Η τραγική περίπτωση του Γιατρού Τσιρώνη ή πως το Κράτος δολοφονεί

Η τρραγική περίπτωση του Γιατρού Τσιρώνη ή πως το Κράτος δολοφονεί



του Κωνσταντίνου Σπέρα



Η «εκκεντρικότητα» κάποιων προσώπων και συμβάντων μας κάνει πολλές φορές να ακυρώνουμε την σημασία που έχουν αυτά όχι μόνο για την ιστορική εξέλιξη και σημασία μιας εποχής αλλά πιο ειδικά για την μορφή που παίρνουν οι δομές εξουσίας που υπάρχουν και διαμορφώνονται μέσα στα σπάργανα της. Μια τέτοια ‘εκκεντρικότητα’ ήταν και ο sui generis Εθνικιστής Βασίλης Τσιρώνης.

Ο Βασίλης Τσιρώνης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1929 στην Αθήνα από οικογένεια Ελλήνων προσφύγων από την Μικρά Ασία. Το 1947 με πολύ κόπο, προσωπικό αγώνα και παρά την θέληση του στρατιωτικού πατέρα του, περνάει στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Το 1958 ενώ τα σημάδια του εμφυλίου ήταν ακόμη νωπά στην Ελληνική Κοινωνία στέλνεται στον Άη Στράτη ως γιατρός του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού όπου εκεί προκαλεί την μήνη του Κατεστημένου με τις αποκαλύψεις που πραγματοποιεί για τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτικών κρατουμένων.

Μια διευκρίνηση σε αυτό το σημείο· το κατεστημένο της εποχής, για κακή τύχη πολλών σύγχρονων ακροδεξιών, δεν κυνηγούσε μόνο Κομμουνιστές και αριστερών πεποιθήσεων άτομα ούτε είχε σκοπό να δώσει δικαίωση στις όντως διαπραγμένες αδικίες και εγκλήματα του Ε.Α.Μ.-ΕΛ.Α.Σ., αλλά αντίθετα εξυπηρετούσε, με χυδαίο τρόπο, τα ψυχροπολεμικά συμφέροντα των Η.Π.Α. όπως αντίστοιχα οι ‘’αγνοί αγωνιστές της αριστεράς’’ της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι ίδιοι που επιτελούσαν αυτές τις διώξεις έπεσαν με λύσσα πάνω στους αγωνιστές των συλλαλητηρίων της Αθήνας υπέρ του Κυπριακού Αγώνα και αργότερα διαπόμπευσαν με περισσή αλητεία τους αγωνιστές Εθνικιστές της Εισβολής της Βουλής το 1964!

Terror Against the Demiurge (Abstracts about the relevance of anarchism today)

Terror Against the Demiurge

(Abstracts about the relevance of anarchism today)

Anarchism: A Look from the right

Anarchism is considered to be the most left wing product of leftist thought. This total critique from the left of all other forms of revolutionary ideologies: from the Marxists to Social Democrats. Anarchists scourged from other leftists the presence of all old,
reactionary elements. For anarchy, all other forms are but thinly veiled reference to the ancient and only enemy – power.
Anarchism seeks to justify a system of radical antithesis of a society based on the principle of power. From here comes the name “an archy”, literally – “the absence of power.”

Anarchy aspires to be left without any mixture of ‘right’, unfortunately this just isn’t happening. And here in anarchism very often we meet the elements that traditionally belong to the “right.”
Notable examples are Evola’s “right anarchism” and Ernst Junger’s concept of “anarch”.
Examples of the “right” components in anarchism are numerous.

Kai Murros on Overpopulation, War and Morality
Posted on May 11, 2019 by AnonAF

“The coming war is not going to be a moral problem. The coming war will be a mere technical problem. And once we have solved the technical problem we will be able to wage a war of absolute destruction in all corners of the Earth as we see fit. We can take the initiative wherever, whenever, and against whomever we want — and stay on the offensive until the enemy is exterminated. For us war is the logical culmination of evolution. For us politics is secondary to war. For us politics is just a prelude to war. All the great questions of our time can and will be solved through war.

The world is facing cataclysmic changes as the tectonic plates of races and civilizations are colliding — overpopulation is making the world too small for us all. The endless minor conflicts that have burned across the planet for decades will grow into gigantic genocidal wars over living space and life-sustaining resources — water, food, breathable air, and energy. Societies will fall, chaos will reign, and civilization will collapse — leaving most parts of the planet in savagery.

Europe will face these challenges of the future by systematically waging wars with radical environmental, ecological, and ethnic goals. We will check the avalanche of hostile overgrowing populations; we will decimate the predatory migrations against Europe — all threats against Europe will be eradicated. We will strike overpopulation right at its source!”

– Kai Murros

(A rousing excerpt from a longer speech from Mr. Murros which highlights many of his views which are quite aligned with New Resistance and Open Revolt‘s own. Any differences are quite minor when compared to the shared all-important goal of defending and liberating Europe and the European diaspora from globalism, international capitalism and its attack dogs. We hope to feature more of his work in the near future.)

Kai Murros (born 1969) is a Finnish intellectual and National Revolutionary from Helsinki, well-known outside of the country due to his book Revolution: And How to Do It in a Modern Society. He studied at the University of Helsinki between 1990 and 1999, specializing in history and oriental languages. His Masters of Arts thesis was on the gradual change of the Chinese People’s Liberation Army from a guerilla organization to a professional one. He became well-known on nationwide television and radio for predicting that after the revolution, globalist traitors to the nation, particularly CEOs and politicians in Finland, will be sent to prison camps as enemies of the people.

https://openrevolt.info/2019/05/11/kai-murros-on-overpopulation/

"If we recall the beginning of the Iliad, we will remember how we encounter a situation that is surprisingly reminiscent of what is happening to us now. Apollo is present and cast in sinister shade darker than the storm clouds - this shows that the god of light, the god of lightness, the god of clarity, the god of constancy, has been angered.

Interestingly, he has been angered by the disrespectful attitude towards his priest, a priest of Apollo, and the result of his irritation toward the Achaeans is a plague.

So the god of light, the god of muses, the god of harmony, the god of exalted beauty is also the source of the plague, the source of the pandemic spreading among the Achaean army.

Another rather important point is that when Apollo comes to the feast of the gods in the same section, all the gods jump up from their seats, as his arrival does not bode well for anyone. This ominous aspect of the god of light, the god of justice, the god of true judgment in the Greek tradition, is very revealing. He carries the plague, he carries the virus, he carries death and extermination. But why?

Here it is important to keep in mind: Apollo took action because his priest was treated disrespectfully. If we break away from the specific history of Homer, we can formulate this philosophical myth as follows: the god of light, the god of the vertical, the god of heaven, the god of Hyperborea punishes humanity, which has been distracted by some completely inappropriate matter, insulting the solar axis in each of us.

In light of this story, the coronavirus, the pandemic, the plague that decimates humanity, becomes understandable.

Apollo is a metaphysical symbol of our appeal to ourselves, to our inner dimension, to our immortal soul, and when people sin against this immortal soul, when they are completely absorbed in the elements of entertainment, the outside world, pleasure-seeking and constant swarming around material goods, things we are obsessed with acquiring, or think we haven’t been given enough of, or want more of, or feel compelled to use up faster...

As soon as people begin to swarm around non-Apollonian values, when this swarm reaches a certain critical point, Apollo sends a plague to humanity, and this is absolutely just and logical, as this plague makes people return to themselves again.

This was mentioned by Albert Camus in his novel "The Plague." He says that the plague is a way to think, it is an invitation for us to think about the most important and fundamental things."

https://www.geopolitica.ru/en/article/thoughts-time-cholera-part-1

Κοινωνι-Βιολογία

Ανοσία της Αγέλης νο 3

Έντουαρντ Γουίλσον

Κοινωνι-Βιολογία

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του'70 κυκλοφόρησε αυτό το βιβλίο θεωρήθηκε από το τότε ακαδημαϊκό κατεστημένο "αναρχίζον", στην συνέχεια, λόγω του ότι επανέφερε την βιολογία και άρα τα περί φυλής στην κοινωνιολογία, θεωρήθηκε φασιστικό. Σήμερα ο συγγραφέας του, ο μυρμηγολόλος και ανθρωπολόγος Έντουαρντ Γουίλσον (!) θεωρείται ένας από τους ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή στον Κόσμο!

Αντιγράφω από τον επίλογο του βιβλίου:

"Όταν η ανθρωπότητα θα έχει επιτύχει μια οικολογικώς σταθερή κατάσταση, πιθανόν προς το τέλος του 21 ου αιώνα, η εσωτερίκευση της κοινωνικής εξέλιξης θα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Τότε η βιολογία θα βρίσκεται στην κορύφωση της και οι κοινωνικές επιστήμες θα ωριμάζουν ταχύτατα.
...

Με την αύξηση του πλούτου των περιγραφών και των πειραμάτων, η κοινωνιολογία κάθε μέρα πλησιάζει όλο και περισσότεροι την πολιτισμική ανθρωπολογία, την κοινωνική ψυχολογία και τα οικονομικά, και σύντομα θα ενωθεί με μαζί τους.

Ανοσία της Αγέλης νο2

ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

Ένας Ύμνος της Αγέλης, της Κυψέλης, της Κοινότητας, του Tribe, του Γένους, της Φυλής, του Έθνους, της υστερομεσαιωνικής Πόλης(Burg), των Συντεχνιών ... Όλων εκείνων των Δεσμών Αλληλοβοήθειας μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και του Αισθήματος της Ευθύνης και της Αυτοθυσίας που συνέβαλαν στην Επιβίωση και στον Εξελικτικό τους Θρίαμβο.

"Ο «αναρχικός πρίγκιπας» Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν, ταγμένος εδώ εξ ολοκλήρου στην υπεράσπιση της δαρβίνειας εξελικτικής πρότασης. Με το ίδιο πάθος αλλά και με την ίδια συνέπεια με την οποία υπερασπίστηκε σε μια σειρά από αναγνωρισμένα επιστημονικά δοκίμια και φλογερά προπαγανδιστικά φυλλάδια τη λαϊκή εξέγερση, τον αναρχοσοσιαλισμό και τα μαζικά κινήματα. Θα επιμείνει ωστόσο στο κλασικό αυτό έργο του στο ειδικό βάρος που έχει στην εξελικτική ζυγαριά η συμβιωτική-συνεργατική έφεση απέναντι στην καταχρηστική προβολή του συγκρουσιακού στοιχείου. Ήταν αυτή η τελευταία, για τον Κροπότκιν, μια πλαστογραφία της θεωρίας του Δαρβίνου που έπρεπε οπωσδήποτε να αποκατασταθεί. Θα την επιχειρήσει, με περισσή επιμέλεια, τη διόρθωση αυτή στην Αλληλοβοήθεια, για να καταλήξει ευφρόσυνα πως η αναρχική αρετή -στηριζόμενη στην αμοιβαιότητα, ικανότατο αντίδο απέναντι στην οποιαδήποτε εξουσιαστική επιβουλή- είναι η μόνη εγγύηση για μια γνήσια απολαυστική ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου."

"Μια Δαρβινική Αριστερά, του Πίτερ Σίνγκερ



Το βιβλίο γράφτηκε το 1998, λίγο μετά την πτώση του Τείχους, σε εποχή ιδεολογικής κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού.Ο στόχος του βιβλίου είναι διπλός: Να αντικρούσει το νεοφιλελευθερισμό και να προτείνει μια νέα θεωρία για την αριστερά.



Ο Μαρξ, ο Ρουσσώ και πολλοί άλλοι ουτοπιστές φιλόσοφοι, αποδείχτηκε ότι έκαναν λάθος, λέει ο Σίνγκερ. Ο αναρχικός Μπακούνιν είχε περισσότερο δίκιο, όταν μιλούσε για τη φύση του ανθρώπου να ρέπει προς την εξουσία, παρά ο Μαρξ, που πίστευε ότι η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος θα βελτιώσει ριζικά την ανθρώπινη φύση. Αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί να αλλάξουμε τις κοινωνικές σχέσεις για να αλλάξει η φύση του ανθρώπου. Ακόμη και σε εξισωτικές κοινωνίες υπάρχει διαφθορά, αγώνας για εξουσία, έγκλημα και πόλεμος.

Αντίθετα, ο νεοφιλελευθερισμός μοιάζει να διαθέτει ένα ισχυρό επιχείρημα, όταν λέει ότι η φύση του ανθρώπου είναι ανταγωνιστική και εγωιστική.

Η αριστερά, μετά την πτώση του Τείχους και την παγκοσμιοποίηση, εγκατέλειψε την ιδέα της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Τι παραμένει λοιπόν για την αριστερά;

Σύμφωνα με τον Σίνγκερ:

Αριστερά είναι η υπεράσπιση των αδυνάτων, των καταπιεσμένων.Αριστερά είναι η επιδίωξη του οφέλους για τους πολλούς και όχι για τους λίγους (προτείνει όμως την αντικατάσταση του εξισωτισμού με τον κοινωνικό ωφελιμισμό).Αριστερά είναι να θέλεις να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα κακώς κείμενα.Προτείνει αντικατάσταση του Μαρξ από τον Δαρβίνο. Πώς;"

Και του Λένιν με τον Μπακούνιν, λέει κάπου μέσα στο βιβλίο.

http://www.oikologos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=218:singer&catid=68:library&Itemid=200

We live in the era of the end – the end of culture, philosophy, politics, ideology. This is a time without real movement. Fukuyama’s gloomy prophecy of the ”End of History” is turning out to be a kind of reality. That’s the essence of Modernity, of the Kali Yuga. We are living in the momentum of Finis Mundi. The arrival of the Antichrist is on the agenda. This deep and exhausting night is the reign of quantity, masked by tempting concepts such as Gilles Deleuze’s Rhizome: the pieces of the modern Subject changes into the ”chair-woman” from the “Tokyo Gore Police” (post-modern Japanese film) – the individual of the modern paradigm turns into the pieces of dividuum. “God is dead” and his place is being occupied by the fragments of individual. But if we make a political analysis, we will find that this new state of the world is the project of liberalism. The extravagant ideas of Foucault, seemingly revolutionary in their pathos after more scruple analysis, show their conformist and (secretly) liberal bottom which go against the traditional hierarchy of values and aim at establishing the perverted “new order” where the summit is occupied by the self-adoring individual and atomistic decay.


It’s hard to fight against modernity, but it is surely unbearable to live in it, to agree with this state of things, where all systems are changed and traditional values become a parody, in addition to being purged and mocked in all spheres under the control of modern paradigms. This is the reign of the cultural hegemony.


And this state of the world bothers us. We fight against it – for the divine order – for the ideal hierarchy. The caste-system in the modern world is completely forgotten and transformed into a parody. But it has a fundamental point. In Plato’s Republic, there is a very interesting and important thought: castes and vertical hierarchy in politics are nothing but the reflection of the world of ideas and the higher good. This model in politics manifests the basic metaphysical principles of the normal (spiritual) world. By destroying the primordial caste system in society, we negate the dignity of the divine being and his Order. Resigning from the caste system and traditional order, as brilliantly described by Dumézil, we damage the hierarchy of our soul. Our soul is nothing but the system of castes with a wide harmony of justice which unites the three parts of the soul (the philosophical – the intellect, the guardian – the will, and the merchant – the lust).


By fighting for tradition, we are fighting for our deep nature as human beings. Man is not something granted – he is the goal. And we are fighting for the truth of human nature (to be human is to strive to super-humanity). That can be called a holy war.

What does the Fourth Political Theory mean to you?

It is the light of truth, something rarely authentic in these post-modern times. It is the right accent on the degrees of existence – the natural chords of the laws of the cosmos. It is something which grows up on the ruins of the human experience. There is no success without first attempts – all of the past ideologies contained in them something which caused their failure.

The Fourth Political Theory is the project of the best sides of the divine order that can be manifested in our world – from liberalism, we take the idea of democracy (but not in its modern meaning) and liberty in the Evolian sense; from communism we accept the idea of solidarity, anti-capitalism, anti-individualism and the idea of collectivism; from fascism we take the concept of vertical hierarchy and the will to power – the heroic codex of the Indo-European warrior.

All these past ideologies suffered from grave shortcomings – democracy with the addition of liberalism became tyranny (the worst state-regime according to Plato), communism defended the techno-centric world with no traditions and origins, and fascism followed the wrong geopolitical orientation and its racism was Western, Modern, liberal and anti-traditional.

The Fourth Political Theory is the global transgression of these defects – the final design of the future (open) history. It is the only way to defend the truth.

For us, truth is the multipolar world, the blossoming variety of different cultures and traditions.


https://openrevolt.info/2019/11/30/we-live-in-the-era-of-the-end-daria-dugina-talks-to-james-p-revisted/

Eduard Limonov 22 February 1943 – 17 March 2020


Πέθανε και ο Έντουαρντ Λιμόνοφ. Την ίδια μέρα με τον Μέγα Στωικό Μάρκο Αυρήλιο και τον Μέγα Κυνικό Νικόλα Άσιμο! Αφήνω εδώ έναν φιλελέ να πει τα δικά του.

Αν και δεν συμφωνώ σε όλα με τον Λιμόνοφ, το σίγουρο είναι ότι το κίνημα που ίδρυσαν μαζί με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν την μαύρη για την Ρωσία δεκαετία του '90 του δυτικόδουλου Γιέλτσιν, βοήθησαν την Ρωσία να σταθεί στα πόδια της. Και αν και τα ποσοστά των λεγόμενων Νάζμπολ ποτέ δεν ήταν σημαντικά στην ουσία επηρέασαν "γκρανσιανά" θετικά τον ρωσικό λαό.

Και το ποιός έχει την τρικυμία εν κρανίω, λόγω Λατρείας των Άκρων, η Μοίρα, ή μάλλον η Άτροπος το ξέρει καλύτερα από τον κάθε χαζοχαρούμενο φιλελέμπουρα.

https://www.kathimerini.gr/785761/opinion/epikairothta/politikh/h-latreia-twn-akrwn Η Λατρεία των Άκρων

Το ζήτημα δεν είναι η Κυριαρχία στην Παγκόσμια Οικονομία, αλλά η Κυριαρχία στο Παγκόσμιο Νησί.

του Τίτου

Κάποιοι μίλησαν για το επερχόμενο Κράχ της δυτικής και κατά συνέπεια παγκόσμιας οικονομίας εδώ και πολύ καιρό. Το ζήτημα δεν είναι η Κυριαρχία στην Παγκόσμια Οικονομία, αλλά η Κυριαρχία στο Παγκόσμιο Νησί. Οι γεωπολιτικές θεωρίες των Μακίντερ, Χαουζχόφερ, Ντούγκιν κτλ είναι λίγο ή πολύ γνωστές. Το Νησί του Κόσμου είναι η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική μαζί. Όποιος ελέγχει το Νησί του Κόσμου ελέγχει τον Κόσμο. Δύο τρόποι υπάρχουν για να ελέγξει κανείς το Νησί του Κόσμου. Ή να ελέγχει την Καρδιά του Κόσμου ( Heartland) που είναι πάνω κάτω η Ρωσία με τις γύρω χώρες, κυρίως της Κεντρικής Ασίας ή να ελέγχει τον Δακτύλιο του Κόσμου (Rimland). Μια έκταση γης περιμετρικά της Καρδιάς του Κόσμου. Από την Ευρώπη ως την Ινδοκίνα μέσω του Βοσπόρου, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Ινδίας χονδρικά.

Λίγη σημασία έχει αν το επερχόμενο Κράχ θα το φέρει ο ιός ή αν ιός εφευρέθηκε για να προλάβει το Κράχ και να λειτουργήσει ως ένα είδος ελεγχόμενης κατεδάφισης της Παγκόσμιας Φιλελεύθερης, Χαοτικής Οικονομίας Καζίνο. Ή ποιος τελικά από όλους τους παγκόσμιους παίχτες αμόλησε αυτόν τον ιό. Εκείνο που έχει σημασία είναι, ότι μέχρι να τελειώσει αυτή η Κρίση και μέχρι να βγούμε από την Καραντίνα, ποιος θα ελέγχει Το Νησί του Κόσμου. Δηλαδή Τον Δακτύλιο του Κόσμου, διότι η Καρδιά είδαμε ότι είναι η Ρωσία. Ακόμα και στην περίπτωση που η "πανδημία" αυτή να είναι όντως φυσικό φαινόμενο οι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογηθεί και η μετά τον κορονοΐο εποχή θα πολύ διαφορετική.

Άρα μιλάμε και για επιστροφή της πολιτικής και της γεωπολιτικής, της γεωστρατηγικής, της γεωπολιτισμικότητας, της δημογραφίας και του μιλιταρισμού έναντι του οικονομοκεντρισμού. Καθώς και της Σύγκρουσης των Πολιτισμών του Χάντιγκτον. Ένα πέρασμα από την Μονοπολική Οικονομοκεντρική Παγκοσμιοποίηση στην Γεωπολιτική Πολυπολικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Και μια δυνητική Επιστροφή στο Έθνος Κράτος της Εθνικής Ανεξαρτησίας - Λαϊκής Κυριαρχίας εντός της Δύσης. Αυτήν την τελευταία είναι που θέλουν να την προλάβουν και να την αποτρέψουν.

Αρκεί ένας κορωνοϊός για να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή των πάντων;

Αρκεί ένας κορωνοϊός για να αλλάξουν τα πάντα στη ζωή των πάντων; Μήπως πάμε ολοταχώς σε “στρατιωτικό νόμο”;

https://hellasjournal.com/2020/03/arki-enas-koronoios-gia-na-allaxoun-ta-panta-sti-zoi-ton-panton-mipos-pame-olotachos-se-stratiotiko-nomo/

The Crisis Of The Modern World

Rene Guenon


https://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.78726/page/n1/mode/2up

Στον θρυλικό δρόμο της Θεότητας: Σημειώσεις για τον Παρμενίδη

23 Φεβρουαρίου 2019 Πυργίτης

Το παρόν κείμενο αποτελεί μια περίληψη, σε μορφή επιμελημένων σημειώσεων, ενός μέρους του εξαιρετικού βιβλίου του Peter Kingsley «Αρχαιοελληνική σκέψη και Δυτικός πολιτισμός». Δημοσιεύτηκε αρχικά στην αναρχική εφημερίδα «Διαδρομή Ελευθερίας», φύλλο 162, αλλά έκτοτε εμπλουτίστηκε με κάποια επιπλέον στοιχεία και επεξηγήσεις. Το κείμενο πολλές φορές χρησιμοποιεί σχεδόν αυτούσια τα λόγια του συγγραφέα καθώς η γλαφυρότητα και αμεσότητα της πραγματικά αποκαλυπτικής παρουσίασής του δύσκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί.

Τη θεωρούμε σημαντική ανάλυση γιατί αποκαλύπτει το πόσο διαστρεβλωμένη εικόνα έχουμε αναφορικά με τη φιλοσοφία και τις απαρχές της. Τη φιλοσοφία που δεν ενδιαφέρεται να προσεγγίσει τα θεμέλια της Πραγματικότητας από την οπτική του ακαδημαϊσμού ή ως διανοητική άσκηση κάποιων θεωρητικολογούντων αλλά ως οδηγό της Πράξης για μια πλήρη και άξια θνητή ζωή.

Πως μπορούμε σήμερα να μιλάμε για την ελευθερία ή να αντιδικούμε για τον δρόμο προς την επίτευξή της εάν επιμένουμε να αγνοούμε βασικά συστατικά της πραγματικότητας; Ειδικά όταν τα συστατικά αυτά επανέρχονται στο προσκήνιο υπό την οπτική της σημερινής επιστήμης; Γιατί, έχει γίνει αντιληπτό ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 πως πλέον η σημερινή Φυσική είναι συντριπτικά περισσότερο Προσωκρατική παρά Αριστοτελική.

Η ανάλυση επιβεβαιώνει την υποψία μας πως το θεμέλιο αυτής της φιλοσοφίας είναι άμεσα συναρτώμενο με το θρησκεύεσθαι. Γϊνεται φανερό λοιπόν πως η θρησκεία είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για να αφήνεται στα χέρια είτε του κάθε ιερατείου, των «μεσιτών του Θεού», είτε της εξουσίας είτε των επιφανειακών προσεγγίσεων και των συστηματικών παρανοήσεών τους. Θα επανέλθουμε…

Κατάσταση Εξαίρεσης ή Φεουδαρχικοποίηση της Αυτοκρατορίας

"Κατάσταση Εξαίρεσης ή Φεουδαρχικοποίηση της Αυτοκρατορίας και Πολλαπλασιασμός των Συνόρων με περαιτέρω συγχώνευση Πρώτου και Τρίτου Κόσμου;

του Τίτου

Το «μένουμε σπίτι» αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τελειώσει γιατί δεν είναι διαχειρίσιμο σε βάθος χρόνου από την ίδια την ελίτ που το επιβάλει. Η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, δεν φαίνεται πιθανή. Έτσι όταν θα βγούμε από τα σπίτια μας θα δεχτούμε με ανακούφιση, πέρα από τα καθεαυτά εθνικά σύνορα και τα τελωνεία, τα διόδια και τα checkpoints παντού! Ώστε περιοχές ολόκληρες, ή ειδικές πληθυσμιακές κατηγορίες, να μπορούν να μπαίνουν σε καραντίνα ανά δήμο, νόμο κτλ. Όπως οι "πρόσφυγες" στους οικισμούς εγκατάστασης έτσι και όλοι μας λίγο ή πολύ. Το μοντέλο της Κίνας. Ή για τους λάτρεις της ιστορίας η ρωμαϊκή κατοχή της Μακεδονίας.

Και σε βάθος χρόνου από την μια η νέα (μεγάλο)μεσαία τάξη των υπερνομάδων της Παγκοσμιοποίησης και από την άλλη οι μάζες των νέοκολίγων που ούτως ή άλλως θα γινόμασταν. Λόγω των οικονομικών εξελίξεων ειδικά όσοι πεισματάρηδες «Τα Καράβια Μας Καίμε και Μένουμε Ελλάδα πάση θυσία». Με κάποιους από μας, από ανάγκη επιβίωσης, προσαρμογή στα δεδομένα, αλλά και από ιδιοσυγκρασία, να υιοθετούμε το μοντέλο του ημινομαδισμού π.χ. συνδυασμός εργασίας στην πόλη για την χρηματοδότηση του βίου και Επιστροφή στην Ύπαιθρο για την επιδίωξη της πρωτογενούς αυτάρκειας, της ποιότητας ζωής και της ζωντανής, οργανικής πνευματικής σχέσης με την Γη των Προγόνων μας.

Η Αυτοκρατορία φεουδαρχοποιείται και, όντας μπροστά, αναπροσαρμόζεται και αναβαθμίζεται. Τρόπον τινά βρισκόμαστε στην εποχή του Διοκλητιανού, όχι τόσο ή όχι μόνο σε ότι αφορά τους διωγμούς (ούτως ή άλλως η θρησκεία που φαίνεται να κυριαρχεί, δεν μοιάζει να έχει σχέση με τον Αήττητο Ήλιο αλλά στην καλύτερη με την Μεγάλη Μητέρα, ενώ τίποτα δεν αποκλείει την θεσμοθέτηση νέας θρησκείας στα επόμενα χρόνια), όσο σε σχέση με την Αποκατάσταση της Τάξης στην Πολιτεία και στον Κόσμο Urbis et Orbis.

Αν και ίσως να είναι πολύ νωρίς για οριστικά συμπεράσματα και ασφαλείς προβλέψεις, εμείς, παρόλο που έχουμε ήδη αργήσει πολύ, ποτέ δεν είναι αργά και θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα εκάστοτε δεδομένα - Καβαλώντας την Τίγρη - προκειμένου να συνεχίζουμε τον Αγώνα.

Πολλές καταστάσεις εκείνων των φαινομενικά μακρινών εποχών, μαζί με σύγχρονα φαινόμενα όπως το DIY, είναι που θα επανέλθουν, εκτός από τον Στωικισμό και τον Νεοπλατωνισμό, την Φεουδαρχία και ίσως τα Αρματολίκια και τα Καπετανάτα (ο Νταηφάς), ο Κοινοτισμός, η Κολληγιά, οι αχρήματες ανταλλαγές οικιακών προϊόντων, τα Σταυραδέρφια αλλά και η Αλληγορία των Παραμυθιών...

Να Είστε Καλά!"

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ

Βαρειά Λέσβου, 1870 - Βαρειά Λέσβου, 24 Μαρτίου 1934

 

Χρήματα από το πουθενά
Greg Johnson


"Γιατί δε θα μπορούσε απλά η κυβέρνηση να δημιουργεί χρήμα και να στέλνει στο κάθε άτομο μία μηνιαία επιταγή, την οποία θα μπορούσε να δαπανήσει κατά το δοκούν; Το χρήμα αυτό θα στήριζε την οικονομία άμεσα, μέσω της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών, ενώ το χρήμα που δημιουργούν οι τράπεζες με τη μορφή δανείων πρέπει να εξοφληθεί εντόκως, δημιουργώντας μία παρασιτική τάξη ανθρώπων που νέμονται ένα μερίδιο της πραγματικής παραγωγής δανείζοντας με τόκο ένα εμπόρευμα που αποκτούν από το πουθενά.

"Αλλά το χρήμα από το πουθενά, θα ισοδυναμούσε με σοσιαλισμό!», θα αντιδρούσαν άλλοι. Ναι, προτείνω την κοινωνικοποίηση της δημιουργίας και αρχικής διανομής του χρήματος. Αλλά το τι θα κάνουν κατόπιν οι άνθρωποι με τα χρήματα είναι δική τους υπόθεση. Το σύστημα το οποίο προτείνω είναι απολύτως συμβατό με την ατομική ιδιοκτησία και την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Στην πραγματικότητα, θα τα ενδυνάμωνε και θα τα εξασφάλιζε επειδή θα εξαφάνιζε μία παρασιτική τάξη ατόμων που σε μόνιμη βάση ζημιώνουν την πραγματική οικονομία, την οποία και περιστασιακά οδηγούν σε κρίσεις, δημιουργώντας και δανείζοντας χρήμα το οποίο δεν τους κοστίζει τίποτα και θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους.

Πως θα ονομάζαμε αυτό το εναλλακτικό οικονομικό υπόδειγμα; Σε τελική ανάλυση θα το ονόμαζα Εθνικό Σοσιαλισμό. Όμως το μικρό ανθολόγιο αιρετικών οικονομικών σκέψεων που συνέλλεξα πιο πάνω, βασίζεται πρωταρχικά στις ιδέες περί Κοινωνικής Πιστωτικής του Clifford Hugh Douglas (1859-1952) και του Alfred Richard Orage (1873-1934), εν μέρει μέσω του Alan Watts που με πρωτοεισήγαγε σε αυτές καθώς και του Ezra Pound, που είναι ο διασημότερος εκφραστής της Κοινωνικής Πιστωτικής.

Αποτελεί πεποίθηση μου ο,τι εάν πρόκειται η North American New Right να παρέχει μία γνήσια εναλλακτική στο παρόν σύστημα, πρέπει να διαρρήξει τους δεσμούς με όλες τις μορφές οικονομικής ορθοδοξίας της «ελεύθερης αγοράς» και να εργασθεί προς την επαναφορά κι ανάπτυξη του πλούσιου πλέγματος των οικονομικών θεωριών του Τρίτου Δρόμου[3], συμπεριλαμβανομένης της Κοινωνικής Πιστωτικής, του Διανομητισμού, του Συντεχνιακού Σοσιαλισμού, του Κορπορατισμού, καθώς και του Λαϊκισμού."

https://www.counter-currents.com/2014/11/money-for-nothing-in-greek/

Η Δημοκρατία του Νίγηρα, με σουνίτες το 80% του πληθυσμού, καταγράφει τη μεγαλύτερη βρεφική θνησιμότητα στον κόσμο: πάνω από 11%. Έχει όμως και τον μεγαλύτερο δείκτη γονιμότητας: 7,6 γεννήσεις ανά γυναίκα. Ο μισός πληθυσμός της είναι μόνιμα κάτω από 15 ετών, δηλαδή εκτός παραγωγής. Και το μισό του άλλου μισού, οι γυναίκες, είναι στο σπίτι και "παράγουν” παιδιά. Άρα, ένα 25% καλείται να συντηρήσει το υπόλοιπο 75%. Χειρότερα κι από την "ηλικιωμένη” Ευρώπη. Δεν είναι βιώσιμο αυτό το μοντέλο. Οι μετανάστες από το Κονγκό, μια χώρα πάμπλουτη σε φυσικούς πόρους και με μέγεθος όσο Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία, Αυστρία, Τσεχία, Δανία και Ελλάδα μαζί (!) την εγκαταλείπουν για να έρθουν στη Μόρια!

Αν η Ευρώπη απορροφά συνεχώς τις πλεονάζουσες γεννήσεις του τρίτου κόσμου, ούτε το δικό της πρόβλημα θα λύσει ούτε την αιτία του προβλήματος θα θεραπεύσει. Αντιθέτως, θα μεταβληθεί σε ισλαμικό χαλιφάτο σε μερικές δεκαετίες και η εξαθλίωση αυτών των κοινωνιών θα μεταφερθεί στα σωθικά της. Σκληρό αλλά αληθινό: η φύση ισοφαρίζει τον θάνατο με ζωή και τη ζωή με θάνατο. Για χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες σε όλον τον κόσμο, όχι μόνο στην Αφρική, έκαναν πολλά παιδιά. 6 παιδιά ανά γυναίκα ήταν ο μέσος όρος στην Αγγλία το 1820. Μόνο 2-3 απ’ αυτά ενηλικιωνόντουσαν. Έτσι υπήρχε ισορροπία στον πληθυσμό, οι φυσικοί πόροι δεν εξαντλούνταν και το ανθρώπινο είδος βελτιωνόταν, γιατί επιβίωναν τα ανθεκτικότερα γονίδια. Οι γεννήσεις μειώθηκαν όταν και όπου ήρθε η οικονομική ανάπτυξη.

Σε πολλά κράτη της Αφρικής και της Ασίας η ανάπτυξη δεν έφτασε ποτέ. Έφτασαν όμως τα φάρμακα, οι γιατροί του κόσμου, οι διηπειρωτικές υιοθεσίες, οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί. Και εστίασαν στη μία πλευρά της ζυγαριάς: την παιδική θνησιμότητα και την καταπολέμηση των ασθενειών. Αλλά δεν άγγιξαν την άλλη: τις θρησκευτικές και κοινωνικές δομές, τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, που συνεχίζουν την παραγωγή ανθρώπων αφειδώς. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του "ανθρωπιστικού ιμπεριαλισμού" της Δύσης; Μετέτρεψε ένα μοντέλο σχετικά ισορροπημένης, σε σχέση με το περιβάλλον, επιβίωσης σε μια πληθυσμιακή βόμβα. Μόνον ο πληθυσμός της Νιγηρίας προβλέπεται από τα 200 εκατομμύρια που είναι σήμερα να ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο το 2100.

Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα. Και αυτό θα συνεχίσει να τροφοδοτεί τις ροές, ακόμα κι αν τα κίνητρα μηδενιστούν. Τι θα κάνεις, αν 10 εκατομμύρια Αφροασιάτες σπάσουν τον φράχτη του Έβρου και μπουκάρουν στην Ευρώπη; Κι αν από πίσω έρχονται άλλα 100 εκατομμύρια; Δεν υπάρχει μέσο ή ακόμα και όπλο να τους αντιμετωπίσει. Μ΄ αυτό θα έπρεπε να ασχολείται, ως θέμα μείζονος σημασίας, ο ΟΗΕ: τον έλεγχο των γεννήσεων στον τρίτο κόσμο. Αλλά, έτσι όπως κατάντησαν οι παγκόσμιοι ηγέτες, δημοσιοσχεσίτες, ισορροπιστές και παζαρτζήδες - τι θες να σου δώσω για να με εκλέξεις; - υπάρχει κανένας να ασχολείται με αυτό που θα έπρεπε να ασχοληθεί;


https://www.capital.gr/arthra/3437376/sfragiste-ta-kinitra-oxi-mono-ta-sunora

Μετανάστες στα σύνορα - Ιρανός «αναρχικός πρόσφυγας» στην Ελλάδα: Να οπλιστούμε στον Έβρο

Μανώλης Γαλάνης

Καλεί το αναρχικό κίνημα να οπλίσει τους μετανάστες στον Εβρο γιατί «οι σφαίρες είναι ο μόνος τρόπος να ανοίξουν τα σύνορα για όλους τους μετανάστες»

https://www.protothema.gr/greece/article/983627/iranos-anarhikos-prosfugas-stin-ellada-opliste-tous-metanastes-ston-evro/#.XmnJw1pGIjc.facebook

Η Τουρκία, το Ισλάμ, η αποικιοκρατία

του Γιώργου Ρακκά

Πολύ συχνά ο Ταγίπ Ερντογάν βάζει στο στόχαστρο συλλήβδην την Δύση, κατηγορώντας την για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, τις σταυροφορίες κ.ο.κ. Ακόμα και η προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδας, στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει σε Έβρο και Ανατολικό Αιγαίο, δεν απευθύνεται στην κοινή γνώμη της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ούτως ή άλλως εκεί, είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής εδώ και μερικά χρόνια, τα όσα έχει διαπράξει στη Συρία, εναντίον των Κούρδων, ο αυταρχισμός του στο εσωτερικό, έχουν παίξει τον ρόλο τους.

Απευθύνεται κυρίως, στην κοινή γνώμη του μουσουλμανικού κόσμου, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, και της Αφρικής, ακόμα, στους μουσουλμάνους που βρίσκονται στην Ευρώπη. Με τις επιθέσεις που εξαπολύει για την βάρβαρη, βάναυση και ‘ναζιστική’ Ελλάδα, είναι σαν να τους λέει: «κοιτάξτε πως σας συμπεριφέρεται η Ευρώπη, η Ελλάδα, η λευκή και πολιτισμένη Δύση». Η οριοθέτηση του εχθρού, η ηθική και πολιτιστική του απαξίωση, βοηθάει τον Ερντογάν να παρουσιαστεί ως προστάτης ολοκλήρου του μουσουλμανικού κόσμου.

Σε αυτή του την προσπάθεια υπεισέρχεται και η εργαλειοποίηση ρητορικών, θεωρητικών και ερμηνευτικών σχημάτων, που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κυρίαρχου αποδομισμού. Η αντιαποικιοκρατία ως ριζική απόρριψη της ευρωπαϊκής ταυτότητας [κάτι που ήταν αδιανόητο για τον «κλασικό» αντι-ιμπεριαλισμό, κομμουνιστικό και μη, του 20ού αιώνα], τα «ανοιχτά σύνορα», η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων, ο ανθρωπισμός.

Για την ακρίβεια, όλα αυτά τα συνδέει μεταξύ τους στο αφήγημά του. Σύμφωνα με αυτό, η Ευρώπη έχει ιστορική υποχρέωση να μεταβληθεί σε χώρο ελεύθερης μετακίνησης για τον μουσουλμανικό κόσμο, για να αποκαταστήσει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η αποικιοκρατία εναντίον του. Το επιχείρημα δεν συγκινεί μόνο όσους έχουν στρατευτεί στον «πόλεμο των πολιτισμών» από την απέναντι πλευρά, αλλά μπλοκάρει και τους Ευρωπαίους οπαδούς των ιδεολογημάτων που χρησιμοποιεί ο Ερντογάν. Ιδίως στο άκουσμα της αποικιοκρατίας, όπου οι ενοχικοί μηχανισμοί δουλεύουν στο κόκκινο.

Κι όμως, μια συνεπής αντιαποικιοκρατική οπτική δεν θα μπορούσε να εξαιρέσει από την σκοπιά της τον ισλαμικό επεκτατισμό, των Αράβων, αρχικά, και έπειτα των Οθωμανών. Για τους Έλληνες, που έζησαν κάτω από την μακραίωνη οθωμανική κυριαρχία αυτό (θα έπρεπε να) είναι αυτονόητο. Ωστόσο, σήμερα στην Ευρώπη ελάχιστοι αναρωτιούνται για το πως ακριβώς έφτασαν οι Άραβες μέχρι το Πουατιέ, ή το γιατί βρέθηκαν οι Οθωμανοί έξω από τις Πύλες της Βιέννης. Και γιατί η δουλοκτησία τείνει τα τελευταία χρόνια να ταυτίζεται μόνο με το εμπόριο μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού, μολονότι το ισλαμικό δουλεμπόριο διήρκησε περισσότερους αιώνες, και κατά πάσα πιθανότητα πήρε μεγαλύτερη έκταση σωρευτικά (αν θέλουμε να πιστέψουμε ιστορικούς εγνωσμένου κύρους, όπως ο Paul Bairoch, ή ο Οlivier Pétré-Grenouilleau). Ωστόσο, όπως λέει και ο Μαρκ Φερό, ιστορικός υπεράνω πάσης υποψίας ευρωκεντρισμού, «ενώ τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ευρωπαίοι καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες των σχολικών βιβλίων, τα χέρια των συγγραφέων τρέμουν να γράψουν ακόμα και την παραμικρή νύξη για τα εγκλήματα των Αράβων». Αναφέρεται βέβαια στην τελευταία μόδα των σχολικών βιβλίων ιστορίας, να ακολουθούν μια διόλου αμερόληπτη πολιτική ορθότητα.

Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται δευτερεύουσες θεωρητικολογίες, αλλά δεν είναι. Έχουν αντίκτυπο, για παράδειγμα, ακόμα και στον τρόπο που διαχειρίζονται οι ευρωπαίοι ηγέτες τις ευρωτουρκικές σχέσεις, τον φόβο και την υποχωρητικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν, και η οποία οφείλεται σ’ ένα κλίμα που διαμορφώνεται μέσα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες εδώ και δεκαετίες πια από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς: Το πανεπιστήμιο, τα ΜΜΕ, το σχολείο. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν με αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγωγηθεί, ώστε να προσέχουν σε κάθε τους λέξη μήπως και κατηγορηθούν για «ισλαμοφοβία». Εξ άλλου, δεν είναι μόνο ιδεολογικοί οι λόγοι, καθώς, όσο ριζοσπαστικό είναι το Ισλάμ γεωπολιτικά, και θρησκευτικά, άλλο τόσο κομφορμιστικό είναι σε ό,τι αφορά στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, για να μην μιλήσουμε για τα εκλογικά του ακροατήρια στην Ευρώπη που είναι συμπαγή, ψηφίζουν μονολιθικά, και ενίοτε παζαρεύουν αυτή την ψήφο με τα κόμματα εξουσίας των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών.

Καμιά φορά, η αντιπολίτευση που εκφράζεται κόντρα σε αυτό το καθεστώς μέσα στην Ευρώπη, έρχεται να πάρει το σχήμα ενός αποικιοκρατικού ρεβανσισμού. Εμείς, εδώ στην Ελλάδα (θα έπρεπε να) γελάμε και με την ισλαμολαγνεία του ευρωπαϊκού μεταμοντερνισμού, και με τις ισχνές, στην πραγματικότητα μειοψηφικότατες απόπειρες να ξαναβρεί το ευρωπαϊκό πνεύμα την αυτοπεποίθηση του μέσα από την νοσταλγία των μεγάλων ευρωπαϊκών αποικιών.

Εμείς έχουμε ζήσει στο πετσί μας τόσο την αποικιοκρατία της Δύσης – αξίζει να θυμηθεί κανείς εδώ το «1204» του Γιώργου Καραμπελιά, όπου ο συγγραφέας ανέδειξε μέσα από την ιστορική έρευνα πως πρακτικές που μετέπειτα θα συνδεθούν κατ’ εξοχήν με την αποικιοκρατία στον Νέο Κόσμο, οι φυτείες και η αγροτική υπερεκμετάλλευση, η εταιρειοκρατία και οι εμπορικές της κτήσεις, εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στη Χίο ή τη Κύπρο, κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας.

Αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά και τι θα πει οθωμανικός ιμπεριαλισμός, με τις γενοκτονίες του, τις εκτοπίσεις, τα παιδομαζώματά του, τους βίαιους εξισλαμισμούς, την υπερφορολόγηση, το θρησκευτικό του απαρτχάιντ· τη μετανάστευση, ακόμα, «ως μέσο κατάκτησης», όπως θα χαρακτηρίσει ο Τούρκος ιστορικός Χαλίλ Ιναλτσίκ την ενθάρρυνση μετακίνησης πληθυσμών από την Κεντρική Ασία προς τα Βαλκάνια κατά τους πρώτες αιώνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Όχι μόνον ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να μετέχουν σε αυτό το παιχνίδι των ενοχών, που κινητοποιεί ο Ερντογάν στο πλαίσιο του υβριδικού του πολέμου. Αλλά και, ακριβώς επειδή η Ελλάδα δεν φορτίζεται ιστορικά από το ‘φορτίο του λευκού ανθρώπου’, μπορεί να αποκαλύψει στα μάτια όλης της Ευρώπης την πραγματική πρόθεση της ρητορικής που εξαπολύει ο Ερντογάν. Και αυτή δεν είναι άλλη από την χρήση των ιστορικών εγκλημάτων της Δύσης, προς αιτιολόγηση και συγκάλυψη του δικού του, τωρινού μας και όχι παλιού, ισλαμοφασιστικού επεκτατισμού.


http://ardin-rixi.gr/archives/215989

Η Αρχαία Μακεδονία πριν τον Φίλιππο Β' και τον Μεγαλέξανδρο

Το βίντεο, στηριζόμενο στον Χάμοντ, εκλαϊκεύει και θέτει με πλάγιο τρόπο το προφανές που θα έπρεπε να είναι και η επίσημη θέση της Ελλάδας στο μακεδονικό, αντί του απύθμενου κιτς τύπου "μηνπαραχαρασετετηνιστορία":

Ότι η Μακεδονία ήταν τρόπον τινά ελληνιστική πολύ πριν την έλευση των ελληνιστικών χρόνων. Ένα διαρκώς αυτό-εξελληνιζόμενο βασίλειο με ενδεχομένως νοτιοελλαδική βασιλική οικογένεια, δωρικό σκληρό πυρήνα και εξελληνισμένους (ούτως ή άλλως συγγενείς φυλετικά) Ιλλυριούς, Φρύγες, Θράκες.

Όταν λέμε τα οστά του"Αγίου Μάρκου" στην Βενετία είναι τα Οστά του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

https://www.greecehighdefinition.com/blog/the-mysterious-location-of-the-tomb-of-alexander-the-great-confirme

13 Νοεμβρίου 2015...

Διεθνές πείραμα δημιουργεί επικίνδυνο ιό εργαστηρίου

https://www.in.gr/2015/11/13/tech/diethnes-peirama-dimioyrgei-epikindyno-io-ergastirioy/?fbclid=IwAR08k_dEuH_4w-Rgv2aRmKCgNKPA4apC6psbXg-I2bg8Gq5jwbkjXRgzE_M

Μωβ, Πορφυρό το Χρώμα του Ελληνισμού

Στην Πύλο στο περίφημου ανακτόρου του Νέστορα Μαβιές θάλασσες και μάχες σε μοβ φόντο έχουν αποκαλυφθεί στους τοίχους του

http://www.tapantareinews.gr/2020/03/blog-post_245.html

Μαθήματα και για τις ελληνικές Ε.Δ. από τη σύγκρουση Χεζμπολά – Τουρκίας

A lesson from Idlib for Hezbollah: is Israel preparing an attack?

by Elijah J Magnier

March 9, 2020

For the first time in its official existence in 1985, Lebanon’s Hezbollah has now clashed on the battlefield with the Turkish army, one of NATO’s strongest. The face-to-face clash between Hezbollah and the Turkish military took place in the rural area of Idlib where dozens of Turkish service members lost their lives while fighting side-by-side with jihadists and foreign fighters of different nationalities, including al-Qaeda members. The Turkish-NATO army used similar weapons and tactics to Israel. They surprised Hezbollah by using armed drones and precision bombing behind the frontline, killing nine militants and wounding 65 in one single attack. So many Hezbollah militants were killed in one place due to the collapse of the entire building they gathered under, located behind the main battlefield line.

Another factor was the unexpected withdrawal of Russian air coverage at the moment Turkey was sending its Unmanned Combat Air Vehicles (UCAVs) (or Unmanned Aerial System (UAV) better known as armed drones) deep inland, bombing Iran and its allies for the first time. This confrontation has introduced a new military doctrine to Hezbollah militants and has taught them new lessons based on experiences Hezbollah has never been confronted with in the past. Turkey used its UCAVs, TRG-122 satellite-guided rockets, High Mobility Artillery Rocket System (HIMARS) and ground attacks by the Turkish army fighting alongside jihadists. It is most likely what Israel has been threatening Hezbollah with, in the event of war.

Moreover, Israel’s concern about the outstanding Hezbollah night assault capability on Saraqed has a double edge, pinpointing ability and a procedure Hezbollah can successfully carry out against Israel in case of war- thus triggering concern in Israel. Indeed, Israel is increasingly voicing concern about the level of threat posed by Hezbollah’s ‘al-Radwan’ Elite force spread along the borders of Lebanon. Could Israel be planning a similar quick attack against Hezbollah’s forces?

A source within the “Axis of the Resistance” said “during the last war in 2006, Israeli drones covered the sky of Lebanon, providing intelligence information to the Israeli base controller who forwarded the instructions to the F-16s to bomb selective targets. Today we are facing armed drones which can instantly bomb any target considered hostile, without losing precious time or jeopardising the life of the pilot on board of an F-16 when within range of any anti-air missile system Hezbollah could have acquired.”

According to sources within the “Axis of the Resistance”, Israel could “attack Hezbollah’s special forces to destroy this capability deployed along the borders. Israel is aware of the presence of a reserve force of several thousands of Hezbollah Special Forces who regularly rotate after serving in Syria- where they have survived one of the fiercest wars any army could face. Israel would also like to destroy all fortifications and tunnels spread along the borders without necessarily destroying the Lebanese infrastructure to avoid triggering an all-out-war. Therefore, in Israel’s mind, it may be amplifying Hezbollah’s threat to hit it and probably not to praise its performance! Israel is used to campaigning against a specific target or threat long before any attack, to justify its action, notwithstanding the irrelevance of international law in the eyes of Israel and its US ally.”

http://www.konstantakopoulos.gr/10004/%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5-%ce%b4-%ce%b1%cf%80%cf%8c

ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ ΔΕΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ

http://zagalisa.gr/content/apokalypsi-oi-pomakoi-den-eksislamistikan-apo-toys-othomanoys

Οι δήθεν νεοναζί που δήθεν ήρθαν να μας κάνουν ο,τί και στα Καλάβρυτα...

https://youtu.be/XVtb3aHmXgM

Τάγματα Εθνοφυλακής

Κάποιος να ενημερώσει τους φίλους μας στην ΕΕ ότι τα
Τάγματα Εθνοφυλακής είναι Θεσμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, ιδρυμένα μάλιστα επί Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι Ένοπλες Ομάδες Περιφρούρησης Πολιτών εκ των ων ουκ άνευ κάθε αληθινής Λαϊκής Κυριαρχίας.
Εκτός κι αν όταν λένε "Δημοκρατία" εννοούν κάτι άλλο από
Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία.

Μαρίνος Αντύπας

Μαρίνος Αντύπας
1872 – 8 Μαρτίου 1907.

Αναρχικός!
Εθνι(κι)στής!
Κοινωνιστής!

"Δεν είναι δική μου η Πόλη για να σου την παραδώσω"
Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος

"Δεν είμαι κάτοικος αυτής της χώρας, ειμαι ο ιδιοκτήτης της"
Νεοέλληνας

Η αρχαία Θράκη

Αν και διαφωνώ με τον Σαράντο Καργάκο ως προς τον τρόπο με τον οποίο τοποθετεί αντιθετικά την Κάθοδο των Πρώτο Ελληνικών Φύλων από τον Βορρά και την Άνοδο του Εξελληνιστικού Πολιτισμού από τον Νότο.
Τα δύο όχι μόνο δεν αλληλο-αποκλείονται ή αλληλο-αναιρούνται παρά αλληλο-συμπληρώνονται και στερούνται νοήματος το ένα δίχως το άλλο.

Τα πρώτο ελληνικά φύλα κατέβηκαν από τον βορρά και ο Ελληνικός Πολιτισμός, ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης και των ζυμώσεων των Ινδοευρωπαίων πρώτο Ελλήνων με τους μεσογειακούς πρό Έλληνες, ανέβηκε από τον Νότο.

Τέτοιοι είμαστε από την αρχαιότητα: Ημίαιμοι σαν Ατσάλι!

Όσο καιρό φοβόμαστε να το αντικρίσουμε κατάματα και να το παραδεχτούμε ολόψυχα θα βιώνουμε την παράνοια της άλλο-λαγνείας των αντιεθνικών και των εθνικάρων...

Πάραυτα, ο Σαράντος Καργάκος είναι Δάσκαλος.

"Η αρχαία Θράκη

Κατά τις κρατούσες ιστορικές αντιλήψεις - τις οποίες δεν συμμερίζομαι - οι Θράκες είναι αρχαίο ινδοευρωπαϊκό φύλο συγγενές προς τους Έλληνες, Φρύγες, Ιλλυριούς. Κατά την προσωπική μου άποψη, όλοι οι πληθυσμοί της χερσονήσου του Αίμου είναι γηγενείς και σε χρόνους πολύ μακρινούς είχαν κοινή ανθρωπολογική βάση. Η οποιαδήποτε πολιτιστική τους ανάπτυξη συντελείται με κέντρο το Αιγαίο. Συνεπώς, οι λεγόμενοι Θράκες, Ιλλυριοί, Μακεδόνες, Τρώες, Κρήτες κ.λπ. είναι περιφερειακοί πληθυσμοί που έχουν σαν κέντρο τον Αιγαιακό πολιτισμό. Οι οποιεσδήποτε διαφοροποιήσεις συντελούνται μετά την καταστροφή -λόγω της εκρήξεως του ηφαιστείου της Θήρας— του Αιγαιακού πολιτισμού. Μοιραία την πολιτική σκυτάλη παίρνουν πρώτα η Κρήτη και ακολούθως τα οχυρά πολίσματα της Πελοποννήσου και της Βοιωτίας. Η περίοδος που ονομάζεται μυκηναϊκή είναι, όπως αποδεικνύουν τα γλωσσικά ευρήματα, περίοδος ελληνική, άρα και η προγενέστερη πρέπει να ήταν περίοδος Ελλήνων, εφόσον υπάρχει μια αδιάσπαστη πολιτιστική και γλωσσική ενότητα.

Εξελληνισμός σημαίνει εκπολιτισμός. Και συνεπώς, ανεξάρτητα από ονομασίες, οι λαοί εξελληνίζονται, δηλαδή εκπολιτίζονται, όχι με τον ερχομό κάποιων δήθεν ελληνικών φύλων από το Βορρά, αλλά με την άνοδο του πολιτισμού από το Νότο προς το Βορρά. Άρα και οι Θράκες, στο μέτρο που μετέχουν μια κοινής πολιτικής παραδόσεως που ονομάστηκε ελληνική και η οποία ανεξάρτητα από επιρροές —κυρίως από Ανατολή και Νότο(σδμ, sic!!!)—, είναι μια ιθαγενής πολιτιστική δημιουργία. Οι Θράκες για πρώτη φορά απαντούν στον Όμηρο, ως συγγενείς και σύμμαχοι των Τρώων. Ονομάζονται δε «Θρήικες ακρόκομοι».

Από τις τοποθεσίες που μνημονεύσαμε φαίνεται σαφώς, ότι το ανατολικό Τμήμα της προ του Φιλίππου Μακεδονίας το κατοικούσαν θρακικά φύλα. Ήταν με άλλα λόγια Θράκη. Άρα, το βασίλειο του Φιλίππου ήταν Μακεδονο-θρακικό.

Άλλοι γράφουν πως ήσαν φιλήδονοι και οινοπότες. Ο Θουκυδίδης, που ήταν Θραξ από τον πατέρα του κι έζησε το 2ο ήμισυ της ζωής του στη Θράκη, τους χαρακτηρίζει λαό μαχητικό.

Οι νεκροί καιγόταν και οι τάφοι των πλουσίων καλύπτονταν με τύμβους. Για να υποδηλώσουν την ευγενή καταγωγή τους συνήθιζαν να στιγματίζουν το σώμα τους, να κάνουν, δηλαδή, «τατουάζ».

Μπορεί οι Θράκες να πήραν πολλά πολιτιστικά στοιχεία από τη Νότια Ελλάδα, έδωσαν όμως σ’ αυτήν κάτι πολύ σημαντικότερο: την ορφική λατρεία και τη διονυσιακή λατρεία από την οποία γεννήθηκαν η αρχαία μουσική, τα αρχαία μυστήρια, η αρχαία ποίηση και ειδικά στο Νότο, εκτός από τα μυστήρια, και πολλές άλλες θεότητες, κυρίως χθόνιες. Είναι ενδεικτικό ότι ο Εύμολπος, γιος του Μουσαίου, θεωρείται ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων, και ο Ορφεύς, των ορφικών μυστηρίων. Τα παραπάνω ονόματα (Μουσαίος, Εύμολπος, Ορφεύς) δείχνουν πως οι ποιητικές καταβολές του ελληνικού κόσμου έχουν αφετηρία τις θρακικές τελετές. Είναι ακόμη ενδεικτικό ότι οι Θράκες μετείχαν στις εορτές των Αθηναίων. Στο περίφημο προοίμιο της “Πολιτείας του Πλάτωνα ο Σωκράτης λέγει για μια εορτή του Πειρειά:

‘Καλή μεν συν μοι και η των επιχωρίων πομπή έδοξε είναι, ου μέντοι ήταν εφαίνεται πρέπειν ην οι Θράκες έπιμπον” (Ωραία μου φάνηκε και η πομπή των εντοπίων, αλλά νομίζω ότι, καθόλου δεν υστερούσε και η πομπή που έστειλαν οι Θράκες).

Οι Θράκες μετείχαν σ’ όλες τις περιπέτειες του ελληνισμού. Στους Μηδικούς πολέμους, στον Πελοποννησιακό πόλεμο (τότε αναδεικνύεται ο βασιλιάς Σιτάλκης), στους πολέμους Αθηναίων-Φιλίππου (τότε ακούγεται το όνομα του Κερσοβλέπτη), στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου και σ’ όλη πια την ύστερη περίοδο, ελληνιστική, ελληνορωμαϊκή, βυζαντινή, λογίζονται ως τμήμα του ευρύτερου ελληνικού χώρου. Ακμαίες ελληνικές αποικίες θα δώσουν ιδιαίτερη λάμψη στην περιοχή, όπως τα Άβδηρα, η Μεσημβρία, η Μαρώνεια, η Σηστός, η Πέρινθος, η Αγχίαλος και τέλος το Βυζάντιο, που έγινε πρωτεύουσα της μεγαλύτερης σε έκταση χώρου και χρόνου αυτοκρατορίας που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

Αν κάποτε συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε απόγονοι μόνο των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των κατοίκων μιας Αυτοκρατορίας που είχε πρωτεύουσα την Κωνσταντίνου Πόλιν, το τέως Βυζάντιον, θα αποκτήσουμε ένα αίσθημα υπεροχής έναντι όλων των μεγαλοκρατόρων της εποχής μας, που η ισχύς τους μοιάζει με ψίθυρο στο μεγάλο ρολόι της Μεγάλης Ελληνικής Αυτοκρατορίας της χριστιανικής Δύσης και Ανατολής. Κάποτε πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα θρακοκεντρικά και όχι αθηναιοκεντρικά.

Εμείς ας κρατήσουμε, πριν προχωρήσουμε στην περαιτέρω ανάλυσή μας, τούτο μόνο: Για τους αρχαίους προγόνους μας η Θράκη πήρε την ονομασία της από την Κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης και ότι για τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο και τον Αισχύλο η ονομασία της είχε συμβολικό χαρακτήρα και υποδήλωνε τον τόπο της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποίησης. Για μας μέχρι πρόσφατα ήταν τόπος τιμωρίας, εξορίας, δυσμενούς μεταθέσεως, έτσι που οι εντόπιοι να αποκαλούν χλευαστικά την ευλογημένη γη τους Θρακιστάν!"

http://www.sarantoskargakos.gr/content/%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7?page=0,0

Το Όραμα του Ρήγα δεν είναι η Παγκοσμιοποίηση

Ο κύριος Μέρτζος μπερδεύει το Όραμα του Ρήγα Φεραίου με την Παγκοσμιοποίηση, για να μην μιλησουμε για την υποστήριξη στις "Πρεσπες", κι όλα αυτά σε άρθρα του για να την προσφορά των Αρειμανείων Βλάχων στον Αγώνα του 1821, αισθάνθηκα την ανάγκη να πω δυο λόγια.

Το Όραμα του Ρήγα, κύριε Μέρτζο, δεν είναι η Παγκοσμιοποίηση. Αν μη τι αλλο αυτή ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και που θέλει να ξαναγίνει η Νέο Οθωμανική. Το καταλαβαινω βέβαια εν μέρει αυτό το λάθος. Ο περισσότερος κόσμος ακόμα βλέπει το μανιχαϊστικό δίπολο Παγκοσμιοποίηση vs Εθνοκράτος και θεωρεί δεδομένη τη νίκη του Πρώτου .Ε, λοιπόν το Εθνοκράτος δεν είναι ο αντίπαλος της Παγκοσμιοποίησης αλλά ο βαζάλος της, που της προετοίμασε και το έδαφος πολύ καιρό τώρα.

Ειδικά το νεοελληνικό κράτος με την απόλυτη ταύτιση του με τον Μοντερνισμό, με την απαξίωση και την κατάργηση κάθε προνεωτερικής δομής αυτό-οργάνωσης του Γένους και κατεξοχήν των κοινοτήτων αλλά και των παραγωγικών και εμπορικών του διχτύων, με την απόλυτη ταύτιση του με τις αποικιακού - υπερσυγκεντρωτικού τύπου κρατικές δομές - η Ελλάδα ως αποικία όχι ενός συγκεκριμένου αποικιοκράτη αλλά του Μοντερνισμού αφημένα και εν γένει, όπως ακριβώς οι ΗΠΑ (πράγματι η Ελλάδα ως η Αμερική των Βαλκανίων...).

Ο Ρήγας δεν ήθελε ούτε ένα τέτοιο (μη) εθνο-κράτος ούτε φυσικά την Οθωμανία. Το νεωτερικό Εθνοκράτος λοιπόν ισοπεδώνοντας το Γένος προετοίμασε το έδαφος για την Παγκοσμιοποίηση. Συμβαίνει παντού στον Ευρωγενή Κόσμο, αλλά η Ελλάδα πατάει πάνω σε γεωπολιτισμικές τεκτονικές πλάκες σε μια περίοδο έντονης δημογραφικής σεισμικής δραστηριότητας και συνεπώς εδώ συμβαίνει με πολύ μεγαλύτερη ένταση.

Είμαστε παγιδευμένοι σε αυτήν την Μεσοβασιλεία λοιπόν. Στο πέρασμα από την Νεωτερικότητα στον Μεταμοντερνισμό. Κι αυτό το μοντέρνο ψευδοκράτος μας σκοτώνει. Άλλο κράτος όμως δεν έχουμε να υπερασπιστούμε Τον Εαυτό Μας κι όχι απλά τους εαυτούς μας. Αλλά το Όραμα του Ρήγα ήταν εκείνο για το οποίο κινήσαμε ευθύς εξ αρχής. Άλλαξε σχήμα στην πορεία, όχι όμως και ουσία. Πότε στο Όραμα του Ρήγα, πότε η Μεγάλη Ιδέα, πότε οι, έστω και ατελώς δοσμένες, προτάσεις του Ίωνα Δραγούμη, η Καθ'ημάς Ανατολή, η "Ανατολική Ομοσπονδία" κτλ.

Διαλεκτικά λοιπόν από την υπεράσπιση του Έθνους-Κράτους στην Συμμαχία των Λαών ενάντια στο Τέρας. Γιατί το εθνοκράτος είναι πολύ μικρό από μόνο του να αντισταθεί, αν δεν θέλει να γίνει Βόρεια Κορέα ή Αλβανία του Χότζα. Αυτή είναι η Απάντηση στην Παγκοσμιοποίηση.

"Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν όλες οι χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου θα ανήκουν στους Λαούς των" είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στην περίφημη προφητική του ομιλία.

Αυτός είναι ο ρόλος μας ως Γένος! Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός μας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μας σέβονται. Όχι τόσο επειδή δεν μας φοβούνται, αλλά επειδή δεν εκπληρώνουμε -ούτε καν κινούμαστε, προς αυτήν την κατεύθυνση- αυτόν τον ουσιώδη ρόλο μας. Οι Έλληνες ως φυσικοί, πνευματικοί και πολιτισμικοί περισσότερα από οτιδήποτε άλλο, αλλά και κατ' ανάγκη πολιτικοί με την ευρεία έννοια, μπροστάρηδες όλων των Λαών της Ανατολικής Μεσογείου.

Αυτό είναι και το μόνο Αντίδοτο, η μόνη απάντηση, τόσο στον νεο-οθωμανισμο, όσο και στον επικείμενο αφανισμό μας, που είναι και το ίδιο. Κι αν δεν τον αναλάβουμε τώρα, άλλοι θα πάρουν την θέση μας σύντομα, γιατί η Φύση και η Ιστορία απεχθάνονται το κενό.

Αντί λοιπόν να προπαγανδίζετε την όλο χαρά συμμετοχή μας στην Παγκοσμιοποίηση και μάλιστα στο όνομα των Αρειμάνειων Βλάχων και της συμμετοχής των στον Αγώνα του '21, αναλογιστείτε, ξέρετε άλλωστε σείς καλύτερα από μένα, αν οι Βλάχοι παραγκώνισαν ποτέ την ιδιοπροσωπία τους για κάτι άλλο πέραν του Ελληνισμού, της Ρωμιοσύνης!

Συμφωνούμε τουλάχιστον στο ότι δεν τοποθέτησε τυχαία ο Ρήγας εμβληματικά τον Μεγαλέξανδρο στην Χάρτα του. Θα πρέπει όμως να πάψουμε να Τον χαρίζουμε στον σφετερισμό της Παγκοσμιοποίησης, του κοσμοπολιτισμού και του φιλελευθερισμού. Η Κληρονομιά του Αλεξάνδρου για μας είναι το Πρόταγμα του Φεραίου και το Πρόταγμα του Φεραίου είναι η Κληρονομιά του Αλεξάνδρου. Με ενδιάμεσους κρίκους τον Ελληνισμό των ελληνιστικών βασιλείων,τη Ρώμης και κατεξοχήν του Βυζαντίου.

Η Πανελλήνια Εκστρατεία στην Ανατολή έγινε με Σάρισες... Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για να έχει Νόημα προηγούνται οι Θερμοπύλες, αλλά και η όχι επαρκώς εκτιμημένη προσωπικότητα του Αλεξάνδρου Α'. Δεν έχει επίσης δοθεί αρκετή προσοχή στο γεγονός ότι ο Αλέξανδρος ως Στρατηγός Αυτοκράτωρ ηγήθηκε της Πανελλήνιας Εκστρατείας στην Ανατολή, ως Νέος Διόνυσος και Ηρακλής, ως Παις Του Διός, δίνοντας έναν ξεκάθαρο αέρα Ιερού Πολέμου (Ελληνικό "Τζιχάντ") και Σταυροφορίας. Η ερμηνεία της γλυκανάλατης κοσμοπολίτικης σούπας δεν μας αφορά.

Και μιας και όλα αυτά γράφονται με αφορμή την συμμετοχή των Βλάχων στο 1821. Οι Βλάχοι όταν θέλουν να πουν "εργάστηκα" στην ιδιολαλιά τους λένε "σιρμπίς" "υπηρέτησα"... Κι όταν θέλουν να πουν "βασιληάς", ακόμα και στην περίπτωση της βασίλισσας των μελισσών, λένε "αμπιράτ", ιμπεράτορ, Αυτοκράτωρ, όπως ακριβώς ο Αλέξανδρος ...

https://warfareport.blogspot.com/2020/02/vlaxoi.html

Δεν είναι ούτε για το καλό τους ούτε για το καλό μας!

1 Μαρτίου 2020 Πυργίτης

Πολλές φορές για να δεις αντικειμενικά τα πράγματα και να πάρεις μια έντιμη απόφαση, ο καλύτερος τρόπος είναι να θέσεις τον εαυτό σου ωμά ενώπιον των γεγονότων. Όχι ως ανεύθυνος, όχι ως έρμαιο, αλλά ως κάποιος που κάτι περνά από το χέρι του. Τί θα έκανε λοιπόν, όχι το κράτος, αλλά η οποιαδήποτε κοινότητα ελεύθερων ανθρώπων που αυτή τη στιγμή θα βρισκόταν στον Έβρο ή στα νησιά, δεδομένων όλων αυτών που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια;

Ο νοσταλγός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, εδώ και πολύ καιρό έχει εντάξει τα κύματα των δυστυχών (ή όχι και τόσο «δυστυχών» για ορισμένους από αυτούς) στην διπλωματική και πολεμική του μηχανή. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόσφυγες και μετανάστες. Έχουν μετατραπεί σε όργανα διεξαγωγής πολέμου και μάλιστα του πλέον βρώμικου: εκείνου που στοχεύει στην κοινωνική διάλυση του αντιπάλου. Όταν κάποιος εμπλέκει τον εαυτό του στην σκοπιμότητα μιας πολεμικής μηχανής, όταν δηλαδή αποτελεί «πολεμικό αντιπρόσωπο» κάποιου ισχυρότερου ή «προστάτη» τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα γι’ αυτόν. Αν το κάνει από άγνοια, είτε από ανάγκη και έλλειψη επιλογής είτε συνειδητά επειδή θεωρεί πως τον συμφέρει, σε τίποτε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Πόσοι όμως εξ αυτών, για να μιλάμε και σοβαρά, μπορούν πλέον να επικαλεστούν άγνοια; Πόσοι πραγματικά «δεν έχουν άλλη επιλογή», όταν μάλιστα έρχονται (ή μήπως, τουλάχιστον αρκετοί, εφορμούν;) από μια κρατική οντότητα, όπως η Τουρκία, που δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Θα είναι ασφαλέστεροι στην κόλαση της Μόρια ή στα έτερα (στρατόπεδα συγκέντρωσης) «hot spots»;

Και λίγα λόγια για τους αργυρώνητους «πονόψυχους», «αντιεξουσιαστές» και μη, που λαμβάνουν (ακόμη) γερό «μεροκάματο», από τις ΜΚΟ του Σώρος και των λοιπών βρικολάκων τις παγκόσμιας κυριαρχίας. Αλήθεια, ποια ζωή θέλετε να προσφέρετε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αυτήν που ήδη βλέπουμε; Το «success story» των εξαθλιωμένων επαιτών μεταναστών στα φανάρια; Μήπως του μικροκακοποιού με προοπτική για συμμορίτης ή νταβατζής; Ή άραγε τις πιάτσες των εκδιδομένων της οδού Σωκράτους; Γιατί αυτή τη «ζωή» βιώνει η συντριπτική πλειονότητα όσων εξ αυτών έχουν εγκλωβιστεί στον Ελλαδικό χώρο. Και εσείς είστε συνυπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα. Τουλάχιστον, τα αφεντικά σας αποκτηνώνονται στον βωμό και στη μέθη μιας αυθεντικής εξουσίας, ενώ εσείς, ψιλικατζήδες σφουγκοκωλάριοι της συμφοράς, για λίγα χαρτονομίσματα.

Ωστόσο, μπορούσαν τα πράγματα να μην φτάσουν ως εδώ και σ’ αυτό οι ευθύνες τόσο των εντόπιων όσο και των διεθνών εξουσιαστών είναι τεράστιες. Τίποτε δεν έγινε «κατά λάθος». Αλλά αυτά έχουν ειπωθεί από πολλούς και διαφορετικούς πέραν ημών. Δεν είναι ώρα «να θρηνούμε πάνω στο χυμένο γάλα».

Η απάντησή μας λοιπόν στο αρχικό μας ερώτημα είναι: ό,τι έκαναν κι οι Ινδιάνοι απέναντι στους λευκούς κατακτητές.

Στην αρχή οι Ινδιάνοι βοήθησαν τους λευκούς. Στην αρχή οι λευκοί ήταν απλώς μετανάστες, κάποιοι μάλιστα από αυτούς ήθελαν να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο μακρυά από την γερασμένη Ευρώπη. Σήμερα, πλέον ποιος θυμάται τους Ινδιάνους; Είναι σκιές που σχεδόν για κανέναν δεν υπάρχουν, ούτε καν στην Αμερική. Και οι περισσότεροι, πλην φαεινών εξαιρέσεων, που τους θυμούνται το κάνουν επειδή πλέον είναι ανίσχυροι και αλκοολικοί, ως επί το πλείστον, και κάποιοι αρέσκονται να κάνουν πολιτική με τους ανίσχυρους. Την εποχή όμως που ήταν περήφανοι και ισχυροί, πιθανότατα να τους αποκαλούσαν και ρατσιστές.

Το «Yunanistan» που κάποιοι θεωρούν Γη της επαγγελίας δεν είναι πλέον «παιδική χαρά». Είναι για περισσότερο από μια δεκαετία μια ημι-εμπόλεμη ζώνη όπου το μόνο που δεν έχει συμβεί είναι να σφυρίζουν οι βόμβες όπως συμβαίνει στη Συρία. Γιατί όλα τα άλλα έχουν συμβεί. Το αποτέλεσμα που βλέπουμε δεν είναι απλώς η σχετικώς υλική πενία που είναι το λιγότερο. Το πνευματικό επίπεδο, η νοητική ικανότητα και η ψυχική ισορροπία του πληθυσμού έχουν μειωθεί αισθητά. Κανείς δεν το λέει, όλοι προσπαθούν αγωνιωδώς να υποδυθούν τους «φυσιολογικούς», αλλά δεν είναι. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες των εξουσιαστών για να συμβεί αυτό, πολλές ματαιώσεις, ανελέητη εξαπάτηση, αλλά τελικώς συνέβη. Δεν είναι τυχαίο ότι συνέβη σε μια περιοχή που έμελλε να αποτελέσει πεδίο μάχης για το πετρέλαιο. Ποια περιοχή του κόσμου είδε φως όταν είχε την ατυχία να διαθέτει στο έδαφός της πετρέλαιο; Εάν δεν ανήκουν στο καθεστώς των υπερδυνάμεων είναι όλες τους καταραμένες. Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Σουδάν, Βενεζουέλα.

Δεν επιθυμούμε περαιτέρω κοινωνική διάλυση. Κανείς δεν πρόκειται να ωφεληθεί από αυτό πέρα από τους ήδη επικυρίαρχους. Δεν ξεχνάμε πως οι καλύτεροι και ωραιότεροι αγώνες που δόθηκαν σ’ αυτόν τον τόπο ακόμη και σχετικά πρόσφατα, έγιναν σε μια εποχή που ο Ελλαδικός χώρος ήταν περισσότερο συνεκτικός. Για εμάς δεν μπορεί να υφίσταται πλέον καμία απολύτως απελευθερωτική προοπτική μέσα σε συνθήκες κατασκευασμένου χάους που μοιραία και αναπόφευκτα θα προκληθεί από την αυθόρμητη ή κατευθυνόμενη ενδο-κοινωνική πολεμική γηγενών και μεταναστών εντός των μητροπόλεων, σε συνθήκες παντελούς έλλειψης πρόνοιας.

Και κάτι ακόμα. Είμαστε εναντίον των πολέμων της εξουσιαστικής απληστίας. Δεν είμαστε εναντίον των πολέμων της Ανάγκης. Δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει καμία θεώρηση, ιδέα, ή δύναμη στον κόσμο, είτε τώρα είτε στο μέλλον, που να μπορεί να εξαλείψει αυτήν την κατηγορία πολέμων. Απέναντι στην Ανάγκη απλώς καταφάσκουν θεοί και άνθρωποι. Το ζήτημα είναι να είμαστε επαρκώς νουνεχείς ώστε να ελαχιστοποιούνται, να μην χρειάζεται να φτάνουμε ως εκεί. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πλέον.

Για το λόγο αυτό θα το επαναλάβουμε: Πλέον, δεν πρέπει να περάσει ούτε ένας. Για το καλό τους και για το καλό μας.



Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται

https://pyrgitai.gr/2020/03/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bf%cf%8d%cf%84%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/

Say no to getting dragged into Erdogan's war with Russia

https://attackthesystem.com/2020/02/29/say-no-to-getting-dragged-into-erdogans-war-with-russia/

AHERUSIA - Anathema Ton Aitio

AHERUSIA - Anathema Ton Aitio/Cursed Is The One To Blame (Lesvos)

Από που εμπνεύστηκε ο Ερντογάν την εισβολή των αμάχων στην Ελλάδα

Κώστας Γρίβας

Θα ήταν εγκληματικά αφελές να πιστεύαμε ότι αυτό που διακυβεύεται σήμερα στον Έβρο είναι αν θα περάσουν στην Ελλάδα μερικές δεκάδες χιλιάδες "παράνομοι μετανάστες" που θα προστεθούν στους υπάρχοντες. Αυτό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα δέχεται ολοκληρωτική επίθεση από την Τουρκία που αποσκοπεί να αποδομήσει εν συνόλω την εθνική της υπόσταση. Αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να κρατήσει εκτός των εδαφών της τα αφιονισμένα πλήθη που επιτίθενται στα σύνορά της με τη βοήθεια του τουρκικού στρατού και αστυνομίας, τότε θα έχει υποστεί ένα συντριπτικό αποδομητικό πλήγμα η ελληνική εθνική κυριαρχία εν συνόλω.

Αν αυτό φαίνεται υπερβολικό σε κάποιους, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχει ξαναγίνει στη σύγχρονη ιστορία. Συγκεκριμένα, αυτό που συμβαίνει σήμερα στα ελληνοτουρκικά σύνορα μοιάζει επικίνδυνα με την "Πράσινη Πορεία" (Marcha Verde) που εφάρμοσε ο βασιλιάς Χασάν ο Β΄ του Μαρόκου το 1975 έτσι ώστε να κατακτήσει την Ισπανική Σαχάρα. Αναλυτικότερα, ήταν οι τελευταίες μέρες της ισπανικής κυριαρχίας στην αποικία της στη Βόρειο Αφρική. Το απελευθερωτικό μέτωπο Πολισάριο διεξήγαγε αντάρτικο εναντίον των Ισπανών και το πιθανόν ήταν ότι σύντομα θα κέρδιζε την ανεξαρτησία.

Όμως, ο Χασάν ο Β' ήθελε να ενσωματώσει την Ισπανική Σαχάρα στην επικράτειά του. Έπρεπε λοιπόν να δράσει. Και έπρεπε να δράσει γρήγορα πριν την αποχώρηση των Ισπανών γιατί τότε θα εμφανιζόταν ότι επιτίθεται σε μια ανεξάρτητη χώρα, ενώ όσο ήταν υπό ισπανική κυριαρχία θα "πουλούσε" επικοινωνιακά ότι απελευθέρωνε μαροκινά εδάφη από την ισπανική αποικιοκρατία. Όμως, ο στρατιωτικός συσχετισμός με την Ισπανία δεν του επέτρεπε συμβατική στρατιωτική ενέργεια. Έτσι, επέλεξε μια ασύμμετρη, θα λέγαμε σήμερα, μέθοδο.

https://slpress.gr/ethnika/apo-poy-empneystike-o-erntogan-tin-eisvoli-ton-amachon-stin-ellada/
https://slpress.gr/ethnika/apo-poy-empneystike-o-erntogan-tin-eisvoli-ton-amachon-stin-ellada/

Η μαζική παράνομη μετανάστευση ως μορφή υβριδικού πολέμου

Αναστάσιος Λαυρέντζος

Η παρούσα ιστορική φάση χαρακτηρίζεται από την πύκνωση των φαινομένων που αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση. Η διαδικασία αυτή που στην πραγματικότητα έχει ξεκινήσει αιώνες πριν, στην εποχή μας αποκτά πρωτόγνωρη ένταση και ταχύτητα. Ο λόγος είναι ότι διάφορες τεχνολογικές εξελίξεις –διαδίκτυο, νέα κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές τηλεπικοινωνίες, νέες δυνατότητες στις μεταφορές– δημιουργούν πρωτόγνωρες συνθήκες στη μαζική διάδοση των πληροφοριών και στην απρόσκοπτη διακίνηση κεφαλαίων και αγαθών σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Σε αυτό το πλαίσιο, κάποιοι βιάζονται να θεωρήσουν ότι το επόμενο εξελικτικό βήμα είναι η ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων. Μια τέτοια παραδοχή όμως συνεπάγεται τη διάλυση των εθνών κρατών, όπως αυτά καθιερώθηκαν μετά τη γαλλική επανάσταση. Διότι στην πραγματικότητα η ελεύθερη, κατά βούληση μετακίνηση των ανθρώπων, υπό τη μορφή ενός νέου τύπου ανθρώπινου δικαιώματος συνεπάγεται άμεσα και κατηγορηματικά την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι λοιπόν τα σύνορα ένας αναχρονισμός, καταδικασμένος να καταρρεύσει υπό το βάρος των καταιγιστικών εξελίξεων;
Οι δυνάμεις που θεωρούν ότι έχουν να ωφεληθούν από την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας, πληθυσμιακά ισοπεδωμένης αγοράς πιστεύουν πως ναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε. Ανάμεσα τους είναι πολυεθνικοί οικονομικοί σχηματισμοί, οι οποίοι ως νέες συλλογικές οντότητες παγκόσμιας εμβέλειας παίρνουν θέση δίπλα στον βασικό κυρίαρχο της Ιστορίας που μέχρι τώρα ήταν το εθνικό κράτος. Είναι όμως και συγκεκριμένες χώρες, οι οποίες ιππεύουν της παγκοσμιοποίησης, όπως π.χ. η Γερμανία, η οποία μέσω της ευρωπαϊκής ενοποίησης επιχειρεί να διευρύνει την πολιτική της επιρροή, ηγούμενη μιας υπερεθνικής κρατικής οντότητας νέου τύπου.

http://geromorias.blogspot.com/2020/02/blog-post_528.html