Η Καθ'ημάς Ευρασία

(μέρος α)

Ρήγας Φεραίος, Ίων Δραγούμης, Κιτσίκης, Κονδύλης και Κουφοντίνας, ο καθένας με τον τρόπο του και από την σκοπιά του, λένε το ίδιο πράγμα:

Ότι υπάρχει ένας ενιαίος "Ελληνοτουρκικός" Χώρος. Που δεν έχει να κάνει με υπαγωγή της Ελλάδας στην Τουρκία. Έχει να κάνει με την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας. Ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ενδιάμεση Περιοχή, ότι η Ελλάδα ανήκει στην Καθ'ημάς Ανατολή. Ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται στην Δυτική Ευρώπη αλλά ότι είναι χώρα του Αιγαίου, της Μικράς Ευρώπης (Βαλκάνια) και συνεπώς οργανικά δεμένη και με την Μικρά Ασία και με όλη την Ανατολική Μεσόγειο περισσότερο από ότι είναι με την Σκανδιναβία ή την Βόρειο Αμερική. Δεν έχει να κάνει με τις Φυλές.1 Ούτε με Σύγκρουση Πολιτισμών.2-3

Στην ουσία δεν υπάρχει το δίλημμα  Ευρωατλαντισμός ή Ευρασία. Αλλά το δίλημμα Ελλάδα ξένη δύναμη στον ίδιο της τον χώρο - όπως το Ισραήλ4 - ή Ελλάδα που αναγνωρίζει ότι "η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους Λαούς της". (Χαραλαμπίδης). Άρα το ζήτημα ενός διαφορετικού γεωστρατηγικού προσανατολισμού.

Έναν διαφορετικό ταυτοτικό και γεωστρατηγικό προσανατολισμό που όμως απαιτεί επαναστατική απόρριψη των δυτικόστροφων θεσφάτων, των δογμάτων και των τετελεσμένων5. Μια Ελλάδα δηλαδή που αναγνωρίζει πως οι Έλληνες είμαστε Μικρό-Ευρασιάτες (Μικρά Ασία + Μικρά Ευρώπη/Αίμος/Βαλκάνια + Αιγαίο και Μεσόγειος).

Συνεπώς μια Ελλάδα ΕθνικοΑπελευθερωτική ΕθνικοΕπαναστατική και ΕθνικοΚοινωνική. Διότι αποτελεί κοινό μυστικό ότι το κράτος αυτό είναι αποτυχημένο και το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι6 και μόνο με Επανάσταση θα αλλάξει ή θα αλλάξει αν αλλάξει. Άρα μια Ελλάδα που "από τον Ευρωατλαντισμό στην Ευρασία"7 (Κονδύλης) όχι για να υπαχθεί στην Ευρασία, πόσο μάλλον στην Νέο Οθωμανική Τουρκία όπως ισχυρίζονται, αλλά γιατί στον Ευρωατλαντισμό είναι που "πεθαίνουμε σα λαός", όπως επιμελώς αποφεύγουν να πούνε. 

Μια Ελλάδα δηλαδή που αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ούτε Δύση ούτε Ανατολή, αλλά "μια εξαίσια Σύνθεση Δύσης και Ανατολής"8

(Δραγούμης). Μια Ελλάδα που στην Νέο Οθωμανική στρατηγική της Τουρκίας δεν αντιπαραθέτει την αντιγραφή του μοντέλου του "Ισραήλ" - Κράτος Εποίκων -, που δεδομένων των αναλογιών εκτός του ότι την μετατρέπει σε ζήτουλα και περίγελο της Δύσης - Προτεκτοράτο Δουλοπαροίκων - , εκθέτει και τον Ελληνικό Λαό στα μάτια των άλλων λαών της Ανατολικής Μεσογείου9 , αλλά μια "Νέο Βυζαντινή" Στρατηγική.

Το Κάλεσμα σε Κοινή Εξέγερση όλων των Λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Ρήγα. Η Ανατολική Ομοσπονδία του Δραγούμη10. Το Πέρασμα από τον Ευρωατλαντισμό στην Ευρασία του Κονδύλη7. Ο Ελληνοτουρκική Συνομοσπονδία του Κιτσίκη. Ο Κουφοντίνας με το "οφείλουμε να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την καρδιά έστω μιας μικρής μερίδας των λαών της γειτονιάς μας."11 και ο Χαραλαμπίδης με το "η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους Λαούς της".

Όλα τα παραπάνω εκπροσωπούν και προϋποθέτουν τον ίδιο γεωπολιτικό προσανατολισμό. Τον Ιστορικό Παραδοσιακό προσανατολισμό του Ελληνισμού της Καθ'ημάς Ανατολής που καλούμαστε να ανανεώσουμε, να επαναφέρουμε επικαιροποιημένο στο σημερα. 

Όλα τα παραπάνω είναι ανέφικτα και "ρομαντικά" με το σύγχρονο Ελληνικό κράτος που όχι μόνο πελαγοδρομεί ανάμεσα σε Ευρωατλαντικό προσανατολισμό, Ισραηλινό μοντέλο9 και υπαγωγή στην Νέο-Οθωμανική Τουρκία όχι από άρνηση αλλά από κατάφαση στην Δύση6 (Κονδύλης), αλλά και θα πατάξει τον Νατιβισμό. Δηλαδή το Γένος!

Στην ουσία μιλάμε για ένα Εθνικοαπελευθερωτικό Κίνημα του 21ου αιώνα. Αντλώντας από τις Ρίζες μας και την Ιστορία μας και αφομοιώνοντας και ανασυνθέτοντας στα δικά μας δεδομένα από τα  αντίστοιχα κινήματα ανά τον Κόσμο και ειδικά του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου - στον οποίο πλέον ανήκουμε και οι "από τα κάτω" Αυτόχθονες Λαοί της Ευρώπης και οι όπου γης "λευκοί" πληθυσμοί12-13 -, με τα οποία μια τέτοια Κίνηση αναγκαστικά θα πρέπει να συνδεθεί με Αλληλεγγύη, εξού και οι αναφορές σε όρους που ενδεχομένως να ξενίζουν:

Εθνικοαναρχισμός14, Αναρχοφασισμός, Στρασσερισμός15, Τρίτη Θέση, Τρίτος Δρόμος, Νεοφασισμός16, Εθνικομπολσεβικισμός17, Εθνικός Κομμουνισμός, Σοσιαλεθνικισμός, Συντηρητική Επανάσταση, Τριτοκοσμισμός, Τέταρτη Θέση, ακόμα και η Χεζμπολάχ και η Ιρανική Ισλαμική (και όχι ισλαμιστική) Επανάσταση!

Όλα εκφάνσεις μιας αναζήτησης ανά τον Κόσμο της Εθνικοαπελευθερωτικής Σύνθεσης μεταξύ του Κοινωνικού και του Εθνικού από τον 20ο στον 21ο αιώνα. Αρκεί όσοι εμπνεόμαστε από τέτοια Ρεύματα Σκέψης να σκεπτόμαστε Ελληνοκεντρικά δίνοντας έμφαση στην ουσία, στο νόημα, στην οργανική αφομοίωση και προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα και όχι στο σε ποιά γεωπολιτική δύναμη να υπ(οτ)αχθούμε.18

Αν και οι ταμπέλες και οι ορισμοί είναι περιοριστικοί και συχνά παρεξηγήσιμοι επειδή στην Εποχή της Αποδόμησης και της σκόπιμης σύγχυσης δεν αποδίδουμε όλοι τις ίδιες έννοιες στις λέξεις.14 Διότι αυτή η Σύνθεση όσο αναγκαία είναι άλλο τόσο είναι ήδη κατασυκοφαντημένη και στο στόχαστρο.19

Δεν πρόκειται για ένα Κίνημα που μπορεί να θέσει το στόχο της βραχυπρόθεσμης Κατάκτησης του Κράτους, όπως ένας Ισπανός Φαλαγγίτης ΕθνικοΣυνδικαλιστής θα έλεγε. Το κράτος αυτό έχει προ πολλού αλωθεί εκ των έσω20. Στην ουσία πρόκειται για ένα Συνειδησιακό, Υπαρξιακό, Ταυτοτικό, Μεταπολιτικό Ρεύμα Σκέψης. Μια Μετά-Ιδεολογία και Βίο-Πολιτική.

Γιατί, αντίθετα με ό,τι προτάσει ο οικονομοκεντρισμός, ο Κόσμος δεν "ψηφίζει" με τα πόδια του. Ο Κόσμος "ψηφίζει" με την Συνείδηση του, ασχέτως προς τα πού μεταναστεύει. Και η ψυχή του Ελληνισμού είναι Ανατολική10. Ρωμαίικη1. Ούτε δυτική ούτε ανατολίτικη8. Εξού και η βαθειά υποσυνείδητη έλξη προς την Ανατολή21 παρά τον φαινομενικό εκδυτικισμό της ελληνικής κοινωνίας και την ολοφάνερη δυτικότροπη μη-γοητεία της ελληνικής ελίτ.22

Συνεπώς μια Κίνηση και μια Μετά-Ιδεολογία που στοχεύει να εμπνεύσει και να πυροδοτήσει ένα είδος υπόγειας και ακέφαλης8 "Αντιεξουσιαστικής23" Εθνικής Αντίστασης που δεν ταυτίζεται πάντα με το Νέοελληνικο κράτος24, χωρίς απαραίτητα να τίθεται πάντα υποχρεωτικά εναντίον του.25 Αλλά ταυτίζεται με τον Ελληνικό Λαό (Volk, Narod, Έθνος - Βολκισιστές,  Ναρόντικοι, Εθνιστές26), τον Ελληνισμό και την Ελληνική Παράδοση27 ανανεώνοντας την.

 

Ένα Κίνημα που δεν έχει καν σημασία να του δώσουμε ένα από τα παραπάνω ονόματα. Ας το πούμε και Φιλικό Κίνημα. Εμπνεόμενοι από την Φιλική Εταιρεία, την Κυκλική Κοσμοθεώρηση του Εμπεδοκλή με την αιώνια μάχη μεταξύ της Φιλότητας(της Σύνθεσης) και του Νείκους (της Έριδος, της Αποσύνθεσης) και την Κυκλική θεώρηση της Ιστορίας των Πολιτισμών του Σπένγκλερ. 

Στην Εποχή της Αποσύνθεσης, της κυριαρχίας των Δυνάμεων του Νείκους, της Έριδος ας γίνουμε εμείς ο Σπόρος, η Μαγιά28 για την Επιστροφή των Δυνάμεων της Φιλότητας, της Ανά-Σύνθεσης, της Ανασυγκρότησης για την ολοκλήρωση της Ανολοκλήρωτης Επ-Ανάστασης του Γένους στα φυσικά του μεγέθη και τη φυσική του ποιότητα. 

Τη Μεγάλη Ιδέα της Καθ'ημάς Μικράς Ευρασίας

..........

1."Η φυλή και ο πολιτισμός της δεν μπορείς να πεις πως πρέπει να πάρει τούτο ή εκείνο το χαρακτήρα, γιατί μου φαίνεται πως έχει χαρακτήρα. Και είναι ο χαρακτήρας αυτός, πιο ευρωπαϊκός βέβαια παρά ασιατικός. Πάντα τέτοιος και θα είναι.

Δεν βλέπω γιατί έχεις σε τόση υπόληψη τους λατινογερμανούς. Και οι Ρώσοι είναι ευρωπαϊκός λαός, μα έχει και ασιατικά στοιχεία στην ψυχή του. Και οι Έλληνες είναι ευρωπαϊκός λαός, μα έχει κι αυτός ασιατικά στοιχεία. Ούτε πρέπει να μας θαμπώνει το προσωρινό μεγαλείο μιας Γερμανίας (δηλαδή ενός κράτους δυνατού και καλοκαθισμένου). Έπειτα και να μας θάμπωναν οι Γερμανοί, τί μ'αυτό, αφού εμείς δεν μπορούμε να τους μοιάσουμε; Είμεθα άλλοι. Εκτός αν με τον όρο λατινογερμανοί εννοείς τους "Αρίους" ή "Ινδογερμανούς". Μα τέτοιοι είμαστε που είμαστε και η ινδογερμανικότητα μας αφομοιώνει, λαμπικάρει, δίνει μορφή και έκφραση σε όλες τις ασιατικότητες που μας αγγίζουν. Κοίταξε τί εκάναμε το Χριστιανισμό. Από ασιατικό τον κάναμε ευρωπαϊκό, εμείς οι Έλληνες."

2. "Η «σύγκρουση των πολιτισμών» είναι μια «πολιτισμική» φόρμουλα που αγνοεί την πολιτική λογική τέτοιων συγκρούσεων, οι οποίες συμβαίνουν συχνά μέσα στον ίδιο πολιτισμό. Ο τζιχαντισμός δεν πρέπει να θεωρείται ως συνέχεια του ισλαμικού επεκτατισμού, αλλά είναι μια σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών φαντασιακών που εργάζονται για τον ξεριζωμό και την παγκοσμιοποίηση, κάνοντάς το να εμφανίζεται τόσο συχνά μια νοοτροπία που στρέφεται ενάντια στην ίδια τη νεωτερικότητα (οι τζιχαντιστές είναι, παρά όλα αυτά, οι ίδιοι μοντέρνοι). Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι εκείνοι που πολεμούν το Daesh στο Ιράκ και τη Συρία είναι επίσης μουσουλμάνοι! Το Ιράν, στον πόλεμο ενάντια στον τζιχαντισμό, είναι μουσουλμανικό! Η ισλαμοφοβία που διασφαλίζει ότι το Ισλάμ και ο τζιχαντισμός είναι τα ίδια, λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα με τους υποστηρικτές του Daesh. Αυτός είναι ο λόγος που η ισλαμοφοβία ταιριάζει στον τζιχαντισμό. Σκέφτεται κανείς ότι αυτό ωθεί όλους τους μουσουλμάνους να συμμετάσχουν σε αυτό. Οι ισλαμοφοβικοί, από αυτή την άποψη, είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του τζιχαντισμού.

Αλαίν Ντε Μπενουά

3. "Ανήκομεν εις την Δύσιν"...

«Η Ελλάδα, μια μη δυτική χώρα, είναι μέλος και των δύο οργανισμών, […] δεν αποτελεί μέρος του δυτικού πολιτισμού, αλλά υπήρξε η πατρίδα του κλασικού πολιτισμού, ο οποίος υπήρξε, με τη σειρά του σημαντική πηγή του δυτικού πολιτισμού. […] Σε αντίθεση με τους Σέρβους, τους Ρουμάνους ή τους Βούλγαρους, η ιστορία τους [ενν: των Ελλήνων] εκτυλίσσεται μαζί με την ιστορία της Δύσης. Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση ως ορθόδοξος ξένος στους δυτικούς οργανισμούς. Δεν υπήρξε ποτέ εύκολο μέλος ούτε για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ούτε και για το ΝΑΤΟ, και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις αρχές και τα ήθη και των δυο»

Σάμιουελ Χάντιγκτον, «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών»

«γυρίσαμε διψασμένοι από τη Δύση», 

Γιώργος Σεφέρης

 4. «Αντι-σιωνισμός εναντίον « αντισημιτισμού »Η NEW RESISTANCE στέκεται αποφασιστικά στο αντι-Σιωνιστικό στρατόπεδο. 

Πιστεύουμε ότι το Ισραήλ δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν ιμπεριαλιστικό, απροσπέλαστο αεροπλανοφόρο »που αγκυροβόλησε μόνιμα στη Μέση Ανατολή, διασπείροντας καταστροφή και ανατροπή σε όλη την Περιοχή, οι Σιωνιστές λομπίστες και άλλοι συνταξιδιώτες - είτε είναι Εβραίοι είτε Χριστιανοί είτε κοσμικοί - είχαν στρεβλωτική επίδραση στην αμερικανική πολιτική και ζωή των μέσων ενημέρωσης. Για τους λόγους αυτούς, η NEW RESISTANCE συντονίζεται με όλα τα άλλα γνήσια αντι-Σιωνιστικά κινήματα του Κόσμος. Ο αντι-σιωνισμός, ωστόσο, δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε «αντισημιτισμός», ένα ψευδές όνομα που αναφέρεται συνήθως στον αντι-Ιουδαϊσμό. Η NEW RESISTANCE αναγνωρίζει το δικαίωμα των Εβραίων - είτε ως άτομα είτε εντός κοινοτήτων - να ζουν ειρηνικά και σύμφωνα με τις δικές τους παραδόσεις. Θαυμάζουμε ιδιαίτερα εκείνους τους δίκαιους Εβραίους που έχουν ηρωικά αναλάβει να συμμετάσχουν στον αντι-σιωνιστικό αγώνα. Οι μεμονωμένοι εκείνοι Ιουδαίοι που ταυτίζονται με την υπόθεση και τον πολιτισμό μας είναι ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες μας.

Όσο για τους Εβραίους που κατοικούν σήμερα στο ληστικό κράτος του Ισραήλ, τους παροτρύνουμε να έρθουν σε μια δίκαιη και ξεχωριστή ειρήνη με τους Άραβες γείτονές τους και να διαλύσουν εντελώς όλα τα σιωνιστικά εργαλεία καταστολής (IDF, Mossad κ.λπ.) "

Μανιφέστο NEW RESISTANCE

5. Κοραής, Μαυροκορδάτος, Μεταξάς, Βενιζέλος

 6. Η ιστόρηση του ύστερου ελληνισμού διά του κράτους είναι σαν να επιδιώκεται η ιστόρησή του με τα πεπραγμένα του βιαστή του. 

 

Κοντογιώργης

"Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου"

"Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική. Στον βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφ’ όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός. Ετσι, ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό». Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον όποιο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια."

Παναγιώτης Κονδύλης

7. ""Ώστε η μεγάλη πλανητική και κοσμοϊστορική δυνατότητα μίας Ενωμένης Ευρώπης θα ήταν η Ευρασία. ».

Ο Κονδύλης παρότι θεωρεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί άμεσα να εγκαταλείψει τις υφιστάμενες –«συμμαχίες»- οι οποίες δεν είναι ωφέλιμες αλλά αναγκαστικές, συμπεραίνει ότι η ενίσχυση του γεωπολιτικού βάρους της Ρωσίας είναι ο μοναδικός τρόπος για να περιοριστεί η τουρκική επιθετικότητα.

Η Ελλάδα αν μπορούσε να ανασυγκροτηθεί πολιτικά και οικονομικά.. Αν δε η Ευρώπη ακολουθούσε νέα ευρασιατική στρατηγική θα μπορούσε να είναι πολλαπλά ωφελημένη..

Απέναντι στην οχληρή πραγματικότητα της Ευρώπης προτεκτοράτο των ΗΠΑ, και της θεωρητικοποίησής της από τον «ευρωαντλαντισμό», ο Π. Κονδύλης προτείνει την Ευρασία, την στενή συνεργασία Ευρώπης και Ρωσίας. Ενώ μπροστά στην προοπτική μετατροπής της Ελλάδας σε δορυφόρο της Τουρκίας εισηγείται την επείγουσα ανασυγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, την παραγωγική μεταστροφή της ελληνικής οικονομίας, την άμεση απαλλαγή από το αποτυχημένο πολιτικό προσωπικό και την επανεξέταση της πολιτικής των συμμαχιών"

Π.ΚΟΝΔΥΛΗΣ :απο τον ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟ στην ΕΥΡΑΣΙΑ , ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ

8. "'Έχουμε όλοι τον ίδιο Αρχηγό άλλοι τον λένε 

Οδυσσεα, άλλοι Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, όχι αυτον που σκοτώθηκε, παρά τον άλλο, τον μαρμαρωμενο του παραμυθιού. Εγώ, με την άδεια σου, τον Αρχηγό αυτόν τής ράτσας μας τον λέω' Ακρίτα. Ή λέξη αυτή μου αρέσει πιο πολύ, είναι πιο αυστηρή και πολεμόχαρη, γιατί ευτύς ώς την ακούσεις τινάζεται μέσασου πάνοπλος ο αιώνιος Έλληνας, που μάχεται ακατάπαυστα στις άκρες, στα σύνορα. Στα κάθε σύνορα - εθνικά, πνευματικά, ψυχικά.  Κι αν πεις και Διγενής, ακόμα πιο βαθειά στωράς τη ράτσα μας, την εξαίσια σύνθεση Ανατολής και Δύσης."

Νίκος Καζαντζάκης,

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.

Απόσπασμα από γράμμα φίλου του Έλληνα διπλωμάτη στον Καύκασο που κάνει μπαμ πως είναι ο Ίωνας Δραγούμης.

9. Γνωρίζουμε καλά ότι η αλλαγή των συνόρων συνεπάγεται εθνοκάθαρση και προσφυγιά. Ο πόλεμος εναντίον της ξένης εισβολής είναι δίκαιος πόλεμος. Ποιος όμως κρίνει εν τέλει το δίκαιο ή άδικο ενός πολέμου; Από την δική μας σκοπιά η απάντηση είναι: η άτυπη οιονεί κανονιστική κοινότητα που σχηματίζεται μέσα από την αντιϊμπεριαλιστική αλληλεγγύη των λαών (και η οποία φυσικά δεν αποφασίζει με ψηφοφορία). Αξίζουν άραγε την αλληλεγγύη της διεθνούς δημοκρατικής κοινής γνώμης οι σύμμαχοι του Ισραήλ, των Σαουδαράβων, του Σίσι, του Μακρόν και του Γκουιδάδο; Αν η Ελλάδα δεχτεί επίθεση από την Τουρκία ίσως οι άλλοι λαοί να μας πουν: όπως στρώσατε έτσι θα κοιμηθείτε.

Δ. Κουφοντίνας

10. «Εγώ βλέπω στους Έλληνες την κρυμμένη δύναμη, γυρεύοντας καινούργια καλούπια, να φτιάσουν στην Ανατολή ανατολικό κράτος ή ανατολική ομοσπονδία από κράτη όπου, στο καθένα, μέσα να μπορεί να ζει αυτόνομα ή αλλόφυλη ανατολική κοινότητα. Έγινε εν μέρει και γίνεται ολοένα η αποκατάσταση των ανατολικών εθνών σε κράτη ανεξάρτητα, πρώτο στάδιο σύμφωνο με το σύγχρονο δόγμα των εθνικοτήτων.

Έπειτα θα ΄ρθουν καταποδιαστά η αυτονόμηση των περιφερειών σε καθένα από τα εθνικά κράτη και η αυτονόμηση των κοινοτήτων σε κάθε περιφέρεια, θα κολλήσει απάνω σ αυτή την οργάνωση της Ανατολής η οργάνωση των εργατών προς κάποια καθολικότερη κατανοή του πλούτου (νέα οικονομική οργάνωση της κοινωνίας χωρίς συγκέντρωση του κεφαλαίου στα χέρια μερικών), συνεργατικοί συνεταιρισμοί, πίστης, παραγωγής και κατανάλωσης και θα βγει απ αυτά όλη η μεταμόρφωση του κράτους, με δυο βάσεις α) την κοινότητα αυτόνομη και β) τους συνεργατικούς συνεταιρισμούς. (Κράτος: ομοσπονδία αυτόνομων κοινοτήτων, περιφερειών εθνολογικών των τωρινών κρατών, εθνικών μικτών με σύνδεσμο οικονομικών συμφερόντων συνεργατικών)».

Ίων Δραγούμης

11. "Αντίθετα, εμείς πρέπει να κινηθούμε στη κατεύθυνση της δημιουργίας και της διάδοσης στους λαούς της Βαλκανικής και της Μικράς Ασίας αισθημάτων συμφιλίωσης και αλληλεγγύης μέσα από την συνειδητοποίηση της κοινής μοίρας όλων μας, την αναγνώριση του κοινού μας πολιτιστικού υπόβαθρου, αυτού της ανατολικής Μεσογείου∙ να σκιαγραφήσουμε πλαίσια για την ειρηνική επίλυση των διαφορών με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κριτήρια για το δίκαιο και τον άδικο πόλεμο. Με μια τέτοια πολιτική οφείλουμε να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την καρδιά έστω μιας μικρής μερίδας των λαών της γειτονιάς  μας."

 12.  Η Ευρώπη ανήκει στον Τρίτο Κόσμο. Ο Φιλελευθερισμός είναι ο Κυριότερος Εχθρός των Εθνών. "«…Ο κυριώτερος εχθρός, για μας, θα είναι συνεπώς ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και η ´ΔΥΣΗ´ της οποίας η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά ένα από το πλέον επικίνδυνα επακόλουθα…»

 Αλαίν Ντε Μπενουά

13. "Οι υπερασπιστές της Θέσης της Λευκής Γενοκτονίας παραπέμπουν στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος Γενοκτονίας, η οποία στο Άρθρο ΙΙ ορίζει τη γενοκτονία ως. . . οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφούν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια:

(α) σκοτώνοντας τα μέλη της ομάδας · (β) η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης στα μέλη της ομάδας · (γ) Προξενώντας σκόπιμα στην ομάδα τις συνθήκες ζωής που υπολογίζονται ώστε να επιφέρουν την φυσική τους καταστροφή εν όλω ή εν μέρει. (δ) Επιβολή μέτρων για την πρόληψη γεννήσεων εντός της ομάδας. . . . Αυτός ο ορισμός της γενοκτονίας είναι πολύ ευρύτερος από την οριστική μαζική δολοφονία. Συγκεκριμένα, τα σημεία (γ) και (δ) συμφωνούν με τον χαρακτηρισμό εκείνων των πολιτικών που καταστρέφουν αργά μια ομάδα, σε μεγάλες χρονικές περιόδους, και ως γενοκτονία.

Έτσι, η γενοκτονία έρχεται σε δύο μορφές, τις οποίες μπορούμε να ονομάσουμε, θερμή γενοκτονία και αργή, ψυχρή γενοκτονία. Η λευκή εξαφάνιση εμπίπτει στην τελευταία κατηγορία"

Greg Johnson

 14. "Φαίνεται να βρισκόμαστε σε ένα σημείο μετάβασης μεταξύ δύο πολιτιστικών αφηγήσεων: η" παλιά τάξη "των λεγόμενων" παραδοσιακών "δομών αυτονομίας - αυτό που ήταν αρχικά απλώς μια αίσθηση υποχρέωσης προς τους οικείους, με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο καταναγκαστικό, με τις συμμαχίες επαναπροσανατολίζονται για να ευνοήσουν τις κυβερνώντες ελίτ, τη θρησκεία και το κράτος, και να επιβληθούν με τη φυσική καταστολή της διαφωνίας, και τη σημερινή καταπατητική «νέα παγκόσμια τάξη» του εγωκεντρικού ατομικισμού, της άμεσης ευχαρίστησης και της επακόλουθης υποδόριας δουλείας-σκλαβιάς, που προκαλείται από την αποπλάνηση.

Σήμερα υπάρχουν πολλοί που αγωνίζονται για την αποκατάσταση των αξιών της «παλαιάς παγκόσμιας τάξης», φαινομενικά παραλείποντας να παρατηρήσουν πώς αυτές οι αξίες αποτελούν διαφθορά αυτού που κάποτε σήμαιναν ή και μάλιστα πώς οι αλλαγές στην ανθρώπινη συνείδηση ​​έχουν καταστήσει αναπόφευκτη τη διαφθορά τους. Εν τω μεταξύ, εκείνοι που τους αντιτίθενται με τη σειρά τους συνήθως δεν καταλαβαίνουν πώς οι αξίες της «νέας παγκόσμιας τάξης» που τυπικά υποστηρίζουν ισοδυναμούν με το ίδιο πράγμα αν και σε μια διαφορετική γεύση: ένα αφήγημα που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την ολιγαρχία - και έτσι το κέντρο του ζητήματος δεν αντιμετωπίζεται ποτέ. Όπως επεσήμανε ο Ezra Pount, "η τεχνική της δυσφήμισης είναι να εφεύρει δύο ψέματα και να κάνει τους ανθρώπους να διαφωνούν έντονα για το ποιο από αυτά είναι αλήθεια."

Adam Ormes,

Tribes,

The Challenge of National Anarchism

15. Πρέπει να πάρουμε από τα δεξιά, τον Εθνικισμό χωρίς τον Καπιταλισμό και από τα αριστερά, τον Σοσιαλισμό χωρίς τον Διεθνισμό 

 Gregor Strasser

16."Αυτό που λείπει από την ιδεολογία αυτή είναι οι σοβαρές θεωρητικές μελέτες που όμως  μάλλον θα εμφανιστούν όταν σταδιακά ο εθνικομπολσεβικικός επιβληθή εις την λαϊκή συνείδηση"

 

Δημήτρης Κιτσίκης

Ζαν Ζακ Ρουσσώ και Επιστημονικός Φασισμός

 17. Τα βασικά στοιχεία της Εθνικομπολσεβίκικης μεταϊδεολογίας είναι τα εξής :

1. Εσχατολογική αντίληψη , ξεκάθαρη κατανόηση του γεγονότος ότι πλησιάζει

το τέλος του σύγχρονου πολιτισμού. Αυτό οδηγεί στην ιδέα της εσχατολογικής επανόρθωσης. Τίθεται το ζήτημα της χρήσης και πολιτικών μέσων , προκειμένου να επιτευχθεί η επανόρθωση της Χρυσής Εποχής. .

2. Πίστη ότι οι υπαρκτοί θρησκευτικοί θεσμοί είναι ανεπαρκείς για την επίτευξη

ριζοσπαστικών , εσχατολογικών σκοπών - οι παραδοσιακές δυτικές θρησκείες πάσχουν από κρυμμένο αντιριζοσπαστικό πνεύμα και φαρισαϊσμό. Πνεύμα μεταρρύθμισης και « νέας πνευματικότητας » ( μυστικισμός , γνωστικισμός , παγανισμός ).

3. Μίσος για τον σύγχρονο κόσμο, τον Δυτικό πολιτισμό που προέρχεται από τον Διαφωτισμό. Ταύτιση του κοσμοπολιτισμού , ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού με το απόλυτο παγκόσμιο Κακό. Απέχθεια προς τον Αστό.

4. Ενδιαφέρον για την Ανατολή και αντιπάθεια προς τη Δύση. Γεωπολιτικός προσανατολισμός στην Ευρασία. Μια εvιαiα μεταϊδεολογiα που υπερβαivει τις εφαρμογές , αλλά και τις θεωρίες του Φασισμού και του Μπολσεβικισμού

5. Σπαρτιατικός ( Πρωσικός ) ασκητισμός. Λατρεία για την Eργασία και τον Εργάτη. Πίστη ότι η Πρωταρχική Πνευματική Αρχή βρίσκεται στις λαϊκές τάξεις , στα κατώτερα στρώματα , που διασώθηκαν από την εξαχρείωση των τελευταίων αιώνων , σε αντίθεση με τις παρηκμασμένες ελίτ των παλαιών καθεστώτων. Η Αρχή μιας « νέας αριστοκρατίας » που θα ανέλθει από τις μάζες.

6. Πίστη ότι ο λαός και η κοινωνία είναι μια οργανική , αδελφική συλλογικότητα , που στηρίζεται στην ηθική και πνευματική αλληλεγγύη. Κάθετη άρνηση του ατομικισμού, του καταναλωτισμού και της εκμετάλλευσης. Προσπάθεια να έλθουν όλοι οι λαοί στην κατάσταση της «Χρυσής Εποχής».

7. Αντιπάθεια προς τις Σημιτικές αντιλήψεις για την κουλτούρα , τη θρησκεία και την οικονομία. Καταπολέμησή τους μέσω των Ινδοευρωπαϊκών παραδόσεων , που δεν αναγνωρίζουν ούτε κoινωνική τάξη ούτε νοοτροπία «εμπόρου».

8. Ετοιμότητα για αυτοθυσία προς όφελος αυτού του ιδανικού. Μίσος προς τη μετριότητα και τον μικροαστισμό. Ξεκάθαρα επαναστατικό πνεύμα.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία βρίσκονται σε οποιοδήποτε Φασιστικό ή Μπολσεβίκικο δόγμα. Μπορεί να διαφοροποιούνται ανάλογα με την ιδεολογία ή τον συγγραφέα ή ακόμη και να εμφανίζονται μαζί με άλλες ιδέες που ενδεχομένως αντιφάσκοον με κάποια από αυτά.

Αλεξάντερ Ντούγκιν

 18. «Ανδρείοι Έλληνες! Όλοι μας, ευγενείς αδελφοί, υποκύψαμε σε μια τρομερή μοίρα.

Από τους ομοδόξους γείτονές μας εκείνοι που μας υποσχέθηκαν βοήθεια μας εγκατέλειψαν, οι άλλοι με συκοφαντίες εχαρακτήρισαν σαν έγκλημα τους αιματηρούς αγώνες μας για τη θρησκεία μας και την ύπαρξή μας!

Ψηλά το κεφάλι αδέλφια! Δείξτε πως είστε αντάξιοι των προγόνων σας. Εσώσαμεν εν τούτοις την τιμήν μας. Η Ευρώπη εγνώρισε τους γυιούς της Ελλάδας!

Η βοήθεια που υποσχέθηκε η Ρωσία έρχεται πολύ αργά για μας. Οι Μοσχοβίτες μεγιστάνες θέλουν πρώτα να ξέρουν ότι έπεσε νεκρό το άνθος της Ελλάδος, προτού να έρθει η βοήθεια τους, για να έχουν να κατακτήσουν μόνο αμόρφωτες μάζες, και μετά την εξόντωση των μορφωμένων, να μην παραλάβουν κανένα πνευματικό παλμό, που τον φοβούνται στην αναγέννηση μας σαν μελλοντικό επαναστατικό υλικό.

Εμπρός αδέλφια! Ας πεθάνωμε κοιτάζοντας άφοβα τον θάνατο στα μάτια.

Ζήτω η θρησκεία και η ελευθερία της Ελλάδας! Θάνατος στους βαρβάρους."

ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ

 19. Ο ριζοσπαστισμός έχει ήδη παρωδηθεί πριν από τη γέννηση. Φτύσανε πάνω του πριν να προλάβει καν να διατυπωθεί. Παρουσιάστηκε με τη μορφή ηγετών καρικατούρες, κομμάτων και εκδόσεων πριν ακόμη και από την εμφάνιση αδύναμων γνήσιων βλαστών. Είναι αηδιαστικό να κοιτάς το κέντρο, προς τα αριστερά, προς τα δεξιά, προς τα άκρα, για τις αξιολύπητες προσπάθειες σύνθεσης μεταξύ αυτών των υπο-ανθρώπινων πραγματικοτήτων. Η ριζοσπαστικότητα στην πολιτική μας (και την ιδεολογία) είναι τέτοια που καλύτερα να μην υπάρχει.

Alexander Dugin : We Did Not Call You 

20. Ο Γεώργιος Γεωργαλάς στο "Η Εκκλησία στο Στόχαστρο" γραμμένο επί Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ξεκαθαρίζει πως το Ελληνικό Κράτος έχει πλέον αλωθεί εκ των έσω σε βαθμό μη αναστρέψιμο και πως η Εκκλησιά της Ελλάδος ήταν τότε το Τελευταίο μας Οχυρό. Προφανώς πλέον δεν ισχύει ούτε καν αυτό. Ούτε λόγος για το Οικουμενικό Πατριαρχείο όργανο της ΝΠΤ... 

21. 4. Το Ανατολικό, είναι μια επιλογή εθνικής ανεξαρτησίας όλων των λαών της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής, είναι μια επιλογή που καθορίζεται απο την στάση του Ρήγα, όραμα ανολοκλήρωτο και βαθιά ευρασιατικό μέσα στον πόλο της Βαλκανικής χερσονήσου. Αυτό που μια μελέτη γεωπολιτικής οφείλει να αναπτύξει απο την σκοπιά μιας ευρασιατικής επιλογής, είναι πως μπορεί η χώρα μας να μεταβεί απο το ΄΄Ανήκομεν εις την Δύση΄΄ στο ανήκομεν εις την καθ΄ημάς Ανατολή. Η οικονομία, ο πολιτισμός-ιδεολογία και η πολιτική μορφή μιας τέτοιας μετάβασης σημαίνουν ρήξεις και συγκρούσεις που η ιστορική τους σημασία θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις περιόδους που το ΄Εθνος αναζητούσε να σπάσει τα δεσμά της σκλαβιάς και να δημιουργήσει μια δική του Κρατική οντότητα. Πόσο δική του υπήρξε, πόσο το άφησαν να την φτιάξει, πιά το ξέρουμε όλοι, όμως οι αναλογίες εκεί βρίσκονται σήμερα, με εκείνες τις μαύρες αλλά ηρωικές εποχές.

5. Οι Αυτοκρατορίες και οι Ιμπεριαλισμοί που εμπόδισαν την αυτοδύναμη σύσταση του Έθνούς, δεν εμπόδισαν την βαθιά λαική συνείδηση να ταυτίσει την μοίρα της με την Ανατολική θέση της χώρας, ο λαός ξέρει πως τα μεγαλεία του, το αίμα του, η προσφορά του στην ανθρωπότητα, οι επιρροές του αλλά και οι μεγαλύτεροι εχθροί του, απο εκεί ήθελαν να τον εκτοπίσουν, απο τη γη που ανατέλει πάντα ο ήλιος.

Η μοίρα ενός λαού είναι αποκλειστικό ζήτημα ΑΓΩΝΑ. Ο ιστορικός χώρος κάθε Έθνους δεν είναι παρά σύνθεση της πολιτικής και οικονομικής δράσης του μέσα ή πέρα απο καθορισμένα γεωγραφικά όρια. Μέλλον υπάρχει μόνο εάν, το λιγότερο, ο ιστορικός χώρος ενός έθνους διατηρεί την ανεξαρτησία του, και το περισσότερο αν ανήκει σε μεγαλύτερες γεωπολιτικές οντότητες που δεν απειλούν την ανεξαρτησία του αλλά επιτρέπουν την ανάπτυξη της συνολικά.

Σε αυτή τη βάση, έχει αξία ένα συνεχές γεωπολιτικό έργο ανάγνωσης και δημιουργίας θέσεων για μια Ελλάδα που υπάρχει στα μυαλά κάποιων ως ανεξάρτητη, αιώνια και Ανατολική, μέχρι να γίνει ο λαός όλος ο αρχάγγελος Μιχαήλ της..."

Διόρθωση δική μου: Ηρακλής, Μεγαλέξανδρος και Διγενής της.

Σημεία για την μελέτη της Ανατολικής "παράταξης'' στην Ελληνική Ιστορία

22. Αλλά η Ελλάδα ήταν ιστορικά το κέντρο της Άλλης Ευρώπης. Η ταυτότητα της Δυτικής Ευρώπης κατασκευάστηκε σταδιακά πάνω στην απόρριψη του ελληνικού τρόπου σκέψης. Υποθέτω λοιπόν ότι ο Έλληνας θα πρέπει επίσης να έχει πραγματικά προβλήματα με τη Δυτική Ευρώπη - όντας ορθόδοξη και διατηρώντας σε ένα ορισμένο επίπεδο τις δομές της παραδοσιακής κοινωνίας, η Ελλάδα πρέπει να βρει τον τρόπο να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της. Ο Ευρασιανισμός δεν της ταιριάζει άμεσα. Μπορεί όμως να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για το πώς απορρίπτει την οικουμενικότητα και επιβεβαιώνει τη δική του ταυτότητα που αγωνίζεται ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, την ομογενοποίηση και την ολοκληρωτική αποξένωση της μεταμοντέρνας κοινωνίας.

Αλεξάντερ Ντούγκιν

23. «Μια περίοδο της ζωής μου εθνικιστική (από τα 1902 ως τα 1914 απάνω κάτω). Έπειτα έβαλα μια pétition de principe στο νασιοναλισμό μολονότι ενεργούσα σύμφωνά του. Τώρα μπαίνω σε μια σοσιαλιστική και ανθρωπιστική περίοδο. Αρχίζω να λαβαίνω συνείδηση του αναρχισμού μου (1917-1919) και προχωρώ. Και σ' αυτό πρέπει να βάλω une pétition de principe. Στην πρώτη περίοδο επίδραση του Nietsche και Barrès. Στη δεύτερη Τολστόϊ, Rousseau, Κροπότκιν, Gide. Στην πρώτη περίοδο Μακεδονική ενέργεια. Στη δεύτερη Ρωσική επανάσταση και κοινωνική επανάσταση παντού. Στη Μακεδονική ενέργεια έλαβα μέρος, στην κοινωνική επανάσταση όχι ακόμα. Ο Barrès στον νασιοναλισμό που έπλασε δεν έκαμε άλλο παρά να δώσει συνείδηση σ' ένα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχή, στον πατριωτισμό. Ο Κροπότκιν και Μπακούνιν δεν κάνουν άλλο παρά να δίνουν συνείδηση (τη συνείδηση που αυτοί οι ίδιοι έλαβαν) ενός άλλου βαθιού αισθήματος, της αλληλοβοήθειας μεταξύ στους ανθρώπους. Ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος εδημιούργησαν τίποτε, μόνο έλαβαν και έδωσαν συνείδηση. Ο πατριωτισμός και η αλληλοβοήθεια υπάρχουν πάντα, με στενότερα ή πλατύτερα όρια (χωριό, πολιτεία, κράτος, έθνος, κοινότητα, αδελφάτα, συνεταιρισμοί, συνασπισμοί) και σύμφωνά τους ενεργούσαν και ενεργούν οι άνθρωποι. Οι νασιοναλιστές και οι αναρχικοί και σοσιαλιστές μόνο τα εφώτισαν, έκαμαν φωτεινή και μονομερή προβολή ενός αισθήματος όπως και οι ατομικιστές φώτισαν το άλλο αίσθημα τον εγωισμό (με αρχή την αυτοσυντηρησία).»

Ιών Δραγούμης

24.  "Κατ ‘αρχάς, δεν πρέπει να συγχέoυμε τα  έθνη με τα έθνη-κράτη. Το έθνος-κράτος, το οποίο ήταν ο μεγάλος πολιτικός παράγοντας της εποχής της νεωτερικότητας, βρίσκεται επίσης σε κρίση και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πάρα πολύ μεγάλο για να λύσει τα μικρά προβλήματα και πολύ μικρό για να λύσει τα μεγάλα,  σταδιακά στερήθηκε την κυριαρχία του  σε όλους τους τομείς (στρατιωτικό, πολιτικό, νομισματικό, δημοσιονομικό, κλπ). Μεγάλο μέρος του παραμένει ωστόσο όσον αφορά την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πληθυσμών. Τα έθνη είναι κυρίως το αποτέλεσμα του πολιτισμού και της ιστορίας. Οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν αρνούνται την αναίρεση των κοινωνικών δεσμών, τη διάλυση της κοινωνικότητας, την απώλεια της μνήμη τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ζήτημα της ταυτότητας έρχεται τώρα στο προσκήνιο. Η παγκοσμιοποίηση, υπό αυτή την έννοια, πρέπει να εκτιμηθεί με διαλεκτικό τρόπο: από τη μία ομογενοποιεί και απομακρύνει τις διαφορές αλλά από την άλλη προκαλεί αντιδράσεις που οδηγούν προς την κατεύθυνση ενός νέου κατακερματισμού."

Αλαίν Ντε Μπενουά

25. Πέρα από το Παράδειγμα του Κρατισμού / Αντικρατισμού  

Μερικοί επαναστάτες μιας πιο ελευθεριακής πεποίθησης έχουν αντικαταστήσει την ξεπερασμένη αριστερή / δεξιά διχοτόμηση με μια εξίσου μανιχαϊκή έννοια του «κρατιστικού / μη-κρατιστικού», το πρώτο είναι απολύτως κακό και το δεύτερο εντελώς επιθυμητό & καλό. Προσωπικά, νομίζω ότι η διάκριση «κρατιστικό / μη-κρατιστικό» είναι τόσο άχρηστη όσο το «αριστερά / δεξιά», επειδή δεν αναγνωρίζει το φάσμα των αποχρώσεων και των πιθανών συνδυασμών

& υπαρχουσών λύσεων. Έτσι, ως  Συντηρητικοί Επαναστάτες αναγνωρίζουμε ότι το σύστημα μπορεί να καταρρεύσει με κλιμακωτό, ad hoc τρόπο. Ορισμένοι καλοήθεις κρατικοί θεσμοί - σύμφωνα με τη λαϊκή βούληση - μπορούν και πρέπει να διατηρηθούν, ενώ οι επιβλαβείς πρέπει να διαλύονται ή να επιτίθενται. Οι εξισορροπημένες και ρεαλιστικές λύσεις βρίσκονται στον πυρήνα της αποκέντρωσης, όχι στην ιδεολογική καταπολέμηση των κρατικών έναντι των μη κρατικών. Μια λύση πρέπει να εργαστεί για πραγματικούς ανθρώπους, όχι για χάρη κάποιας αφηρημένης ιδεολογίας είτε αριστεράς είτε δεξιάς.

26."Μόνο σκάβοντας στο λαϊκό σώμα και στο κομμάτι της ψυχής μας που παραμένει συνδεδεμένο, έστω με μια μικρή κλωστή, με τη μεγάλη παράδοση, τις αξίες και τον πολιτισμό μας, μπορεί να βρει κανείς τις δυνατότητες μιας οποιασδήποτε ανάκαμψης."

Καραμπελιάς

"Κριτής κι Αφέντης είναι ο Θεός

Και Δραγουμάνος του ο Λαός"

Γκάτσος

Η έννοια του Λαού (le peuple, Volk) είναι σύμφωνα με τον Alain de Benoist το υποκείμενο της 4ΠΘ. Αυτό δεν αρνείται το Dasein ως θέμα, γιατί ο Χέιντεγκερ είπε ότι  "Dasein existiert völkisch". Υπάρχουνε μόνο ως ως άνθρωποι, μέσω ανθρώπων. Το να είσαι σημαίνει να είσαι Γερμανός, Γάλλος, Ιταλός, Σέρβος, Ρουμάνος κτλ. Υπάρχουνε εθνικά, πολιτισμικά, γλωσσικά. Völkisch.

Αλεξάντερ Ντούγκιν

27. Η Παράδοση δεν είναι η λατρεία της στάχτης αλλά η διατήρηση της Φωτιάς!

28. "Επιβίωνε πάντα μια Μαγιά για τη Ζύμη του Αύριο"

Στρατηγός Μακρυγιάννης