Ελληνισμός και Ευρασιανισμός
"Μπορεί μια χώρα όπως η Ελλάδα, με μακρά ιστορία ένοπλων αγώνων και συγκρούσεων έναντι της Τουρκίας, να δεχτεί το δόγμα του Ευρασιανισμού;
Οι Ευρασιανιστές δεν έχουν δόγματα. Η Τουρκία και η ιστορική πλευρά των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν έχουν καμία σχέση με τον ευρασιανισμό.
Ο Ευρασιανισμός δεν είναι εκ των προτέρων, ούτε φιλοτουρκικός, ούτε φιλελληνικός. Και οι δύο χώρες είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ, έτσι επίσημα βρίσκονται στην άλλη πλευρά του γεωπολιτικού οδοφράγματος. Αλλά όταν οι Ρώσοι έχουν με τον τουρκικό λαό το ίδιο ταυτοτικό πρόβλημα και σε αμφότερες τις περιπτώσεις η ευρασιατική ταυτότητα είναι η καλύτερη και λογικότερη λύση, είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ταυτότητα της Ελλάδας είναι σαφώς ευρωπαϊκή και όχι ευρασιατική.
Αλλά η Ελλάδα ήταν ιστορικά το κέντρο της Άλλης Ευρώπης. Η ταυτότητα της Δυτικής Ευρώπης κατασκευάστηκε σταδιακά πάνω στην απόρριψη του ελληνικού τρόπου σκέψης. Υποθέτω λοιπόν ότι ο Έλληνας θα πρέπει επίσης να έχει πραγματικά προβλήματα με τη Δυτική Ευρώπη - όντας ορθόδοξη και διατηρώντας σε ένα ορισμένο επίπεδο τις δομές της παραδοσιακής κοινωνίας, η Ελλάδα πρέπει να βρει τον τρόπο να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της. Ο Ευρασιανισμός δεν της ταιριάζει άμεσα. Μπορεί όμως να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για το πώς απορρίπτει την οικουμενικότητα και επιβεβαιώνει τη δική του ταυτότητα που αγωνίζεται ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, την ομογενοποίηση και την ολοκληρωτική αποξένωση της μεταμοντέρνας κοινωνίας."
Αλεξάντερ Ντούγκιν
Εγώ εδώ, αν και συμφωνώ με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν ως προς την έμπνευση από και όχι την αντιγραφή του Ευρασιανισμού, διαφωνώ ως προς το ταυτοτικό ευρασιανικό ζήτημα . Και η Ελλάδα μοιράζεται με την Τουρκία και την Ρωσία το ίδιο ταυτοτικό ζήτημα. Είναι περισσότερο Ευρασιατικός παρά σκέτο Ευρωπαϊκός.
Η μίξη μεταξύ Ινδοευρωπαϊκής και Τουρανοαλταϊκής ταυτότητας, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, τρόπο και ένταση η κάθε μία.
Στην Ρωσία και την Τουρκία είναι ζήτημα όσμωσης και τελικού αποστάγματος με διαφορετικό στην κάθε μία κυρίαρχο πολιτισμικό στοιχείο. Ινδοευρωπαϊκό στην Ρωσία, Τουρανοαλταϊκό στην Τουρκία. Πολιτισμικά όμως, γιατί φυλετικά μοιάζει να συμβαίνει το αντίθετο. Οι Τούρκοι είναι πιο "Λευκοί" από τους Ρώσους. Οι Ρώσοι πιο "μιξομόγγολοι" από τους Τούρκους!
Τί σχέση έχουν όλα αυτά με μας; Ε, ό,τι είναι οι Γερμανοί ή καλύτερα τα γερμανικά βαρβαρικά φύλα για όλη την δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των "λατινικών" (Γάλλοι- Φράγκοι, Ισπανοί- Βήσιότθοι, Ιταλοί - Λογγοβάρδοι κτλ) είναι τα Τουρανοαλταϊκά Ευρασιατικά φύλα για την Καθ'ημάς Ανατολή, είτε την πούμε Βυζάντιο είτε Ρωμανία.
Η σπουδαιότητα του Ευρασιανισμού για την ταυτότητα του Ελληνικού Λαού και Πολιτισμού είναι εκ των ων ουκ άνευ όχι μόνο για το ξεπέρασμα της Νεοελληνικής ταυτοτικής σχιζοφρένειας, αλλά και για να το λήξουμε επιτέλους αν είμαστε έθνος που δημιουργήθηκε από το κράτος, όπως στα μουλοχτά οι κρατούντες του αθηνοκεντρικού κράτους έχουν επιβάλει, ή αν το Γένος δημιούργησε το κράτος.
Αν ισχύει το πρώτο τότε δεν μας χρειάζεται ο Ευρασιανισμός, ό,τι πουν οι δυτικοί μας φίλοι αυτό είμαστε, αυτοί ξέρουν καλύτερα. Αν όμως όχι, τότε δεν γίνεται χωρίς αυτόν. Διότι "οι Χαμένες μας Πατρίδες" είναι στην ουσία "Η Χαμένη μας Πατρίδα" και πριν επιστρέψουμε με μια Ρεκονκίστα πρέπει πρώτα να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας μέσα μας. Πρώτα θα συμφιλιωθούμε με όλα εκείνα τα πολιτισμικά χρακτηριστικά που θεωρούνται τουρκικής κεντροασιατικής προέλευσης και μετά "πάλι με χρόνους με καιρούς".
Έτσι μόνο θα ξαναγίνουμε γνήσια τέκνα των Αρχαίων Ελλήνων. Τραγικοί. Δωρική Απολλώνια αφομοίωση της Διονυσιακής Ανατολής. Η απόρριψη οδηγεί στην σχάση και αυτή με την σειρά της στη δική μας αφομοίωση πότε από τους μεν και πότε από τους δε...
Η δυτικόστροφη ταυτότητα είναι στην ουσία άρνηση, είναι το ψέμα της απευθείας καταγωγής μας από τους αρχαίους δίχως άλλη μεσολάβηση, η απέχθεια για τους άμεσους προγόνους μας, δλδ η απέχθεια για τον εαυτό μας στην τελική. Πώς να μη γινόμαστε μετά από απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων μπάσταρδα της "Μαύρης Αθηνάς"; Ακόμα να το καταλάβουν μερικοί;
Η Θαλασσοκρατική Δύση - με τις εργαλειοποιημένες παραφυάδες της, δήθεν υπέρ της Λεύκης Φυλής - μας εξαφρικανίζει. Δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, είναι ορατή πραγματικότητα. Να ένας καλός λόγος να είναι κανείς με την Ευρασία αντί του Αφροεβροαντλαντισμού.
Πόσο μάλλον να είναι με τον δικό του Ευρασιανισμό, έναν Ελληνικό Ευρασιανισμό, την Καθ'ημάς Μικρά Ευρασία. Δεν είναι άλλωστε απλά ζήτημα γεωπολιτικού προσανατολισμού αλλά κυρίως ταυτοτικό. Τα δύο εξάλλου είναι αλληλένδετα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου