Magna Graecia - Μεγάλη Ελλάδα: η ύστατη αντίσταση στον μετα-μοντερνισμό

του Alessandro Napoli

μετάφραση από εδώ:

Nuova Resistenza - Italia

Σε αυτή τη στιγμή της εποχικής μετάβασης στην οποία έννοιες όπως η ανάπτυξη, η πρόοδος και η «κανονικότητα» της σύγχρονης ζωής αποδεικνύονται ασυνεπείς απέναντι στην απειλή ενός ιού που πιθανώς δημιουργήθηκε  από την ίδια εποχή υβριδικών πολέμων και του αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία εκ μέρους ενός υπερ-αστικό-ταξικού-ιού, ο οποίος στην πραγματικότητα μεταξύ των θεμελιωδών και κυρίαρχων χαρακτηριστικών δεν έχει τόσο τη θνησιμότητα των παθήσεων του παρελθόντος ή που εξακολουθούν και υπάρχουν σήμερα σε απομακρυσμένες τοποθεσίες του πλανήτη, όσο κυρίως και έντονα  αυτή της αποσταθεροποίησης της διοίκησης, της οικονομίας, και του κοινωνικού συστήματος λόγω του υψηλού επιπέδου της μολυσματικότητας και των επιπτώσεών του σε εκείνους που πλήττονται και για να επιβιώσουν χρειάζονται δραστικές επεμβάσεις που δεν είναι διαθέσιμες σε όλους όταν είναι σε υπερβολικό αριθμό - υπάρχει ένας αταβιστικός φόβος για την αστάθεια που θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτή η κατάσταση ως ο ίδιος φόβος του επικείμενου θανάτου που αναδύεται από τα βάθη της αβύσσου της ιστορίας που θυμίζει μεσαιωνικά σενάρια , φόβοι στους οποίους τα άτομα και οι λαοί αντιδρούν διαφορετικά ανάλογα με τον αντίκτυπο που υποβάλλονται σε αυτόν - σε μέρη που είναι συνηθισμένα να ζουν με αυτόν τον φόβο, όπως η Συρία, η Υεμένη ή το Donbass οι άνθρωποι ανησυχούν περισσότερο για έναν βομβαρδισμό που θα μπορούσε να προκαλέσει θύματα, να μετατοπίσει την πρώτη γραμμή, ακυρώσει μια αναδίπλωση , να καταστήσει μάταια μια προώθηση. Σε άλλες χώρες όπως οι Η.Π.Α., ο ιδρυτικός ατομικισμός της κοινωνίας προκάλεσε μια κούρσα αγοράς όπλων σαν να έπρεπε να υπερασπιστεί ο ένας από τον άλλο και όχι έναν κοινό κίνδυνο.

Κοιτάζοντας τη χώρα μας, την Ιταλία, μέχρι πριν από λίγες ημέρες το παγκόσμιο επίκεντρο της πανδημίας και στην οποία ο ιός έχει ήδη προκαλέσει την κατάρρευση της οικονομίας και σήμερα σχεδόν 15.000 θάνατοι με μέσο ποσοστό 800 ημερησίως, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι περιοχές που αντιστέκονται καλύτερα στον αντίκτυπο είναι οι φτωχότερες οικονομικά,  δοκιμασμένες κοινωνικά, όπου η παγκοσμιοποίηση έχει θέσει σε κίνδυνο ακόμη και τον μόνο διαθέσιμο πόρο της γεωργίας και οι περικοπές στην υγεία που θέλει το φιλελεύθερο μοντέλο έχουν μετατρέψει το σύστημα υγείας σε ένα από τα χειρότερα στην Ευρώπη . Καλαβρία, Σικελία, Απουλία, Βασιλικάτα, Καμπανία μεταξύ των τελευταίων περιοχών της Ευρώπης όσο όλα ήταν καλά, αλλά ταυτόχρονα εκείνες που δεν έχουν χάσει ποτέ τη σχέση τους με την αρχαιότητα, την παράδοση, την ιερή Φωτιά των Πατέρων που αυτή τη στιγμή τους επιτρέπει να επιβιώσουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα σε ένα πλαίσιο στο οποίο, αν ρίζωνε ο ιός, θα ήταν μια εκατόμβη που θα μπορούσε να εξαφανίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό σκοτώνοντας ανθρώπους στο δρόμο όπως συμβαίνει σήμερα στη πλούσια Νέα Υόρκη ή άλλες μητροπόλεις στον δυτικό κόσμο.

Πρόκειται για περιοχές, στις οποίες η κοινοτική κουλτούρα του Δήμου δεν αντικαταστάθηκε ποτέ από τον μεταμοντέρνο ατομικισμό, ο οποίος ακόμη και εδώ εμφανίστηκε δειλά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά βρήκε ενώπιον του το τείχος της ιερής παράδοσης και της συνέχειας με ένα απλό και ένδοξο παρελθόν, στα προκατειλημμένα μάτια του κοσμοπολίτικου αστικού υποκειμένου, φάνηκε σα καθυστέρηση, απαρχαιότητα, ακατάλληλη για την εποχή, που έπρεπε να ξεπεραστεί,  να υποτιμηθεί. Αυτή είναι η Magna Graecia, περισσότερα από 5.000 χρόνια εννοιολογικής συνέχειας που ενσωματώνονται ενστικτωδώς και φυσικά στα βάθη της ψυχής αυτών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ. Galenica (στμ. εκ του Γαληνός) , Αγωγή, Παιδεία, αριστοτελική διαλεκτική, πολιτικός πλατωνισμός ακόμη και η ευφυής και αρχαία μαγειρική τέχνη που συνέλαβε κονσέρβες, λουκάνικα, πάστα  χοιρινού λίπους αναμεμειγμένο με καυτερές που επέτρεψαν στους προγόνους μας να αντισταθούν στο κρύο, την πανούκλα και τις πολιορκίες των Σαρακηνών υπήρξαν καθημερινή ζωή για χιλιετίες για αυτούς τους ανθρώπους με πρόσωπα γλυπτά από μια αρχαϊκή γενετική που είναι τόσο μπασταρδεμένη όσο και αμετάβλητη.

Άνθρωποι που σε αυτή τη στιγμή της παγκόσμιας κρίσης έχουν μετατρέψει τα ευχάριστα χωριά τους σε απόρθητα φρούρια στα οποία ο ένας προστατεύει τίς πλάτες του άλλου, προκαλώντας την αντίθετη μοίρα με ειδωλολατρικό θάρρος και χριστιανική μοιρολατρεία (στμ στωικότητα) συγχωνευμένα μαζί με εποχές επί εποχών πολιτιστικής και πνευματικής συνέχειας από τα χρόνια των πόλεων-κρατών της Νέας-Πόλης, του Κρότωνα, του Ρηγίου, των Θούριων, του Τάραντος, των Συρακουσών, του Ακράγαντα μέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της «Puer Apuliae - Stupor Mundi» που ακριβώς σ'αυτήν εδώ τη γη το είχε ήταν η «έκπληξη του κόσμου», μέχρι τις μέρες που κυριαρχούνται από τους «Εμπόρους του Ναού» των οποίων η θρησκεία του χρήματος δεν κατάφερε να καταστρέψει την ψυχή εκείνων που σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς αποδεικνύουν ότι αυτό που έχει σημασία είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου και του λαού.

Το Τέλος της Τρίτης Θέσης ;

Η Ερμηνεία μιας διαχρονικότητας

Ναπολέων Βοναπάρτης

Ένας περίεργος μαθηματικός μυστικισμός βρίσκεται σε αυτή την σημασιολογική δύναμη της έννοιας «Τρίτη Θέση». Αν και ο πειρασμός να συνταχθεί μια ταύτιση της τριαδικής σωτηριολογίας που διαπνέει αρκετές θρησκείες είναι μεγάλος , δεν θα σταθούμε στην αντίστοιχη πολιτική θεολογική δύναμη της αναίρεσης και ταυτόχρονα σύνθεσης και υπέρβασης κάθε δυαδικής λογικής που επιφέρει μια Τρίτη Θέση στην Πολιτική και Γεωπολιτική σκακιέρα.

Το ερώτημα σήμερα , που ξεπερνάει κάθε περιθωριακό πολιτικό χώρο και ομαδοποίηση ή νοσταλγικό ρεύμα , δεν είναι αν παραμένει ή όχι να υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος θορυβώδους μίμησης της Τρίτης Θέσης αλλά αν ήρθε το Τέλος της με την έννοια που αφορά την ίδια αυτή κάθε αυτή την σχηματοποίηση του πολιτικού συστήματος στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό του 21ου αιώνα και το αν έπαψαν οι αιτίες που ενεργοποιούν την εκτός συστήματος εμφάνιση εθνικό-λαϊκών δυνάμεων που θέλουν ξεκάθαρα όλη την εξουσία στα χέρια τους.

Λίγα χρόνια πριν ο Ρώσος φιλόσοφος και γεωπολιτικός Αλεξάντερ Ντούγκιν είχε διατυπώσει μέσα από την παρουσίαση της Τετάρτης Πολιτικής Θεωρίας του ουσιαστικά το τέλος της Τρίτης Θέσης μέσα από το σχήμα του τέλους των ιστορικών αντιπάλων ιδεολογιών του περασμένου αιώνα. Φασισμός και Κομμουνισμός δεν υπάρχουν πια , ο νικητής είναι μόνος άρα οφείλουμε να περάσουμε σε μια ανοικτή αναζήτηση του τρόπου ύπαρξης των γεωπολιτισμών μέσω μιας Χαιντεγκεριανής ανάγνωσης.

Να ξαναπάμε στις ρίζες των εθνικών οντοτήτων και να δούμε τα νέα σύνολα που θα φέρουν σε πέρας το τέλος του παγκόσμιου φιλελευθερισμού. Όμως ο Ντούγκιν είναι σαν να γυρίζει πίσω ξανά και αυτός στην Τρίτη Θέση όταν συνθηματολογικά διατυπώνει πως πέρα από την δεξιά και την αριστερά και ενάντια στο κέντρο βρίσκεται ο χώρος της νέας του πολιτικής θεωρίας. Φυσικό για εμάς.

Η Τρίτη Θέση δεν είναι μια έννοια ιστορική ούτε μια μεταμφίεση του Φασισμού ή της σύνθεσης του με τον κομμουνισμό σε μια εθνικό-Μπολσεβίκικη εκδοχή.

Ναι αυτό το σχήμα του έδωσαν όλοι οι αναλυτές που θέλησαν να ερμηνεύσουν πολιτικά τον δρόμο που ένα κίνημα , ένα έθνος ή μια ήπειρος παίρνει πέρα από τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό ή τον κλασικό σοσιαλισμό. Όμως σήμερα η πολιτική επιστημονική προσέγγιση της επικαιρότητας ή μη της Τρίτης Θέσης περιστρέφεται ξανά μέσα στην διχοτόμηση που διατηρεί ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά ο πολιτικός μηχανισμός του καπιταλισμού ,του καπιταλιστικού κράτους.

Η Τρίτη Θέση είναι μια μετά-ιστορική και μεταπολιτική δυνητική τοποθέτηση που αφορά την αναίρεση ενός συστήματος , την παρουσία μιας πάντα αποσιωπημένης εναλλακτικής διαδρομής, την διαγώνιο ανάμεσα σε κάθετες και οριζόντιες γραμμές, την ελεύθερη κίνηση μέσα στο χώρο των ιδεών και των δράσεων και φυσικά την διεκδίκηση μιας άλλης πολιτειακής και κοινωνικής διαμόρφωσης που δεν είναι εξαρτημένη από τον πολιτικό και ιδεολογικό διπολισμό αλλά χαρακτηρίζεται από μια αυτονομία ως προς τις αρχές και τους σκοπούς που επιδιώκει μέσα στην κοινωνία.

Περί "Λευκού Εθνικισμού"

«Θεωρώ τους « Λευκούς εθνικιστές » συμμάχους  όταν αρνούνται τον μοντερνισμό, την παγκόσμια ολιγαρχία και τον φιλελεύθερο καπιταλισμό, με άλλα λόγια ό,τι σκοτώνει όλους τους εθνοτικούς πολιτισμούς και τις παραδόσεις. Η σύγχρονη πολιτική τάξη είναι ουσιαστικά παγκόσμια και βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπεροχή της ατομικής ταυτότητας έναντι στην κοινότητα. Είναι η χειρότερη τάξη που υπήρξε ποτέ και πρέπει να καταστραφεί εντελώς. Όταν οι «Λευκοί εθνικιστές» επιβεβαιώνουν την παράδοση και τον αρχαίο πολιτισμό των ευρωπαϊκών λαών, έχουν δίκιο. Αλλά όταν επιτίθενται σε μετανάστες, μουσουλμάνους ή εθνικιστές άλλων χωρών βασιζόμενοι σε ιστορικές συγκρούσεις · ή όταν υπερασπίζονται τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ατλαντισμό, τον φιλελευθερισμό ή τον εκμοντερνισμό · ή όταν θεωρούν τη Λευκή φυλή (αυτή που παρήγαγε τον μοντερνισμό στα βασικά χαρακτηριστικά του) ως την ανώτερη και τις άλλες φυλές ως κατώτερες, διαφωνώ απόλυτα μαζί τους.

Περισσότερο από αυτό, δεν μπορώ να υπερασπιστώ τους Λευκούς όταν έρχονται σε αντίθεση με τους μη Λευκούς γιατί, επειδή όντας κι εγώ Λευκός και Ινδοευρωπαίος, αναγνωρίζω τις διαφορές άλλων εθνοτικών ομάδων ως φυσικό πράγμα και δεν πιστεύω σε καμία ιεραρχία μεταξύ των λαών, επειδή δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο κοινό, καθολικό μέτρο με το οποίο να μετράμε και να συγκρίνουμε τις διάφορες μορφές εθνοτικών κοινωνιών ή των συστημάτων αξιών τους. Είμαι περήφανος που είμαι Ρώσος ακριβώς όπως οι Αμερικανοί, οι Αφρικανοί, οι Άραβες ή οι Κινέζοι είναι περήφανοι που είναι αυτό που είναι. Είναι δικαίωμά μας και αξιοπρέπεια μας να επιβεβαιώνουμε την ταυτότητά μας, όχι σε αντίθεση μεταξύ μας, αλλά όπως είναι: χωρίς δυσαρέσκεια εναντίον άλλων ή συναισθήματα αυτο-λύπησης.

Δεν μπορώ να υπερασπιστώ την έννοια του έθνους, γιατί η ιδέα του «έθνους» είναι μια αστική έννοια που δημιουργήθηκε ως μέρος του μοντερνισμού για να καταστρέψει τις παραδοσιακές κοινωνίες και τις θρησκείες και να τις αντικαταστήσει με τεχνητές ψευδο-κοινότητες βασισμένο στην έννοια του ατομικισμού. Όλα αυτά είναι λάθος. Η ιδέα του έθνους καταστρέφεται τώρα από τις ίδιες δυνάμεις που το δημιούργησαν, κατά το πρώτο στάδιο της νεωτερικότητας. Τα έθνη έχουν ήδη εκπληρώσει την αποστολή τους να καταστρέψουν οποιαδήποτε οργανική και πνευματική ταυτότητα και τώρα οι καπιταλιστές εκκαθαρίζουν το μέσο που χρησιμοποίησαν για να το επιτύχουν υπέρ της άμεσης παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να επιτεθούμε στον καπιταλισμό ως τον απόλυτο εχθρό που ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία του έθνους ως προσομοίωσης της παραδοσιακής κοινωνίας, και ο οποίος ήταν επίσης υπεύθυνος για την καταστροφή του. Οι λόγοι πίσω από την παρούσα καταστροφή βρίσκονται βαθιά στην ιδεολογική και φιλοσοφική βάση του μοντέρνου κόσμου. Στην αρχή, ο νεωτερισμός ήταν Λευκός και εθνικός. στο τέλος, έχει γίνει παγκόσμιος. Έτσι, οι Λευκοί εθνικιστές πρέπει να επιλέξουν σε ποιο στρατόπεδο θέλουν να είναι: αυτό της Παράδοσης, που περιλαμβάνει τη δική τους Ινδοευρωπαϊκή παράδοση, ή εκείνο του μοντερνισμού. Ο Ατλαντισμός, ο φιλελευθερισμός και ο ατομικισμός είναι όλες μορφές απόλυτου κακού για την ινδοευρωπαϊκή ταυτότητα, καθώς είναι ασυμβίβαστες με αυτήν. "

Alexander Dougin

ΜΑΟΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 

Claudio Mutti

"Η ιδεολογική μελέτη πρέπει να βασίζεται στο 99% στα έργα του Μεγάλου Τιμονιέρη Μάο Τσε Τουνγκ, επειδή ξεπερνούν, σε ποιότητα, τις απόψεις των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν"

Λιν Πιάο

ΟΙ ΤΑΟΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Ο Μάο Τσε Τουνγκ δηλώνει: "Ο νόμος των αντιθέσεων που ενυπάρχει στα ζητήματα, ο νόμος της ενότητας των αντιθέτων, είναι ο θεμελιώδης νόμος της φύσης της κοινωνίας και, κατ 'επέκταση, της νόησης" [1].

Ο Μάο παραδέχεται, με τον Μαρξ, ότι η αντίφαση είναι ο οικουμενικός κινητήρας όλης της ανάπτυξης. Αλλά η σκέψη του Μάο διαφοροποιείται από τη μαρξιστική από τη στιγμή που, τοποθετημένη υπό την ταοιστική εποπτεία, περιγράφει τον συμπληρωματικό χαρακτήρα των αντιθέτων: "Χωρίς το υψηλό δεν υπάρχει το χαμηλό, χωρίς το χαμηλό δεν υπάρχει το υψηλό" [2].

Σύμφωνα με τις ταοϊστικές διδασκαλίες, το γιν και το γιανγκ είναι "αντίθετες αρχές και, ταυτόχρονα, συμπληρωματικές και αδιαχώριστες, οι οποίες έχουν πολλαπλές αξίες: είναι το αιώνιο αρσενικό και το αιώνιο θηλυκό, το ενεργό και το παθητικό, Ουρανός (με μια ευρεία έννοια ) και η Γη, το φωτεινό και το σκοτάδι, το δημιουργικό και το δεκτικό, και ούτω καθεξής »[3]. Το γιν και το γιανγκ είναι «δύο συμβολικές κατηγορίες των αιωνίων αντιθέτων, αν και δεν είναι αυστηρά αντίθετα, αλλά συμπληρωματικά μεταξύ τους, απαραίτητα μεταξύ τους, το ένα δεν θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς το άλλο» [4].

