Η ρήση της Εβίτα Περόν:
"Δεν μπορούν να είναι ιδεαλιστές, επειδή οι ιδέες έχουν την ρίζα τους στη νοημοσύνη, αλλά τα ιδανικά έχουν το βάθρο τους στην καρδιά. Δεν μπορούν να είναι φανατικοί, επειδή οι σκιές δεν μπορούν να κοιταχτούν στον καθρέφτη του Ήλιου."
θυμίζει την ρήση του Μάρκου Αυρηλίου:
" Σαν να ξεχύνεται μοιάζει ο ήλιος` και όντως, το φως του διαχέεται προς κάθε κατεύθυνση αλλά δεν στερεύει, γιατί αυτή η διάχυση είναι κάτι σαν τέντωμα. Οι λάμψεις του ονομάζονται ακτίνες, από το ρήμα εκτείνεσθαι. Θα αντιληφθείς τι λογής πράγμα είναι η ακτίνα, αν δεις το φως του ήλιου να τρυπώνει από χαραμάδα μέσα σ' ένα σκιερό σπίτι. Εκτείνεται σε ευθεία γραμμή και πάει ν' ακουμπήσει, θα λέγαμε, πάνω στο πρώτο στερεό πράγμα που θα του ανακόψει την πορεία προς τον παραπέρα αέρα. Και μένει εκεί, όπου μήτε γλιστρά μήτε πέφτει. Έτσι πρέπει να ρέει και να διαχέεται και η διάνοια: να "εκτείνεται" κι όχι να χύνεται έξω και να στερεύει` και να μη πέφτει και χτυπά με φόρα πάνω στα εμπόδια που θα βρεθούν στο διάβα της, παρά να στέκεται ορθή και να χαρίζει τη λάμψη της στο πράγμα που θα τη δεχτεί. Γιατί αν δεν αντανακλάς το φως, το στερείς κι από τον εαυτό σου."
Μάρκος Αυρήλιος , Τα Εις εαυτόν, βιβλίο Η΄, 57
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου