Σελίδες

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΥΚΑΥΓΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΥΚΑΥΓΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η Μάχη της Ταυτότητας

 του ADRIANO SCIANCA*


Ένας νέος εθνικισμός


Για να γίνει αυτό, ωστόσο, είναι απαραίτητο να μην πέσουμε σε παλιά λάθη ή να καταλήξουμε σε ξεπερασμένους τύπους. Συγκεκριμένα, πρέπει να ξεπεραστεί η τυπικά αντιδραστική πεποίθηση σύμφωνα με την οποία ένας αγώνας ταυτότητας πρέπει απλώς να υπερασπιστεί την υποτιθέμενη παρθενία ενός συνόλου αξιών που δεν έχουν ακόμη μολυνθεί από τα κακά της νεωτερικότητας. Αυτό δεν ισχύει απολύτως. Η ταυτότητα δεν είναι μια στατική έννοια, μια καθαρή ουσία που πρέπει να διαφυλαχθεί από τις ανατροπές της ιστορίας. Πράγματι, είναι ακριβώς στην ιστορία που δημιουργείται και αναγεννιέται αιώνια, σε μια συνεχή, αδιάκοπη διαδικασία. Η ταυτότητα είναι ένα διαρκές έργο, μια αυτογνωσία που αναδιατυπώνεται και αναδημιουργείται αιώνια. Δεν υπάρχουν απλώς αξίες που πρέπει να διατηρηθούν, αλλά υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από μύθους, παραδόσεις, αναμνήσεις που πρέπει να επιλεγούν, να επιλεγούν και να ερμηνευτούν εκ νέου, σε συνεχώς νέες και πρωτότυπες μορφές με βάση το μέλλον που επιλέξαμε. Είναι το έργο που δίνει νόημα στη μνήμη, όχι το αντίστροφο. Αυτό εννοούσε ο Giovanni Gentile όταν δήλωσε ότι το έθνος είναι μια πνευματική πραγματικότητα που «ποτέ δεν υπάρχει, πρέπει πάντα να δημιουργείται». Αυτή η δυναμική αντίληψη της μάχης τησ ταυτότητας, που στοχεύει περισσότερο στο μέλλον παρά στο παρελθόν, τρέφεται επομένως από μια νέα και «μεταμοντέρνα» μορφή εθνικισμού. Μιλάμε για έναν εθνικισμό διαποτισμένο από την αυτοκρατορική και μεγάλη ευρωπαϊκή ευαισθησία, που δεν είναι πια λεία της αμβλείας και επαρχιακής σοβινιστικής υπερηφάνειας, ένα λαϊκό και κοινοτικό ιδεώδες, με την πεποίθηση ότι μια εθνική κοινότητα είναι πραγματικά τέτοια μόνο εάν μέσα της αναγνωρίζεται η πλήρης κοινωνική αξιοπρέπεια σε όλους,ενάντια σε κάθε ολιγαρχική κυριαρχία και μασονικά συμφέροντα. Ένα καινοτόμο, επαναστατικό και φουτουριστικό πνεύμα πρέπει να αντιταχθεί στην οπισθοδρομική, αντιδραστική και ξεπερασμένη ιδέα, ενάντια στον καθαρά αμυντικό εθνικισμό, σκαρφαλωμένο στη στείρα διατήρηση μιας μουμιοποιημένης μνήμης και στη μεγαλομανή διατήρηση αυτού που, σήμερα, επιμένει χθες, θέλουμε έναν επιθετικό εθνικισμό, που οδηγείται να επιτεθεί στην ετοιμοθάνατη νεωτερικότητα και το αποτυχημένο «ημιτελές έργο» της. Να το ξεδιαλύνει, να το ανατρέψει, να το ξεπεράσει σε μια τόσο νέα εποχή, αλλά με τόσο αρχαϊκές προτάσεις. Όχι πια αεικίνητη λατρεία για τις «παλιές και όμορφες αξίες του παρελθόντος» ούτε αυνανιστικό εκ νέου μάσημα της σκονισμένης λαογραφίας. Αλλά στη θέση του, μια εκρηκτική και επαναστατική θέληση για εξουσία, ιδρυτή ενός νέου πολιτισμού. Το να σκέφτεσαι ή να ενεργείς με διαφορετικό τρόπο θα σήμαινε να μείνεις πίσω τουλάχιστον έναν αιώνα, να παραμείνεις σταθερός, δηλαδή, στην παλιά φιλελεύθερη, ταξική και συντηρητική δεξιά που κατατροπώθηκε από τον Νίτσε, τους φουτουριστές, τον D’Annunzio και τις μαχητικές πρωτοπορίες που φούντωσαν στον κόσμο στις αρχές του εικοστού αιώνα. Από αυτές τις προτάσεις πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά, αρθρώνοντας μια πλήρως εθνική επαναστατική, αρχαιοφουτουριστική σκέψη, άμεσο απόγονο του φασιστικού υπερανθρωπισμού.