 Είναι η αρχή της συμπληρωματικότητας, που υπάρχει στις δύο αρχές της παράδοσης της Άπω Ανατολής, που βρίσκουμε στο επίκεντρο της μαοϊκής θεωρίας της αντίφασης, η οποία θεωρεί τους αντιπάλους στην αλληλεξάρτηση τους: «Είναι αυτό που παράγεται από όλα τα αντίθετα. σε ορισμένες συνθήκες είναι αντίθετα μεταξύ τους, σε άλλες συνδέονται αμοιβαία: αλληλοσυμπληρώνονται, είναι αμοιβαία διαπεραά, αλληλεξαρτώμενα. αυτό ονομάζουμε ταυτότητα »[5]. Σύμφωνα με τον Ταοϊσμό, «το ον και το μη-ον, τοποθετούντε μπροστά και πίσω, συμπληρώνουν το ένα το άλλο στο ύψος και στο βάθος, το δυνατό και το αδύνατο είναι συμπληρωματικές διαφοροποιήσεις» [6] κ.λπ. Στον Ταοϊσμό, η μόνιμη δράση των αντιθέτων προκαλεί τροποποιήσεις που «μερικές φορές αλληλοσυμπληρώνονται, μερικές φορές μεταφέρονται η μία στην άλλη» [7].

Η ερμηνεία των διαλεκτικών αντιφάσεων που λειτουργούν στον μαοισμό συνδέεται κατά τη γνώμη μας με την παράδοση της Άπω Ανατολής και προτείνει μια δικαίωση των ταοϊστικών διδασκαλιών υπό το πρόσχημα μιας μαρξιστικής-λενινιστικής ορολογίας.

Ελληνική Γεωπολιτική, Σύνθεση και Θεωρία

Το έργο γενικότερα του Ιωάννη Θ.Μάζη είναι μια φωτεινή εξαίρεση επιστημονικής συνέπειας και ανεξαρτησίας θέσεων και ιδεών για τα δεδομένα του σχετικά νεογέννητου και μικρού επιστημονικού γεωπολιτικού δυναμικού της πατρίδας μας.

Όμως η εξοντωτική εργασία του Μάζη πάνω στην σημασία της συγκρότησης μιας Συστημικής και Γενικής Θεωρίας ξεπερνάει τα σύνορα μας και ξεχωρίζει ακόμα και ανάμεσα στο έργο των γεωπολιτικών αναλυτών που κρίνουν σκληρά τις κρατούσες φιλελεύθερες και νεοφιλελεύθερες εκδοχές της σημερινής γεωπολιτικής.

Στο βιβλίο που αναφερόμαστε σήμερα κορυφώνεται μια αποδόμηση των ψυχολογικών, ιδεοληπτικών και αποσπασματικών θεωριών και διδάσκεται παράλληλα ένας δρόμος , ένας τρόπος του πως μπορεί η ερμηνεία της πραγματικότητας να σκοπεύει όντως το βαθύτερο και εκτενέστερο αγκάλιασμα της και όχι την παραμόρφωση και διαστρέβλωση της. Στο σημείο αυτό αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον το πως μπορεί κανείς να αποκρυσταλλώσει στο πεδίο της πολιτικής και μεταπολιτικής ανάλυσης , τις προτάσεις της Μεταθεωρητικής κριτικής του Μάζη , ξεπερνώντας όλα τα παμπάλαια μεθοδολογικά εργαλεία που μας κληρονόμησε η Εμφυλιοπολεμική Ευρωπαϊκή ιστορία των δυο τελευταίων αιώνων φυσικά μέσα από την πρόθεση να υπερασπιστούμε αυτό που απέτυχε στην ιστορική διαδρομή της Ευρώπης αυτών των δυο αιώνων: την πραγμάτωση της Πολιτικής Ενοποίησης της που θα την οδηγήσει σε μια μετα-καπιταλιστική εποχή.

Μια τέτοια προσέγγιση απαιτεί να υπάρχουν δυνάμεις και υποκείμενα, εθνικά και ηπειρωτικά, σε πολιτικό, πολιτιστικό, επιστημονικό και κοινωνικό επίπεδο που να ορίζονται από μια Γενική Θέληση για ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα και αντιμετώπιση του παρόντος με όρους τους μέλλοντος.

Σημαίνει την υιοθέτηση μιας πρόθεσης να δημιουργήσουμε μια σκέψη που να βασίζεται στην ευρύτερη δυνατή αναλυτική σύνθεση των σημερινών αλλά και παλιότερων ιστορικών φαινομένων, να θέσουμε ως βασική θέση το πως θα ισχυροποιηθεί με την μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση θεωρητικών θέσεων ένα νέο «σώμα» προσανατολισμού στο νέο πεδίο των ανταγωνισμών και να αφήσουμε πίσω για πάντα τα κουτάκια, την δυαδική λογική, το άσπρο μαύρο , την οπαδοποίηση των ιστορικών αναφορών και την υπαρξιακή τύφλωση των ηττημένων ταυτοτήτων.

Ο κυρίαρχος τρόπος σκέψης των νικητών του 1945 και του 1989 εξελίσσεται, αλλάζει γιατί κρατά και τα ηνία της πρακτικής αναμόρφωσης του κόσμου στα χέρια του ενώ παράλληλα με φανατισμό συνεχίζει να ταΐζει τους επίδοξους αμφισβητίες του με την τροφή ιδεαλισμών, ψεύτο-διπολισμών και ιδεολογικών φονταμενταλισμών που εξασφαλίζουν την κυριαρχία του αποπροσανατολισμού και της άχρηστης διχόνοιας.

ολόκληρο το κείμενο εδώ: 

ΦΥΛΗ ΛΙΜΟΝΟΦ ιδέες για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση

Otto Strasser «Νέα Ευρώπη» Μέρος πρώτο - Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία

του Kerry Bolton

Μετάφραση: Πάνος Ευθυμίου

από ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ

και Counter-Currents

Ο Otto Strasser, παρά την αφοσίωση του ως «πρωτοπαλίκαρο» στην κληρονομιά της Γερμανίας του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν μιλιταριστής ή ιμπεριαλιστής. Ο “Γερμανικός Σοσιαλισμός” του απείχε από οποιαδήποτε έννοια του “Lebensraum” (ζωτικού χώρου). Όντας πιο μακριά από τον Χιτλερισμό, ο Εθνικός Σοσιαλισμός του Otto δεν ενέκρινε τη βιολογική και ιεραρχική άποψη της φυλής ως το θεμέλιο της ιδεολογίας του, όπως θα συζητηθεί αργότερα. Το ιδανικό του ήταν η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, διατηρώντας ταυτόχρονα και ενισχύοντας τα αρχαία έθνη και τις εθνότητες της Ευρώπης.

Ένα πλήρες πρόγραμμα για την αναδιοργάνωση της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της Γερμανίας με την Ευρώπη στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και ενός κοινού ευρωπαϊκού αποικιακού έργου, διατυπώθηκε στο βιβλίο του Otto Strasser, “Germany Tomorrow” που δημοσιεύθηκε το 1940, το οποίο και ενσωματώθηκε ως το τρίτο μέρος του βιβλίου του Strasser του 1931 στο Μανιφέστο, “The Structure of German Socialism”. Ο Reed σχολίασε ότι το “Germany Tomorrow” απευθύνεται όχι μόνο στους Γερμανούς, αλλά και σε όλους τους «καλούς» Ευρωπαίους.

Ο Στράσσερ σε σχέση με αυτό έγραψε ότι το βιβλίο του προοριζόταν να παράσχει τα θεμέλια για μια τέτοια δοκιμαστική περίοδο, γράφτηκε από κάποιον που είναι πεπεισμένος ότι η Γερμανική εθνική ασφάλεια και η Ευρωπαϊκή συνεργασία, ενώ είναι αντικρουόμενες, τείνουν να ευνοούν η μια την άλλη. Η ευρωπαϊκή συνεργασία, ήταν στην τριάδα των βασικών διατάξεων του «Μαύρου Μετώπου», μαζί με την εθνική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το “The Aims and Methods of the Black Front”, μια πολύ σύντομη περίληψη, παρουσιάζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος μιας μελλοντικής Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής όπου κάθε είδος ιμπεριαλισμού θα απορριφθεί και μια Ευρωπαϊκή ομοσπονδία θα είναι η βάση της εθνικής ελευθερίας και της λαϊκής ανάπτυξης όλων των εθνών και των μειονοτήτων.

Οι τρεις κατηγορίες που αναφέρθηκαν νωρίτερα υπηρέτησαν ως θεμέλια και προϋποθέσεις την Αναγέννηση της Δύσης. Ως εκ τούτου, η σύλληψη του δεν ήταν μόνο πέρα από τη Γερμανία, αλλά και πέρα από την Ευρώπη, υπονοώντας την ολότητα της Δύσης, ως πνευματική - πολιτιστική ταυτότητα.

Is There Toxic Masculinity?

 

Αντίσταση Γονιμότητα

Η Αντίσταση στην Σαπίλα τους  

Είναι η Μόνη Αληθινή Γονιμότητα

όλα τ' άλλα είναι για influencers

aka πόρνες πολυτελείας

 

Ο Μύθος του Άρη Βελουχιώτη

 Όσο περισσότερες παπαριές και χυδαιότητες διαβάζω και βλέπω για τον Άρη Βελουχιώτη, τόσο περισσότερο τον εκτιμώ. Η στάση του και τα λόγια του φανερώνουν ότι ήταν Εθνομπολσεβίκος και όχι σκέτο απλά κομμουνιστής. Κόντρα στο Κόμμα. Ειδικά όταν υπέγραφε (το κόμμα) παράδοση των όπλων. Ποιός αληθινός πολεμιστής παραδίδει τα όπλα; Ο Έβολα θα ήταν περήφανος για τον Βελουχιώτη.

Κι όταν λέμε Εθνικομπολσεβικισμός εννοούμε ο αληθινός Φασισμός του Ελληνορθόδοξου Κόσμου. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό ίσως να καταλάβουμε για ποιό λόγο ο Φασισμός στην Ελλάδα καταντάει σχεδόν πάντα ακροδεξιά -με τις ελάχιστες εξαιρέσεις φυσικά που απλά αποδεικνύουν τον κανόνα - εννοώντας τον Πινοσέτ αντί του Περόν για Φασίστα.

Αλήθεια τα Τάγματα Ασφαλείας, αν ήταν πιστοί στα ιδανικά τους, δεν θα έπρεπε να κάνουν κι εκείνοι αντάρτικο κατά των Συμμάχων, αποχωρούντων των Γερμανών; Δεν έκαναν! Ο Βελουχιώτης τουλάχιστον έμεινε πιστός στα ιδανικά του. Και τον έφαγαν ακριβώς όταν πήγε κόντρα στον Λάθος Εμφύλιο που ετοιμάζαν. Αυτοί που πρώτα παρέδωσαν τα όπλα, μετά έκαναν συγκεντρωτικό αντάρτικο. Έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες. Και τί σχέση μπορεί να έχει ο Πατριωτικός του Λόγος - ο κυριολεκτικά Πατρίδα ή Θάνατος - με τον σημερινό αντιφασισμό;

Το γεγονός ότι και κόντρα στο κομματικό κατεστημένο πήγε και τόσο δηλητηριώδες μίσος διοχέτευσε εναντίον του η εμετική (λόγια ενός Σεφέρη) ελίτ της εποχής είναι ενδεικτικό του ποιός πραγματικά πρέπει να ήταν.

Δηλωσίας;

Ε και; Το Αλγερινό ΕΑΜ έδινε 48 ώρες στους αγωνιστές του να κρατήσουν, προκειμένου και να γλιτώσουν τα βασανιστήρια και να δώσουν χρόνο στους συναγωνιστές τους, και μετά να υπογράψουν οτιδήποτε, εξασφαλίζοντας τους ότι δεν πρόκειται να τους κατηγορήσουν για προδότες για αυτό.

Πόσο μάλλον στην Ελλάδα όπου με μια δήλωση έβγαινες έξω όπου μπορούσες να φανείς χρήσιμος. Μήπως δεν είναι γνωστό ότι ο Μανιαδάκης είχε φτιάξει ψεύτικο ΚΚΕ αποτελούμενο κυρίως όχι από "δηλωσίες" αλλά από και καλά δραπέτες; Αν είχε δραπετεύσει θα ήτανε πιο ύποπτο...  Μόνο η παρανοϊκή κουκουέδικη νομενκλατούρα μιλούσε για δηλωσίες και ο Μανιαδάκης δεν θα είχε λόγους να διαφωνήσει.

Ομοφυλόφιλος;

Αδιάφορο. Και ο Λιμόνοφ. Όχι μόνο δεν λέει κάτι αυτό αλλά το ότι η εμετική παιδοβϊαστική ελίτ του Κωλου-νακίου διέδωσε αυτήν την φήμη μιλάει από μόνη της. Αλήθεια όλη αυτή η σημερινή σαπίλα δημιούργημα του Άρη είναι ή των διωκτών του, συμπεριλαμβανομένων των ψευτο-φασιστών (το ότι συνεργάστηκαν με τον Άξονα δεν τους κάνει φασιστές) που βιάστηκαν να γλύψουν (((εγγλέζικους))) κώλους;

Ο Μύθος του Άρη Βελουχιώτη έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την ιστορία του Θανάση Κλάρα.

Το γεγονός ότι " "φασίστες" έσφαξε πολλούς, με δίκοπο μαχαίρι" δείχνει ότι όχι μόνο στην Ελλάδα είχαμε Λάθος Εμφύλιο, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

{"Αν όπως έχει ειπωθεί οι μύθοι σχηματίζονται σαν τους κρυστάλλους, ένα από τα πιο λαμπερά μόρια που θα συνθέσουν τον μύθο του Άρη Βελουχιώτη είναι η καθολική απόρριψή του από όλες τις εξουσίες. Για τους Ιταλούς και τους Γερμανούς ήταν ένας επικηρυγμένος αρχηγός ανταρτών. Για τους Άγγλους εγκληματίας πολέμου. Για την ηγεσία της ελληνικής συντηρητικής παράταξης, σφαγέας και ληστοσυμμορίτης. Για την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, αποκηρυγμένος προβοκάτορας και προδότης. Στην πραγματικότητα είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας και μια Ελεύθερη Ελλάδα μέσα στην υποδουλωμένη Ευρώπη."

Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων,

Διονύσης Χαριτόπουλος}

Ρήγας Άκραιος

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΞΟΔΟΣ» ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΪ ΜΟΥΡΡΟΣ:

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ἐκδόσεις «Ἔξοδος» (120 σελ.)

− Τὸ ἔθνος δὲν εἶναι μιὰ ἀφαίρεση. Μπορεῖ νὰ τὸ παρατηρήσει κανεὶς παντοῦ. Στὸν λαό, στὸν τόπο, στὸν πολιτισμό του, στὰ λαϊκὰ ἔθιμα καὶ στὴν γλῶσσα, στοὺς καρποὺς τῆς σκληρῆς του δουλειᾶς καὶ στὶς κοινὲς ἀναμνήσεις.

− Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγνοήσει τὸ ἔθνος ἁπλῶς καὶ μόνο μὲ τὴν σκέψη ἤ νὰ τὸ κάνει νὰ ἐξαφανισθεῖ ἀναλύοντάς το καὶ ἀνάγοντάς το στὰ ἄτομα ποὺ τὸ ἀποτελοῦν. Τὸ ἔθνος ἁπλῶς Εἶναι.

− Ἕνας στεῖρος νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ποτὲ τὴν οὐσία τοῦ ἔθνους. Τὸ ἔθνος πρέπει νὰ βιωθεῖ.

− Ἡ ὕπαρξη τοῦ ἔθνους βασίζεται στὸ αἴσθημα τῆς κοινότητας καὶ στὸν πόθο τῆς ἐγγύτητας, ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν γενετικὴ βάση τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ πεμπτουσία τοῦ ἔθνους εἶναι ἡ ἀλληλεγγύη, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμὸς καὶ τὸ αἴσθημα εὐθύνης ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον.

− Τὸ ἔθνος δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖο φυσικὸ γεγονός ἀλλὰ ἡ λογικὴ κορύφωση τῆς βιολογικῆς, κοινωνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξέλιξης τῆς ἀνθρωπότητας.

− Τὸ ἔθνος εἶναι μιὰ κοινότητα ἀλληλοβοήθειας καὶ ἀλληλοεξάρτησης. Μπορεῖ κανεὶς νὰ μετρήσει ἕνα ἔθνος ἀπὸ τὸν βαθμὸ ἀλληλεγγύης καὶ συνεργασίας ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἐπιδεικνύουν ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον. Τὸ ἔθνος εἶναι μιὰ ὀργανικὴ ὀντότητα.

− Ὁ λογικὸς σκοπὸς τῆς κοινωνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξέλιξης τῆς ἐπανάστασης εἶναι ἕνα αὐξανόμενο αἴσθημα κοινότητας καὶ πιὸ σύνθετης συνεργασίας.

− Σὲ ἕνα σοσιαλιστικὸ σύστημα τὸ ἔθνος αὐτοκυβερνᾶται μέσω τῆς ὀργανικῆς δημοκρατίας.

− Μιὰ σοσιαλιστικὴ κοινωνία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς ὀργανικῆς ἐλευθερίας. Μιὰ σοσιαλιστικὴ κοινωνία, σὲ ἀντίθεση μὲ μιὰ φιλελεύθερη καπιταλιστικὴ κοινωνία, θέτει τὴν εὐθύνη καὶ τὸ καθῆκον πρὸς τοὺς συμπολῖτες μπροστὰ ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὸν ἡδονισμό.

Ὁ Κάϊ Μοῦρρος (Kai Murros) εἶναι Φινλανδὸς πολιτικὸς στοχαστὴς καὶ γεννήθηκε τὸ 1969 στὸ Ἑλσίνκι. Τὴν περίοδο 1990-1999 σπούδασε διάφορα ἀντικείμενα στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἑλσίνκι, κυρίως ἱστορία καὶ ἀνατολικὲς γλῶσσες. Στὴν μεταπτυχιακὴ διπλωματική του ἐργασία μελέτησε τὴν σταδιακὴ μετατροπὴ τοῦ Κινεζικοῦ Λαϊκοῦ Στρατοῦ ἀπὸ ἀντάρτικο στρατὸ σὲ σύγχρονο ἐπαγγελματικὸ στρατό. Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο εἶναι τὸ πρῶτο του καὶ κυκλοφορεῖ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα.

LEBENSBORN "The Dreadful Ones"

 

ΑΠΑΡΧΗ:για μια Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Επανάσταση

 "Η ουσία της δράσης της Φυλής Λιμόνοφ είναι και θα είναι η μεταπολιτική επεξεργασία και διάδοση ιδεών με σκοπό την πνευματική ισχυροποίηση όσων αγωνιούν για την κοινοτική και εθνική μοίρα της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Κάθε χρήση διαφορετικών ιδεολογιών και θέσεων του περασμένου αιώνα γίνεται εδώ μόνο από την σκοπιά της διαμόρφωσης μιας μετά-ιστορικής συνείδησης της Ευρωπαϊκής τραγωδίας αλλά και προοπτικής και δεν αφορά καμία νοσταλγία ή ταύτιση με κανένα επιμέρους πολιτικό και ιδεολογικό κίνημα σημερινό ή χθεσινό.

Στα κείμενα-άρθρα που γράφουμε και μεταφράζουμε, στα βιβλία που ετοιμάζουμε να δημοσιεύσουμε , (Νέα βιβλία για Jean Thiriart και Carlo Terracciano)το κοινό τους νήμα είναι η σύνθεση και υπέρβαση. Σύνθεση όλων των ιδεών που πίσω από την ιδεολογική και πολιτική εχθρότητα τους διατηρούν μια έστω στοιχειακή βούληση για ένα Πολιτισμό βασισμένο στην Πίστη , στην Εργασία και στη Γη. Υπέρβαση τους την ίδια στιγμή όμως πέρα από κάθε εγκλωβισμό στον πολιτικό-ιδεολογικό και ιστορικό ορθολογισμό, υπέρβαση προς μια επαναφορά στο μέλλον των απαρχών του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Επαναφορά στο βίωμα της αυθεντικής εμπειρίας της Ιεραρχίας , της Κοινότητας και της Ελευθερίας ως θεμελίων της Ιερής Ευρωπαϊκής Ταυτότητας."

ΦΥΛΗ ΛΙΜΟΝΟΦ ιδέες για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση

Η Επικαιρότητα της Ελληνο-Ρωμαϊκής Θρησκείας

 

ΦΥΛΗ ΛΙΜΟΝΟΦ ιδέες για την Ευρωπαϊκή Συνείδηση

ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!

 "Στις 5 Νοεμβρίου του 2017 ο Alex Soros,γιός του γνωστού σε όλους μας George Soros διοργάνωσε ομιλία στην Βιέννη με τίτλο:"Η τυρρανία της Ελλάδας πάνω στην Γερμανία".Και ενώ κάποιος θα περίμενε πως με τον όρο τυρρανία γινότανε αναφορά στο ελληνικό χρέος ο Soros μας επιφύλασε μια μεγάλη έκπληξη.Χαρακτηριστικά ανέφερε πως:

"Οι Γερμανοί επηρεάστηκαν πολύ απο τον ελληνικό ιδεαλισμό και έγιναν "ρομαντικοί ιδεολόγοι",έτοιμοι να παλέψουν με κάθε θηρίο,πραγματικό η φανταστικό.Οι καταστροφές της Γερμανίας ωφείλονται στους Έλληνες και στο ελληνικό πνεύμα.Στα δήθεν υψηλά φρονήματα πους σας δίδαξαν οι Έλληνες.Όλα τα οδυνηρά λάθη του γερμανικού λαού προκλήθηκαν απο το δηλητήριο που πήρατε απο τους Έλληνες".

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ξεφεύγουμε απο τον αντεπιστημονισμό και τα αυθαίρετα δογματικά συμπεράσματα και περνάμε σε καθαρό και απροκάλυπτο μίσος εναντίον του Ελληνισμού σε σημείο που πλέον ξεπερνάει την μισαλοδοξία και τον ρατσισμό.Ας σκεφτούμε απλά τι θα γινότανε αν ένας Έλληνας δισεκατομυριούχος έβγαινε και έλεγε πως για τα δεινά όλου του κόσμου φταίει το δηλητήριο του Εβραϊσμου(καταγωγή των Soros).

Φυσικά και θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν όλο και όλες οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων να τον κατακεραυνώσουν.Τι συνέβει όμως στην περίπτωση του Soros jounior;

Μαντέψατε σωστά..."

Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο

Αντίνοος Season 1 Finale - Σ.Μαμούτος, Το Ένζυμο , Σ.Παπαγρηγορίου, Κανένας, Dean Saras, Eπίκροτος

 

Φασίστας Βελουχιώτης

 # No apologies

Η απόδοση ηθικής ευθύνης στους σημερινούς ακόλουθους της μίας ή της άλλης ιδεολογίας ή ιδεολογικών ρευμάτων προερχόμενων από την μια ή την άλλη κατοχική χώρα του Β'ΠΠ είναι εντελώς γελοίο πράγμα.

Η επίθεση του Άξονα στην Ελλάδα δεν ήταν παρά επίθεση σε ένα (((βρετανικό))) στρατόπεδο. Άσκοπη ή σπάταλη από στρατηγική άποψη, όχι όμως ηθικά αδικαιολόγητη. Ας ντρέπονται τότε οι βενιζελικοί και οι μεταξικοί και πιο βαθιά ακόμα οι μαυροκορδατικοί. Οι δικές τους κληρονομιές και παρακαταθήκες ευθύνονται για την κατάντια της χώρας.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει κάποιος, κάνοντας αυτήν την διαπίστωση, να είναι πχ αντί-βελουχιωτικός. Φτάνει πια με αυτούς τους σχιζοφρενικούς μανιχαϊσμούς. Αν η Εθνική Αντίσταση είχε σκοπό να προστατέψει τον Ελληνικό Λαό από τις αυθαιρεσίες των Δυνάμεων Κατοχής τότε καλά έκανε ό,τι έκανε. 

Η απόδοση ηθικής ευθύνης στους σημερινούς ακόλουθους της μίας ή της άλλης ιδεολογίας ή ιδεολογικών ρευμάτων προερχόμενων από την μια ή την άλλη κατοχική χώρα του τότε είναι εντελώς γελοίο πράγμα. Άλλο πράγμα η δογματική ταύτιση χωρίς επικαιροποίηση στο εδώ και στο τώρα. Κάθε Δογματισμός που έχει σταματήσει την Διαλεκτική είναι Νεκροφιλία. Άλλο πράγμα η Μελέτη και Συνέχιση των Ιδεολογικών Ρευμάτων.

Με αυτή την λογική όλοι μας θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που μας αρέσει πχ το Ροκ. Οι Μετάλλικα και οι Ρόλλινγκ Στόνες.  Μιας και το κατά Γκράμσι Πολιτιστικό/ Πολιτισμικό θεμέλιο καθορίζει το ιδεολογικό και πολιτικό εποικοδόμημα Ας το πιάσουμε από εκεί λοιπόν.

Ας ξεκινήσουν να συζητάμε πια για την West-toxication. Την δυτικό-τοξίνωση, την δυτικόφρονη δηλητηρίαση. Και προπαντός για το πώς θα έπρεπε να το βουλώνουν οι μαυροκορδατικοί, οι βενιζελικοί και όλοι οι επίγονοι τους, χαρά των οποίων είναι να βλέπουν να τρώγονται μεταξύ τους οι χιτλερικοί με τους στρασσερικούς και οι μουσολινικοί με τους σταλινικούς.

Στο κάτω κάτω αν το πρόταγμα της Εθνικής Αντίστασης, ήταν η Πατριωτική Κοινωνική (Σοσιαλιστική) Λαοκρατία, για να μην μιλήσουμε για το πώς έβλεπαν τους μελαμψούς στρατιώτες της μίας ή της άλλης κατοχικής δύναμης - Κατοχή δεν ήταν μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από αυτούς που τους διαδέχτηκαν - τότε η Εθνική Αντίσταση - στην "Φασιστική" Κατοχή - ήταν η πιο γνήσια έκφραση του Φασισμού στην Ελλάδα. Κατά Κιτσίκη τουλάχιστον.

Αν ο Φασισμός ήταν η Εκκλησία όλων των Αιρετικών τότε ο Βελουχιώτης, ως Αιρετικός, ήτανε Φασίστας. Είμαστε Βελουχιωτικοί. Είμαστε Φασίστες. Σκ@τα στην Πολιτική Ορθότητα.

Ελλάδα Σερβία Αλβανία

Ελληνο-Σερβική φιλία δεν σημαίνει αντιαλβανισμός και Έλληνο-Αλβανισμός δεν σημαίνει αντισερβισμός. Ίσα ίσα το ένα συμπληρώνει το άλλο.

Οι Σέρβοι ως ο σκληρός πυρήνας της δικής τους ομοιοεθνίας, των Νοτιοσλάβων, δεν είναι αφομοιώσιμοι από μας. Χωρίς βέβαια να ξεχνούμε ότι οι Σέρβοι ως λαός είναι στην ουσία εκσλαβισμένα κέλτικα, ιλλυρικά και θρακικά φύλα, από εκείνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην Επανίδρυση της Ρώμης στην Ανατολή και συνεπώς του δικού μας Βυζαντίου. Το γερμανό-σλαβικό φύλο των πρώτο-Σέρβων αφομοίωσε και κληρονόμησε την θρησκεία και την αυτοκρατορική του ιδεολογία από εκεί.

Αντίθετα εμείς τους Αλβανούς δεν μπορούμε και δεν πρέπει ποτέ να τους δεχτούμε σαν το κεντρικό πυρήνα μιας δικής τους ομοιοεθνίας. Της Μεγάλης Αλβανίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε αντιαλβανοί. Ίσα ίσα είμαστε αλβανόφιλοι.

Η "αλβανοφιλία" μας έχει να κάνει με το ότι για μας οι Αλβανοί όχι μόνο είναι αφομοιώσιμοι, αλλά και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της δικής μας Πανελλήνιας Μεγάλης Ιδέας. Τα δύο άλλωστε, το Ελληνο-Αλβανικό Βασίλειο και η Μεγάλη Ιδέα, εμφανίστηκαν ως προτάσεις εσωτερικής ταυτότητας και εξωτερικής πολιτικής ταυτόχρονα και όταν εγκαταλήφθηκε το πρώτο ως στρατηγική απέτυχε και το δευτερό ως στόχος αναπόφευκτα.

Μπορεί η ελληνική ελίτ να έχει εγκαταλείψει κάθε έννοια Ελληνοκεντρισμού, Πανελληνίου ή Μεγάλης Ιδέας για χάρη ενός χαζοχαρούμενου κοσμοπολιτισμού "Ουάου, Άι εμ Χελλίν, Δε μπερθ πλέις ο Ντεμόκρασυ" και αντίστοιχα η ελληνική κοινωνία, στο βαθμό ακριβώς που από λαός μετατράπηκε σε κοινωνία, όχι μόνο να έχει ξεχάσει περί τίνος πρόκειται αλλά και ο μέσος ζητωμπατριώτης σήμερα να ωρύεται στο άκουσμα και μόνο τέτοιων ιδεών, θα βλέπει τους Πακιστανούς πιο συγγενείς του φαίνεται - ναι, φαίνεται! -, εμείς όμως όχι. Είμαστε Δραγουμικοί.

Μια επίθεση φιλίας δεν παύει να είναι επίθεση. Ο φιλοαλβανισμός μας ορθώς γίνεται αντιληπτός από την αλβανική ακροδεξιά ως Ελληνικός Εθνοπολιτισμικός Ιμπεριαλισμός. Αντί δλδ να γελάμε υπεροπτικά με τους Αλβανούς όταν λένε ότι οι Αρχαίοι ήταν Αλβανοί, η σωστή αντιμετώπιση - όταν σπρώχνουν τραβάς... - είναι το "ναι, οι αρχαίοι Δωριείς ήταν συγγενείς με τους Ιλλυριούς, είμαστε συγγενείς". Επιπλέον η Ιλλυρική Δυναστεία, όπως και στην περίπτωση των Σέρβων, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Ίδρυση του Βυζαντίου, ο εθνοτικός και όχι εθνικός τους ήρωας, ο Καστριώτης, είναι και δικός μας, οι "Εστραντιότι" του Κλαδά κτλ

Είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις τις χαζές προσπάθειες ορισμένων νεοελλήνων εθνικιστών να προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι Αρβανίτες δεν ήταν Αλβανοί, ενώ με το αντίθετο αυτομάτως η Αλβανοί δεν είναι έθνος αλλά "εθνότητα", Ελληνικό Φύλο. Είναι σα να βλέπεις τους Ιρανούς να προσπαθούν να αποδείξουν ότι μόνο οι "καθεαυτό" Πέρσες είναι Ιρανοί. Οι άνθρωποι εκεί και ευτυχώς για αυτούς δεν είναι τόσο χαζοί.

Η επικείμενη λοιπόν αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από την ελληνική κυβέρνηση και κατά συνέπεια η προώθηση της Μεγάλης Αλβανίας, ως μέρος της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του γεωπολιτικού μπλοκ που υπηρετεί η ελληνική ελίτ, όχι μόνο δεν είναι προς το συμφέρον του Ελληνισμού αλλά και είναι εναντίον του. 

Όχι μόνο γιατί Μεγάλη Αλβανία σημαίνει απόσπαση των Αλβανών από  την Μεγάλη Ελλάδα - μας αφήνουν αδιάφορους οι φωνασκίες μπροοδευτικούληδων και φιλελευθερούρηδων περί παρωχημένων, ξεπερασμένων και οπισθοδρομικών -, αλλά και ενώνει τον Μπεκτασισμό, το κατ' εξοχήν βαλκανικό και αλβανικό και αφομοιώσιμο από τον Ελληνισμό Ισλάμ - όποιος διαφωνεί να μην ξαναπαραπονεθεί για το ότι η Τουρκία θέλει τους Μουσουλμάνους της Θράκης Τούρκους και όχι Έλληνες μουσλμάνους κατά κανόνα Μπεκτασήδες - με τον Βαχαμπισμό των Κοσοβάρων. 

Δεν χρειάζεται φαντάζομαι να πούμε και πολλά για τους βαχαμπαστές που προωθούν οι διάφοροι σαβουράραβες "φίλοι και σύμμαχοι μας". Μόνο όταν πρόκειται για την Παλαιστίνη θα τους δεις να κόπτονται και να ανησυχούν για τους Σαλαφιστές. Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα πιο πέρα, στην Συρία, ο επίσης μουσλμάνος Άσαντ είναι δικτάτορας και  οι - και κοσοβάρικης καταγωγής - ισλαμοκανίβαλοι επισήμως αναγνωρισμένοι εκπρόσωποι της Συρίας στην Ελλάδα...

Αν υπήρχε Ανεξάρτητη Ελληνική Γεωστρατηγική θα πατούσε και στην Γεωπολιτισμική και θα πάσχιζε πάση θυσία όχι μόνο να διαχωρίσει τα δύο, τρία Ισλάμ  - τί και που όλα Ισλάμ είναι; και στην Νιγηρία έχει χριστιανούς και οι προτεσταντικές θρησκευτικές σέχτες κυβερνούν την Αμερική. Ε και; Τί κοινό υπάρχει μεταξύ μας σε αυτήν την βάση; - αλλά και να αφομοιώσει τον Μπεκτασισμό από τον Ελληνισμό. Όχι μόνο δεν το κάνει αυτό, αλλά και τα ενώνει, ενώ συνεχίζει να κοιμάται τον χαζοχαρούμενο κοσμοπολίτικο ύπνο της.

Ενώ παράλληλα οι εκπρόσωποι της "γεωστρατηγικοί αναλυτές" έχουν αναλάβει να μας εξηγήσουν για ποιό λόγο η Ελλάδα πρέπει να αναλάβει ενεργό ρόλο - να πάρει το ρολάκι που της δίνουν δλδ - σε όλη αυτή την ευρύτερη γεωπολιτική κινητοποίηση, εξηγώντας μας πώς η Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο δήθεν αντιμετωπίζει την Νεοθωμανική Τουρκία, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της. Μας δουλεύουνε κανονικά δηλαδή. Δεν είναι αστείοι, είναι επικίνδυνοι.

Η Καθ'ημάς Ευρασία, μέρος β, Γεωπολιτική-3

Όσο είμαστε δέσμιοι της Θέσης (Γεωπολιτική-1, Θαλασσοκρατεία, Παγκοσμιοποίηση, Πολιτισμός του Ωκεανού και της Ερήμου), προκειμένου να μπορέσουμε μια μέρα να περάσουμε στην Σύνθεση (Γεωπολιτική-3, Παν-Ελληνισμός, Πολιτισμός του Μέτρου, της Πίνδου και του Αρχιπελάγους*), πρέπει να κινούμαστε προς την Αντί-Θεση (Γεωπολιτική-2, Γεωκρατεία, Πολιτισμός της Ενδοχώρας και της Στέπας).  

* Και ο Πόντος ακριβώς αυτό είναι. Βουνά, Δάση, Θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί επιβίωσε ο Ελληνισμός πιο πεισματικά από την αστική Ιωνία.

Το ότι η άρχουσα ελίτ της χώρας πράττει το ακριβώς αντίθετο είναι ενδεικτικό της καταστροφής που έρχεται. Η χώρα φαινομενικά μπορεί να βγει νικήτρια - ή μάλλον καλύτερα "να είναι με το μέρος των ισχυρών και νικητών"-, όπως και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Ποιός όμως σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Ελληνικός Λαός και ο Ελληνισμός ως Πολιτισμός βγήκαν αληθινά νικητές από τους δύο παγκόσμιους πολέμους; 

Τί άλλο από νομοτέλεια ήταν ο Εθνικός Διχασμός και ο Εμφύλιος βάσει του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας τότε; Έτσι και όχι με βάση την δήθεν γερμανοφιλία του Παλατιού εξηγείται η αρχικά ουδέτερη στάση της Ελλάδας στον Α'ΠΠ.  Η αξιοπρεπής ουδετερότητα είναι πάντα προτιμότερη και προς το βαθύτερο και πιο μακροχρόνιο συμφέρον ενός λαού από την συμμετοχή σε έναν πόλεμο με το μέρος των νικητών χωρίς ο ίδιος να μετέχει της νίκης. Από την δουλική υποτέλεια δηλαδή.

Το παράδοξο ήταν ότι αυτή η ουδετερότητα εδράζονταν στον Νότο και οι πράκτορες του Ωκεανού κινήθηκαν με πραξικόπημα από τον Βορρά! Κάτι που στην ουσία φανερώνει πως οι αληθινές συντεταγμένες είναι στην Καρδιά. Αλλά και δικαιώνει τους Αρχαίους που Άνω και Άνοδο έλεγαν την απομάκρυνση από την θάλασσα και Κάθοδο το αντίστροφο.

Όσοι ταυτίζουν τον Ελληνισμό με την Θαλασσοκρατεία διαπράττουν λαθροχειρία και αυτοχειρία. Σαν τους Μυκηναίους και τους τελευταίους Παλαιολόγους. Ο Πολιτισμός του Δάσους, ο Πολιτισμός των Κελτών και των Δωριέων δηλαδή, ανήκει στον Πολιτισμό του Ωκεανού μόνο ως αιχμάλωτος. Όταν το θαλάσσιο στοιχείο του Ελληνισμού προδίδει το Δάσος, την Ενδοχώρα του, τότε επίκειται Καταστροφή, όπως η Μικρασιατική, γιατί πήγαμε σαν εμπορικοί εκπρόσωποι του Ωκεανού, όχι ως Ελευθερωτές όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, και Κατάρευση, όπως των Μυκηναίων, παρά την νικηφόρα υποτίθεται Τρωϊκή Εκστρατεία. 

Κάθε φορά που η άρχουσα ελληνική ελίτ (θα) ταυτίζεται με τον Ωκεανό και (θα) περιφρονεί την Λαϊκή Ενδοχώρα, ταυτίζοντας εσφαλμένα το Αιγαίο με τον Ωκεανό, αργά ή γρήγορα, (θα) συμβαίνει το ίδιο φαινόμενο. Το Δάσος θα συμμαχεί με την Στέπα και η ελίτ θα το παρουσιάζει αυτό σαν προδοσία, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. 

Ο ίδιος ο Αχιλλέας περισσότερο συμπαθεί και σέβεται τον γέρο Πρίαμο και τους Τρώες παρά τον αλαζόνα Αγαμέμνονα. Ο γενάρχης των Δωριέων Ηρακλής όχι μόνο δεν έλαβε καν μέρος στην Τρωϊκή Εκστρατεία, αλλά και το φαινόμενο που εμείς λέμε Κάθοδος των Δωριέων οι Αρχαίοι το είπαν Επιστροφή των Ηρακλειδών. Μήπως και σήμερα δεν κρυφό-λένε τον Δραγούμη προδότη οι επίγονοι των φονιάδων του επειδή δεν ήθελε ούτε καν τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, έχοντας μια βαθύτερη θεώρηση των πραγμάτων; 

Τον Δραγούμη που μίσησε το υποτιθέμενο ελληνικό υπερπόντιο εμπορικό δαιμόνιο και αγάπησε τους Αρβανίτες, αλλά και  τους βαλκάνιους εμποροβιοτέχνες ΕλληνόΒλάχους.

Ο Ελληνισμός είχε την αγαθή τύχη δύο τρεις φορές τουλάχιστον με την Κατάρευση του θαλάσσιου προσανατολισμού του να βιώσει Κάθοδο των Δωριέων, των Μακεδόνων, των Αρβανιτών. Δεν ξέρουμε αν θα έχει πάντα τέτοια τύχη. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η σημερινή ελίτ της χώρας, με την ωκεανόδουλη γεωπολιτική της, ετοιμάζει νομοτελειακά τον χαμό του Ελληνικού Λαού στο όνομα της σωτηρίας του Κράτους των Αθηνών.

Αυτό που ξέρουμε πως το σημερινό κράτος των Αθηνών αντλεί τον Μύθο του από την υποτιθέμενη Αθήνα του Περικλή, ενώ στην ουσία αυτό που θαυμάζει είναι η Αθήνα του Εφιάλτη. Ξεχνώντας ότι άλλη η Αθήνα της Πολιτείας του Πλάτωνα και άλλη η Αθήνα του Δημοσθένη. Ξεχνώντας ότι τα μεγαλύτερα της πολιτιστικά επιτεύγματα, η Τραγωδία του Αισχύλου και του Σοφοκλή,  είναι καρποί της Σποράς του Πεισίστρατου, Όχι της Δημοκρατίας. Ξεχνώντας ότι η Αθήνα της Πολιτείας του Πλάτωνα είναι μια Γεωκρατική δύναμη που νίκησε τους Άτλαντες, όχι η Θαλασσοκρατεία του Επιταφίου του Περικλή και των Φιλιππικών του Δημοσθένη. 

Την εποχή της σύγκρουσης μεταξύ Μακεδονίας του Φιλίππου και Αθήνας του Δημοσθένη η Πλατωνική Ακαδημία ήταν ξεκάθαρα με το μέρος της πρώτης και όχι τυχαία. Σήμερα η Ελλάδα έχει στερέψει - γιατί ο Ωκεανός είναι μια υγρή Έρημος και η Έρημος ένας ξηρός Ωκεανός - και δεν βγάζει Φιλίππους γιατί δεν έχει Πλατωνική Ακαδημία και δεν έχει Πλατωνική Ακαδημία γιατί δεν βγάζει Φιλίππους.

Έχει όμως και βγάζει άφθονους Γενίτσαρους. Σήμερα ο γενίτσαρος δεν είναι απαραίτητα ο φιλότουρκος. Και σήμερα και πάντα γενίτσαρος είναι αυτός που ταυτίζεται με τον Ξένο και άκρως επιβλαβή Επικυρίαρχο. 

Βαυκαλίζονται με φαντασιοπληξίες, αν δεν είναι σε υπηρεσία. Λαθροφάγοι και τουρκοφάγοι . Οπαδοί του ίδιου κρατικού μηχανισμού που έχει τεθεί στην υπηρεσία της εξαφάνισης του ίδιου Λαού που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Δεξιά πτέρυγα του ίδιου κρατικού μηχανισμού με τους λαθρολάγνους και τουρκολάγνους που συνεχίζει κανονικότατα τον εποικισμό και την Αντικατάσταση Πληθυσμού και αν ποτέ ξανά στείλει κάποιους στα ξερονήσια αυτοί δεν θα είναι οι εισβολείς αλλά όσοι μετέχουν του ίδιου γεωπολιτικού προσανατολισμού, ακόμα και απλά υπαρξιακά, εσωτερικά, με εκείνους που είχε στείλει και στο παρελθόν. Δυστυχώς από τότε ακόμα είχαν νικήσει εκείνοι που "ο Άντετ... είναι Έλληνας", αλλά η Κούνεβα Βουλγάρα και άρα "βουλγάρα".

Οπαδοί ενός δικού τους ψεύτο-πατριωτισμού που δεν θέλει να έχει τίποτα κοινό με τον Φασισμό, τον Σοσιαλισμό, την Λευκή Φυλή, τους Κέλτες, τους Γερμανούς, τον Αράβικο Σοσιαλισμό, την κανταφική Τζαμαχιρίγια, με τα τόσα κοινά στοιχεία με τις θεωρήσεις του Ρήγα και του Δραγούμη, και την Ευρώπη ως Πλουραλιστική μεν Ενιαία δε Εθνοπολιτισμική Οντότητα, παρά μόνο με την πολυαγαπημένη τους ΕΕ και φυσικά τους αγαπημένους τους Αγγλοσάξονες. Για αυτούς δεν είμαστε ούτε Ευρωπαίοι ούτε Λευκή Φυλή, αλλά μετέχουμε του ιουδαιοχριστιανικού Πολιτισμού, πάντα με έμφαση στο πρώτο συνθετικό.

Οπαδοί της Ανθελληνικής θεωρίας του Ανάδερφου Ελληνισμού. Γιατί όταν λες ότι δεν έχεις φυλετικούς συγγενείς και πολιτισμικά αδέρφια εσύ μπορεί να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος να πράξεις κατά το υποτιθέμενο συμφέρον σου, στην πραγματικότητα φανερώνεις το Ήθος σου. Και το Ήθος σου θα καθορίσει το μέλλον των παιδιών σου. Τόση σαπίλα στους γόνους τόσων δήθεν "καλών οικογενειών" από να ξεφυτρώνει άραγε; 

Αποκόπτουν τον Ελληνικό Λαό από κάθε περίπτωση αλληλεγγύης από άλλους λαούς. Ούτε οι αριστεροί με τις διεθνιστικές τους εμμονές δεν το κάνουν αυτό. Έτσι που η εξάρτηση από τον αφέντη να είναι απόλυτη. Οι γενίτσαροι που λέγαμε... Καμιά Μεγάλη Ιδέα, κανένας Ιερός Αγώνας, καμιά Ψυχική Ανάταση, καμιά Ψυχή Βαθειά στην τελική. Τίποτα. Μόνο τις μπότες των παγκόσμιων αφεντάδων να γλύφουμε κι όλα θα πάνε καλά... για αυτούς.

Απαξιώνουν τους πάντες. Ή σχεδόν... Απαξιώνουν τους Αλβανούς. Απαξιώνουν τους Βαλκάνιους. Απαξιώνουν τους Σλάβους. Απαξιώνουν τους Παλαιστίνιους και όλους τους Μουσουλμάνους. Δεν ανησυχούν μήπως γίνει ποτέ της Συρίας γιατί έχει γίνει ήδη της Συρίας και αυτοί δεν ήταν με τον Άσαντ. Δε υπήρξε ούτε θα υπάρξει Έλληνας Άσαντ και χαίρονταν για αυτό.

Απαξιώνουν ακόμα και τους Ιταλούς στο όνομα μιας δήθεν προώθησης της αφύπνισης του Ελληνισμού της Μεγάλης Ελλάδας. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλουδάκι τους. Νομίζουν ότι προωθώντας λαθρό στην Ιταλία τους ξεφορτώνονται και την αποδομούν προς όφελος της ανάδειξης της κρυμμένης Ελληνικής Ταυτότητας της Μεγάλης Ελλάδας. Μιλάμε για διάνοιες όχι αστεία. Δεν βλέπουν τους κινδύνους μιας τέτοιας πρακτικής, την απομόνωση (α ναι ξέχασα, ο γενιτσαρισμός) και ότι η Εθνοπλουραλιστική Ευρώπη των Εκατό Φλάμπουρων είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς αυτόν τον στόχο.

Δεν βλέπουν, όπως ούτε και οι υποτιθέμενοι αντίπαλοι τους και στην πραγματικότητα άλλη όψη του ίδιου νομίσματος τους, ότι δεν υπάρχει απαραίτητα αυτό το δίπολο. Ή με το σκληροπυρηνικό ψεύτο-εθνοκράτος ή με την διεθνιστική αποδόμηση. Και οι δύο τα ίδια κάνουν. Γεμίζουν την Ελλάδα με αφροπακιστανούς κι τους φταίνε οι Ευρωπαίοι, οι Λευκοί, οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί, οι Ιταλοί... Της κοντής... της φταίνε οι τρίχες, που είναι και της μόδας.

Δεν περνά καν από το μυαλό τους η Βαλκανική και Ανατολική Στρατηγική του Δραγούμη - πόσο μάλλον του Τερρατσιάνο, του Ντε Μπενουά, του Θιριάρτ και του (πρώιμου έστω) Ντούγκιν, που είναι μάλλον συμπληρωματική προς εκείνη του Δραγούμη ή θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Δραγούμης ήταν πολύ μπροστά και εμείς πολύ λίγοι για εκείνον και ότι στην ουσία η δραγούμεια γεωστρατηγική ήταν η πρόωρη Ελληνική Εκδοχή των προαναφερθέντων - και τί τροπή θα έπαιρνε αυτή σήμερα ως Στρατηγική Αξιοπρέπειας και Επιβίωσης. 

Αν μας έχει μείνει μια ρανίδα Ζωτικής Ενέργειας και Ενστίκτου πάλι θα εμφανιστεί. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μέχρι τότε Ψεύτο-Ρωμαίικο.

Η υπαρξιακή γεωπολιτική του Carlo Terracciano

 του Αλεξάντερ Ντούγκιν

μετάφραση: Φυλή Λιμόνοφ

πηγή :http://www.4pt.su

*Στα πλαίσια μιας ευρύτερης εισαγωγής στο βιβλίο που ετοιμάζουμε να κυκλοφορήσει ηλεκτρονικά, με κείμενα του Carlo Terracciano , διαβάστε σχετικά Νέα βιβλία για Jean Thiriart και Carlo Terracciano , δημοσιεύουμε εδώ ένα κείμενο του Alexander Dugin αφιερωμένο στον κορυφαίο Ιταλό γεωπολιτικό της Παράδοσης.

 

H επιλογή του Carlo Terracciano

Θεωρώ πως ο Carlo Terracciano είναι ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους γεωπολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών. Είμαι πεπεισμένος πως θα αναγνωριστεί ως ένας σύγχρονος κλασικός σε αυτό το πεδίο. 

Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προσωπικά , και πάντοτε εκτιμούσα την ορθότητα της ιδεολογικής του θέσης στη ζωή: η γεωπολιτική ήταν για αυτόν μια υπαρξιακή επιλογή , έζησε την ζωή του σε πλήρη συμφωνία με τις αρχές του, δείχνοντας ,κάτι αδιανόητο για τις μέρες μας, μια Ρωμαϊκή ,Ολύμπια προσωπική στάση ,με πίστη και πλήρη εθισμό στο σκοπό ,πλήρη ηθική ολότητα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες των πιέσεων της νεωτερικότητας.

Ο Carlo Terracciano ήταν ένας άνθρωπος των ιδεών και της δράσης ταυτόχρονα. Στην περίπτωση του, η θεωρία και η πράξη συγχωνεύθηκαν σε κάτι αδιαίρετο. Ποια ήταν η κύρια ιδέα του και ποια η συστατική του πράξη;

Η γέννηση της γεωπολιτικής από τον αφρό της Θάλασσας

Ο Carlo Terracciano κληρονόμησε την γεωπολιτική παράδοση του Ευρωπαϊκού ηπειρωτισμού. Στα κείμενα του ( συγκεντρωμένα σε μια σειρά άρθρων με τον τίτλο «Nel Fiume della storia”),χαράσσει την ιδεολογική γέννηση αυτής της σχολής.

Ο Βρετανός ιμπεριαλιστής H. Mackinder ήταν ο πρώτος που άρθρωσε τον βασικό γεωπολιτικό νόμο – την δυιστική αντίθεση ανάμεσα στον πολιτισμό της Θάλασσας ( Θαλασσοκρατία) και τον πολιτισμό της Γης (Γεωκρατία).

Ο ίδιος ο Mackinder ήταν ένας λαμπρός εκπρόσωπος της Θαλασσοκρατίας που εξασφάλισε την μεταφορά της παράδοσης της Θαλασσοκρατικής στρατηγικής ,την διαδικασία της γεωπολιτικής αντίληψης από την Μεγάλη Βρετανία στης Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Mackinder ήταν ένας από τους ιδρυτές του London School of Economics, συνέβαλε στην ανάδυση του Chatham House, του Βασιλικού Κέντρου Στρατηγικών Σπουδών και ενέπνευσε την πρώτη ομάδα του CFR (Counsel of Foreign Relations) , δημοσιεύοντας στο «Foreign Affairs» τα ύστερα άρθρα του. Από αυτόν μέχρι τον Αμερικανό Α. Mahan υπάρχει μια ευθεία γραμμή της Ατλαντικής γεωπολιτικής, περνάει από τον Αμερικανικό ρεαλισμό (και ένα επιθετικό φιλελευθερισμό,υπέρ-εθνισμό και παγκοσμισμό) και φτάνει στους Κίσσινγκερ , Μπρεζινσκι,Ροκφέλερ από την μια και στους νέο-συντηρητικούς από την άλλη μεριά.

Η αυτοκρατορία στην καρδιά του κόσμου

Η πλανητική ηγεμονία των ΗΠΑ και η ιδέα της παγκόσμιας θαλασσοκρατίας με μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση, απορρέουν από το πλανητικό όραμα του Mackinder τραβηγμένου στα λογικά του όρια. Ο κόσμος θα γίνει πραγματικά παγκόσμιος μόνο όταν η Θαλάσσια Δύναμη θα έχει νικήσει τελεσίδικα την Γεωκρατική Δύναμη.

Αυτό ήταν το στοίχημα ζωής του Mackinder. Και σήμερα βλέπουμε πως πολλά από τα σχέδια του είναι ολοκληρωμένα: Αυτός επέμεινε για την διάλυση της Ρωσίας , για τη δημιουργία μιας ζώνης αποκλεισμού στην Ανατολική Ευρώπη , για την αναγκαιότητα του να ηττηθούν Γερμανία και Ρωσία και όλα αυτά με κάποιο τρόπο πραγματοποιήθηκαν ως τα τέλη του 20ου αιώνα , παρέχοντας τις συνθήκες για την ανάδειξη ενός μονοπολικού κόσμου και της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Αυτή η θαλασσοκρατική αυτοκρατορία μπροστά στα μάτια μας, γίνεται μια πραγματικότητα.

Η Ηπειρωτική απάντηση 

Why USA Supports Israel? Noam Chomsky | 2021 Reason of palestine, palestine war | Religion War

 

Sub-Comandante Δραγούμης

"Ποιά σημασία και ποιά δικαιολογία υπάρξεως μπορεί να έχη ένα έθνος, χωρίς δικό του πολιτισμό. Βέβαια δε θα χαράξουμε σύνορα απαγορευτικά για να εμποδίσουμε τις επιδράσεις των ξένων. Αλλά και δε θα πάρουμε, ούτε θα δεχτούμε ατόφιο τον πολιτισμό των ξένων. Την ατιμωτική αυτή επαιτεία της ψυχής και του πνεύματος, δε θα την ανεχτούμε. Ίσως να υπάρχουν έθνη, που μπορούν να ζήσουν σαν αντίγραφα, τη μέτρια και σβησμένη ζωή του μιμητικού, δίχως πρωτοτυπία και έφεση για δημιουργία πολιτισμού. Άλλ' υπάρχουν κι άλλα, που όλα τ' αφομοιώνουν τα παλαιότερα και τα νέα και προχωρούν με δικιά της έκφραση. Για ν' αρχίση όμως το ξεκίνημα τούτο, για να συνεχιστή, πρεπει να τροφοδοτήται και να ενισχύεται από μια Ιδέα, Από μια δύναμη ανυψωτική που θα κινή την ολότητα."

"Πραγματικά πράγματα για τον άνθρωπο είναι δύο: ο εαυτός του και το "Έθνος του"

"Δολεύω για τον Ελληνισμό. Μήπως μπορώ δουλεύω για τίποτε άλλο. Δουλεύοντας για τον Έλληνισμό, δουλεύω για τον εαυτό μου. Θα ήθελα να δουλεύω αλλοιώς για τον εαυτό μου, μα δεν μπορώ και δουλεύω έτσι. Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό δουλεύω για τον εαυτό μου, δουλεύω για να νοιώσω καλλίτερα τον εαυτό μου... Κοιτάζω με κάθε τρόπο να νοιώσω τον εαυτό μου κ' επειδή είμαι "Ελληνας, πρέπει θέλοντας και μη να νοιώσω βαθεια πως είμαι Έλληνας κι' έτσι θα καταλάβω τον εαυτό μου."

Daria Platonova on Christian Feminism

Η Πατριαρχία ήταν προϊόν της γυναικείας φαντασίας.

"Η αποδυνάμωση της πίεσης του πολιτισμού οδηγεί τους άνδρες να μετατραπούν σε αυτό που βλέπουμε γύρω μας σήμερα από το οποίο το θηλυκό "εγώ" αποστρέφεται με αηδία. Αυτοί είναι οι σημερινοί χαριτωμένοι,  μωρά που τσιρίζουν, χοίροι, βρώμικοι (στην καλύτερη περίπτωση), δειλοί και άπληστοι άντρες, αλλά και οι ηλικιωμένοι και αγενείς που καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους έχουν συσσωρεύσει  μόνο διαμάχες και κακές συνήθειες. Οι κοινωνικές προβολές του γυναικείου πνεύματος έδωσαν παλιότερα εικόνες ηρωικών ανδρών και τις επέβαλαν ως πρότυπο. Όταν αυτό το έργο αποδυναμώθηκε σε ένα κομμάτι των κοινωνικών τύπων για τους οποίους οι γυναικείες προσωπικότητες ήταν υπεύθυνες στην εποχή της πατριαρχίας, τότε όλα κατέρρευσαν. Απόμειναν μόνο παράξενα και ακατάστατα όντα μη παραδοσιακών προσανατολισμών. Η Πατριαρχία ήταν προϊόν της προβολής της γυναικείας φαντασίας."

Αλεξάντερ Ντούγκιν

Δεν επιλέχτηκε τυχαία ο Ιούνης σαν ο μήνας της διαστρεύλωσης και της διαστροφής. Ήταν ο μήνας της Ήρας, Προστάτιδας της Γυναίκας και του Γάμου.