Οι Λευκοί εθνικιστές συχνά ισχυρίζονται ότι το παρόν πολιτικοκοινωνικό σύστημα οδηγεί τη φυλή μας στο δρόμο προς τον βιολογικό αφανισμό. Αν οι παρούσες τάσεις δεν αντιστραφούν, οι Λευκοί θα εξαφανιστούν ως ξεχωριστή φυλή. Σε πολλούς Λευκούς αυτό ακούγεται ως ένας παράλογος και κινδυνολογικός ισχυρισμός, λαμβάνοντας υπόψη ότι σήμερα ο πληθυσμός των Λευκών στον πλανήτη υπολογίζεται από 700 εκατομμύρια ως 1 δισεκατομμύριο. Μέρος αυτού του σκεπτικού θεωρώ ότι είναι απλά αποτέλεσμα μίας ψυχολογική άρνησης απέναντι σε μία δυσάρεστη προοπτική. Οι μη Λευκοί σπάνια δείχνουν σκεπτικισμό όσον αφορά τον αφανισμό των Λευκών. Μάλιστα, οι εχθροί μας λαμβάνουν τον αφανισμό μας ως δεδομένο και ανοιχτά πανηγυρίζουν για την πτώση μας.
Θα ήθελα να υποστηρίξω ότι ο αφανισμός των Λευκών δεν είναι μία ευφάνταστη κινδυνολογία αλλά το αναπόφευκτο συμπέρασμα μίας καλά πληροφορημένης έρευνας. Μιας και δεν τα πάω καλά με μαθηματικές αναλύσεις, διαγράμματα και γραφήματα, θα επιχειρηματολογήσω με απλούς όρους. Καταρχήν, απλώς θα υποστηρίξω ότι ο αφανισμός των Λευκών είναι μία αληθοφανής προοπτική και όχι ευφάνταστη και παρατραβηγμένη ιδέα.
"Γιατί δε θα μπορούσε απλά η κυβέρνηση να δημιουργεί χρήμα και να στέλνει στο κάθε άτομο μία μηνιαία επιταγή, την οποία θα μπορούσε να δαπανήσει κατά το δοκούν; Το χρήμα αυτό θα στήριζε την οικονομία άμεσα, μέσω της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών, ενώ το χρήμα που δημιουργούν οι τράπεζες με τη μορφή δανείων πρέπει να εξοφληθεί εντόκως, δημιουργώντας μία παρασιτική τάξη ανθρώπων που νέμονται ένα μερίδιο της πραγματικής παραγωγής δανείζοντας με τόκο ένα εμπόρευμα που αποκτούν από το πουθενά.
"Αλλά το χρήμα από το πουθενά, θα ισοδυναμούσε με σοσιαλισμό!», θα αντιδρούσαν άλλοι. Ναι, προτείνω την κοινωνικοποίηση της δημιουργίας και αρχικής διανομής του χρήματος. Αλλά το τι θα κάνουν κατόπιν οι άνθρωποι με τα χρήματα είναι δική τους υπόθεση. Το σύστημα το οποίο προτείνω είναι απολύτως συμβατό με την ατομική ιδιοκτησία και την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Στην πραγματικότητα, θα τα ενδυνάμωνε και θα τα εξασφάλιζε επειδή θα εξαφάνιζε μία παρασιτική τάξη ατόμων που σε μόνιμη βάση ζημιώνουν την πραγματική οικονομία, την οποία και περιστασιακά οδηγούν σε κρίσεις, δημιουργώντας και δανείζοντας χρήμα το οποίο δεν τους κοστίζει τίποτα και θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους.
Πως θα ονομάζαμε αυτό το εναλλακτικό οικονομικό υπόδειγμα; Σε τελική ανάλυση θα το ονόμαζα Εθνικό Σοσιαλισμό. Όμως το μικρό ανθολόγιο αιρετικών οικονομικών σκέψεων που συνέλλεξα πιο πάνω, βασίζεται πρωταρχικά στις ιδέες περί Κοινωνικής Πιστωτικής του Clifford Hugh Douglas (1859-1952) και του Alfred Richard Orage (1873-1934), εν μέρει μέσω του Alan Watts που με πρωτοεισήγαγε σε αυτές καθώς και του Ezra Pound, που είναι ο διασημότερος εκφραστής της Κοινωνικής Πιστωτικής.
Αποτελεί πεποίθηση μου ο,τι εάν πρόκειται η North American New Right να παρέχει μία γνήσια εναλλακτική στο παρόν σύστημα, πρέπει να διαρρήξει τους δεσμούς με όλες τις μορφές οικονομικής ορθοδοξίας της «ελεύθερης αγοράς» και να εργασθεί προς την επαναφορά κι ανάπτυξη του πλούσιου πλέγματος των οικονομικών θεωριών του Τρίτου Δρόμου[3], συμπεριλαμβανομένης της Κοινωνικής Πιστωτικής, του Διανομητισμού, του Συντεχνιακού Σοσιαλισμού, του Κορπορατισμού, καθώς και του Λαϊκισμού."
"Φαίνεται αντί-διαισθητικό να ισχυριζόμαστε ότι οι λευκοί είναι τα θύματα γενοκτονίας. Οι λευκοί δεν σφαγιάζονται κατά εκατομμύρια, που είναι και η εικόνα που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν για γενοκτονία. Κατά τα φαινόμενα, η φυλή μας είναι ισχυρή, ευημερούσα και πολυπληθής. Αλλά οι υπερασπιστές της Θέσης της Λευκής Γενοκτονίας παραπέμπουν στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος Γενοκτονίας, η οποία στο Άρθρο ΙΙ ορίζει τη γενοκτονία ως. . . οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφούν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια:
(α) σκοτώνοντας τα μέλη της ομάδας · (β) η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης στα μέλη της ομάδας · (γ) Προξενώντας σκόπιμα στην ομάδα τις συνθήκες ζωής που υπολογίζονται ώστε να επιφέρουν την φυσική τους καταστροφή εν όλω ή εν μέρει. (δ) Επιβολή μέτρων για την πρόληψη γεννήσεων εντός της ομάδας. . . . Αυτός ο ορισμός της γενοκτονίας είναι πολύ ευρύτερος από την οριστική μαζική δολοφονία. Συγκεκριμένα, τα σημεία (γ) και (δ) συμφωνούν με τον χαρακτηρισμό εκείνων των πολιτικών που καταστρέφουν αργά μια ομάδα, σε μεγάλες χρονικές περιόδους, και ως γενοκτονία.
Έτσι, η γενοκτονία έρχεται σε δύο μορφές, τις οποίες μπορούμε να ονομάσουμε, θερμή γενοκτονία και αργή, ψυχρή γενοκτονία. Η λευκή εξαφάνιση εμπίπτει στην τελευταία κατηγορία. Η λευκή εξαφάνιση σημαίνει ότι σε κάθε λευκό έθνος, τα ποσοστά αναπαραγωγής έχουν πέσει κάτω από την αντικατάσταση, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότεροι λευκοί θα πεθάνουν από ό, τι γεννιούνται, μέχρις ότου να σταματήσουν να υπάρχουν ως ξεχωριστή φυλή. Υπάρχουν πέντε κύριες αιτίες λευκής εξαφάνισης. Είμαι βέβαιος ότι σε αυτόν τον κατάλογο θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλοι παράγοντες, αλλά αν αντιμετωπιστούν μόνο αυτά τα πέντε προβλήματα, δεν θα φοβόμουν πλέον για το μέλλον της φυλής μας.
Μια ηθική του ηδονισμού, του ατομικισμού και του εγωισμού που δυσφημεί την αναπαραγωγή και την οικογενειακή ζωή. Ο φεμινισμός, που ενθαρρύνει τις γυναίκες να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία αντί να κάνουν την οικογενειακή ζωή πρωταρχικό επάγγελμα. Η ευρεία χρήση του ελέγχου των γεννήσεων και των αμβλώσεων αποσυνδέει το φύλο από την εγκυμοσύνη και την εγκυμοσύνη από την ανατροφή των παιδιών. Το αυξανόμενο κόστος του οικογενειακού σχηματισμού, που οφείλεται κυρίως στη φυλετική ενσωμάτωση - η οποία είναι η κινητήρια δύναμη της προαστικοποίησης και της από αστικοποίησης, προκειμένου να βρεθούν ασφαλείς χώροι για τους λευκούς για την οικογενειακή ζωή - και η μη λευκή μετανάστευση και η βιομηχανία offshoring, που μειώνει τους μισθούς των λευκών. Επιμειξία, κατά την οποία τα άτομα αναπαράγουν τα δικά τους γονίδια αλλά όχι τη φυλή τους αναμειγνύοντας με άλλη φυλή."