Θάνατος και αναγέννηση της πατρίδας


Επιπλέον, ακόμα κι αν το θέλαμε, δεν θα ξέραμε ειλικρινά σε ποια βάση να θεμελιώσουμε έναν συντηρητικό μικροαστικό πατριωτισμό, έστω και μόνο για τον στοιχειώδη λόγο ότι δεν μένει τίποτα να διαφυλάξουμε. Αφού, ευτυχώς, πού θα ήταν σήμερα η πατρίδα; Μήπως κρύβεται κάπου στην αποπνέουσα κοινοτοπία και υποκρισία ενός Προέδρου της Δημοκρατίας 

Ή στις στρατιωτικές παρελάσεις που επανήλθαν πρόσφατα στη μόδα, όσο πιο πομπώδης τόσο πιο αξιολύπητη στην οδυνηρή προσπάθεια να συγκαλύψει την πραγματικότητα του αληθινού ρόλου του σημερινού ιταλικού στρατού, δουλοπρεπής του υπερπόντιου κυρίου; Ή ίσως, πιο σεμνά, η «πατρίδα» είναι σήμερα η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, της οποίας οι επευφημίες δεν είναι παρά μια άθλια προσομοίωση του ανήκειν, σχεδόν το μόνο «ιδανικό» για το οποίο μπορούμε πλέον να ενθουσιαζόμαστε. Πρέπει να παλέψουμε για αυτό;

Αντίθετα, εξακολουθεί να υπάρχει δυνητικά, ως ένα σύνολο ασυνείδητων αξιών και ευαισθησιών που θα επανενεργοποιηθούν σε μια ριζικά νέα μορφή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη θεμελιωδώς μηδενιστική διάσταση της σημερινής εποχής, το απόλυτο κενό στο οποίο βρισκόμαστε, ένα κενό που είναι πηγή αποπροσανατολισμού και αγωνίας, αλλά που μπορεί να αποτελέσει και αφορμή για λύτρωση για όσους ξέρουν πώς να το γεμίσουν. Πρέπει να καλωσορίσουμε το τίποτα που μας περιβάλλει ως προϋπόθεση για τη δυνατότητα μιας νέας αρχής, ως την ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά σε όσους έχουν μια ιστορική επιθυμία για αυτοεπιβεβαίωση. Αντιμέτωποι με την προέλαση της ερήμου, είναι απαραίτητο να είμαστε «ιδρυτές της πόλης».


* Ο Αντριάνο Σκιάνκα ειναι δημοσιογράφος-συντάκτης της ιταλικής εθνικό-λαϊκής εφημερίδας https://www.ilprimatonazionale.it/μελετητής και δοκιμιογράφος, κορυφαίο στέλεχος της Casa Pound.


