Guillaume Faye
https://counter-currents.com/2013/09/call-to-young-europeans-greek/
Μετάφραση Ν. Κ.
Πρέπει να διαμορφώσουμε ένα ευρωπαϊκό δίκτυο αντίστασης, αλληλεγγύης και δράσης γύρω από ένα κοινό ιδεολογικό πρόγραμμα. Αυτό δεν πρέπει να αποκλείει αλλά να περιλαμβάνει την πολιτική. Είναι πολύ αργά πλέον για να κερδίσουμε δύναμη από την κάλπη και από την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι απαραίτητο να βάλουμε το επόμενο στοίχημα. Εμπεριέχει ρίσκο, όπως κάθε στοίχημα, αλλά είναι η μόνη μας ελπίδα σ’ αυτήν την εποχή του λυκόφωτος: Στα επόμενα δέκα με δεκαπέντε χρόνια, είναι πιθανό να υπάρξει μια μεγάλη κρίση (“χάος”), η οποία θα λάβει τη μορφή μιας εθνικής σύγκρουσης μεγάλου μεγέθους, πιθανότατα με βάση την οικονομική εξαθλίωση. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τη νοοτροπία των μαζών, που σήμερα ταΐζονται σαν τις χήνες από τα νέο-ολοκληρωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τότε θα τεθεί το θέμα της πρόβλεψης του “μετά το χάος”, της προετοιμασίας για την επερχόμενη καταιγίδα, συγκροτώντας ένα ευρωπαϊκό δίκτυο – οριζόντιο, όπως ο ιστός, άτυπο, πολυμορφικό – των επαναστατικών μειονοτήτων, ένα δίκτυο αλληλεγγύης, μια ευρωπαϊκή διεθνής, αντίστασης και προπαγάνδας. “Το Δίκτυο” δεν θα πρέπει να λάβει οποιοδήποτε όνομα ή θεσμική μορφή. Είναι αυτό που αποκαλώ η στρατηγική της κόμπρας. Θα πρέπει να τεντωθεί, με μυστικό αλλά ακλόνητο τρόπο, από την Πορτογαλία ως την Ρωσία συνδέοντας στελέχη ή εκλεγμένους αξιωματούχους πολιτικών κομμάτων, ενώσεων και κύκλων όλων των φύσεων, άτομα, εκδότες, επιχειρηματίες, χρηματοδότες, σέρφερς του διαδικτύου, ανθρώπους των μέσων ενημέρωσης κλπ. Με τρεις στόχους: γενική αγκιτπρόπ, διαμόρφωση και στρατολόγηση, καθώς και απόκτηση μέσων μαζικής ενημέρωσης. Με μια λέξη θα πρέπει να προετοιμαστούμε για την αναπόφευκτη σύγκρουση. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και ισχυροί για εκείνη την ημέρα, όταν έρθει ο τυφώνας, ο τυφώνας που είναι η μοναδική μας ευκαιρία, ο μοναδικός μας μοχλός για να μετακινήσουμε τον κόσμο. Πρέπει επίσης να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι το σύστημα είναι ανίκητο. Είναι ανίκητο λόγω της τρέχουσας αδυναμίας μας και της ανοργανωσιάς μας. Τέλος, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε την ψυχοπαθητική ηττοπάθεια της “τελευταίας ευκαιρίας”. Οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι τραγικά αισιόδοξοι που θεωρούν τους εαυτούς τους ως την “πρώτη ευκαιρία”.
Όταν υπάρχει ένα τέτοιο δίκτυο, θα έρθει η ώρα να περάσουμε στο επόμενο πολιτικό στάδιο, το οποίο είναι αδύνατο να προγραμματιστεί από σήμερα. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τη οικοδόμηση του δικτύου μας με υπομονή, αποφασιστικότητα και επαγγελματισμό. Κι ας αποβάλλουμε από τις τάξεις μας τους ανίκανους, μέτριους, επιπόλαιους και εκκεντρικούς. Ένα τέτοιο δίκτυο, ενωμένο γύρω από ένα σαφές και κοινό δόγμα, πρέπει πάνω απ ‘όλα να αποτελεί μια αυστηρή ελίτ. Από την Αντίσταση στη Επανάκτηση, από την Επανάκτηση στην Επανάσταση.
