Η Γαλλική Πρωτιά

για τις ρίζες του Ευρωπαϊκού Αντί-Αμερικανισμού

Το πρωτόγνωρο φαινόμενο στην ιστορία του Πολιτισμού ο τρόπος ζωής μιας υπερδύναμης να έχει συγκροτήσει εναντίον του μια σχεδόν παγκόσμια έκφραση εχθρότητας που ξεπερνάει κόμματα,παρατάξεις και ιδεολογίες, έχει μια μόνο λέξη : Αντί-Αμερικανισμός.

Από τις λαϊκές συνοικίες της Λατινικής Αμερικής ως την Τεχεράνη, από το Πεκίνο μέχρι το Παρίσι, από τις Αραβικές χώρες μέχρι το Βιετνάμ, αυτή η λέξη εξέφρασε σχεδόν σε όλο τον περασμένο αιώνα μια διαπολιτισμική ενότητα απέναντι στις ΗΠΑ, γεγονός που στην ιστορία δεν παρατηρήθηκε σε τέτοια έκταση ποτέ να συμβαίνει απέναντι στην Βρετανική αυτοκρατορία , στην Γαλλική και Ισπανική Αυτοκρατορία ή ακόμα αρχαιότερα απέναντι στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο λόγος που οι ΗΠΑ αποτελούν την πρώτη κοσμοκράτειρα δύναμη που διέδωσε πλανητικά ένα τέτοιο γενικευμένο πολιτισμικό μίσος απέναντι της σίγουρα βρίσκεται στις πολιτικές , οικονομικές και στρατιωτικές ιδιαιτερότητες της άσκησης της ηγεμονίας της στην παγκόσμια κοινωνία εδώ και ένα αιώνα σχεδόν.

Αυτές οι ιδιαιτερότητες συγκεντρώνονται κάτω από την λέξη Αμερικανισμός , που σαν έννοια εκφράζει την πολιτισμική ιμπεριαλιστική έκφραση της φιλελεύθερης ιδεολογίας αλά Αμερικανικά από την περίοδο του Μεσοπολέμου και τον Φορντισμό έως και σήμερα την περίοδο της απόλυτης μεταμοντέρνας εκδοχής του Αντί-ανθρώπινου Φιλελευθερισμού που επιταχύνεται σήμερα με την Βιοπολιτική επανεκκίνηση που συνόδευσε την εμφάνιση του COVID-19.Διαβάστε σχετικά Ο Νόμος της Βιοπολιτικής επανεκκίνησης

Συνεπώς η κατανόηση του Αντί-Αμερικανισμού είναι εξαρτημένη από την κατανόηση του Αμερικανισμού ως παγκόσμιας κορύφωσης μιας πολιτιστικής πρόθεσης να εξαλειφθεί η ποικιλία και οι διάφορες των εθνών, λαών και πολιτισμών όλου του πλανήτη κάτω από ένα και μοναδικό τρόπο ζωής που τείνει να ακυρώσει την ιστορική εξέλιξη της Φύσης και του Ανθρώπου και να εγκληματοποιήσει κάθε ιδέα, ήθος, έθιμο και κοινωνική συμπεριφορά που επιθυμεί να αναφέρεται στις δικές της πνευματικές και πολιτικές/πολιτειακές ρίζες.

Όμως θελουμε να παρουσιάσουμε το που βρίσκονται οι ρίζες συγκεκριμένα του Ευρωπαϊκού Αντί-Αμερικανισμού και να αναγνωρίσουμε την Γαλλική Πρωτιά σε αυτή την γέννηση του τεράστιου μεταπολιτικού φαινομένου.

Να υπογραμμίσουμε τις αιτίες και τις συντεταγμένες που έθεσε αυτή η Γαλλική πολιτιστική πρωτοπορία της Ευρώπης πολύ πριν ο Ψυχρός Πόλεμος καταστήσει τον Αντί- Αμερικανισμό ένα παγκόσμιο ρεύμα που κυρίως στηρίχθηκε στις μεγάλες αντί-ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις που εκτυλίχθηκαν σε Κούβα , Βιετνάμ και Ιράν.

Κρίνουμε πολύ σημαντικότερο από πλευράς ιδεολογικής και πολιτισμικής σημασίας τον Γαλλικό αντί-αμερικανισμό του Μεσοπολέμου ακριβώς γιατί υπήρξε ενδογενές φαινομένου του Ευρωπαϊκού χώρου και δεν καθορίστηκε από γεγονότα που συνέβησαν σε άλλες ηπείρους και επιπλέον επειδή εστιάστηκε στον πυρήνα της απειλητικής για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό Αμερικανικής Ιδέας: την τριάδα οικονομίας-τεχνολογίας και κοσμοπολιτισμού.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να μελετηθεί , να εξηγηθεί γιατί παίρνει σάρκα και οστά σε μια χώρα που είναι η νικήτρια του Ά Παγκόσμιου Πολέμου δίπλα στην οποία βρέθηκαν οι ΗΠΑ πολιτικό-στρατιωτικά και οικονομικά.