* Η επιθεώρηση ORION αποτέλεσε για δεκαετίες , έπαψε την λειτουργία της το 2007, το σημαντικότερο εκφραστή στην Ιταλία μίας παραδοσιοκρατικής, τριτοθεσίτικης φαιοκόκκινης διανόησης. Σχεδόν όλοι οι νέοι διανοούμενοι που σήμερα προβάλλουν ξανά την επικαιρότητα της φιλοσοφίας της Παράδοσης, την μεταπολιτική ταυτότητα της Ευρώπης υπήρξαν αρθρογράφοι και συνεργάτες του ORION και γαλουχήθηκαν στην ανταγωνιστική με το σύστημα κουλτούρα και θεωρία με κορμό την κριτική στον αμερικανισμό , την παγκοσμιοποίηση , την υπέρβαση της διάκρισης Δεξιά- Αριστερά και την αναζήτηση κοινών στοιχείων σοσιαλισμού, κοινότητας, θρησκευτικότητας στις ρίζες των Ινδοευρωπαικών λαών.

Βρείτε εκδόσεις και παλιά τεύχη του στο http://www.orionlibri.net


όλο το άρθρο εδώ:

https://wordpress.com/read/feeds/125381799/posts/3839575224


Ο Μέγας Αλέξανδρος στην Περσική Επική Ποίηση

 

Σαχ-Ναμέ του Φερντοσί & Εσκενταρ-Ναμέ του Νιζαμί


Βιβλιοπαρουσίαση του έργου της Μαριάννας Ιατροπούλου-Θεοχαρίδου , εκδόσεις Έλλην



Το βιβλίο της Μαριάννας Ιατροπούλου- Θεοχαρίδου «Ο Μέγας Αλέξανδρος στην Περσικη Επική Ποίηση» , εκδόσεις Έλλην, 2007 παρουσιάζεται γιατί αποτελεί ένα μοναδικό ερευνητικό έργο όχι μόνο για τα Ελληνικά Πανεπιστημιακά δεδομένα αλλά και για τα διεθνή. Αναπτύσσοντας μια εξαιρετική σε σχολαστικότητα παρουσίαση της σημασίας του λεγόμενου Μυθιστορήματος του Μεγαλου Αλεξάνδρου, η συγγραφέας ξετυλίγει την Ιστορία της εθνικής Περσικής γραμματείας με αιχμή τα δυο αθάνατα έργα του Ιρανικού πνεύματος, το Σαχ-Ναμέ του Φερντοσί και το Εσκενταρ-Ναμέ του Νιζαμί. Στην εργασία αυτή θα ανακαλύψουμε την λειτουργια του Αλεξανδρινού συμβολισμού μέσα στην μεγαλύτερη οικογένεια των ηρώων και βασιλέων της Περσίας, τις αιτίες της πνευματικής σύνθεσης του Ιρανικού πνεύματος με το Ελληνικό και την βαθιά αξιοποίηση της συνθεσης αυτής κατά την Ισλαμική περίοδο του Περσικού έθνους.

Για την πνευματική κορύφωση της Ελληνο-Περσικής σύνθεσης μέσα από την σχέση του Πλατωνισμού και του Ιρανικού Σιιτικού Ισλάμ θα δημοσιεύσουμε σύντομα ένα εκτεταμένο κείμενο που θα φωτίσει ερμηνευτικά την σημαντικότερη , μαζί με την Ελληνο-Ρωμαϊκή, πνευματική παρακαταθήκη της Ινδό-Ευρωπαικής Παράδοσης στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Στο εξαιρετικό αυτό βιβλίο εκτός από την αναλυτική έκθεση των θρύλων, γεγονότων και καταγραφών που ενώνουν την ιστορική πορεία της ζωής του μεγάλου έλληνα με το εθνικό φαντασιακό του μεγάλου Περσικού έθνους, βρίσκουμε και επισημάνσεις της συγγραφέως σχετικά με την σημαντική επιρροή του Περσικού Επικού Λόγου στην Ευρωπαϊκή Μεσαιωνική Ιπποτική λογοτεχνία που αγγίζει μέχρι και τα όρια της μυθολογίας και θεολογίας του Γκραάλ.

Με το έργο αυτό ο αναγνώστης θα παρακινηθεί να γνωρίσει την ιδιαιτερότητα των Ελληνο-Ιρανικών δεσμών και να αντιληφθεί την διαθρησκευτική επίδραση βαθύτερων μεταιστορικών συμβολισμών στην Παράδοση μας.


επιθεώρηση ΛΥΚΑΥΓΕΣ