"Τέμενος
χώρος μέσα στον οποίο λατρεύεται μια θεότητα
Το τέμενος, <τέμνω,τέμενος,[1][2] είναι οριοθετημένος (τεχνητά ή όχι) χώρος μέσα στο οποίο λατρευόταν μια θεότητα ή συνηθέστερα ένας ήρωας στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν συνήθως αλσύλλια που περιέκλειαν βωμούς ή και άλλες πρόχειρες, τυχαία τοποθετημένες κατασκευές για την τέλεση ιεροπραξιών. Αποτελούν ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της αρχαίας θρησκείας,[3] ιδίως στις απαρχές της, καθώς και μέσα από την οριοθέτηση και καθιέρωση του χώρου προήλθαν τα ιερά.
Ο όρος δεν έχει αντίστοιχό του στις λατινογενείς γλώσσες, γεγονός που καταδεικνύει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της έννοιας. "
Πηγή βικιπαίδεια
