Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους Σουνίτες από τους Σιίτες και τους Άραβες από τους Ιρανούς και θεωρούν τους Πέρσες εχθρούς στην βάση της χολυγουντιανής τους εικόνας των Θερμοπυλών και του Μεγαλέξανδρου!

Η αντιπαλότητα μεταξύ Ελληνορωμαϊκού Κόσμου και Περσικών Αυτοκρατοριών, ηλίθιοι, τελείωσε στην μάχη της Νινευή επί Βασιλέως Ηρακλείου το 624 μ.Χ.(1) Από εκεί και έπειτα, τα τελευταία 1400 χρόνια δλδ, Έλληνες και Ιρανοί έχουμε τον ίδιο εχθρό! Το φανατικό σουνιτικό Ισλάμ. Το Βυζάντιο απέκρουσε τις πρώτες επιθέσεις εναντίον του και τις απέκρουε για 800 χρόνια. Η Περσία, καταπονημένη από την βαριά ήττα από τον ρωμαϊκό στρατό κατακτήθηκε άμεσα από τους Άραβες. Τους πήρε 800 χρόνια - όταν δλδ Αλώθηκε η Ανατολική Ρώμη - μέχρι να μπορέσουν να εξιρανίσουν το Ισλάμ που τους κατέκτησε (όπως εμείς εξελληνίσαμε τον Χριστιανισμό που μας κατέκτησε εκ των έσω) και να επανιδρύσουν μια, μουσουλμανική αυτή την φορά, Περσική Αυτοκρατορία.

Οι Σαφαβίδες ήταν εχθρός των Οθωμανών. Οι Σουνίτες "βαχαμπιστές" Οθωμανοί συχνά κατέστειλαν τις ιρανικές επιρροές ακόμα και εντός των, ρωμαίικης καταγωγής, γενίτσαρων. Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Πλάτων και οι Ίωνες προσωκρατικοί φιλόσοφοι είχαν όλοι τους ιρανικές - περσικές επιρροές. Η αριστοκρατική παράταξη, η παράταξη εκείνη που ήθελε να αποφύγει τον καταστροφικό για τον Ελληνισμό Πελοποννησιακό Πόλεμο, στην "χώρα που γέννησε την δημοκρατία", ήταν όλοι τους φίλο- Ιρανοί, ακόμα και όταν πολεμούσαν εναντίον τους, πολεμούσαν έχοντας επίγνωση ότι πολεμούν όχι έναν βάρβαρο, αλλά έναν ευγενή εχθρό! Ώστε δεν θα ήταν υπερβολικό να ισχυριστεί κανείς ότι αν θέλουμε να δούμε μια αληθινή Ελληνική Αναγέννηση το να είμαστε ανοιχτοί σε ιρανικές επιρροές είναι εκ των ων ουκ άνευ. Όπως ακριβώς το επιχείρησε κα ο Πλήθωνας!

Η διάκριση μεταξύ των διαφορετικών εκδοχών του Ισλάμ(2) είναι εκ των ων ουκ άνευ στην αντίσταση κατά του νεο-οθωμανισμού και του ίδιου του εξισλαμισμού μας. Τα τζάμια, όπου κηρύττεται ο "ουαχαμπισμός - σαλαφισμός" και στρατολογούνται "δυτικοί τζιχαντιστές" και οι no- go zones, στα μουσουλμανικά γκέτο στις πόλεις της Δύσης και σύντομα κι εδώ δεν είναι έτσι γενικά μουσουλμανικά. Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία σουνιτικά και χρηματοδοτούνται από τις σκοταδιστικές μοναρχίες της Αραβικής Χερσονήσου, όχι από το Ιράν. Στην Συρία οι φιλοιρανοί υπερασπίστηκαν τους χριστιανούς από τους ισλαμοκανίβαλους. Το να τους συγχέει κανείς δεν τιμά και πολύ την νοημοσύνη του.

Στην εικόνα:

"Μάχη μεταξύ του στρατού του Ηρακλείου και των Περσών υπό τον Χοσρόη Β΄. Τοιχογραφία του Piero della Francesca, 1452"

(1) Κόκκινη Μηλιά στα ελληνικά δεν σημαίνει τίποτα. Στα λατινικά (βλάχικα, βαλκάνιοι λατινόφωνοι στρατιώτες, εξού και η εξασθένηση της βαλκανικής άμυνας του Βυζαντίου και οι κάθοδος των Αβαροσλάβων ακριβώς εκείνη την εποχή, πολεμούσαν στο Ανατολικό Μέτωπο) όμως κάνει λογοπαίγνιο με το Κόκκινη/ Ερυθρά Θάλασσα, που εκείνη την εποχή ονομάζονταν ο Περσικός Κόλπος! Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ένας Ρωμελληνικός Στρατός πήγε τους εχθρούς του μέχρι την "Κόκκινη Μηλιά"

(2) Όχι μόνο μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών.