Daria Dughin – Un sacrificiu pentru eternitate
Η βίαιη επίθεση στην οποία σκοτώθηκε η Ντάρια Ντούγκινα, κόρη του μεγάλου Ρώσου φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν, στις 20 Αυγούστου 2022, αφήνει πίσω της πολλαπλά νοήματα. Είναι απαραίτητο να εξετάσουμε προσεκτικά αυτό το γεγονός που ξεχωρίζει ως κάτι πολύ περισσότερο από μια φρικιαστική δολοφονία. Είναι μια στιγμή που τείνει να γίνει σημαντικό ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία.
Πρώτον, από την έρευνα για τους δράστες του εγκλήματος, αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και πιο ξεκάθαρα ποιος ήταν και είναι αυτός που ενοχλήθηκε τόσο πολύ από τις προσπάθειες του πατέρα Ντούγκιν και της κόρης του. Έχουμε ήδη ενδείξεις ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ, του Ηνωμένου Βασιλείου και πιθανώς άλλων χωρών συνεργάστηκαν για την εκτέλεση της δολοφονίας. Δεδομένου ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα, δεν αποκλείεται να εμπλέκονται και πράκτορες των δυτικών υπηρεσιών, οι οποίοι μάλιστα διείσδυσαν στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Όλες αυτές οι διακρατικές επιχειρήσεις διεξάγονται, φυσικά, με φόντο τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Είναι προφανές σε οποιονδήποτε έχει έστω και λίγη διαύγεια ότι αυτή η αντιπαράθεση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προσπαθούν να μας πείσουν τα ευρωατλαντικά μέσα ενημέρωσης. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για μια "απρόκλητη και αδικαιολόγητη" επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας εναντίον της Ουκρανίας ως κυρίαρχου και δημοκρατικού κράτους, αλλά, όπως εξήγησε η ίδια η Ντάρια Ντούγκινα λίγο πριν από το θάνατό της, για μια αντιπαράθεση μεταξύ της παγκοσμιοποίησης και του ευρασιατισμού.
Η επίθεση είχε πιθανότατα ως στόχο τόσο τον πατέρα, Αλέξανδρο, όσο και την κόρη του, Ντάρια. Αλλά στο βάθος, ο βομβισμός είχε ως στόχο να εμποδίσει τις ιδέες που οι δύο τους - πατέρας και κόρη - υποστηριζόμενοι από μια ολόκληρη σχολή σκέψης, διέδιδαν στη συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Alexander Dughin ήταν και είναι εξαιρετικά δυσάρεστος για την ατλαντική ηγεμονία, διότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας πολιτικός αναλυτής. Είναι ένας δημιουργός πολιτικών και φιλοσοφικών συστημάτων, ένας άνθρωπος με μεγάλο διανοητικό και πνευματικό βάθος, ένα πρότυπο που παρακινεί και εμπνέει τις μάζες. Και η Ντάρια Ντούγκινα ήταν (δεν έχουμε ακόμη συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν είναι πια) μια λαμπρή συνεργάτης και συνεχιστής της φλέβας ιδεών και δράσεων που άνοιξε ο πατέρας της.
Γνώρισα τη Daria πριν από τρία χρόνια, το 2019, στο Φόρουμ του Κισινάου, που διοργάνωσε ο κοινός μας φίλος, ο διακεκριμένος πατριώτης, πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας Iurie Rosca. Εντυπωσιάστηκα από την πολυμάθεια, την ευγλωττία και το βάθος του λόγου της Ντάρια, αλλά εξίσου από τη χάρη και την ευγένεια που εξέπεμπε η ίδια η παρουσία της. Η Ντάρια αποτελούσε σημαντικό στήριγμα για τον πατέρα της. Τόσο από την άποψη του διαλόγου και της ευαισθητοποίησης που απαιτούνται για την ανάπτυξη εννοιών, όσο και ως κορυφαίος συμμετέχων και διοργανωτής εκδηλώσεων που ανατάραξαν τις συνειδήσεις και τις ψυχές των ανθρώπων και δημιούργησαν ευρύτατα ρεύματα ιδεών.
Ας το δούμε τώρα από μια διαφορετική οπτική γωνία: δεν είναι βασικά οι ίδιοι οι Ουκρανοί που προκάλεσαν τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά εκείνοι που, μέσω της διαφθοράς, των εκβιασμών και των πραξικοπημάτων, πήραν τον έλεγχο της διοίκησης του Κιέβου. Είναι επίσης αυτοί που έχουν διαστρεβλώσει τα μυαλά μεγάλου μέρους του πληθυσμού της Ουκρανίας, ιδίως στα δυτικά της χώρας. Και αυτοί οι σκιώδεις δολοπλόκοι δεν είναι άλλοι από τις μαριονέτες του παγκοσμιοποιημένου συστήματος, οι οποίοι επίσης χρησιμοποιούν κυνικά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εδώ και δεκαετίες. Μόνο οι αφελείς δεν έχουν ακόμη κατανοήσει ότι οι ΗΠΑ έχουν γίνει η ένοπλη πτέρυγα των παγκοσμιοποιητών, ως η ηγετική χώρα του ΝΑΤΟ, αλλά και η έδρα των πιο κυρίαρχων θεσμών στον κόσμο: με οικονομικούς όρους (ΠΟΕ), με χρηματοπιστωτικούς-τραπεζικούς όρους (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων), με όρους διεθνούς "συνεργασίας" (ΟΗΕ) ή με όρους παγκόσμιας "υγείας" (ΠΟΥ). Η Ουκρανία, με τη σειρά της, έχει καταλήξει να χρησιμοποιείται ως δουλικό όργανο των παγκοσμιοποιητικών σχεδίων για τη διατήρηση της βιτρίνας της μονοπολικότητας. Η μονοπολικότητα, η οποία, αν μπορούσε να διατηρηθεί, θα εξυπηρετούσε τον σημαντικότερο στόχο των παγκοσμιοποιητών, δηλαδή την εγκαθίδρυση μιας πλανητικής δικτατορίας με τη μορφή μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Αυτό θα συνεπαγόταν αναγκαστικά να γονατίσει τη Ρωσία και να καταπνίξει την αφύπνιση του τρομερού πολιτιστικού δυναμικού που διαθέτει η Ευρασία ως πυρήνας του παγκόσμιου ηπειρωτικού χώρου.
Όλες οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν, συμπεριλαμβανομένων των νεοναζιστικών στοιχείων, χρησιμοποιήθηκαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στην Ουκρανία για αυτούς τους σατανικούς σκοπούς, χωρίς καμία επιφύλαξη, και επιδίδονται σε φρικαλεότητες που είναι δύσκολο να φανταστεί ένας απλός άνθρωπος. Είναι εν προκειμένω χαρακτηριστικό ότι η νεαρή Ντάρια Ντούγκινα είχε ήδη τοποθετηθεί σε έναν κατάλογο που είχε αναρτηθεί στο Διαδίκτυο, σε έναν ιστότοπο που ονομαζόταν σαρκαστικά Mirotvorets, "ειρηνοποιοί". Κατά την απογοητευμένη άποψή τους, ειρήνη σημαίνει την καταστολή όσων δεν ευθυγραμμίζονται με τους νεοναζιστικούς τους στόχους. Σημαίνει δολοφονία με κάθε μέσο. Και για το σκοπό αυτό το Mirotvorets εξακολουθεί να δημοσιεύει, για χρήση από τους συνεργάτες, τα προσωπικά στοιχεία των "στόχων": όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο, ημερομηνία και τόπο γέννησης, διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης... οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει στην πραγματοποίηση δολοφονιών. Σημειώνουμε με αηδία ότι η δολοφονία αυτού του νεαρού, γοητευτικού κοριτσιού ήταν πηγή μεγάλης ικανοποίησης και δαιμονικής χαράς για αυτούς τους σαδιστές νεοναζί.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός και μόνο ότι αυτές οι στρατιωτικές, παραστρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες, υποταγμένες στους παγκοσμιοποιητές, καταφεύγουν σε τέτοιες αποτρόπαιες δολοφονίες δεν δείχνει τίποτα άλλο παρά την απελπισμένη αποφασιστικότητά τους να βάλουν ένα τέλος στις ιδέες και τις αντιλήψεις που ο Αλέξανδρος Ντούγκιν, ο οποίος έχει επωφεληθεί τα τελευταία χρόνια από την ουσιαστική υποστήριξη της κόρης του, Ντάρια, χτίζει εδώ και δεκαετίες.
Γιατί οι ιδέες του Alexander Dughin είναι τόσο "επικίνδυνες" για τους ψυχοπαθείς παγκοσμιοποιητές; Επειδή αφυπνίζουν τους ανθρώπους στην πραγματικότητα, επειδή τους κάνουν να κατανοήσουν πραγματικά τα ελατήρια της ιστορίας, τις γραμμές της γεωστρατηγικής δράσης, επειδή αυτές οι ιδέες ξεσηκώνουν τις μάζες από την άγνοια και τους δίνουν την υποστήριξη για να δράσουν για την εγκαθίδρυση της διεθνούς δικαιοσύνης. Το παγκοσμιοποιημένο μακελειό που έχει πιάσει την ανθρωπότητα με τα πλοκάμια του επιδιώκει να κρατήσει τους ανθρώπους σε μια κατάσταση μουδιάσματος, χρόνιας σωματικής και ψυχικής ασθένειας, συνεχούς φόβου και έντασης. Εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης, όπως αυτοί του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (που προετοιμάζει τη Μεγάλη Αντιανθρωπιστική Επαναφορά), του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (που στην πραγματικότητα ενορχηστρώνει την Πλανητική Γενοκτονία) ή ακόμη και του ΟΗΕ (που προωθεί ύπουλα την τυραννική Ατζέντα 2030), εργάζονται συστηματικά για την εγκαθίδρυση της επίσημης Παγκόσμιας Κυβέρνησης σε κοινή θέα. Όλοι γνωρίζουν ότι το σύστημα της "φιλελεύθερης δημοκρατίας", χτισμένο πάνω σε ένα βουνό από ψέματα και απάτες, βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και σε αυτό το σημείο χρειάζονται τις πιο καταστροφικές κρίσεις και "αποδιοπομπαίους τράγους" για να κατηγορήσουν. Η κλιματική αλλαγή, ο μετεωρισμός των αγελάδων, η σχέση με τις έννοιες "μητέρα" και "πατέρας", η πίστη στον Θεό ή η άρνηση να αφήσει κανείς να του βάλουν τσιπ, να του κάνουν ενέσεις με νανοτεχνολογικό δηλητήριο και να τον εκθέσουν σε εγκληματική ακτινοβολία 5G, όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν γίνει για τους παγκοσμιοποιητές μείζονα, δυσβάσταχτα προβλήματα της ανθρωπότητας. Αλλά ο πιο βαλλόμενος "ένοχος" αυτή τη στιγμή είναι, φυσικά, η "Ρωσία του Πούτιν", η οποία θα απειλήσει την ασφάλεια και την οικονομία ολόκληρου του κόσμου.
Σε αυτό το πλαίσιο της εντατικής προγραμματικής επαγωγής μιας κατάστασης συλλογικής ψύχωσης, οι ιδέες του Ντούγκιν για την κανονικότητα, την παράδοση, την πολυπολικότητα, για τους μοχλούς δράσης της ατλαντικής ηγεμονίας ή για τους πολιτισμικούς χώρους που αποτελούν τη φυσική μήτρα των παγκόσμιων πόλων ισχύος... θεωρήθηκαν απολύτως ανεπιθύμητες. Η παγκοσμιοποιητική ιδεολογία στοχεύει, αντίθετα, στην τυποποίηση και ανάμειξη των λαών, των φυλών και των εθνοτήτων, για να κρατήσει τον παγκόσμιο πληθυσμό σε ωμή άγνοια, σε υπακοή. Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει το ξερίζωμα των παραδόσεων, την αποκοπή του ιερού δεσμού των ανθρώπων με τον Θεό, ακόμη και την άρνηση της ύπαρξης του Θείου. Αυτός είναι ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο το έργο του Alexander Dugin και των συνεργατών του διαταράσσει τρομερά τα σχέδια των ψυχοπαθών παγκοσμιοποιητών. Σε αυτή την κατεύθυνση, η δολοφονία της Ντάρια Ντούγκινα πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά από ένα ενθουσιώδες συνέδριο που εκτιμούσε τις Παραδόσεις, που πίεζε για την αποκατάσταση του φυσικού, που επαναλάμβανε τη σύνδεση με τις θρησκευτικές και πνευματικές πηγές του πολιτισμού.
Τώρα, έχοντας λάβει άλλη μια ατυχή απόδειξη για το τι ερεθίζει τις σκοτεινές μυστικές κοινωνίες, που θέλουν πάση θυσία να μας υποτάξουν ή και να μας εξοντώσουν, συνειδητοποιούμε ακόμη περισσότερο την επείγουσα σημασία των αξιών για τις οποίες αφαιρέθηκε η ζωή της Ντάρια. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε τον αγώνα της Ντάρια και όλων εκείνων που καταλαβαίνουν ότι η κινητοποίηση για την υπεράσπιση των βασικών μας αξιών με όλες μας τις δυνάμεις είναι η μόνη ευκαιρία να σώσουμε την ανθρωπότητα. Βρισκόμαστε ήδη σε έναν πόλεμο ζωής και θανάτου με αυτούς τους προδρόμους της Αβύσσου. Η παθητικότητά μας θα μας οδηγούσε αναπόφευκτα στην απώλεια. Όσοι το συνειδητοποιούν αυτό και αναλαμβάνουν αποφασιστική δράση αξίζουν κάθε θαυμασμό και σεβασμό.
Η Ντάρια Ντούγκινα είναι από αυτή την άποψη μια ηρωίδα της ιστορίας. Όχι μόνο επειδή υπογράμμισε την υπαρξιακή απειλή στην οποία βρίσκεται τώρα η Ρωσική Ομοσπονδία από άποψη στρατιωτικής ασφάλειας, αλλά και ως το τελευταίο προπύργιο του Χριστιανισμού στον κόσμο. Η Ντάρια Ντούγκινα αποτελεί επίσης πρότυπο για ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα όσων φιλοδοξούν να ζήσουν με ελευθερία και αξιοπρέπεια. Γι' αυτό η μνήμη της Ντάρια πρέπει να τιμάται και να διαφυλάσσεται σε μεγάλο βαθμό από εδώ και στο εξής.
Ίσως είμαστε πολύ κοντά σε αυτή την τραγωδία τώρα για να αντιληφθούμε πλήρως την πραγματική της σημασία, αλλά με τον καιρό θα συνειδητοποιήσουμε πιο καθαρά ότι η Ντάρια Ντούγκινα εισήλθε στην αρχετυπική σφαίρα εκείνων που θυσίασαν τα πάντα για τα κοινά μας ιδανικά και για τον Θεό. Η Ντάρια είναι μια σύγχρονη ηρωίδα που δεν πολέμησε με το όπλο στο χέρι, αλλά μας πρόσφερε το προσωπικό της παράδειγμα φέρνοντας στη ζωή τόσων πολλών συνανθρώπων της το Φως, την Αλήθεια, το Θάρρος και τη γοητεία μιας αγγελικής παρουσίας.
Ευχαριστούμε, Ντάρια!
Δρ Calistrat M. Atudorei
Πρόεδρος του Φόρουμ των Αδεσμεύτων Χωρών της Ρουμανίας
Μέλος της Ένωσης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων της Ρουμανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου