Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Alexander Dugin

Εκδόσεις Έσοπτρον


Γράφει ο Γιώργος Στάμκος

Ο Alexander Dugin είναι ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς και πολιτικούς στοχαστές της μετα-σοβιετικής Ρωσίας, μια “δεξαμενή σκέψη” από μόνος του, τόσο σε ζητήματα Γεωπολιτικής, όσο και πολιτικής φιλοσοφίας. Ανάμεσα στ’ άλλα είναι ο εγκέφαλος και ένα διανοητικό “πυρηνικό εργοστάσιο” πίσω από το κίνημα του Ευρασιατισμού, που προβάλλεται ως μια αυτόνομη πολιτική ιδεολογία και κοσμοθέαση ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή και ως μια σύνθεση ευρωπαϊκών και ασιατικών αξιών. Ο Dugin θεωρείται ως ένας κομβικός Ευρασιάτης Ρώσος διανοητής, που βρισκόταν επί πολλά χρόνια στον πυρήνα της ρώσικης “δεξαμενής σκέψης” για γεωπολιτικό-μυστικιστικά ζητήματα, που ονομάζονταν ARCTOGAIA (Άρκτος + Γαία). Ο ίδιος εγκατέλειψε το κίνημα του “Εθνομπολσεβικισμού”, του οποίου ήταν ένας από τους ηγέτες του, κι εξελίχθηκε σ’ έναν μετα-ιδεολόγο. O Dugin εκφράζει απόψεις που από τη μία συνοψίζουν τη “μυστική γεωπολιτική” της Ρωσίας και της Ευρασίας, κι από την άλλη ερμηνεύουν την ανθρώπινη ιστορία με βάση τη διαλεκτική στεριάς – θάλασσας ή ναυτικών – ηπειρωτικών δυνάμεων. Κατά τον Dugin οι έννοιες Στεριά, Ανατολή, Ευρασία και Εργασία είναι σχεδόν ταυτόσημες. Το ίδιο ισχύει και με τις έννοιες Θάλασσα, Δύση, Κεφάλαιο και Φιλελευθερισμός. Αυτές οι δύο δυνάμεις βρίσκονται σε μια μακραίωνη αντιπαράθεση, όποια σχήματα ή “κελύφοι” κι αν φορέσουν. Έχει πάντως ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός πως ο 53χρονος Alexander Dugin είναι, επί μία και πλέον δεκαετία, σύμβουλος του Ρώσου “Τσάρου” Βλαντιμίρ Πούτιν σε θέματα Γεωπολιτικής, υποστηρίζοντας την επιστροφή της Ρωσίας ως μιας Παγκόσμιας Δύναμης, αντίβαρο των ΗΠΑ στο διεθνές σκηνικό.



Στο βιβλίο του Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία ο Alexander Dugin συνοψίζει με τον καλύτερο, ξεκάθαρο και περιεκτικό τρόπο όλη την πολιτική του σκέψη και την ¨ευρασιατική ιδεολογία” που ο ίδιος είναι θιασώτης. Σύμφωνα με την ανάλυσή του οι τρεις κύριες ιδεολογίες του 20ου αιώνα ήταν 1) Ο Φιλελευθερισμός (Αριστερός και Δεξιός) 2. Ο Κομμουνισμός (Μαρξισμός, Σοσιαλισμός, μαζί με τη σοσιαλδημροκατία) και 3) ο Φασισμός (Ναζισμός και άλλες παραλλαγές, όπως ο Εθνικοσυνδικαλισμός του Φράνκο, ο Περονισμός κ.α.). Αυτές οι τρεις ιδεολογίες πολέμησαν μεταξύ τους μέχρι θανάτου, δημιουργώντας στην ουσία όλη την αιματηρή ιστορία του 20ου αιώνα.



Για τον Dugin: “Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία προϋποθέτει για να εμφανιστεί την εναντίωσή μας στον κυρίαρχο Μετα-Φιλελευθερισμό, στην Παγκοσμιοποίηση, στον Μεταμοντερνισμό, στο ‘Τέλος της Ιστορίας‘ και στην αδράνεια των πολιτικών διαδικασιών στην αυγή του 21ου αιώνα”. Με άλλα λόγια η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία του Dugin είναι μια “σταυροφορία” ενάντια στον Μεταμοντερνισμό, στη Μετα-βιομηχανική κοινωνία, στη φιλελεύθερη σκέψη και στην Παγκοσμιοποίηση. Το νέο θα προκύψει από τη ¨μεταφυσική των ερειπίων” και θα βασιστεί στον λίθο που εκείνοι απέρριψαν, αυτός θα γίνει ο “ακρογωνιαίος λίθος” του ευρασιατικού κόσμου”: “Το μέλλον της Ρωσίας βασίζεται στις προσπάθειες μας να αναπτύξουμε την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία”, υποστηρίζει ο Dugin, που βλέπει την ιδεολογία του ως άρνηση, απόρριψη και σύνθεση ταυτόχρονα.



Στο κεφάλαιο με τίτλο “Η Οντολογία του Μέλλοντος” ο Dugin αναρωτιέται: “Υπάρχει το μέλλον;”, συμπληρώνοντας πως “η ύπαρξη αυτού που δεν έχει έλθει, που δεν έχει συμβεί ακόμη, είναι πολύ αμφισβητήσιμη”. Για τον ίδιο: “Η Ιστορία είναι η συνειδητοποίηση του παρελθόντος μέσα στο παρόν. Τα εξαφανισμένα γεγονότα συνεχίζουν να ηχούν στην πράξη της υπενθύμισης τους. Η Κλειώ και η Πολύμνια, οι Μούσες αντίστοιχα της Ιστορίας και του Χρόνου είναι αδελφές στην Ελληνική Μυθολογία. Αυτή η υπενθύμιση είναι απαραίτητη για να μας δώσει την αίσθησή μας του παρόντος”. Έτσι “το μέλλον είναι συνεχές στο παρόν… Είναι η ανεσταλμένη στιγμή της ύπαρξης, χωρίς ιστορία και χωρίς μια αίσθηση επίγνωσης και συνείδησης” γράφει ο Alexander Dugin. Και για τον ίδιο υπάρχουν δύο δυνατά αποτελέσματα στο ορατό μέλλον: 1. Είτε η Δύση θα χάσει την ταυτότητά της και θα μετατραπεί σε ρομπότ 2. Είτε θα προσπαθήσει να επιβάλει την Ιστορία της, την οποία αντιλαμβάνεται ως καθολική, καταστρέφοντας έτσι άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες. Μπορεί η Δύση να καταφέρει να κλείσει την Ιστορία της, αλλά δεν θα καταφέρει όμως να κλείσει και την Ιστορία των άλλων. Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί ειδικά απ’ όσους αντιλαμβάνονται την “κρίση ταυτότητας” της Δύσης κι ανησυχούν βλέποντας μια Ρωσία που αναζητεί έναν μετα-αυτοκρατορικό ρόλο στο σύγχρονο κόσμο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ

https://zenithmag.wordpress.com/2018/03/30/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%b1/