Περί "ρωσοφιλίας"
Ναι οκ, συμφωνούμε:
"Οι Έλληνες πρέπει να αποβάλουμε επιτέλους το σύνδρομο των ξενικών κομμάτων. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος οποιασδήποτε σκέψης είναι η ιδεοληψία, ειδικά όταν αυτή πρόσκειται επί ιδεών και πλαισίων όχι ενδογενών αλλά εισαγόμενων. Ο Έλληνας δεν δύναται να είναι ούτε ευρωπαϊστής, ούτε ατλαντιστής, ούτε ρωσόφιλος."
Αλλά για μια στιγμή.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τα αντλαντιστής και ευρωπαϊστής είναι τουλάχιστον ουδέτερα αν όχι με θετικό πρόσημο. Αλλά ας δεχτούμε είναι ουδέτερα.
Το "ρωσόφιλος" όμως είναι ξεκάθαρα φορτισμένο αρνητικά. Κατά αναλογία θα έπρεπε να λέει "ευρασιανιστής". Αλλά ας δεχτούμε ότι αυτό εννοεί και του λείπει η έννοια.
Σε μια χώρα που όχι απλά κυριαρχούν οι, αλλά κυριαρχείται από, αντλαντιστές και ευρωπαιστές δεν είναι λίγο περίεργο να λες ότι ο Έλληνας δεν δύναται να είναι ούτε "ρωσόφιλος", δλ ευρασιανιστής;
Είναι σα να λες ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να εξισορροπήσουμε την υπερβολική δυτική, ευραντλαντική "επιρροή" στα καθ'ημάς με λίγο Ευρασιανισμό. Πώς όμως να γκένεν ατό; Ντεν γκένετε.
Πόσο μάλλον όταν τους άλλους τους δυτικόφιλους τους αποκαλείς με την ουδέτερη προς θετική έννοια.
Κι όλα αυτά από έναν αρθρογράφο που, θεωρώ, ότι και ειλικρινής είναι και εμφανώς δεν του αρέσει που "η Δύση αποκόπτει τον Ελληνισμό από τη βυζαντινή παράδοση"!
Φανταστείτε δλδ πόσο αντικειμενικοί και ίσων αποστάσεων είναι όλοι εκείνοι οι λυσσασμένοι αντιβυζαντινοί (φι)λελέδες.
Και μιας και πιάσαμε τα της γλώττας λανθάνουσας.
Στην Ιταλία όσοι αντιτίθενται στο ΝΑΤΟ λένε
"έξω η Ιταλία από το ΝΑΤΟ".
Στην Ελλάδα λέμε
"έξω το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα".
Γλώττα λανθάνουσα λέγει τ' αληθή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου