Το θέτει όσο πιο ευγενικά γίνετε...
του Σωτήρη Αμάραντου,
"Το «φιλειρηνικό» ιδεώδες του κατευνασμού ως θεμελιώδης αρχή άσκησης εξωτερικής πολιτικής στο ελληνοτουρκικό πρόβλημα, θα πρέπει να αποκωδικοποιηθεί σε σχέση με την εσωτερική πολιτική συνθήκη του ελληνικού κράτους.
Στη χώρα μας, εξαιτίας των ιστορικών της ιδιαιτεροτήτων, οι οποίες αφορούν την εκ των άνω επιβολή της πολιτικής οργάνωσης, αρχικώς της βασιλείας και στη συνέχεια του ολιγαρχικού κοινοβουλευτισμού, οι κομματικοί συνασπισμοί ιδιοποιούνται πλήρως το κράτος. Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε μπροστά σε μια θεμελιώδη αντινομία: Η εγχώρια πολιτική ελίτ, δεν μπορεί να εξασφαλίσει το ταξικό της συμφέρον, εάν δεν κινητοποιήσει διαδικασίες που αποδομούν τους κρατικούς θεσμούς, τους οποίους όμως παράλληλα, τους έχει ανάγκη, ώστε να εξασφαλίζει την ηγεμονία της.
Συνέπεια όλων των προηγούμενων, είναι η χαμηλή εκτίμηση της εκάστοτε πολιτικής μας ελίτ έναντι του ίδιου του κρατικού μηχανισμού επί του οποίου προΐσταται. Το γεγονός αυτό την καθιστά δέσμια της ηττοπάθειας σε μια ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση, ακόμη και ενώπιον του πλέον ανίσχυρου αντιπάλου. Επιπροσθέτως, ο φόβος διαχείρισης του ενδεχομένου της ήττας ή εκτεταμένων πολεμικών απωλειών, που θα έθεταν εν αμφιβόλω το σύνολο της εσωτερικής κανονικότητας, βάσει της οποίας ασκεί την κυριαρχία της, την οδηγεί στην «στρατηγική» της άνευ όρων συνθηκολόγησης.
Κρίνει πως ευκολότερα μπορεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά στο εσωτερικό μια εθνική ζημία χωρίς πόλεμο, παρά να διακινδυνεύσει την ταξική της κατάρρευση για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου