του Alessandro Napoli
μετάφραση από εδώ:
Σε αυτή τη στιγμή της εποχικής μετάβασης στην οποία έννοιες όπως η ανάπτυξη, η πρόοδος και η «κανονικότητα» της σύγχρονης ζωής αποδεικνύονται ασυνεπείς απέναντι στην απειλή ενός ιού που πιθανώς δημιουργήθηκε από την ίδια εποχή υβριδικών πολέμων και του αγώνα για παγκόσμια κυριαρχία εκ μέρους ενός υπερ-αστικό-ταξικού-ιού, ο οποίος στην πραγματικότητα μεταξύ των θεμελιωδών και κυρίαρχων χαρακτηριστικών δεν έχει τόσο τη θνησιμότητα των παθήσεων του παρελθόντος ή που εξακολουθούν και υπάρχουν σήμερα σε απομακρυσμένες τοποθεσίες του πλανήτη, όσο κυρίως και έντονα αυτή της αποσταθεροποίησης της διοίκησης, της οικονομίας, και του κοινωνικού συστήματος λόγω του υψηλού επιπέδου της μολυσματικότητας και των επιπτώσεών του σε εκείνους που πλήττονται και για να επιβιώσουν χρειάζονται δραστικές επεμβάσεις που δεν είναι διαθέσιμες σε όλους όταν είναι σε υπερβολικό αριθμό - υπάρχει ένας αταβιστικός φόβος για την αστάθεια που θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτή η κατάσταση ως ο ίδιος φόβος του επικείμενου θανάτου που αναδύεται από τα βάθη της αβύσσου της ιστορίας που θυμίζει μεσαιωνικά σενάρια , φόβοι στους οποίους τα άτομα και οι λαοί αντιδρούν διαφορετικά ανάλογα με τον αντίκτυπο που υποβάλλονται σε αυτόν - σε μέρη που είναι συνηθισμένα να ζουν με αυτόν τον φόβο, όπως η Συρία, η Υεμένη ή το Donbass οι άνθρωποι ανησυχούν περισσότερο για έναν βομβαρδισμό που θα μπορούσε να προκαλέσει θύματα, να μετατοπίσει την πρώτη γραμμή, ακυρώσει μια αναδίπλωση , να καταστήσει μάταια μια προώθηση. Σε άλλες χώρες όπως οι Η.Π.Α., ο ιδρυτικός ατομικισμός της κοινωνίας προκάλεσε μια κούρσα αγοράς όπλων σαν να έπρεπε να υπερασπιστεί ο ένας από τον άλλο και όχι έναν κοινό κίνδυνο.
Κοιτάζοντας τη χώρα μας, την Ιταλία, μέχρι πριν από λίγες ημέρες το παγκόσμιο επίκεντρο της πανδημίας και στην οποία ο ιός έχει ήδη προκαλέσει την κατάρρευση της οικονομίας και σήμερα σχεδόν 15.000 θάνατοι με μέσο ποσοστό 800 ημερησίως, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι περιοχές που αντιστέκονται καλύτερα στον αντίκτυπο είναι οι φτωχότερες οικονομικά, δοκιμασμένες κοινωνικά, όπου η παγκοσμιοποίηση έχει θέσει σε κίνδυνο ακόμη και τον μόνο διαθέσιμο πόρο της γεωργίας και οι περικοπές στην υγεία που θέλει το φιλελεύθερο μοντέλο έχουν μετατρέψει το σύστημα υγείας σε ένα από τα χειρότερα στην Ευρώπη . Καλαβρία, Σικελία, Απουλία, Βασιλικάτα, Καμπανία μεταξύ των τελευταίων περιοχών της Ευρώπης όσο όλα ήταν καλά, αλλά ταυτόχρονα εκείνες που δεν έχουν χάσει ποτέ τη σχέση τους με την αρχαιότητα, την παράδοση, την ιερή Φωτιά των Πατέρων που αυτή τη στιγμή τους επιτρέπει να επιβιώσουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα σε ένα πλαίσιο στο οποίο, αν ρίζωνε ο ιός, θα ήταν μια εκατόμβη που θα μπορούσε να εξαφανίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό σκοτώνοντας ανθρώπους στο δρόμο όπως συμβαίνει σήμερα στη πλούσια Νέα Υόρκη ή άλλες μητροπόλεις στον δυτικό κόσμο.
Πρόκειται για περιοχές, στις οποίες η κοινοτική κουλτούρα του Δήμου δεν αντικαταστάθηκε ποτέ από τον μεταμοντέρνο ατομικισμό, ο οποίος ακόμη και εδώ εμφανίστηκε δειλά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά βρήκε ενώπιον του το τείχος της ιερής παράδοσης και της συνέχειας με ένα απλό και ένδοξο παρελθόν, στα προκατειλημμένα μάτια του κοσμοπολίτικου αστικού υποκειμένου, φάνηκε σα καθυστέρηση, απαρχαιότητα, ακατάλληλη για την εποχή, που έπρεπε να ξεπεραστεί, να υποτιμηθεί. Αυτή είναι η Magna Graecia, περισσότερα από 5.000 χρόνια εννοιολογικής συνέχειας που ενσωματώνονται ενστικτωδώς και φυσικά στα βάθη της ψυχής αυτών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ. Galenica (στμ. εκ του Γαληνός) , Αγωγή, Παιδεία, αριστοτελική διαλεκτική, πολιτικός πλατωνισμός ακόμη και η ευφυής και αρχαία μαγειρική τέχνη που συνέλαβε κονσέρβες, λουκάνικα, πάστα χοιρινού λίπους αναμεμειγμένο με καυτερές που επέτρεψαν στους προγόνους μας να αντισταθούν στο κρύο, την πανούκλα και τις πολιορκίες των Σαρακηνών υπήρξαν καθημερινή ζωή για χιλιετίες για αυτούς τους ανθρώπους με πρόσωπα γλυπτά από μια αρχαϊκή γενετική που είναι τόσο μπασταρδεμένη όσο και αμετάβλητη.
Άνθρωποι που σε αυτή τη στιγμή της παγκόσμιας κρίσης έχουν μετατρέψει τα ευχάριστα χωριά τους σε απόρθητα φρούρια στα οποία ο ένας προστατεύει τίς πλάτες του άλλου, προκαλώντας την αντίθετη μοίρα με ειδωλολατρικό θάρρος και χριστιανική μοιρολατρεία (στμ στωικότητα) συγχωνευμένα μαζί με εποχές επί εποχών πολιτιστικής και πνευματικής συνέχειας από τα χρόνια των πόλεων-κρατών της Νέας-Πόλης, του Κρότωνα, του Ρηγίου, των Θούριων, του Τάραντος, των Συρακουσών, του Ακράγαντα μέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της «Puer Apuliae - Stupor Mundi» που ακριβώς σ'αυτήν εδώ τη γη το είχε ήταν η «έκπληξη του κόσμου», μέχρι τις μέρες που κυριαρχούνται από τους «Εμπόρους του Ναού» των οποίων η θρησκεία του χρήματος δεν κατάφερε να καταστρέψει την ψυχή εκείνων που σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς αποδεικνύουν ότι αυτό που έχει σημασία είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου και του λαού.