«Η Μακεδονία είναι τόπος αληθινής ζωής, όχι ψεύτικης, όπως αι Αθήναι. Οι Έλληνες είτε αξιωματικοί, είτε άλλοι, που στην Αθήνα, κοπροσκυλιάζουν, -και κανένα κίνδυνο δεν έχουν από κανένα- πήγαν στη Μακεδονία να βοηθήσουν τους Μακεδόνες και βρέθηκαν ριχμένοι σε άλλον κόσμο, σε κόσμο επικίνδυνο, σε κόσμο αλύπητα, περιτριγυρισμένος από γκρεμούς, από βάραθρα από τριβόλους και παγίδες, από Βουλγάρους, από στοιχεια και από αίματα κόσμον ζωής αληθινής. Πρέπει ν' ακονίσουν το μυαλό τους, τα πόδια τους, τα χέρια τους, να ξεσκουριάσουν τα όπλα τους, να είναι αδιάκοπα ξυπνητοι και έτοιμοι για πολεμο. Ειδεμή χάνονται, ειδεμή πεθαίνουν, από αλύπητο χερι Βουλγάρων και Τούρκων. Ο θάνατος είναι αλήθεια δεν είναι λόγια, σαν τα γυμνάσια στα Παραπήγματα τα γραφεία του υπουργείου των Στρατιωτικών και η πλατεία του Συντάγματος, με τα τραπεζάκια του Ζαχαράτου, Ζαβορίτη κ.λπ. όπου κανείς δεν πεθαίνει παρά από συγκοπή. Οι αξιωματικοί αυτοί, οι ψεύτικοι άνθρωποι, έγιναν άνδρες αληθινοί, έγιναν αληθινοί άνθρωποι. "Όσοι πήγαν στη Μακεδονία ελευθερώθηκαν από την ψευτιά, που φέρνει την παραλυσία και την νάρκη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου