιστοίχως, ο Κιτσίκης βασίζει το έφικτό της δικής του υπερεθνικής πρότασης σχετικά με την Ελλάδα και την Τουρκία στην ταυτόχρονη επικράτηση ενός εθνικισμού κεμαλικού τύπου στις δύο χώρες.

Αυτός ήταν ο «άθλος» της Δυτικής Παράταξης

                                                                                                                                  

Δημήτης Κιτσίκης                                                                                                   

"Αν αναλογιστούμε τις επιδόσεις της Ελλάδας τα τελευταία 188 χρόνια, και ιδίως την σημερινή της κατάσταση, δεν μπορούμε να είμαστε και πολύ ικανοποιημένοι. Τα πρόσφατα οικονομικά της δεινά είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου, καθώς η χώρα έχει βυθιστεί σε μία καθολική παρακμή (πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική, θρησκευτική και οικονομική). 

Αυτός ήταν ο «άθλος» της Δυτικής Παράταξης που κυριαρχεί στην Ελλάδα σταθερά από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους, και η οποία θεωρούσε την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή “Ένωση το 1981 ως το μέγα της επίτευγμα. Ειδικά αυτή η τελευταία επιλογή επέφερε δεινοπαθήματα στην χώρα και αποδυνάμωσε ακόμη περισσότερο την ελληνικότητα. Κατέστρεψε την ελληνική οικονομία και αποσάρθρωσε την δομή της ελληνικής κοινωνίας, αποστερώντας της την ταυτότητα και τις αξίες της. Η επίπλαστη οικονομική ευδαιμονία συγκάλυπτε μία αργή και καλά σχεδιασμένη διαδικασία εθνοκτονίας έως την έκρηξη της οικονομικής κρίσης. 

Καθ' ειρωνεία, πριν την οικονομική τους συντριβή οι Έλληνες έβλεπαν αφ' υψηλού τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή (δηλαδή τα ιστορικά προπύργια και τις προγονικές εστίες του ελληνισμού) και τους λαούς που κατοικούσαν εκεί, διατρανώνοντας την «ανωτερότητά» τους ως μέρος της Ευρώπης και της Ε.Ε.  Ακόμη και σήμερα που έχουν περιπέσει σε τέτοιο βαθμό ανυποληψίας που η λέξη «Έλληνας» έχει αποκτήσει υποτιμητικό νόημα στην Ευρώπη και το δυτικό κόσμο, ακόμη και σήμερα που η κακομεταχείριση της χώρας τους από τους Ευρωπαίους «συμμάχους» και «εταίρους» της τους έχει φέρει στο χείλος μιάς ανεπανόρθωτης κοινωνικής καταστροφής, το μόνο σχέδιο των άρχουσών τους ελίτ είναι η παραμονή και ο πνιγμός μέσα στο ευρωπαϊκό τέλμα, μην βλέποντας άλλο μέλλον παρά αυτό της Ελλάδας ως αποικίας χρέους της Ευρώπης.

Η ρήση του Μακρυγιάννη, «και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν ή ακαθαρσία της Ευρώπης», έχει πλέον επιβεβαιωθεί θριαμβευτικά. "Αν η Ελλάδα δεν εγκαταλείψει πάραυτα αυτή την μονοδρομική στάση, ακόμη και η ελάχιστη ισχύς που της έχει απομείνει θα εξασθενίσει περαιτέρω, έως ότου τελικώς να εξανεμισθεί πλήρως.

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΥ

ΚΙΤΣΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

2 Ιουνίου 1935 - 28 Αυγούστου 2021

...«Παρά τα αρνητικά και μη ελληνικά στοιχεία του φονταμενταλισμού, μια φονταμενταλιστική επανάσταση στην Ελλάδα είναι άκρως επιθυμητή για να εξοντώσει το φραγκικό καθεστώς του κρατιδίου, που επί 180 χρόνια δεν επιτρέπει στη Ρωμιοσύνη να επανασυσταθεί. Ο μεταβατικός ρόλος αυτής της επανάστασης συνίσταται στην προσπάθεια να σβησθεί από τον χάρτη το "κολωνακιώτικο" καθεστώς. Όπως και στο Ιράν του Σάχη, που μετά το 1979 άδειασε από τους πολιτικάντηδες και τους κουλτουριαραίους, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στις Δυτικές πρωτεύουσες ή εκλέσθηκαν, έτσι και στην Ελλάδα συμβουλεύω στους Κολωνακιώτες ομογάλακτους της παρέας του Σάχη, να αγοράσουν, το γρηγορότερο, διαμέρισμα στο Παρίσι για να μη βρεθούν θαμμένοι -συμβολικά τουλάχιστον- στο "λόφο των διεφθαρμένων" που κάθε επαναστατικό καθεστώς ανεγείρει για να αναπαύσει τους εχθρούς του. Το ρωσικό πέρασμα από τον ΙΘ' αιώνα στον Κ' υπήρξε στρωμένο με το αδιέξοδο της απελπισίας, όπου ηχούσαν εδώ κι εκεί οι βόμβες των αναρχικών τρομοκρατών, με μια θολή εικόνα σωτηρίας. Και όμως, η Ρωσία εκβιομηχανοποιείτο και όδευε προς την καπιταλιστική ευημερία. Πόσο κοντά σ' αυτό το σκηνικό ευρίσκεται η σημερινή Ελλάς! Ούτε πολεμικές εμπλοκές ούτε βάρβαροι διαφαίνονται στον ορίζοντα για να σωθεί. Προς ικανοποίηση των "λογιστών" ο ουρανός είναι σκεπασμένος με τη μολύβδινη πλάκα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Τα μπιμπίκια των πρωθυπουργών μας λάμπουν ήρεμα επάνω στον γερασμένο Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ. Τελευταία ελπίδα προβάλλει ο Ρωμιός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Υπό την έννοια αυτή το παρόν βιβλίο καθίσταται μανιφέστο του ελληνικού φονταμενταλισμού».

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Προλογικό σχόλιο

Πρόλογος

Ι. Η βασιλοκτονία

ΙΙ. Η λαοκρατία ως άρνηση της δημοκρατίας

ΙΙΙ. Η αριστοκρατία ως άρνηση του ολοκληρωτισμού

IV. Η μοναρχία ελέω λαού του Θεού ως άρνηση της μοναρχίας ελέω Θεού

V. Το τέλος του κοινοβουλευτισμού. Η υποβάθμιση του θεσμού από τον Παν. Κανελλόπουλο

VI. Η δωσιλογία, ως γνώρισμα της νεοελληνικής κοινωνίας

VII. Κολωνακιώτικη παρακμιακή πινακοθήκη

VIII. Ο Ορθοδοξισμός κατά της Ορθοδοξίας: Γραικυλισμός και Ιερά Εξέταση

IX. Ο ελληνικός παγκοσμισμός ως άρνηση του παγκοσμισμού της αγοράς

Χ. Η οικοδόμηση της ελληνικής Ευρώπης

ΧΙ. Το ευρωφιλελεύθερο σχέδιο εξαφάνισης του ελλαδικού κράτους

ΧΙΙ. Ελληνισμός και μετανάστευση

ΧΙΙΙ. Ελληνικός αυτοκρατορικός χώρος

ΧΙV. Η ανάγκη για μια ρωμαϊκή επανάσταση και ο ρόλος της Ορθοδοξίας

Η ΤΡΙΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

 

ΚΙΤΣΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

2 Ιουνίου 1935 - 28 Αυγούστου 2021

Η ιστορική μελέτη της πολιτικής ιδεολογίας του φασισμού - ή τρίτης ιδεολογίας, μετά τον φιλελευθερισμό και τον κομμουνισμό - είναι, στην Ελλάδα, θαμμένη κάτω από μπάζα απλοϊκών προκαταλήψεων που την εξομοιώνουν ουσιαστικά με την άσκηση βίας και δικτατορίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ασκείται συχνά φασιστική πολιτική ή υποστηρίζεται η φασιστική ιδεολογία χωρίς να γίνεται συνείδηση το ότι προωθείται ο φασισμός. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΚΙΤΣΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

2 Ιουνίου 1935 - 28 Αυγούστου 2021

Το ρωσικό κίνημα του ευρασιανισμού εκπηγάζει από μία πλήρη επιστημονική θεωρία, ή οποία βασίζεται επάνω σε ιδεολογικές θέσεις και γεωστρατηγικές θεωρήσεις. Από την εμφάνιση του πρωτοποριακού βιβλίου του ευρασιανισμού, "Ρωσία και Ευρώπη: Έρευνα επί των πολιτιστικών και πολιτικών σχέσεων των Σλαύων με τον γερμανολατινικό κόσμο", του Νικολάου Ντανιλέβσκι έως τις αναλυτικές εργασίες του Λέβ Γκουμιλιόβ, ή τάση αλλά και το επίκεντρο της εν λόγω θεωρίας παρέμειναν τα ίδια: ή Ευρασία οράται ως ξέχωρος πολιτισμικός χώρος, διαφορετικός και από την Δύση και από την Ανατολή. Υπό αυτήν την έννοια ή Ευρασία αποκτά και την απόλυτη γεωπολιτική της υπόσταση, την έκφραση μίας "Ενδιάμεσης Περιοχής" (θεωρία του Δημήτρη Κιτσίκη), πού τηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στους άλλους, τους "ακραίους", πολιτισμικούς χώρους. (...) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

ΖΑΝ-ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

  τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη

2 Ιουνίου 1935 - 28 Αυγούστου 2021

ἐκδόσεις Ἔξοδος

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ὁπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου:

«Ἡ τάσις μερικῶν ἱστορικῶν νὰ χρησιμοποιοῦν ὅρους καθημερινῆς χρήσεως χωρὶς νὰ τοὺς ὁρίζουν ἐπακριβῶς, ὅπως δικτατορία, λαϊκισμὸς ἤ φιλελευθερισμός, ὡς καὶ τὸν ἀποκλειστικὸ ἱστορισμὸ τῶν ἀναλύσεών των ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ νὰ ὑποτιμοῦν τὶς ἔννοιες καὶ τὶς συνθετικὲς προσεγγίσεις εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν σύνταξι πλήθους ἱστοριῶν τοῦ φασισμοῦ ποὺ εἶναι ἁπλῶς ἀναλύσεις τῆς Ἱστορίας τῆς Ἰταλίας ἤ ἄλλης εὐρωπαϊκῆς χώρας τοῦ Μεσοπολέμου. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια διδάσκω στοὺς τεταρτοετεῖς φοιτητὲς τοῦ τμήματος Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας τὴν φασιστικὴ ἰδεολογία ποὺ ἐμετανάστευσε καὶ στὸν Τρίτο Κόσμο. Γιὰ νὰ μὴν ῥιψοκινδυνεύσω τὴν θέσι μου δὲν εἶχα χρησιμοποιήσει τὴν ἐπίμαχη λέξι στὸν τίτλο τοῦ μαθήματος ποὺ ἐδιαβάζετο ὡς ἑξῆς «Ἰδεολογικὲς ἀναμετρήσεις στὸν Τρίτο Κόσμο: ἐθνικισμὸς καὶ σοσιαλισμός». Γιὰ μεθοδολογικοὺς λόγους εἶχα καταρτήσει καὶ ἕνα μοντέλο δεκατριῶν σημείων γιὰ τὸν καθορισμὸ τοῦ φασιστικῆς ἰδεολογίας στὴν Δύσι ὅπως καὶ στὸν Τρίτο Κόσμο».

Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶναι ἱστορικός, τουρκολόγος καὶ διεθνολόγος, καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας ἀπὸ τὸ 1970, τακτικὸ μέλος τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας καὶ Ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος «Δημήτρη Κιτσίκη» Ν.Π.Δ.Δ. Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους σύγχρονους γεωπολιτικοὺς ὡς θεμελιωτὴς τῆς διεθνῶς ἀναγνωρισμένης θεωρίας τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς.

ΖΑΝ-ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

 ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ τὸ νέο βιβλίο τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη: ΖΑΝ-ΖΑΚ ΡΟΥΣΣΩ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ (ἐκδόσεις Ἔξοδος).

Πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖτε νὰ τὸ προμηθευθεῖτε ἀπὸ τὸ βιβλιοπωλεῖο ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Συντόμως καὶ ἀπὸ περισσότερους χώρους.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ὁπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου:

«Ἡ τάσις μερικῶν ἱστορικῶν νὰ χρησιμοποιοῦν ὅρους καθημερινῆς χρήσεως χωρὶς νὰ τοὺς ὁρίζουν ἐπακριβῶς, ὅπως δικτατορία, λαϊκισμὸς ἤ φιλελευθερισμός, ὡς καὶ τὸν ἀποκλειστικὸ ἱστορισμὸ τῶν ἀναλύσεών των ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ νὰ ὑποτιμοῦν τὶς ἔννοιες καὶ τὶς συνθετικὲς προσεγγίσεις εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν σύνταξι πλήθους ἱστοριῶν τοῦ φασισμοῦ ποὺ εἶναι ἁπλῶς ἀναλύσεις τῆς Ἱστορίας τῆς Ἰταλίας ἤ ἄλλης εὐρωπαϊκῆς χώρας τοῦ Μεσοπολέμου. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια διδάσκω στοὺς τεταρτοετεῖς φοιτητὲς τοῦ τμήματος Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας τὴν φασιστικὴ ἰδεολογία ποὺ ἐμετανάστευσε καὶ στὸν Τρίτο Κόσμο. Γιὰ νὰ μὴν ῥιψοκινδυνεύσω τὴν θέσι μου δὲν εἶχα χρησιμοποιήσει τὴν ἐπίμαχη λέξι στὸν τίτλο τοῦ μαθήματος ποὺ ἐδιαβάζετο ὡς ἑξῆς «Ἰδεολογικὲς ἀναμετρήσεις στὸν Τρίτο Κόσμο: ἐθνικισμὸς καὶ σοσιαλισμός». Γιὰ μεθοδολογικοὺς λόγους εἶχα καταρτήσει καὶ ἕνα μοντέλο δεκατριῶν σημείων γιὰ τὸν καθορισμὸ τοῦ φασιστικῆς ἰδεολογίας στὴν Δύσι ὅπως καὶ στὸν Τρίτο Κόσμο».

Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης εἶναι ἱστορικός, τουρκολόγος καὶ διεθνολόγος, καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ὀττάβας ἀπὸ τὸ 1970, τακτικὸ μέλος τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας καὶ Ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος «Δημήτρη Κιτσίκη» Ν.Π.Δ.Δ. Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους σύγχρονους γεωπολιτικοὺς ὡς θεμελιωτὴς τῆς διεθνῶς ἀναγνωρισμένης θεωρίας τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς.

Κολωνακιώτικο Καθεστώς

"ΚΟΛΩΝΑΚΙΩΤΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΛΑ 

Ἡ ταινιοθήκη τῆς ΕΡΤ ποὺ ἔχει ἀποθηκεύσει τὶς ἑλληνικὲς κινηματογραφικὲς ταινίες τῶν δεκαετιῶν τοῦ 50 καὶ τοῦ 60 εἶναι ἀπαραμίλλου ἱστορικῆς ἀξίας διότι ἀναπαριστᾷ μὲ συνταρακτικὴ ἀλήθεια ὅλον αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ ἐπωφελήθη ἀπὸ τὴν πολεμικὴ συντριβὴ τῶν ἡρωϊκῶν παιδιῶν τοῦ ΕΛΑΣ καὶ τοῦ Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ γυρίζοντας τὸ ἀθηναϊκὸ κρατίδιο ἀπὸ τὴν λαοκρατία στὴν δημοκρατία, μὲ τὰ σαλονάκια στοὺς πρόποδες τοῦ Λυκαβηττοῦ, μὲ χαρτάκι, ουἴσκι, προῖκα, ὑπηρέτριες, θυρωρούς καὶ τὸ «πᾶμε στὴν Εὐρώπη». Ἐὰν σήμερα ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς τοῦ ἀθηναϊκοῦ κρατιδίου εἶναι ὀλίγιστος καὶ διεφθαρμένος αὐτὸ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἀποδεκατισμὸ τοῦ καλυτέρου τμήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοὺ ποὺ ἐξωλοθρεύθη στὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς καὶ τοῦ Ἐμφυλίου ἀπὸ τὰ στίφη ἀγραμμάτων γερμανοδωσιλόγων, ἀγγλοδωσιλόγων καὶ ἀμερικανοδωσιλόγων στὴν ὑπηρεσία τῶν Κολωνακιωτῶν. Τὸ ἀποτέλεσμα τραγικό: Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία κατεστραμμένη, τὰ καλύτερά της παιδιὰ στὸν τάφο ἤ στὰ ξένα καὶ ἡ Ἑλλὰς πλήρως ἐξευρωπαϊσμένη, δεμένη χειροπόδαρα μὲ τὸ σύνθημα τοῦ «ἀνήκωμεν εἰς τὴν Δύσιν» καὶ μὲ μόνη ἐλπίδα τὴν προσπάθεια ἀνεξαρτησίας τῶν Τούρκων ἀδελφῶν της στὴν ἀνατολικὴ ἀκτὴ τοῦ Αἰγαίου. Ἀπὸ τὴν Λαοκρατία στὴν Δημοκρατία. 

Δημήτρης Κιτσίκης" 

Θα άλλαζα μόνο την τελευταία φράση περί αδερφών Τούρκων και στην θέση της θα έβαζα την φράση με την οποία έκλεισε την ομιλία του ο προφήτης Μιχάλης Χαραλαμπίδης: "Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της". 

Αυτός είναι ο ιστορικός ρόλος του Ελληνισμού, να ηγείται αυτού του Αγώνα κι όσο τον αρνούμαστε σαν καλά παιδάκια της μητριάς Δύσης τόσο θα είμαστε ο περίγελος και καρπαζοεισπράκτορας της.