Μάνος Φαλτάιτς

 

Μάνος Φαλτάιτς

Ο Εμμανουήλ Φαλτάιτς, Έλληνας εθνικιστής φιλόσοφος, συγγραφέας, λαογράφος, ζωγράφος και ιδρυτής του ομώνυμου μουσείου στη Σκύρο, γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1938 στην Αθήνα και πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 2012 στη Σκύρο, όπου κατοικούσε. 

https://el.metapedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%AC%CE%B9%CF%84%CF%82

"Αλλά αυτό που τον ξεχώρισε περισσότερο ήταν η ανάπτυξη της θεωρίας του περί του Νταϊσμού, δηλαδή, κατά αυτόν, η πρακτική και η βίωση των αρχών του Νταϊφά - Ταϊφά (εκ του ταή-ταίζω, εξού και σύν-τροφος), που σημαίνει «την συντροφιά-συντροφιλίκι-συντροφική συσπείρωση-κομπανία-Εστία-Άστυ-Κοινότητα» και ο οποίος αποτελεί το αρχετυπικό σύστημα της ανθρωπότητας πάνω στον οποίο δομήθηκαν οι αξίες που δεσπόζουν ανεξαιρέτως σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. 

Μέσα από τον Νταϊφά και τις αξίες του δομήθηκαν τόσο οι αξίες της «αδερφοποιημένης κοινωνικής συμβίωσης», όσο και αυτές της «ανυποχώρητης, περήφανης κι υπεύθυνης ατομικότητας», η οποία κινούμενη βιωματικά ταυτίζει το ατομικό με το συλλογικό Εγώ. Οι «κύριοι λειτουργοί» του Νταϊφά είναι οι Νταήδες ή Ταγοί, οι οποίοι ξεχώριζαν τόσο στο βιολογικό όσο και, κυρίως, στον χαρακτήρα και στο πνεύμα. Με κύριες αξίες της βιοθεωρίας τους: την παλληκαριά, την γενναιότητα και την δικαιοσύνη. Για αυτό όποιος είναι απλά δυνατός και γενναίος δεν είναι Νταής-Ταγός καθώς πρέπει να διαθέτει όλες τις αξίες που χρειάζεται το Νταϊστικό σύστημα.

Για αυτό και είναι δεμένος ο Νταϊσμός με την κοινοτισμό αλλά ταυτόχρονα την ατομικότητα, την ελευθερία, τον αντικρατισμό και την αντιεξουσιαστικότητα. Καθότι ο Νταϊσμός, ως σφαιρικό αξιακό καλύπτει κάθε πλευρά της Ζωής, και οι εκπρόσωποί του, είναι κατά κάθε μορφής Τυραννίας και καταπίεσης. Για αυτό τον λόγο δεν θεωρούν δράση οι Νταήδες την απλή διαμαρτυρία αλλά αντίθετα την ενεργή αντίσταση και ανυπακοή.

Ο Οδυσσέας, ο Αλέξανδρος και η Ευρασία

 

Ο Οδυσσέας, ο Αλέξανδρος και η Ευρασία

Claudio Mutti

[Επομένως, σε ποιο βαθμό είναι δικαιολογημένες οι συνήθεις προσπάθειες εντοπισμού των ριζών της Δύσης σε ορισμένες από τις ιστορικές-πολιτιστικές φάσεις στις οποίες η Ευρώπη έχει διαμορφωθεί, δηλαδή στην αρχαία Ελλάδα, στον ρωμαϊκό κόσμο ή στον λατινικό-γερμανικό Χριστιανισμό;

Εάν η νεωτερικότητα είναι «απομάγευση του κόσμου», είναι τουλάχιστον ριψοκίνδυνο να παρουσιαστεί ο ελληνικός πολιτισμός ως πρόδρομος της νεωτερικότητας, μια κουλτούρα που δεν παρήγαγε μόνο πρωτότυπα για τη σύγχρονη σκέψη όπως ο σοφιστικός ορθολογισμός και ο μηχανιστικός ατομικισμός, αλλά και εκφράστηκε (και χωρίς αμφιβολία  σε μεγαλύτερο βαθμό και με μεγαλύτερη ένταση) στα Ορφικά και Ελευσίνια Μυστήρια, στη θεολογία της ιστορίας του Ηροδότου, στη μεταφυσική των Προσωκρατικών, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, στη θεολογική ποίηση του Αισχύλου και του Πινδάρου, στη θεωρία και τον μυστικισμό των Νεοπλατωνικών.

Ούτε είναι σαφές με ποιά βάση και ποια λογική θα μπορούσε να αναφέρεται η Δύση στον ρωμαϊκό πολιτισμό, ο οποίος στην πραγματικότητα βασίζεται ακριβώς σε αυτό που είναι ό,τι  πιο σκανδαλώδες από την άποψη της νεωτερικότητας, δηλαδή στην ταύτιση της θρησκευτικής σφαίρας με τη νομική και πολιτική σφαίρα.
Μια ταύτιση τη βρίσκουμε αν μη τί άλλο στο Ισλάμ, σίγουρα όχι στον δυτικό πολιτισμό.

Εάν, ως όραμα του κόσμου, η Δύση είναι συνώνυμη με τη νεωτερικότητα και επομένως ουσιαστικά διαφέρει από το πνεύμα που πρυτανεύει στις εκδηλώσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού στην αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα,  ως στοιχείο του γεωγραφικού συμβολισμού, η Δύση επίσης αντιτίθεται στην Ευρώπη με ριζοσπαστικό τρόπο.]

Ο Οδυσσέας, ο Αλέξανδρος και η Ευρασία

Πριν από λίγο καιρό ξαναδιαβάζα το canto XXVI της Κόλασης του Δάντη (το περίφημο canto του Οδυσσέα). Όπως πιθανότατα θυμάστε, σε κάποιο σημείο ο Οδυσσέας του Δάντη θυμάται την ομιλία με την οποία παρακίνησε τους συντρόφους  του να διασχίσουν τις Στήλες του Ηρακλή: "Ω, αδέρφια, είπα, που με μυριάδες - κινδύνους έχετε φτάσει στη Δύση ( ...) ".
Προσπάθησα να ρίξω μια ματιά σε αυτήν την αλληγορική έννοια, η οποία, σύμφωνα με τη ρητή δήλωση του Δάντη, κρύβεται πίσω από την κυριολεκτική έννοια, τόλμησα αυτήν την υπόθεση: η Δύση που επικαλείται ο Οδυσσέας στη «μικρή προσευχή» πιθανώς δεν εξαντλείται στη χωρική έννοια της γεωγραφικής περιοχής της λέξης "Δύση", που ορίζει τη θέση του "Ήλιου που πεθαίνει" (Sol occidens), το μέρος όπου τελειώνει ο ανθρώπινος κόσμος και ξεκινά ο "κόσμος χωρίς ανθρώπους", το βασίλειο του σκότους και του θανάτου.
Από την άλλη πλευρά, είναι πιθανό ότι η Δύση του Δάντη, δεδομένης της πολυδυναμίας του συμβόλου, δείχνει επίσης μια χρονική φάση, έτσι ώστε ένα περαιτέρω νόημα της ομιλίας του Οδυσσέα θα ήταν ότι οι σύντροφοί του, ως "ηλικιωμένοι και περασμένοι", έφτασαν στο "δυτικό σημείο" της ζωής τους, δηλαδή, κοντά στο θάνατο.
Και δεδομένου ότι αντιπροσωπεύουν την ευρωπαϊκή ανθρωπότητα, πώς να μην σκεφτούμε, άμεσα, ότι η Ευρώπη πλησίαζε –και στην πραγματικότητα θα έφτασε ακριβώς την εποχή του Δάντη, στις αρχές του δέκατου τέταρτου αιώνα– κοντά σε εκείνη την ιστορική-πολιτιστική φάση η οποία, σύμφωνα με τον Ρενέ Γκενόν, «στην πραγματικότητα αντιπροσώπευε το θάνατο πολλών πραγμάτων»;

Αλλά η Δύση, ο τόπος του σκότους, είναι επίσης ένα σύμβολο αυτού που ο Martin Heidegger ονόμασε «το σκοτάδι του κόσμου».
«Ο Κόσμος» - εξηγεί ο Χάιντεγκερ - «πρέπει πάντα να γίνεται κατανοητός με την πνευματική έννοια», έτσι ώστε «το σκοτάδι του κόσμου να υπονοεί την αποδυνάμωση του πνεύματος».
Και η κατάσταση της Ευρώπης, ο Χάιντεγκερ συνεχίζει, "είναι ακόμη πιο θανατηφόρα και χωρίς θεραπεία, καθώς η αποδυνάμωση του πνεύματος προέρχεται από την ίδια".
Αυτή η αποδυνάμωση του πνεύματος, αυτή η σκοτεινιά του κόσμου, σύμφωνα με τον Guénon, είχε την οριστική της στιγμή με το τέλος του μεγάλου μεσαιωνικού πολιτισμού (ο τελευταίος σχετικά φυσιολογικός πολιτισμός που γνώρισε η Ευρώπη) και με την αρχή της κοσμικής κουλτούρας της Αναγέννησης. Σύμφωνα με τον Χάιντεγκερ, «ακόμα κι αν είχε προετοιμαστεί στο παρελθόν, αυτό (το σκοτάδι του κόσμου) έλαβε χώρα ξεκινώντας από την πνευματική κατάσταση του πρώτου μισού του 19ου αιώνα», δηλαδή, με το θρίαμβο του σύγχρονου ορθολογισμού, του υλισμού, του φιλελεύθερου ατομικισμού.
Εν πάση περιπτώσει, μπορούμε να πούμε ότι αυτό το σκοτάδι του κόσμου συμβαδίζει με αυτό που πρόσφατα ονομάστηκε «δυτικοποίηση του κόσμου».

Η κόλαση, στο κάτω μέρος της οποίας κατέληξε ο Οδυσσέας του Δάντη που έφυγε από την Ευρώπη για να μπει στο δυτικό σκοτάδι, είναι μια αιώνια Δύση (νόμος αντιποίνων!), Γιατί το φως δεν λάμπει ποτέ εκεί. Ο Δάντης βγαίνει από αυτό το αιώνιο δυτικό και άθλιο σκοτάδι χάρη στην καθοδήγηση του Βιργιλίου, του ποιητή της Αυτοκρατορίας. ο ποιητής μιας Αυτοκρατορίας που, όπως λέγεται στον Παράδεισο, VI, 4-6, είναι από την ίδια την καταγωγή του συνδεδεμένη με την Ευρώπη: "εκατό και εκατό χρόνια και περισσότερο το πουλί του Θεού - στο άκρο της Ευρώπης πίστευαν, - όπου για πρώτη φορά βγήκε».
Πρέπει πράγματι να θυμόμαστε ότι, σύμφωνα με τον Δάντη, ο αυτοκρατορικός αετός («το πουλί του Θεού») γεννήθηκε «στο άκρο της Ευρώπης», δηλαδή στη σημερινή Ανατολία, όπου βρισκόταν η Τροία. Από την άλλη πλευρά, ακόμη και η Ευρώπη, η κόρη με το ευρύ πρόσωπο που την αγαπούσε ο Δίας και η οποία έδωσε το όνομά της στην ήπειρό μας, ήταν αρχικά από την ανατολική ακτή της Μεσογείου.

Θα ήταν ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πώς για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, και για άλλη μια φορά για τους άντρες του Μεσαίωνα, η γεωγραφική εικόνα της Ευρώπης επεκτείνονταν προς τα ανατολικά πολύ περισσότερο από ότι στη νεώτερη και σύγχρονη εποχή, αλλά αυτό θα ήταν άλλο θέμα.
Εμείς, οι οποίοι είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το «πεπρωμένο της Ευρώπης», πρέπει να αναρωτηθούμε: ποιος θα δείξει στην Ευρώπη, στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας, την έξοδο από τη Δύση και να γυρίσει να ξαναδεί τ' αστέρια»;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι μια διευκρίνιση. Με άλλα λόγια, πρέπει να αποκαταστήσουμε τους πραγματικούς όρους της σχέσης που υπάρχει μεταξύ Ευρώπης και Δύσης, μια σχέση φυσικής αντίθεσης και ανταγωνισμού. Πρέπει να αντικρούσουμε ένα σκανδαλώδες συνώνυμο το οποίο, επιβαλλόμενο από τους Δυτικούς νικητές του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε αποδεκτό από τους Ευρωπαίους με τον πιο άκριτο και υπνοτισμένο τρόπο.

Unus Deus. Ιουλιανός και ηλιακός μονοθεϊσμός

 

Unus Deus. Ιουλιανός και ηλιακός μονοθεϊσμός

Κλαούντιο Μούττι

Όταν του ζητήθηκε να σκιαγραφήσει ένα «πορτρέτο» του αυτοκράτορα Ιουλιανού, ο θεολόγος Sergio Quinzio κατέφυγε σε μια άνευ προηγουμένου και προκλητική αναλογία: συνέκρινε τον «Αποστάτη» με τον Ιωάννη Παύλο Β ', αναγνωρίζοντας στη δράση και των δύο την απελπισμένη προσπάθεια να διατηρηθεί ζωντανή μια θρησκεία ήδη καταδικασμένη να δύσει. "Αν ο Ιουλιανός με ρωτούσε για την πιθανότητα επανίδρυσης του παγανικού πολιτισμού - έγραψε ο θεολόγος - θα είχα δώσει την ίδια αρνητική απάντηση που θα έδινα σήμερα αν ο Πάπας με ρωτούσε σχετικά με την πιθανότητα επανίδρυσης του χριστιανικού πολιτισμού" (1). Όχι μόνο αυτό: «η ίδια η προσπάθεια αποκατάστασης που έκανε ο νεαρός αυτοκράτορας συνέβαλε στη συνέχεια στην οριστική διολίσθηση του παγανισμού. Και κάτι τέτοιο μου φαίνεται πως επαναλαμβάνεται τακτικά, στο βαθμό που στην ιστορία υπάρχουν ακριβείς επαναλήψεις "(2).

Ένας εξίσου πρωτότυπος παραλληλισμός προτάθηκε από τον Ζακ Φοντέιν, καθηγητή λατινικής γλώσσας και λογοτεχνίας στη Σορβόννη, στη συζήτηση με έναν δημοσιογράφο που πρότεινε σύγκριση μεταξύ του Ιουλιανού και άλλων πρωταγωνιστών της ιστορίας "με αρκετά παρόμοια έργα" (sic!) Όπως ο Χίτλερ ή Στάλιν. «Εγώ - απάντησε ο Fontaine - θα τον παραλλήριζα καλύτερα, αν το θέλετε, με τον Χομεϊνί. Για τον φανατισμό, για το ότι αισθάνονταν επιφορτισμένος με έναν θεϊκό ρόλο, στο ότι θεωρούσε τον εαυτό του θεό. Και μετά για τον πολιτισμό. Για την βία, τον σεχταρισμό. Έχουμε πολύ ακριβείς φυσιογνωμικές περιγραφές του Ιουλιανού. Μία, από τον Αμμιανό της Αντιόχειας (η μυτερή γενειάδα, τα μαγνητικά μάτια, η ιερατική φιγούρα), τον κάνει να μοιάζει πολύ, ακόμη και στα χαρακτηριστικά του, με τον Ιρανό Αγιατολάχ "(3).

Έτσι εμπλουτίζεται η συλλογή ιστορικών μορφών με τις οποίες έχει συγκριθεί ο Ιουλιανός στο παρελθόν. Δεν ξέρουμε τι θα σκεφτόταν ο Στάλιν. Από την πλευρά του, ο Χίτλερ πιθανότατα θα εκτιμούσε τον παραλληρισμό, αυτός που επανειλημμένα εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον μεγάλο «Αποστάτη»

Φινλανδοποίηση ή Ελλαδοποίηση;

Όταν οι Αναρχικοί τα χώνουν Εθνικά και Πατριωτικά στις φιλελέρες! "Ελπίζουμε μόνο να μην συναντήσουμε στη βιβλιογραφία του μέλλοντος τον όρο «ελλαδοποίηση» ως ένα ακραίο παράδειγμα πολλαπλής «φινλανδοποίησης» μιας χώρας, που χωρίς να χάσει επισήμως πόλεμο επέλεξε την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που προσφέρει η εκ νέου δορυφοροποίηση για να αποδράσει από το μέλλον." το ψυχόδραμα; Να τσακωνόμαστε διαρκώς για βραχονησίδες και για μερικά χιλιόμετρα βυθού, που κανείς δεν ξέρει αν ποτέ θα αξιοποιηθούν. Γιατί ζούμε διαρκώς με μύθους και βέβαια με περίσσεια υποκρισία, για το τι είναι ωφέλιμο και τι όχι στη σχέση μας με την Τουρκία; Ακούω και διαβάζω περί κινδύνου φινλανδοποίησης της χώρας μας. Για τους μη μυημένους, ο υποτιμητικός όρος αυτός της διεθνούς πολιτικής αναφέρεται στη στάση ευμενούς ουδετερότητας της Φινλανδίας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ουσιαστικά, υποδηλώνει μια κατάσταση διακρατικών σχέσεων στην οποία μια μικρότερη χώρα προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική έναντι μιας γειτονικής μεγαλύτερης υπό τον φόβο πιθανής σύρραξης, από την οποία θα είχε περισσότερα να χάσει. Θα μπορούσα να αναπτύξω εκτενώς, γιατί το πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου ήταν διαφορετικό από το σημερινό και γιατί η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ε.Ε. δεν διατρέχει κίνδυνο φινλανδοποίησης. Για την ουσία της συζήτησης, όμως, θα σηκώσω το γάντι. Θα φινλανδοποιηθούμε λοιπόν; Μάλιστα! Ε και; Ας κοιτάξουμε τον χάρτη για να αντιληφθούμε τι ακριβώς λέμε. Η μικρή Φινλανδία, που έγινε ανεξάρτητο κράτος μόλις το 1917, είναι εκεί στη θέση της, ευημερούσα, με υψηλή ποιότητα δημοκρατίας, στη δωδεκάδα των καλύτερων κρατών του κόσμου στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, πάνω από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Για δείξτε μου τώρα εσείς πού είναι η ΕΣΣΔ; Γιατί την ψάχνω στον χάρτη, αλλά δεν τη βρίσκω παρά μόνον στα βιβλία Ιστορίας. Ποιος είπατε πως κέρδισε είπαμε; […] Μπορούμε οι Έλληνες να ανεβούμε βιοτικό επίπεδο; Να γίνουμε Φινλανδοί στην οικονομία, τη Δημοκρατία, την εκπαίδευση, την υγεία; Κι αν αυτά σημαίνουν πως πρέπει να συνεργαστούμε με τον ιδιότροπο γείτονά μας, ας βρούμε τον τρόπο να το κάνουμε. Νίκος Μαραντζίδης, 18-10-2020, Καθημερινή «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι, που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι, που μιλάνε σοβαρά». Mark Twain Είναι αλήθεια, ότι δεν συνίσταται να παρατίθενται τόσο εκτεταμένα αποσπάσματα από άλλο άρθρο, αλλά ας μας συγχωρεθεί αυτό το …παραστράτημα,

https://youtu.be/T1xWgjlpPOg

Baron Ungern: God of War

Baron Ungern: God of War


Author: Alexander Dugin

Source: Open Revolt

‘Tibet?’

‘Yes. The roof of the world. The Dalai Lama, the highest priest of Buddhism, is in Lhasa. Kutuktu occupies the third tier in the hierarchy compared to him. I made a mistake in the very beginning: the center of Asia is not in Mongolia. Mongolia is only the outer circle, the Shield. We should go to Tibet.’

The baron slapped the map with his bamboo stick right on the mountain chain of the Himalayas.

‘There, among the peaks, we will find people who have not forgotten their Aryan ancestors. On the dizzying border of India and China, my empire will be reborn. We will speak Sanskrit and live according to the principles of the Rig Veda. We will gain the law that Europe has lost. And once again the light of the North will shine. The eternal law, dissolved in the waters of the Ganges and Mediterranean, will prevail.’

The baron rose. His eyes shined. His voice broke into a rasp. A light stubble covered his sunken, fatigued cheeks. He threw back his hair, revealing an enormous forehead. He was the lone and fragile commander of a people absorbed by the shadow of centuries. He continued:

‘My Order will be on the mountain tops. Between Nepal and Tibet, I will open a school where I will teach strength, which is needed more than wisdom.’

https://eurasianist-archive.com/2019/03/09/baron-ungern-god-of-war/

 

Ο αφανισμός των Λευκών

Ο αφανισμός των Λευκών

Greg Johnson


Μετάφραση για το Ιδεάπολις του Κ. Παπαδόπουλου

Οι Λευκοί εθνικιστές συχνά ισχυρίζονται ότι το παρόν πολιτικοκοινωνικό σύστημα οδηγεί τη φυλή μας στο δρόμο προς τον βιολογικό αφανισμό. Αν οι παρούσες τάσεις δεν αντιστραφούν, οι Λευκοί θα εξαφανιστούν ως ξεχωριστή φυλή. Σε πολλούς Λευκούς αυτό ακούγεται ως ένας παράλογος και κινδυνολογικός ισχυρισμός, λαμβάνοντας υπόψη ότι σήμερα ο πληθυσμός των Λευκών στον πλανήτη υπολογίζεται από 700 εκατομμύρια ως 1 δισεκατομμύριο. Μέρος αυτού του σκεπτικού θεωρώ ότι είναι απλά αποτέλεσμα μίας ψυχολογική άρνησης απέναντι σε μία δυσάρεστη προοπτική. Οι μη Λευκοί σπάνια δείχνουν σκεπτικισμό όσον αφορά τον αφανισμό των Λευκών. Μάλιστα, οι εχθροί μας λαμβάνουν τον αφανισμό μας ως δεδομένο και ανοιχτά πανηγυρίζουν για την πτώση μας.

Θα ήθελα να υποστηρίξω ότι ο αφανισμός των Λευκών δεν είναι μία ευφάνταστη κινδυνολογία αλλά το αναπόφευκτο συμπέρασμα μίας καλά πληροφορημένης έρευνας. Μιας και δεν τα πάω καλά με μαθηματικές αναλύσεις, διαγράμματα και γραφήματα, θα επιχειρηματολογήσω με απλούς όρους. Καταρχήν, απλώς θα υποστηρίξω ότι ο αφανισμός των Λευκών είναι μία αληθοφανής προοπτική και όχι ευφάνταστη και παρατραβηγμένη ιδέα.

The traditionalist foundations of the Left Hand Path in Odinism

Askr Svarte

The traditionalist foundations of the Left Hand Path in Odinism

The term “The Left Hand Path” is used today so often, and sometimes without any excuse and regarding to disputable exoteric doctrines, that its meaning and core are clouded from view and understanding. It is even more difficult to talk about the Left Hand Path in Odinism, because this manifestation of the German-Scandinavian Tradition is extremely young and therefore it is under all kinds of influences and infiltrations of the many extravagant ideas. A detailed analysis of the phenomenon of the Left Hand Path was conducted in the second volume of our fundamental work “Polemos”[1], below we will try briefly to summarize the main points in the light of the pagan traditionalism.

It is known that in antiquity the Germanic-Scandinavian Culture and Tradition did not know the division into the Right Path and the Left Path, as there were no special cults and practices of veneration of the Fury and Dark hypostases of the Gods, akin to Vedanta and Tantrism in Hindu traditions. The focus of Sacredness, which only later became possible to “divide” into the solar-martial (the Right) and twilight-ecstatic (the Left), is the figure of ás Odin and the Odinic cult. The cult of Odin embodies the holism of the World of Tradition. The axis of tension lies between the Gods (Aesir) and the Titans (Thurses and Jotuns), which is perfectly described by F. G. Jünger on the example of Greek mythology.

Kai Murros The Oxford Speech

I think, what America needs now more than ever is a white, working class movement – emphasis on both

white and working class.

The second American revolution (or maybe the third since the second revolution was actually crushed in

1865) will have to be both:

a race war and a class war – you absolutely need them both – a revolution without both of these aspects

will only betray the revolutionaries in the end.

White working class Americans (formerly known as the middle class) must begin to defend their rights both

as a race and as a class.

White working class Americans must learn to understand that you cannot effectively defend your social and

economic interests without defending your ethnic, racial, interests as well.

White working class Americans must also learn that by solely concentrating on the racial issue they make

themselves stooges of Corporate America.

White Americans must stop chasing the shadow of the American dream and forsake the narrow middle

class perspective.

White Americans must learn to focus on love for their soil and for their racial kinfolk

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Οι «φασίστες», οι «εθνικιστές» και ο «μίτος» της Βαρδαρίας (Α΄)

Είναι εθνικιστικό το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία;

Η επαναφορά στο προσκήνιο του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος και ο «Μαύρος Κύκνος»(*) του ογκώδους συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία, μας υποχρεώνει να τοποθετηθούμε συνολικά για τα εν λόγω ζητήματα.

Και τα ζητήματα που ανοίγονται είναι πράγματι πολλά και ευρεία. Θεωρούμε, πως είναι μια καλή ευκαιρία ξεκαθαρίσματός τους από την πλευρά μας, καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμης σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο συλλαλητήριο, ας πούμε ευθύς εξ αρχής πως το θεωρούμε περισσότερο εθνικού παρά εθνικιστικού χαρακτήρα και πως ως τέτοιο θα το προσεγγίσουμε. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι φανερό, για όσους θέλουν να το δουν, πως πίσω από τον εθνικό χαρακτήρα υποκρύπτονται βαθιές κοινωνικές διεργασίες που σχετίζονται άμεσα με τον οικονομικής υφής εξανδραποδισμό της τελευταίας δεκαετίας.

Έχοντας αναφέρει το παραπάνω, δεν αγνοούμε πως στο συλλαλητήριο συμμετείχαν – φυσικά – άπαντες οι εθνικιστές, αλλά δεν ήταν αυτοί που έδωσαν το «εσωτερικό χρώμα» της κινητοποίησης παρά μόνον, ίσως, το επίχρισμά της. Σε 300 – 400 χιλιάδες κόσμου (με μια μάλλον προσγειωμένη εκτίμηση) η παρουσία τους ήταν μειοψηφική και η ανάδειξή τους προήλθε κυρίως από την προσοχή που, βεβαίως, τους έδωσαν οι «αντίπαλοί» τους ως απόπειρα δικής τους άμυνας.

Για εμάς υπάρχει μια λεπτή αλλά υπαρκτή και πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ εθνισμού και εθνικισμού. Ο εθνισμός συνδέεται με την ύπαρξη και κυρίως τη συνειδητοποίηση πολιτιστικών συγγενειών, κυρίως γλωσσικών, συγγενειών «έθους» και αντιλήψεων για τη ζωή και τον θάνατο, βασικό ρόλο στις οποίες παίζουν και οι θρησκευτικές ή άλλες φιλοσοφικές αντιλήψεις. Συνδέεται, επίσης και με την αντίληψη μιας ιστορικής συνέχειας αυτών των χαρακτηριστικών, που μπορεί να είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπαρκτή.

Kai Murros: «Η επανάσταση και πως να την κάνουμε στη σύγχρονη κοινωνία».

Η επανάσταση και πώς να την κάνεις σε μια σύγχρονη κοινωνία
Oδηγίες προς τα στελέχη του κινήματος

- Να είσαι πάντα καθαρός στην εμφάνιση και σωστός στους τρόπους σου Η πρώτη αποστολή μας είναι να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του λαού μας.

- Βοήθα τους ηλικιωμένους, τους αρρώστους και τον κάθε ένα που χρειάζεται την βοήθειά σου. Βοήθησε χωρίς να ρωτάς· κάθε σύντροφος πρέπει να ενσωματώνει το κίνημα και τον προπαγανδιστικό του αγώνα.

- Υπηρέτησε τον λαό! Αυτός που υπηρετεί τον λαό, θα αντεπεξέλθει.

- Η πρώτη αποστολή του κάθε συντρόφου είναι να κερδίσει την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων γύρω του.

- Να είσαι τίμιος, εργατικός και δίκαιος. Η αλλαγή αρχίζει μ' εσένα!

- Να είσαι δυνατός, αλλά να έχεις κατανόηση γι' αυτούς που είναι αδύνατοι! Να κουβαλήσεις και το δικό τους βάρος.

- Το να διατηρείς το ηθικό σου εμπρός στα προβλήματα της καθημερινότητας είναι ο μεγαλύτερος ηρωισμός. Κάθε μέρα δεν φέρνει μια νέα μάχη και κάθε μάχη δεν τελειώνει με μία νίκη!

- Δες την επαναστατική διαδικασία στο σύνολό της και το δικό σου κομμάτι σε αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσεις δύναμη σε δύσκολους καιρούς και υπομονή όταν τίποτε δεν φαίνεται να συμβαίνει!

- Δεν θα κερδίσουμε την τελική νίκη με μεγάλες μάχες αλλά μέσω της σκληρής δουλειάς που κάνουμε ανάμεσα στις μάχες. Θα κερδίσουμε μέσω της επιμονής, της υπομονής και της υπευθυνότητας.

- Εξοικειώσου με ιδεολογικά κείμενα, ώστε να ξέρεις ποιος είσαι.

- Εξοικειώσου με ιδεολογικά κείμενα, ώστε να ξέρεις γιατί είσαι.

- Να είσαι σε καλή φυσική κατάστάση. Μία ιδεολογικά συνειδητή ψυχή στο σώμα ενός πολεμιστή, να είναι το ιδανικό σου!

Attitude as a Weapon

Attitude as a Weapon

Kai Murros

Fortune favours the bold, ancient Roman quote teaches us that if we want to be winners we must think like winners


Today everything is in a flux, nothing is certain anymore and the world we have learned to know and all the great truths we have been taught to believe in have been challenged. Behind the respectable facade of the "system" there is a genuine panic and chaos and it may well take only a flutter of a butterfly's wings to wreck the "system" completely. We are living breaking times when things may take a very violent and sudden turn to almost anywhere and as one thing always leads to another the final out come of this chain reaction may well be very surprising indeed. Just imagine how the assasination of archduke Ferdinand in Sarajevo in 1914 really started the 20th. century and where it eventually took Europe and the world. Who could have seen in the summer 1914 how the world would stand in 1992 when the great cycle of the 20th. century finally closed with the collapse of communism, Berlin wall and the break up of Yugoslavia, all more or less direct results of the WWI.


I believe that the coming megatrend will be in our favour, the European nationalists are about catch a powerful wind in their sails -- the constantly growing pressure from immigration, crime, terrorism and social collapse fueled by the crisis of global capitalism will result in a paradigm shift - a fundamental and irreversable intellectual upheaval that will change the way we see the world and our place in it. Just like in France before the Great Revolution, when the mood of the people violently turned against the aristocracy and clergy. But the question remains -- are we ready to be winners? Do we have the appetite for it, do we have the right attitude for it?

Indo-European Pagan use of Psychedelic Drugs

survivethejive

A couple of good talks have come out recently on this subject which you can see below. I also already made a video and a blog post on the Hyperborean Hallucinogens subject a few years back. 

https://survivethejive.blogspot.com/2020/02/indo-european-pagan-use-of-psychedelic.html

Survive the Jive

Did our European ancestors take magic mushrooms as part of spiritual rituals?

Σοβαρά, ωρέ κτήνη;!

Στα περισσότερα σημεία του κόσμου, εξαιτίας της καραντίνας, η πλειονότητα των περιπτώσεων μετάδοσης (σημείωση: εννοεί του κορωναϊού) που συμβαίνει σε πολλές χώρες πλέον, συμβαίνει μέσα στις οικίες στο επίπεδο της οικογένειας. Κατά κάποιον τρόπο η μετάδοση έχει εξοριστεί από τους δρόμους και έχει απωθηθεί εντός των οικογενειακών μονάδων. Πλέον χρειάζεται να πάμε και να ερευνήσουμε στις οικογένειες για να βρούμε αυτούς τους ανθρώπους που πιθανόν να είναι άρρωστοι, να τους απομακρύνουμε και να τους απομονώσουμε με έναν ασφαλή και αξιοπρεπή τρόπο.

Michael J. Ryan, εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας



Το ερώτημα είναι εύλογο: πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς τη βία και τη συνδρομή των δυνάμεων ασφαλείας;