Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο τῆς Μαρίας Κορνάρου, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ τεῦχος τοῦ Ἐνζύμου ποὺ κυκλοφόρησε λίαν προσφάτως.
(Τεῦχος ΙΑ, Καλοκαίρι 2021, 166 σελ.)
https://ellinikosblog.wordpress.com/tag/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BD%CE%B6%CF%85%CE%BC%CE%BF/
«Ὁ ἀγρότης εἶναι δεμένος μὲ τὸ χῶμα. Θὰ πρέπει ἐκεῖνος νὰ τὸ καλλιεργήσει, ἐκεῖνος νὰ τὸ ὑπερασπιστεῖ, ἐκεῖνος νὰ τὸ περάσει στοὺς ἀπογόνους του. Καὶ ἐκεῖνοι, μὲ τὴ σειρά τους, θὰ πρέπει κάτι νὰ παραλάβουν. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως κάτι ἀντίστοιχο μὲ τὴν κληρονομιὰ ἀκινήτων στὴν πόλη ἢ καταθέσεων στὴν τράπεζα. Γιατὶ τίποτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἔχει τὸν προσωπικὸ χαρακτήρα ποὺ ἔχει τὸ ἀγρόκτημα. Ἡ εἰκόνα τοῦ ἀγροκτήματος εἶναι μία ἀπὸ τὶς βασικὲς προσλήψεις τοῦ κληρονόμου ἤδη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, ὅταν τὸ ὄργωνε καὶ τὸ ἔσπερνε μαζὶ μὲ τὸν πατέρα του, εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸν ἔθρεψε μὲ τὴν παραγωγή του, καὶ ἡ εἰκόνα του πάντοτε δέσποζε στὸ παρασκήνιο τῶν πιὸ σημαντικῶν στιγμῶν τῆς ζωῆς του (…)
Ἡ ἔγγεια ἰδιοκτησία προσφέρει τὶς βάσεις γιὰ μιὰ παραδοσιακὴ κοινωνία, ὅπου πρυτανεύει ὁ σεβασμὸς μεταξὺ τῶν γενεῶν, εἴτε συνειδητὸς ἢ καὶ ὑπόρρητος. (…)
Ἡ ἀναγέννηση τῶν γραμμάτων στὸ Νότο ἔστρεψε τὸ ἐνδιαφέρον τῆς πολύβουης Ἀμερικῆς στὰ ταπεινωμένα ἐδάφη τοῦ Ἐμφυλίου, καὶ ἀπὸ τὴν ἀναγέννηση τῶν γραμμάτων ξεπήδησε ἡ ἀφύπνιση τῶν ἰδεῶν ποὺ ἦταν τὸ “I’ll Take My Stand”. Οἱ συγγραφεῖς τῆς συλλογῆς, ποὺ τὴν χαρακτήρισαν ἀγροτικὸ μανιφέστο καὶ τὴν ὑπέγραψαν ὡς «12 Νότιοι», ἦταν ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων: λογοτέχνες, ποιητές, κριτικοί, πανεπιστημιακοί, ἐκ τῶν ὁποίων κάποιοι ἄφησαν ἔργο ποὺ διατηρεῖ, χρόνια μετά, τὴν ἐπιρροή του.
Οἱ Δώδεκα Νότιοι προῆλθαν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπὸ τὴν ὁμάδα τῶν «Φυγάδων Ποιητῶν» (Fugitive Poets), ποὺ ἐξέδωσαν γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἕνα ποιητικὸ περιοδικὸ ποὺ περιεῖχε καὶ μερικὲς σκόρπιες πραγματεῖες γιὰ τὴν κατάσταση καὶ τὸ μέλλον τοῦ Νότου. Ἀναφερόμενοι στὸ Νότο, οἱ Δώδεκα ἀναφέρονται σὲ κάτι ἀντίστοιχο μὲ τὴν Πατρίδα τους – δὲν ἰσχύει τὸ ἴδιο, ὅταν ἀναφέρονται στὴν ὑπόλοιπη Ἀμερική. Στὸ μανιφέστο τους, διαχωρίζουν τὴ θέση τους – ἐξ οὗ καὶ ὁ τίτλος, I’ll Take My Stand – ἀπὸ τὶς μετασχηματίσεις τῆς Ἀμερικανικῆς κουλτούρας τοῦ καταναλωτισμοῦ καὶ τῆς ἐκμηχάνισης ποὺ ὁ Βορρᾶς ἐπιδίωκε νὰ ἐπιβάλλει στὶς ὑπόλοιπες Πολιτεῖες τότε, καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο, ἀργότερα. Ὑπερασπίζονται τὴν παράδοση ἑνὸς τόπου ποὺ τὸν θεωροῦν πατρίδα τους, καὶ αὐτὴ ἡ παράδοση εἶναι ἡ παράδοση τῆς γῆς, ποὺ νιώθουν νὰ τὴ συνεχίζουν ἐκεῖνοι ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους προγόνους τους. Ἡ γῆ ὅμως δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνα μέσο, ἀλλὰ σηματοδοτεῖ ἕναν τρόπο ζωῆς. Οἱ Δώδεκα Νότιοι αἰσθάνονται τοὺς ἑαυτούς τους, ἐπίσης, ὑπερασπιστὲς τῆς Νότιας ἰδιαιτερότητας, συνεχιστὲς τοῦ ἀγῶνα μεγάλων μορφῶν, ὅπως οἱ ἥρωες τοῦ Ἐμφυλίου ἀλλὰ καὶ ἡ παλιὰ ἀριστοκρατία τοῦ Νότου.»
Τὸ συγκεκριμένο κείμενο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ ΙΑ τεύχος τοῦ περιοδικοῦ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη μιᾶς σειρᾶς αὐτοτελῶν μελετῶν γιὰ τὸν Ἀμερικανικὸ Ἀγροτισμό, ποὺ θὰ δημοσιευθοῦν προσεχῶς στὸ Ἔνζυμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου