Η πρώτη συνέπεια του πολέμου που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή είναι η αναδημιουργία του σιδηρού παραπετάσματος, με τη διαφορά ότι πρόκειται για ένα σιδηρούν παραπέτασμα που στήθηκε στα σύνορα της Ρωσίας από τη Δύση, με την ελπίδα να φιμώσει έναν ανταγωνιστή που θεωρείται επικίνδυνος, και όχι για ένα σιδηρούν παραπέτασμα που στήθηκε από τους Σοβιετικούς για να εμποδίσει τους ανθρώπους να πάνε αλλού.
Ο κατακλυσμός της ρωσοφοβικής προπαγάνδας που παρακολουθούμε αυτή τη στιγμή είναι σημαντικός από αυτή την άποψη. Η μεγάλη ευρασιατική ήπειρος κόβεται και πάλι στα δύο, πράγμα που έχει μόνο το πλεονέκτημα ότι ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Αυτό που πρέπει να δούμε, περιμένοντας να μπορέσουμε να κάνουμε μια πιο ολοκληρωμένη ανάλυση, είναι ότι ο πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας δεν είναι μόνο, ή έστω κυρίως, ένας πόλεμος μεταξύ δύο χωρών.
Ούτε είναι μια σύγκρουση μεταξύ του ουκρανικού εθνικισμού και του ρωσικού εθνικισμού, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Είναι πρωτίστως ένας πόλεμος μεταξύ της λογικής της αυτοκρατορίας και της λογικής του έθνους-κράτους. Στη συνέχεια, είναι, γενικότερα, ένας πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ανατολής, μεταξύ του φιλελεύθερου κόσμου και αυτού των "πολιτισμικών χώρων", μεταξύ της Γης και της Θάλασσας.
Alain de Benoist
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου