Jack Donovan
"Σε μια κοινωνία που έχει καταργήσει κάθε είδους περιπέτεια, η μόνη περιπέτεια που απομένει είναι η κατάργηση της κοινωνίας."
— Καταστασιακό γκράφιτι, Μάιος 1968
μετάφραση από εδώ:https://counter-currents.com/2013/03/anarcho-fascism/
Ως πολιτική ιδεολογία, ο φασισμός ήταν ένα μικτό καλάθι ιδεών του 20ου αιώνα. Η αθλητική του παρουσία φλέρταρε με χρήσιμα πολιτικά σχήματα όπως η καθολική ψηφοφορία, με πολλούς τρόπους ο φασισμός του περασμένου αιώνα καθορίστηκε από τις απαντήσεις του σε άλλα πολιτικά κινήματα της εποχής - όπως ο μαρξισμός και ο φιλελεύθερος καπιταλισμός.
Όμως, πέρα από τις ιστορικές λεπτομέρειες του φασισμού, υπάρχει κάτι το αιώνιο. Ο Ιταλός συγγραφέας Umberto Eco το ονόμασε «Ur-φασισμό» - που σημαίνει «πρωτόγονος» ή «πρωτότυπος». Δυστυχώς, τα υποτιθέμενα «δεκατέσσερα σημεία» του ασχολήθηκαν υπερβολικά με τον απόλυτο ολοκληρωτισμό των γνωστών δικτατόρων του φασισμού και των παιδιών του κόμματος τους. Ο «φασισμός» του δεν ήταν αρκετά «πρωτόγονος». Δεν ήταν καθόλου «αιώνιος».
Η λέξη «φασισμός» έχει γίνει "εύκολη λήση" για κάθε βίαιο, παρεμβατικό αστυνομικό κράτος. Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο φασισμός σημαίνει έναν λαό που εξαναγκάζεται να συμμορφωθεί από μια πανίσχυρη κυβέρνηση. Ο πολιτικός φασισμός του 20ου αιώνα είχε πολλά άλλα χαρακτηριστικά και τα οποία θεσμοθετήθηκαν διαφορετικά σε διαφορετικά έθνη. Οι καταπιεστικές, περιθωροποιημένες κυβερνήσεις δεν είναι επίσης αποκλειστικές στον φασισμό του 20ου αιώνα Ο μαρξισμός, ο καθολικισμός και το Ισλάμ έχουν δημιουργήσει σκληρά, σιδερένιας πυγμής αστυνομικά κράτη. Εάν το να φοβάσαι περισσότερο τη δική σου κυβέρνηση από τους εξωτερικούς εχθρούς της είναι ένα μέτρο ολοκληρωτικής τυραννίας, το «προοδευτικό» κράτος επιτήρησης της Αμερικής κατευθύνεται προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο φασισμός και ο ολοκληρωτισμός μπορεί να συγχέονται στη λαική φαντασία, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Οι fasces (στμ φάσκες πελεκυφόρες δέσμες ράβδων) ήταν ένα ισχυρό σύμβολο πριν γεννηθεί ο Μουσολίνι, οπότε είναι δυνατό να διαχωριστεί το σύμβολο από το καθεστώς του και να το δούμε από μόνο του. Δεν με απασχολεί τόσο πολύ η χρήση των fasces ως σύμβολο της κυριαρχικής εξουσίας στη Ρεπουμπλικανική Ρώμη. Με ενδιαφέρει περισσότερο το φαινόμενο που φαίνεται να αντιπροσωπεύει αυτό το προ-ρωμαϊκό σύμβολο. Ο φασισμός έχει περιγραφεί ως «ανδρική φαντασία» και συμφωνώ ότι οι δέσμες συμβολίζουν μια ξεκάθαρα ανδρική κοσμοθεωρία. Τι συμβαίνει λοιπόν με τις δέσμες που αιχμαλωτίζουν την ανδρική φαντασία;
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τα «κακά» του φασισμού με έναν γραφειοκρατικό θεσμό από πάνω προς τα κάτω, αλλά για μένα οι ίδιες οι δέσμες φαίνεται να συμβολίζουν μια ιδέα από τα κάτω προς τα πάνω.
Οι δεμένες μεταξύ τους ράβδοι των fasces αντιπροσωπεύουν τη δύναμη και την εξουσία μιας ενοποιημένης αρσενικής συλλογικoτητάς. Αυτή είναι η «πρωτόγονη» έλξη της. Η αληθινή φυλετική (στμ tribal, του φύλου, του γένους, όχι racial με την έννοια της ράτσας) ) ενότητα δεν μπορεί να επιβληθεί από ψηλά. Είναι ένα οργανικό φαινόμενο. Η βαθιά ενότητα προέρχεται από άντρες που συνδέονται με μια κόκκινη αιμάτινη κορδέλα. Το αίμα της απόλυτης αναγκαιότητας που δένει μαζί τον όμιλο των αδελφών γίνεται το αίμα της κληρονομιάς και του καθήκοντος που συνδέει την οικογένεια, το γένος, το έθνος. Οι δέσμες αιχμαλωτίζουν την ανδρική φαντασία επειδή φαίνεται να συμβολίζει την ενοποιημένη βούληση των ανδρών. Οι άντρες προτιμούν να πιστεύουν ότι προσφέρουν την πίστη τους κατ 'επιλογή, είτε το κάνουν πραγματικά είτε όχι. Η ελεύθερη σχέση - ή η φαινομενικότητα της - είναι η διαφορά μεταξύ ελεύθερων ανδρών και σκλάβων. Αν δεν μπορείς να φύγεις, είσαι φυλακισμένος. Εάν επιλέξετε να παραμείνετε, εάν επιλέξετε να ευθυγραμμίσετε τη μοίρα σας με τη μοίρα της ομάδας και να υποβληθείτε στη συλλογική αρχή της ομάδας, είστε μέλος και όχι σκλάβος. Ως μέλος, προσθέτετε το βάρος της ανδρικής σας προσωπικότητας σε μια ενοποιημένη ομοσπονδία ανδρών.
Οι fasces έγιναν ένα δημοφιλές διακοσμητικό μοτίβο για αμερικανικά κυβερνητικά κτίρια τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα, και ο συμβολισμός τους είναι σύμφωνος με ένα παλαιότερο λατινικό σύνθημα που υιοθέτησε η ένωση: e pluribus unum. "Από πολλά, ένα." Πριν από τον ίδιο τον πολιτικό φασισμό του 20ου αιώνα προηγήθηκαν τα ιταλικά φάσιο- εθελοντικές "δέσμες" (σύνδεσμοι) ή συνδικάτα ανδρών που ενώθηκαν για να διεκδικήσουν τα συλλογικά τους συμφέροντα. Ο Μουσολίνι ήταν μέλος ενός φάσιο πριν γίνει «φασιστής». Αυτή η ιδέα των ανδρών που επιλέγουν να ενώσουν και να αυξήσουν τη δύναμή τους εξηγείται πιο εύγλωττα από τον πίθηκο «Caesar» στο Rise of the Planet of the Apes (2011). Σπάζοντας ένα μόνο ραβδί, και μετά μαζεύοντας μια δέσμη, ο Καίσαρας δείχνει τους φυλακισμένους συντρόφους του ότι, «Πίθηκος μόνος. . . αδύναμος. . . πίθηκοι μαζί. . . ισχυροί."
Όταν οι δέσμες γίνονται σεβαστές, συμβολίζουν «τη δύναμή μας». Όταν οι δέσμες καθιβρύζονται, περιφρονούνται γιατί έχουν γίνει σύμβολο της «δύναμης τους».
Οι αληθινοί άντρες δεν ενώνονται για να γίνουν αμμόσακοι. Οι fasces συμβολίζουν τους άντρες που είναι συνδεδεμένοι με ένα τσεκούρι, έτοιμοι για δράση, εκδίδοντας μια απειλή βίας - «ή αλλιώς». Οι fasces είναι μια προειδοποίηση, μια υπόσχεση για αντίποινα, ένα κουπί στον τοίχο για προδότες, μοχθηρούς και παραβάτες.