Αυτό που είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι πως ο Γαλλικός αντί/αμερικανισμός δεν ξεσπάει μετά την κρίση του 29’ όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη σαν αποτέλεσμα της ταχείας φτωχοποίησης της Ηπείρου εξαιτίας της εξάρτησης της από το Αμερικανικό τραπεζιτικό σύστημα. Η Γαλλία από τις αρχές του 20’ ενώ όλα δείχνουν ότι η σχέση Κλεμανσό με Ουίλσον οδεύει προς μια χρυσή εποχή τις δυο χώρες γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια μεγάλη διάψευση: Οι νικητές επι των Γερμανών βλέπουν ότι παρά την συνθήκη των Βερσαλλιών η Γαλλία αντιμετωπίζεται από τους Δυτικούς συμμάχους της σε Λονδίνο και Ουάσινγκτον ως παρείσακτη που έβγαλε την βρώμικη δουλειά.

Το σχιζοφρενικό γεγονός η Γαλλία να κατακτά και να επιβάλλει την προσάρτηση της Ρουρ στην Γερμανία συνοδεύεται από την πρώτη μεγάλη υποτίμηση του Γαλλικού φράγκου , υποτίμηση που θα επαναληφθεί λίγα χρόνια μετέπειτα. Ποιοι βρίσκονταν πίσω από αυτή την χρηματιστική επίθεση στην κατά τα αλλά νικήτρια του πολέμου; Μια λίστα τραπεζιτών από Νέα Υόρκη , Λονδίνο και Παρίσι που συντονίζονται από την J.P Morgan. Επενδυτές σπεκουλαδόροι ορμάνε πάνω στην Γαλλική οικονομία. Γερμανοί τραπεζίτες μαριονέτες του Αμερικανικού κεφαλαίου φέρνουν το ένα σκάνδαλο πίσω από το άλλο να οδηγεί την Γαλλική οικονομία σε ασφυξία. Κάπου εκεί η πολιτική Γαλλία συνειδητοποιεί ότι ο δανεισμός της όπως και η στρατιωτική της νίκη είχαν ένα μεγαλύτερο νικητή πάνω από αυτούς που κέρδιζε τον Πανευρωπαϊκό οικονομικό έλεγχο πάνω από τα νεκροταφεία των εκατομμυρίων Ευρωπαίων του πολέμου.

Διανοούμενοι και προσωπικότητες από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής της χώρας αρχίζουν ξεκάθαρα να μετατρέπουν την δυσαρέσκεια απέναντι στους χειρισμούς του Αμερικανικού τραπεζιτικού συστήματος σε αντιπαλότητα απέναντι στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και η Γαλλία να μετατρέπεται σε ένα απέραντο πεδίο διαδηλώσεων, κινητοποιήσεων και διακηρύξεων ενάντια Αμερικανική ηγεμονία.

Έρχεται τότε η στιγμή που ωριμάζουν προγενέστερα ιδεολογικά φαινόμενα που υπήρχαν από καιρό στην Γαλλική ιδεολογική σκηνή. Ο Μωράς και η λαϊκή μοναρχική δεξιά , ο Βοναπαρτισμός της Ρεπουμπλικανικής δεξιάς , ο επαναστατικός εθνοαναρχισμός του Προυντόν και Σορέλ. Ένα μπλοκ όλο αυτό εμφανίζεται να οργανώνει και να διακηρύττει ενάντια στις ΗΠΑ. Μπλοκ που μεγάλοι ιστορικοί των πολιτικών ιδεών της Ευρώπης όπως ο Zeev Sternhell το ονόμασαν το λίκνο της Φασιστικής ιδεολογίας πέρα από την δεξιά και την αριστερά.

Απο την άλλη μεριά μια νέα γενιά διανοουμένων, λογοτεχνών και φιλοσόφων έρχεται στο προσκήνιο. Άνθρωποι που ταξιδεύουν σε Αμερική και Ρωσία ώστε να δουν από κοντά τις χώρες του τεράστιου οικονομικού θαύματος και της μηχανοκρατίας.

Σιγά σιγά μια πρωτοπορία που υποστηρίζει μια πνευματική επανάσταση πέρα από τον Αμερικανισμό και τον Σοβιετισμό, ένας τρίτος δρόμος μιας Ευρώπης Κοινοτικής φεντεραλιστικής και πνευματικής, υιοθετεί ένα ακόμα βαθύτερο κριτικό πνεύμα ενάντια στον Αμερικανισμό.

Οι Περσοναλιστές Ευρωπαίοι της Ordre Nouveau όπως οι συγγραφείς του περιβόητου έργου μνημείου Αντί-Αμερικανισμού με τον τίτλο « Ο Αμερικανικός Καρκίνος» , εκτοξεύουν την βαθιά ταυτοτική αντίθεση Ευρώπης και ΗΠΑ στα ύψη.

Οι Ρομπέρ Αρόν και Αρνό Νταντιέ όχι τυχαία ,ενενήντα χρόνια πριν, θα είναι οι θεμελιωτές της ιδέας της Ευρωπαϊκής ενοποίησης στην Γαλλία και με το συγκεκριμένο έργο τους θα σπρώξουν πέρα από την Μωρασική και φίλο-φασιστική αντί-αμερικανική ρητορική το Γαλλικό Ευρωπαϊσμό. Για αυτή την λεγόμενη γενιά των αντί-κομφορμιστών απέναντι στην οικονομία που ξέφρενα ταΐζει την κατανάλωση και την ατομική ηθική εξαχρείωση χωρίς πατρίδα και πνεύμα υπάρχει η Ευρώπη της παράδοσης , της πνευματικής πορείας προς την ελευθερία του προσώπου μέσα από την εμπειρία της κοινότητας που οργανικά σέβεται τα μέλη της επειδή συμμετέχουν σε μια ζωή που παλεύει για αξίες όπως η Πίστη , ο Πολιτισμός , η γη των πατέρων μας. Ένας μυστικός ιπποτικός καθολικισμός διαπερνά αυτή την Γαλλική πρωτοπορία που ονειρεύεται την Ευρώπη ως Πνευματική πατρίδα απέναντι στον ερχομό του φιλελεύθερου μαζανθρωπου της Ουάσινγκτον.

Απέναντι στους ουρανοξύστες οι καθεδρικοί και οι αρχαίοι ναοί, απέναντι στον απομονωμένο καταναλωτή ή πεταμένο άνεργο σε γκέτο , η αλληλεγγύη της κοινότητας των πνευματικά αδελφών Ευρωπαίων. Απέναντι σε ένα κράτος έρμαιο των χρηματιστών και των βιομηχάνων μια Εθνική και Ομόσπονδη Ευρώπη με την δίκη της μοναδική πνευματική και πολιτική ιεραρχία.

Για τον Γαλλικό αντί-αμερικανισμό δεν υπάρχει φυλετική εχθρότητα προς τον λαό των ΗΠΑ. Δεν ισχύουν οι κοντόθωρες και άχρηστες θεωρίες κάποιας δηθεν λευκής ανωτερότητας. Άλλωστε η Αμερικανική ελίτ των τραπεζών και της οικονομίας δεν διακρινόταν για κάποιο άλλο «χρώμα». Για τους Γάλλους πρωτοφασίστες, περσοναλιστές, φεντεραλιστές και κοινοτιστές υπάρχει μόνο μια τεράστια γεωπολιτισμική και γεωπολιτική τάφρος με την Αμερική.

Ο Αμερικανός για αυτούς είναι μια σημειολογία του φιλελευθερισμού , του αντί-πνευματικού υλιστικού κόσμου, ένας τύπος ανθρώπου που εφιαλτικά απεύχονταν να μην κυριαρχήσει ποτέ στην Ευρώπη μας.

Τεράστια πολιτικά και μεταπολιτικά φαινόμενα που φτάνουν ως τις μέρες μας είναι μέρος αυτής της καθοριστικής Γαλλικής Πρωτιάς που χάθηκε όχι στα ερείπια του Βερολίνου στα οποία πολλοί πιστοί αυτής της γενιάς άφησαν την ζωή τους. Χάθηκε νωρίτερα όταν στη ηγεσία μιας διαφαινόμενης Ευρωπαϊκής Επανάστασης βρέθηκε ο πιο φανατικός αντί-Ευρωπαίος παγγερμανιστής εθνικιστής που στα λόγια κατακεραύνωνε την πλουτοκρατική Δύση και στην πράξη κατέστρεφε, έκαιγε και λεηλατούσε όλη την ήπειρο μέχρι που οι άθικτοι του Ατλαντικού έκλεισαν την αυλαία της πρώτης τραγωδίας για να ανοιχτεί η επόμενη σκηνή της.

Φ.Λ