23.05.1905 - 29.10.1936
Ο Ισπανός επικεντρώνεται στα επιχειρήματα του Γερμανού στοχαστή, αντιμετωπίζοντας τη θεμελιώδη σχέση του ανθρώπου με το Τίποτα και την αγωνία ως το υπαρξιακό σημάδι που αφήνει αυτή η σχέση. Ο Ραμίρο εκτιμά στον Χάιντεγκερ «να βρίσκεις τον εαυτό σου στη μέση του Είναι ως ολότητα, έχοντας μπροστά μας την ολότητα του Είναι». Εδώ βρίσκουμε ακριβώς την αγωνία, που νοείται ως «το θεμελιώδες γεγονός της ζωής μας». Για την υπαρξιακή αγωνία μιλάει και ο Ledesma Ramos σε ένα σύντομο άρθρο του σε έντυπο της εποχής. Ο Ραμίρο ήταν ο βαθύς και μάχιμος άνθρωπος του Ισπανικού Εθνικοσυνδικαλισμού. Μπόρεσε να δει πέρα από τη λογική της εποχής του σε μια νέα πολιτική φιλοσοφία και έναν επαναστατικό μυστικισμό σε αρμονία με τη γέννηση νέων ιδεών. Ήταν όμως ο Ραμίρο τότε Φασίστας;
Ο ίδιος πάντα απέφευγε την υπερβολική χρήση αυτής της ετικέτας, ακόμα κι αν ο εφευρέτης των συμβόλων, των συνθημάτων, των μύθων και των τελετουργιών του Ισπανικού Φασισμού που υιοθετούσε ο Φράνκο, ο Ραμίρο ήταν ένας από τους λίγους που δεν παρασύρθηκε στον Ισπανικό εθνικοκαθολικισμό. Αφού εντάχθηκε στο κίνημα του το 1934 με την Ισπανική Φάλαγγα του José Antonio Primo de Rivera, γιου του πρώην δικτάτορα Miguel Primo de Rivera, ο Ramiro σύντομα επέκρινε σκληρά τους δεσμούς του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα με την Εκκλησία και τις τάξεις, από την οποία λάμβανε χρηματοδοτήσεις αλλά και για την προσκόλληση τους στο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο, ως γιος του δικτάτορα, είχε μεγαλώσει, καθώς συνδεόταν με το περιβάλλον του στρατού και τις συντηρητικές δυνάμεις της παλιάς Ισπανίας.
Απογοητευμένος από την τροχιά της Φάλαγγας, την οποία θεωρούσε υπερβολικά αντιδραστική, και αφού έγραψε μερικά άρθρα στα οποία κατήγγειλε τον Josè ως «εργαλείο αντίδρασης», εκδιώχθηκε από τη Φάλαγγα. Με τη σύλληψή του στη Μαδρίτη μετά το εθνικιστικό πραξικόπημα, εκτελέστηκε με πυροβολισμό στην Aravaca από τη δημοκρατική κυβέρνηση στις 29 Οκτωβρίου 1936.
«Δεν σκότωσαν άνθρωπο, σκότωσαν μια νοημοσύνη». Με αυτά τα λόγια ο Ισπανός φιλόσοφος Ortega y Gasset χαιρέτησε τον πρώην μαθητή του. Η μελέτη της μορφής του Ledesma και η επανέναρξη της ιδεολογικής συζήτησης για την ιστορία της Φάλαγγας αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1950, στην οποία συμμετείχαν πολλοί νέοι με σκοπό να αναβιώσουν τον αυθεντικό Φασισμό της καταγωγής κατά τη γνώμη τους που πρόδωσε ο Φραγκίσκο Φράνκο.
https://mavroskrinos.blogspot.com/2021/10/ramiro-ledesma-ramos-85-23051905.html