Στο The Way of Men, έγραψα ότι «Ο τρόπος των ανδρών είναι ο δρόμος της συμμορίας (*της κολεγιάς)». Η πρωταρχική αρρενωπότητα βασίζεται στο πρακτικό, τακτικό ήθος μιας συμμορίας ανδρών που αγωνίζονται να επιβιώσουν και να θριαμβεύσουν επί των εξωτερικών δυνάμεων.
Από αυτή την προοπτική, βλέπω τις φάσκες ως «οικομενικό σύμβολο της κολεγιάς». Συμβολίζει, καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο σύμβολο που μπορώ να σκεφτώ, τη στιγμή που οι άνδρες δένουν τις μοίρες τους και ευθυγραμμίζονται με τη φύση, εναντίον άλλων ανθρώπων, ενάντια. . . στον κόσμο. Οι fasces απεικονίζουν τη γένεση του «εμείς», της «ομάδας μας», της «κουλτούρας μας», της «τιμής μας» - του σχηματισμού μιας συλλογικής ταυτότητας. Συμβολίζουν τότε τη στιγμή που ο πόλεμος όλων εναντίον όλων γίνεται πόλεμος των ανδρών εναντίον των ανδρών, του «εμείς» ενάντια σ' «αυτούς». Οι fasces συμβολίζουν τη στιγμή που οι άντρες δημιουργούν τάξη από το χάος.
Αυτή η αγνή, πρωταρχική ανδρικότητα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο υπό πίεση. Μπορεί να αναδυθεί από το χάος μόνο ως αντίδραση στις εξωτερικές δυνάμεις. Από εκεί ωριμάζει, διαμορφώνεται από το χρόνο, σε μια κουλτούρα τιμής, και από αυτόν τον πολιτισμό - αυτόν τον συνδυασμό συλλογικής ιστορίας και εθίμου που χαρακτηρίζει την ταυτότητα ενός λαού - έρχεται η Παράδοση. Ό, τι αναγνωρίζω ως καλό και αξίζει να διατηρηθεί για τους άντρες και τον ανδρισμό ευδοκιμεί σε αυτό το πολιτιστικό γλυκό σημείο ανάμεσα στην αγνότητα μιας συμμορίας πολεμιστών και την υπόγεια διαφθορά που κακομαθαίνει των σύνθετων πολιτισμών που βασίζονται σε εμπόρους.
Χωρίς άλλα σύνορα για να εξερευνηθούν, εκτός του διαστήματος –που μπορεί να επιτραπεί μόνο, ακόμη και στη φαντασία, ως ένα στειρωμένο γραφειοκρατικό έργο– τα σύγχρονα, εξουθενωτικά, αστικά "πρωτοκοσμικά" κράτη, δεν μπορούν πλέον να παράγουν νέους πολιτισμούς τιμής. Νέες, καθαρές συμμορίες-πολεμιστών μπορούν να ανέλθουν μόνο σε αναρχική αντίθεση στους διεφθαρμένους, φεμινιστικούς, αντιφυλετικούς, υποβαθμισμένους θεσμούς της καθεστηκυίας τάξης. Ο ανδρισμός μπορεί να ξαναδυναμώσει μόνο με την καταστροφή του μέλλοντός τους και τη δημιουργία νέων μελλόντων για νέα ή αναγεννημένα γένη (tribes) ανδρών. Είναι πολύ αργά για τον συντηρητισμό. Για την πλειονότητα των ανδρών, παραμένουν μόνο κατεχόμενες δομές και άδειες χειρονομίες.
Ο τρόπος των ανδρών μπορεί να ανακαλυφθεί μόνο στη Νύχτα και το Χάος.
Ο Ουρ-φασισμός είναι η πηγή του πολιτισμού της τιμής και της αυθεντικής πατριαρχικής παράδοσης.
Ο ουρ-φασισμός είναι μια απάντηση στην αναρχία.
Η πολιτική θέση του "ο Τρόπος των Ανδρών" είναι ο «αναρχο-φασισμός».
Αυτός ο αναρχο-φασισμός δεν είναι ένα τέλος, διψάει για μια νέα αρχή.
ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
