Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Είναι εθνικιστικό το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;

Η επαναφορά στο προσκήνιο του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος και ο «Μαύρος Κύκνος»(*) του ογκώδους συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, μας υποχρεώνει να τοποθετηθούμε συνολικά για τα εν λόγω ζητήματα.

Και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πράγματι πολλά και ευρεία. Θεωρούμε, πως είναι μια καλή ευκαιρία ξεκαθαρίσματός τους από την πλευρά μας, καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμης σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο συλλαλητήριο, ας πούμε ευθύς εξ αρχής πως το θεωρούμε περισσότερο εθνικού παρά εθνικιστικού χαρακτήρα και πως ως τέτοιο θα το προσεγγίσουμε. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι φανερό, για όσους θέλουν να το δουν, πως πίσω από τον εθνικό χαρακτήρα υποκρύπτονται βαθιές κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με τον οικονομικής υφής εξανδραποδισμό της τελευταίας δεκαετίας.

Έχοντας αναφέρει το παραπάνω, δεν αγνοούμε πως στο συλλαλητήριο συμμετείχαν – φυσικά – άπαντες οι εθνικιστές, αλλά δεν ήταν αυτοί που έδωσαν το «εσωτερικό χρώμα» της κινητοποίησης παρά μόνον, ίσως, το επίχρισμά της. Σε 300 – 400 χιλιάδες κόσμου (με μια μάλλον προσγειωμένη εκτίμηση) η παρουσία τους ήταν μειοψηφική και η ανάδειξή τους προήλθε κυρίως από την προσοχή που, βεβαίως, τους έδωσαν οι «αντίπαλοί» τους ως απόπειρα δικής τους άμυνας.

Για εμάς υπάρχει μια λεπτή αλλά υπαρκτή και πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ εθνισμού και εθνικισμού. Ο εθνισμός συνδέεται με την ύπαρξη και κυρίως τη συνειδητοποίηση πολιτιστικών συγγενειών, κυρίως γλωσσικών, συγγενειών «έθους» και αντιλήψεων για τη ζωή και τον θάνατο, βασικό ρόλο στις οποίες παίζουν και οι θρησκευτικές ή άλλες φιλοσοφικές αντιλήψεις. Συνδέεται, επίσης και με την αντίληψη μιας ιστορικής συνέχειας αυτών των χαρακτηριστικών, που μπορεί να είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπαρκτή.

Το ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

 ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

30/06/2019ΙΣΤΟΡΙΑ1 σχόλιοστο Το ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

0

SHARES

ShareTweet

Του Ρότζιου Γεωργίου, Αποφοίτου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Σε μικρή απόσταση από την πόλη της Φλώρινας και λίγα μόλις χιλιόμετρα πέρα από το τελωνείο της Νίκης στα βόρεια σύνορα της πατρίδος μας με την Π.Γ.Δ.Μ., βρίσκεται μια πολιτεία άγνωστη σε πολλούς. Το Μοναστήρι ή τα Βιτώλια (σήμερα Bitola) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του γειτονικού μας κρατιδίου μετά τα Σκόπια.

Μια μικρή μόνο επαφή με την ιστορία, εύκολα μπορεί να μας φανερώσει, το ένδοξο παρελθόν της πάλαι ποτέ πάλλουσας από Ελληνισμό περιφέρειας του Μοναστηρίου. Με άλλα λόγια, ένα μικρό ιστορικό ταξίδι μπορεί να μας αποδείξει, όχι απλά πως το Μοναστήρι ήταν ελληνικό, αλλά το πόσο ελληνικό ήταν το Μοναστήρι στην πραγματικότητα.

Με την φαντασία μας και με «μεταφορικό μας μέσο» τις ιστορικές πηγές, θα επιχειρήσουμε μαζί, ένα γρήγορο ταξίδι και μια επιδερμική ψηλάφηση της ιστορίας ενός, ξεχασμένου σήμερα, ελληνικού κέντρου.

Η Αρχαία Μακεδονία πριν τον Φίλιππο Β' και τον Μεγαλέξανδρο

Το βίντεο, στηριζόμενο στον Χάμοντ, εκλαϊκεύει και θέτει με πλάγιο τρόπο το προφανές που θα έπρεπε να είναι και η επίσημη θέση της Ελλάδας στο μακεδονικό, αντί του απύθμενου κιτς τύπου "μηνπαραχαρασετετηνιστορία":

Ότι η Μακεδονία ήταν τρόπον τινά ελληνιστική πολύ πριν την έλευση των ελληνιστικών χρόνων. Ένα διαρκώς αυτό-εξελληνιζόμενο βασίλειο με ενδεχομένως νοτιοελλαδική βασιλική οικογένεια, δωρικό σκληρό πυρήνα και εξελληνισμένους (ούτως ή άλλως συγγενείς φυλετικά) Ιλλυριούς, Φρύγες, Θράκες.

Όταν λέμε τα οστά του "Αγίου Μάρκου" στην Βενετία είναι τα Οστά του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

https://www.greecehighdefinition.com/blog/the-mysterious-location-of-the-tomb-of-alexander-the-great-confirme

Σκουτάτοι: Το Βυζαντινό βαρύ πεζικό, διάδοχος της φάλαγγας

Άλλη μια μακεδονική κληρονομιά του Βυζαντίου

Σκουτάτοι: Το Βυζαντινό βαρύ πεζικό, διάδοχος της φάλαγγας

Γράφει ο Παντελής Καρύκας

"Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επέζησε πάνω από 1000 χρόνια έχοντας ως στήριγμά της τον ισχυρό της στρατό. Σημαντικός πολλαπλασιαστής ισχύος των Αυτοκρατορικών στρατιών αποτελούσε το καλά εκπαιδευμένο βαρύ πεζικό, οι περίφημοι Σκουτάτοι (ασπιδοφόροι, από τη λατινική λέξη scutum = ασπίδα) πεζοί.

Οι Σκουτάτοι, στην εν λόγω περίοδο, ήταν οργανωμένοι σε τάγματα ή βάνδα, δυνάμεως 200-400 ανδρών. Από αυτούς οι 256 ήταν μάχιμοι. Το οργανωτικό υπόδειγμα του Βυζαντινού βαρέως πεζικού ακολουθούσε τα μακεδονικά πρότυπα. Έτσι το κάθε τάγμα αριθμούσε 256 μάχιμους άνδρες, όσους ακριβώς και τα συντάγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ταγμένους σε 16 στίχους, με βάθος τεσσάρων έως οκτώ ζυγών.

Ωστόσο τα τάγματα των Σκουτάτων δεν περιελάμβαναν στις τάξεις τους αποκλειστικά βαριά οπλισμένους πεζούς. Σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον το ¼ των ανδρών του τάγματος βαρέως πεζικού, ήταν οπλισμένο με τόξο. Οι τοξότες προσέδιδαν στους Βυζαντινούς Σκουτάτους την ισχύ πυρός που στερούνταν οι αρχαίοι Έλληνες οπλίτες. Η παράταξη αυτή αποτελούσε εξέλιξη της πειραματικής φάλαγγας του Μ. Αλεξάνδρου, εντός της οποίας παρατάσσονταν σαρισσοφόροι και τοξότες.

...
Εντάχθηκαν επίσης στα βαριά τάγματα και κεστροσφενδονήτες. Η κεστροσφενδόνη δεν ήταν παρά μια απλή σφενδόνη προσαρμοσμένη σε ξύλινο στειλεό, ώστε να περιστρέφεται με μεγαλύτερη ταχύτητα προσδίδοντας έτσι στο βλήμα μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα, άρα και καταστροφική ισχύ. Οι κεστροσφενδονήτες έβαλλαν ένα βελόσχημο βλήμα , όπως το «μαρζιβάβουλον», το οποίο είχε μεγάλη διατρητική ικανότητα και ικανοποιητικό βεληνεκές.

Και το όπλο αυτό ήταν αρχαιοελληνικό και είχε χρησιμοποιηθεί από τον ύστερο Μακεδονικό Στρατό της δυναστείας των Αντιγονιδών. Με τον τρόπο αυτό οργανωμένοι και εξοπλισμένοι οι Βυζαντινοί Σκουτάτοι πολέμησαν και νίκησαν πλήθος αντιπάλων, διατηρώντας το κύρος της Αυτοκρατορίας στο απόγειό του. Τα τάγματα των Σκουτάτων συνέχισαν να μάχονται, με τον τρόπο που αναφέρθηκε, μέχρι τον 10ο αιώνα. Νέα μεταβολή σημειώθηκε τον 14ο αιώνα."

https://cognoscoteam.gr/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%cf%85%ce%b6%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%cf%8c-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d-%cf%80%ce%b5%ce%b6%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9/

μετά την κατάχωση των αρχαίων της Θεσσαλονίκης

"Οι ίδιοι αύριο, μετά την κατάχωση των αρχαίων της Θεσσαλονίκης, θα φωτογραφίζονται σε καμπάνιες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Κάποιοι από αυτούς έσκιζαν τα ρούχα τους και για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ε, φυσικά: Ελληνική η Μακεδονία αλλά όχι και να σώσουμε τα αρχαία της. Και η ζωή συνεχίζεται."

https://cognoscoteam.gr/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac-%ce%b5%ce%bb%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b8%ce%ac%ce%b2%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b1/

Η Μακεδονία δεν πέρασε αθηναικό "Διαφωτισμό"

Εν τω μεταξύ πολλά από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για την υπερασπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας είναι εσωτερικής κατανάλωσης και εντελώς στρουθοκαμηλικά, στα οποία οι Σκοπιανοί όχι μόνο δεν διαφωνούν αλλά θεωρούν οτί ενισχύουν τα δικά τους. Σε γενικές γραμμές μπορούν όλα να συνοψιστούν στην άρνηση της ελληνικής πλευράς να δεχτεί ότι οι Μακεδόνες εξελλήνιζαν και ότι τα πληθυσμιακά-εθνοτικά (volkish) υποστρώματα δεν ήταν απαραίτητα ομόγλωσσα αλλά συγγενικά! Θρακες, Παίονες, Φρυγες - Βρύγες και στην περίπτωση της ελληνοαλβανικής διένεξης και Ιλλύριοι με πολύ μεγάλη ευκολία απεμπολούνται από τους κατά τα άλλα υπερασπιστές της, ούτως ή άλλως αδιαμφισβήτητης, ελληνικότητας της Μακεδονίας. Μηνγουάηλ στην Τουρκία δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παίζουν και το χαρτί της αυτοχθονίας, ανάμεσα σε άλλα, των σημερινών Τούρκων, ονομάζοντας προ ή πρωτο Τούρκους από τους πρωτο Άριους Χεταίους ως φυσικά τους ΦρυγοΤρώες, που οι Νεοέλληνες δεν καταδεχόμαστε! Οι λαοί, εθνότητες δεν εξαφανίζονται για αν έρθουν οι επόμενοι να παραλάβουν άδεια γη. Ενσωματώνονται στις νέες συνθέσεις, συχνά και ως μπροστάρηδες. Πχ Το καλύτερο μακεδονικό ιππικό ήταν το παιονικό. Ας το πάρουμε χαμπάρι, άρνηση της ελληνικότητας Θρακών, Παιόνων, Φρυγών και Τρώων σημαίνει άρνηση της ελληνικότητας των Μακεδόνων. Η δε Μακεδονία - που δεν πέρασε αθηναικό "Διαφωτισμό" -εξού και τα "βάρβαροι"- και πήγε κατευθείαν από την αρχαική στην ελληνιστική εποχή, όντας, κατά κάποιον τρόπο ήδη από πριν τα ελληνιστικά χρόνια, "ελληνιστική" - έχει αξία και ως αρχέτυπο του Βυζαντίου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. 

 https://youtu.be/wwEOCR3-REQ

Όταν κατέρρευσε η ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία

"Όταν κατέρρευσε η ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία και η «Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας» διεκδίκησε τη μετατροπή της σε ανεξάρτητο κράτος, ήταν ακόμα δυνατός ένας συμβιβασμός, ίσως γύρω από το όνομα Σλαβομακεδονία, λαμβάνοντας υπ’ όψη πως η Ελλάδα διεκδικούσε με αξιώσεις τη μετατροπή της σε επίκεντρο των Βαλκανίων, μετά την κατάρρευση του Ανατολικού στρατοπέδου. Τότε, μια ισχυρή, συγκριτικά με τα βαλκανικά μεγέθη της εποχής, Ελλάδα, θα μπορούσε να εντάξει την Αλβανία, τα Σκόπια, τη Βουλγαρία και ίσως και την Σερβία και τη Ρουμανία σε μια ομάδα χωρών που με επίκεντρο την Ελλάδα θα συγκροτούσαν έναν ευρωπαϊκό βαλκανικό πόλο, ικανό να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Με αυτό το σκεπτικό τότε εγώ προσωπικά υποστήριζα τη δυνατότητα ενός τέτοιου συμβιβασμού με τα Σκόπια και τον Γκλιγκόροφ. Εξάλλου, ακόμα τα Σκόπια και οι Σλάβοι των Σκοπίων διεκδικούσαν τον «μακεδονισμό» ως μια σλαβική ταυτότητα και δεν είχε ακόμα συγκροτηθεί ο αλβανικός εθνικισμός. Η Αλβανία ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης και το Κόσοβο αποτελούσε μέρος της Σερβίας."

 http://ardin-rixi.gr/archives/210736