"Ποιά σημασία και ποιά δικαιολογία υπάρξεως μπορεί να έχη ένα έθνος, χωρίς δικό του πολιτισμό. Βέβαια δε θα χαράξουμε σύνορα απαγορευτικά για να εμποδίσουμε τις επιδράσεις των ξένων. Αλλά και δε θα πάρουμε, ούτε θα δεχτούμε ατόφιο τον πολιτισμό των ξένων. Την ατιμωτική αυτή επαιτεία της ψυχής και του πνεύματος, δε θα την ανεχτούμε. Ίσως να υπάρχουν έθνη, που μπορούν να ζήσουν σαν αντίγραφα, τη μέτρια και σβησμένη ζωή του μιμητικού, δίχως πρωτοτυπία και έφεση για δημιουργία πολιτισμού. Άλλ' υπάρχουν κι άλλα, που όλα τ' αφομοιώνουν τα παλαιότερα και τα νέα και προχωρούν με δικιά της έκφραση. Για ν' αρχίση όμως το ξεκίνημα τούτο, για να συνεχιστή, πρεπει να τροφοδοτήται και να ενισχύεται από μια Ιδέα, Από μια δύναμη ανυψωτική που θα κινή την ολότητα."
"Πραγματικά πράγματα για τον άνθρωπο είναι δύο: ο εαυτός του και το "Έθνος του"
"Δολεύω για τον Ελληνισμό. Μήπως μπορώ δουλεύω για τίποτε άλλο. Δουλεύοντας για τον Έλληνισμό, δουλεύω για τον εαυτό μου. Θα ήθελα να δουλεύω αλλοιώς για τον εαυτό μου, μα δεν μπορώ και δουλεύω έτσι. Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό δουλεύω για τον εαυτό μου, δουλεύω για να νοιώσω καλλίτερα τον εαυτό μου... Κοιτάζω με κάθε τρόπο να νοιώσω τον εαυτό μου κ' επειδή είμαι "Ελληνας, πρέπει θέλοντας και μη να νοιώσω βαθεια πως είμαι Έλληνας κι' έτσι θα καταλάβω τον εαυτό μου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου