Όσο είμαστε δέσμιοι της Θέσης (Γεωπολιτική-1, Θαλασσοκρατεία, Παγκοσμιοποίηση, Πολιτισμός του Ωκεανού και της Ερήμου), προκειμένου να μπορέσουμε μια μέρα να περάσουμε στην Σύνθεση (Γεωπολιτική-3, Παν-Ελληνισμός, Πολιτισμός του Μέτρου, της Πίνδου και του Αρχιπελάγους*), πρέπει να κινούμαστε προς την Αντί-Θεση (Γεωπολιτική-2, Γεωκρατεία, Πολιτισμός της Ενδοχώρας και της Στέπας).
* Και ο Πόντος ακριβώς αυτό είναι. Βουνά, Δάση, Θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί επιβίωσε ο Ελληνισμός πιο πεισματικά από την αστική Ιωνία.
Το ότι η άρχουσα ελίτ της χώρας πράττει το ακριβώς αντίθετο είναι ενδεικτικό της καταστροφής που έρχεται. Η χώρα φαινομενικά μπορεί να βγει νικήτρια - ή μάλλον καλύτερα "να είναι με το μέρος των ισχυρών και νικητών"-, όπως και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Ποιός όμως σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Ελληνικός Λαός και ο Ελληνισμός ως Πολιτισμός βγήκαν αληθινά νικητές από τους δύο παγκόσμιους πολέμους;
Τί άλλο από νομοτέλεια ήταν ο Εθνικός Διχασμός και ο Εμφύλιος βάσει του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας τότε; Έτσι και όχι με βάση την δήθεν γερμανοφιλία του Παλατιού εξηγείται η αρχικά ουδέτερη στάση της Ελλάδας στον Α'ΠΠ. Η αξιοπρεπής ουδετερότητα είναι πάντα προτιμότερη και προς το βαθύτερο και πιο μακροχρόνιο συμφέρον ενός λαού από την συμμετοχή σε έναν πόλεμο με το μέρος των νικητών χωρίς ο ίδιος να μετέχει της νίκης. Από την δουλική υποτέλεια δηλαδή.
Το παράδοξο ήταν ότι αυτή η ουδετερότητα εδράζονταν στον Νότο και οι πράκτορες του Ωκεανού κινήθηκαν με πραξικόπημα από τον Βορρά! Κάτι που στην ουσία φανερώνει πως οι αληθινές συντεταγμένες είναι στην Καρδιά. Αλλά και δικαιώνει τους Αρχαίους που Άνω και Άνοδο έλεγαν την απομάκρυνση από την θάλασσα και Κάθοδο το αντίστροφο.
Όσοι ταυτίζουν τον Ελληνισμό με την Θαλασσοκρατεία διαπράττουν λαθροχειρία και αυτοχειρία. Σαν τους Μυκηναίους και τους τελευταίους Παλαιολόγους. Ο Πολιτισμός του Δάσους, ο Πολιτισμός των Κελτών και των Δωριέων δηλαδή, ανήκει στον Πολιτισμό του Ωκεανού μόνο ως αιχμάλωτος. Όταν το θαλάσσιο στοιχείο του Ελληνισμού προδίδει το Δάσος, την Ενδοχώρα του, τότε επίκειται Καταστροφή, όπως η Μικρασιατική, γιατί πήγαμε σαν εμπορικοί εκπρόσωποι του Ωκεανού, όχι ως Ελευθερωτές όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, και Κατάρευση, όπως των Μυκηναίων, παρά την νικηφόρα υποτίθεται Τρωϊκή Εκστρατεία.
Κάθε φορά που η άρχουσα ελληνική ελίτ (θα) ταυτίζεται με τον Ωκεανό και (θα) περιφρονεί την Λαϊκή Ενδοχώρα, ταυτίζοντας εσφαλμένα το Αιγαίο με τον Ωκεανό, αργά ή γρήγορα, (θα) συμβαίνει το ίδιο φαινόμενο. Το Δάσος θα συμμαχεί με την Στέπα και η ελίτ θα το παρουσιάζει αυτό σαν προδοσία, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο.
Ο ίδιος ο Αχιλλέας περισσότερο συμπαθεί και σέβεται τον γέρο Πρίαμο και τους Τρώες παρά τον αλαζόνα Αγαμέμνονα. Ο γενάρχης των Δωριέων Ηρακλής όχι μόνο δεν έλαβε καν μέρος στην Τρωϊκή Εκστρατεία, αλλά και το φαινόμενο που εμείς λέμε Κάθοδος των Δωριέων οι Αρχαίοι το είπαν Επιστροφή των Ηρακλειδών. Μήπως και σήμερα δεν κρυφό-λένε τον Δραγούμη προδότη οι επίγονοι των φονιάδων του επειδή δεν ήθελε ούτε καν τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, έχοντας μια βαθύτερη θεώρηση των πραγμάτων;
Τον Δραγούμη που μίσησε το υποτιθέμενο ελληνικό υπερπόντιο εμπορικό δαιμόνιο και αγάπησε τους Αρβανίτες, αλλά και τους βαλκάνιους εμποροβιοτέχνες ΕλληνόΒλάχους.
Ο Ελληνισμός είχε την αγαθή τύχη δύο τρεις φορές τουλάχιστον με την Κατάρευση του θαλάσσιου προσανατολισμού του να βιώσει Κάθοδο των Δωριέων, των Μακεδόνων, των Αρβανιτών. Δεν ξέρουμε αν θα έχει πάντα τέτοια τύχη. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η σημερινή ελίτ της χώρας, με την ωκεανόδουλη γεωπολιτική της, ετοιμάζει νομοτελειακά τον χαμό του Ελληνικού Λαού στο όνομα της σωτηρίας του Κράτους των Αθηνών.
Αυτό που ξέρουμε πως το σημερινό κράτος των Αθηνών αντλεί τον Μύθο του από την υποτιθέμενη Αθήνα του Περικλή, ενώ στην ουσία αυτό που θαυμάζει είναι η Αθήνα του Εφιάλτη. Ξεχνώντας ότι άλλη η Αθήνα της Πολιτείας του Πλάτωνα και άλλη η Αθήνα του Δημοσθένη. Ξεχνώντας ότι τα μεγαλύτερα της πολιτιστικά επιτεύγματα, η Τραγωδία του Αισχύλου και του Σοφοκλή, είναι καρποί της Σποράς του Πεισίστρατου, Όχι της Δημοκρατίας. Ξεχνώντας ότι η Αθήνα της Πολιτείας του Πλάτωνα είναι μια Γεωκρατική δύναμη που νίκησε τους Άτλαντες, όχι η Θαλασσοκρατεία του Επιταφίου του Περικλή και των Φιλιππικών του Δημοσθένη.
Την εποχή της σύγκρουσης μεταξύ Μακεδονίας του Φιλίππου και Αθήνας του Δημοσθένη η Πλατωνική Ακαδημία ήταν ξεκάθαρα με το μέρος της πρώτης και όχι τυχαία. Σήμερα η Ελλάδα έχει στερέψει - γιατί ο Ωκεανός είναι μια υγρή Έρημος και η Έρημος ένας ξηρός Ωκεανός - και δεν βγάζει Φιλίππους γιατί δεν έχει Πλατωνική Ακαδημία και δεν έχει Πλατωνική Ακαδημία γιατί δεν βγάζει Φιλίππους.
Έχει όμως και βγάζει άφθονους Γενίτσαρους. Σήμερα ο γενίτσαρος δεν είναι απαραίτητα ο φιλότουρκος. Και σήμερα και πάντα γενίτσαρος είναι αυτός που ταυτίζεται με τον Ξένο και άκρως επιβλαβή Επικυρίαρχο.
Βαυκαλίζονται με φαντασιοπληξίες, αν δεν είναι σε υπηρεσία. Λαθροφάγοι και τουρκοφάγοι . Οπαδοί του ίδιου κρατικού μηχανισμού που έχει τεθεί στην υπηρεσία της εξαφάνισης του ίδιου Λαού που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Δεξιά πτέρυγα του ίδιου κρατικού μηχανισμού με τους λαθρολάγνους και τουρκολάγνους που συνεχίζει κανονικότατα τον εποικισμό και την Αντικατάσταση Πληθυσμού και αν ποτέ ξανά στείλει κάποιους στα ξερονήσια αυτοί δεν θα είναι οι εισβολείς αλλά όσοι μετέχουν του ίδιου γεωπολιτικού προσανατολισμού, ακόμα και απλά υπαρξιακά, εσωτερικά, με εκείνους που είχε στείλει και στο παρελθόν. Δυστυχώς από τότε ακόμα είχαν νικήσει εκείνοι που "ο Άντετ... είναι Έλληνας", αλλά η Κούνεβα Βουλγάρα και άρα "βουλγάρα".
Οπαδοί ενός δικού τους ψεύτο-πατριωτισμού που δεν θέλει να έχει τίποτα κοινό με τον Φασισμό, τον Σοσιαλισμό, την Λευκή Φυλή, τους Κέλτες, τους Γερμανούς, τον Αράβικο Σοσιαλισμό, την κανταφική Τζαμαχιρίγια, με τα τόσα κοινά στοιχεία με τις θεωρήσεις του Ρήγα και του Δραγούμη, και την Ευρώπη ως Πλουραλιστική μεν Ενιαία δε Εθνοπολιτισμική Οντότητα, παρά μόνο με την πολυαγαπημένη τους ΕΕ και φυσικά τους αγαπημένους τους Αγγλοσάξονες. Για αυτούς δεν είμαστε ούτε Ευρωπαίοι ούτε Λευκή Φυλή, αλλά μετέχουμε του ιουδαιοχριστιανικού Πολιτισμού, πάντα με έμφαση στο πρώτο συνθετικό.
Οπαδοί της Ανθελληνικής θεωρίας του Ανάδερφου Ελληνισμού. Γιατί όταν λες ότι δεν έχεις φυλετικούς συγγενείς και πολιτισμικά αδέρφια εσύ μπορεί να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος να πράξεις κατά το υποτιθέμενο συμφέρον σου, στην πραγματικότητα φανερώνεις το Ήθος σου. Και το Ήθος σου θα καθορίσει το μέλλον των παιδιών σου. Τόση σαπίλα στους γόνους τόσων δήθεν "καλών οικογενειών" από να ξεφυτρώνει άραγε;
Αποκόπτουν τον Ελληνικό Λαό από κάθε περίπτωση αλληλεγγύης από άλλους λαούς. Ούτε οι αριστεροί με τις διεθνιστικές τους εμμονές δεν το κάνουν αυτό. Έτσι που η εξάρτηση από τον αφέντη να είναι απόλυτη. Οι γενίτσαροι που λέγαμε... Καμιά Μεγάλη Ιδέα, κανένας Ιερός Αγώνας, καμιά Ψυχική Ανάταση, καμιά Ψυχή Βαθειά στην τελική. Τίποτα. Μόνο τις μπότες των παγκόσμιων αφεντάδων να γλύφουμε κι όλα θα πάνε καλά... για αυτούς.
Απαξιώνουν τους πάντες. Ή σχεδόν... Απαξιώνουν τους Αλβανούς. Απαξιώνουν τους Βαλκάνιους. Απαξιώνουν τους Σλάβους. Απαξιώνουν τους Παλαιστίνιους και όλους τους Μουσουλμάνους. Δεν ανησυχούν μήπως γίνει ποτέ της Συρίας γιατί έχει γίνει ήδη της Συρίας και αυτοί δεν ήταν με τον Άσαντ. Δε υπήρξε ούτε θα υπάρξει Έλληνας Άσαντ και χαίρονταν για αυτό.
Απαξιώνουν ακόμα και τους Ιταλούς στο όνομα μιας δήθεν προώθησης της αφύπνισης του Ελληνισμού της Μεγάλης Ελλάδας. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλουδάκι τους. Νομίζουν ότι προωθώντας λαθρό στην Ιταλία τους ξεφορτώνονται και την αποδομούν προς όφελος της ανάδειξης της κρυμμένης Ελληνικής Ταυτότητας της Μεγάλης Ελλάδας. Μιλάμε για διάνοιες όχι αστεία. Δεν βλέπουν τους κινδύνους μιας τέτοιας πρακτικής, την απομόνωση (α ναι ξέχασα, ο γενιτσαρισμός) και ότι η Εθνοπλουραλιστική Ευρώπη των Εκατό Φλάμπουρων είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς αυτόν τον στόχο.
Δεν βλέπουν, όπως ούτε και οι υποτιθέμενοι αντίπαλοι τους και στην πραγματικότητα άλλη όψη του ίδιου νομίσματος τους, ότι δεν υπάρχει απαραίτητα αυτό το δίπολο. Ή με το σκληροπυρηνικό ψεύτο-εθνοκράτος ή με την διεθνιστική αποδόμηση. Και οι δύο τα ίδια κάνουν. Γεμίζουν την Ελλάδα με αφροπακιστανούς κι τους φταίνε οι Ευρωπαίοι, οι Λευκοί, οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί, οι Ιταλοί... Της κοντής... της φταίνε οι τρίχες, που είναι και της μόδας.
Δεν περνά καν από το μυαλό τους η Βαλκανική και Ανατολική Στρατηγική του Δραγούμη - πόσο μάλλον του Τερρατσιάνο, του Ντε Μπενουά, του Θιριάρτ και του (πρώιμου έστω) Ντούγκιν, που είναι μάλλον συμπληρωματική προς εκείνη του Δραγούμη ή θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Δραγούμης ήταν πολύ μπροστά και εμείς πολύ λίγοι για εκείνον και ότι στην ουσία η δραγούμεια γεωστρατηγική ήταν η πρόωρη Ελληνική Εκδοχή των προαναφερθέντων - και τί τροπή θα έπαιρνε αυτή σήμερα ως Στρατηγική Αξιοπρέπειας και Επιβίωσης.
Αν μας έχει μείνει μια ρανίδα Ζωτικής Ενέργειας και Ενστίκτου πάλι θα εμφανιστεί. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Μέχρι τότε Ψεύτο-Ρωμαίικο.
