Αναφερόμουν περισσότερο στην υπαρξιακή ταύτιση του Ελληνισμού με την θάλασσα και την συνακόλουθη ιεράρχιση των αξιών. Εσφαλμένη αυτή η ταύτιση εφόσον θάλασσα=ωκεανός. Ανήκουμε στην Δύση μόνο ως αιχμάλωτοι. Όλες οι καταστροφές, οι συμφορές και οι παθογένειες (ακόμα και η δημογραφική κατάρευση) του Ελληνισμού στον 20ο άι. εκεί οφείλονται. (Σκέψου μόνο την συμμετοχή μας στους δύο παγκόσμιους και τους εμφυλίους που προκάλεσαν). Η Ελλάδα δεν είναι η Αθήνα του Περικλή, αλλά το Δουκάτο των Αθηνών. Στην αιώνια σύγκρουση μεταξύ των Δυνάμεων της Θάλασσας και των Δυνάμεων της Ενδοχώρας η Ελλάδα συνθλίβεται γιατί δεν ανήκει ούτε στην θάλασσα ούτε στην στέπα. Η Ελλάδα δεν είναι πολιτισμός της θάλασσας-ωκεανού. Το Αιγαίο είναι ημίκλειστη θάλασσα, σχεδόν λίμνη. Τα νησιά είναι βουνοκορφές, ο Ελληνικός Κοινοτισμός της Ενδοχώρας είναι(ήταν) Αρχιπέλαγος. Ο Ωκεανός είναι μια υγρή Έρημος, η έρημος είναι ένας ξηρός ωκεανός. Επέκταση της εμπορευματοποίησης- ιδιωτικοποίησης είναι εξάπλωση της Ερήμου. Ιδού η οντολογική βάση της προτεσταντοουαχαμπιστικής συμμαχίας. Το (μη πλατωνικό-διονυσιακό) Ισλάμ ως η θρησκεία των μαζών της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Και η σαουδαραβικού τύπου φεουδαρχία ως επιστροφή της δυτικής φεουδαρχίας ως μετάλλαξη των πολυεθνικών σε φέουδα της Αυτοκρατορίας. Ο Ελληνισμός είναι καταδικασμένος να ανοίγει τον Τρίτο Δρόμο - ανάμεσα στην στέπα και τον ωκεανό/έρημο - ή πότε να τον καταπίνει η στέπα και πότε να βυθίζεται στην χαβούζα του ωκεανού και της ερήμου, εξού και η έρημος μέσα μας, η Κρίση Ταυτότητας μας... Τα Βαλκάνια είναι η Μικρά Ευρώπη, η Ανατολία είναι η Μικρά Ασία. Είμαστε Μικροευρωπαίοι και Μικρασιάτες (ΜικροΕυρασιάτες) του Αρχιπελάγους. Με το παραπάνω δεν εννοώ την Ενδιάμεση Περιοχή όπως την εννοεί ο Κιτσίκης -το χρυσομένο χάπι του νεοοθωμανισμού - νεοφαναριωτισμού. Ένα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει τον διαμελισμό της Ανατολίας-Μικράς Ασίας στα τρία και βάλε, μετά το συζητώ ευχαρίστως. Ούτε εκφράζω κάποιον a priori αντιαμερικανισμό. Η Δύση, ο Ωκεανός/Έρημος η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση έχει εξίσου την αμερικανική Ενδοχώρα αιχμάλωτη, αποικιοκρατημένη. Εξού και το φαινόμενο Τραμπ ως μια κάποια θολή αντίδραση σε αυτήν. Η στέπα στην εξίσωση μπαίνει όταν μπορούμε να την ενσωματώνουμε, αλλιώς ορθώνουμαι τείχη. Ούτως ή άλλως ορθώνουμαι τείχη καλού κακού. Όταν φαντασιοπληκτούμε με την Αθήνα του Περικλή, εκτός του ότι ξεχνάμε ότι προηγούνται οι Σόλων και Πεισίστρατος, τότε η Μακεδονία-Θράκη δεν είναι παρά προκεχωρημένα φυλάκια μιας σχεδόν ξένης δύναμης. Δεν είναι οπαδισμός αλλά διαίσθηση η κόντρα μεταξύ Θεσσαλονίκης και Πειραιά. Γενικώς, Όσοι Ζωντανοί, οφείλουμε να 'χουμε υπόψιν μας πως αυτό που λείπει δεν είναι οι υλικές δυνάμεις αλλά μια σαφώς προσδιορισμένη, σχεδόν μεταφυσική, αυτοεικόνα μας κι ένα Όραμα, μια Μεγάλη Ιδέα. Αν Αυτή είναι "η χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία" (καθαρά δυτικό, θαλασσοκεντρικό, εμποροκρατικό αφήγημα) τότε η χαβούζα και ο αφανισμός είναι το αποτέλεσμα. Ο Κλασσικός Πολιτισμός δεν είναι δημιούργημα της Δημοκρατίας. Η εμποροκρατική δημοκρατία τον κατέστρεψε. Αν όμως είναι η Ανολοκλήρωτη Επανάσταση μέχρι την Ολική Αποκατάσταση του Γένους στα φυσικά του σύνορα (Την Μικρά Ευρασία του Αρχιπελάγους), όσους αιώνες κι αν χρειαστεί, τότε τουλάχιστον θα κερδίσουμε τον Αγώνα για Επιβίωση, την Αντίσταση που θα γεννήσει και την Φυσική μας Αριστοκρατία. Την Ηγεσία που τώρα δεν έχουμε γιατί οι ηγετίσκοι μας είναι κατ' εικόνα και ομοίωση μας. Η Μακεδονία και ο Μεγαλέξανδρος σε όλα αυτά έχουν αξία ως ο κεντρικός πυρήνας, η καρδιά μιας τέτοιας αυτοεικόνας, ο ρόδακας του Άστρου των Αιγών, που απ'εδώ εξακτινώνεται.