Είναι οι Ρουμ/ Ρωμηοί Ορθόδοξοι της Ευρύτερης Συρίας Έλληνες;
Παίρνω για μπούσουλα και οδηγό αυτό εδώ το άρθρο του σεβασμιώταου Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιερόθεου.
"Το Ρωμαίικο Πατριαρχείο Αντιοχείας – Μια διαφορετική ανάλυση για τη Συρία"
https://www.tanea.gr/2024/12/22/greece/to-romaiiko-patriarxeio-antioxeias-online/
Και, με όλον τον σεβασμό, παρατηρώ μερικά λαθάκια:
. Η σύγχυση μεταξύ πολυεθνικού και πολυεθνοτικού, αν και πρώτα ονομάζει την Συρία πολυεθνική και αμέσως μετά κατονομάζει τις υποτιθέμενα τρεις και όχι περισσότερες, εθνότητες της. Μα αν είναι εθνότητες τότε είναι πολυεθνοτική, όχι πολυεθνική.
"Ὡς πρός τό πολυεθνική χωρίζεται σέ τρεῖς ἐθνότητες" ( ! )
. Το ότι οι εθνότητες αυτές είναι μόνο τρεις. Και πάλι αρχικά τις κατονομάζει και μετά αυτοαναιρείται αναφερόμενος και στους Ρουμ , που όμως δεν τους συμπεριλαμβάνει στις αρχικές εθνότητες.
"Ὡς πρός τό πολυεθνική χωρίζεται σέ τρεῖς ἐθνότητες, τού Σύρους πού κατάγονται ἀπό τούς Ἀσυρίους, ἕναν ἀρχαῖο πολιτισμό ἀπό τό 2.500 π.Χ. στήν Μεσοποταμία, τούς Ἀσυρίους-Ἀραμαίους πού ἐπίσης προέρχονται ἀπό τήν Μεσοποταμία, καί τούς Ἄραβες."
Δλδ οι Ρουμ, Ρωμηοί, Ρωμαίοι Ορθόδοξοι δεν είναι εθνότητα; μόνο θρησκευτικότητα του υποτιθέμενου πολύ-Χριστιανισμού; τί όρος είναι αυτός πάλι; έστω Έθνο-θρησκευτικότητα, έθνο θρησκευτική ταυτότητα/ ιδιοπροσωπία. Ούτε;
Αλήθεια τί απέγιναν οι απόγονοι των Μακεδόνων, των Νοτίων Ελλήνων, των Ρωμαίων; δεν οσμώθηκαν και αποστάχτηκαν όλοι μαζί σε Ανατολικούς Ρωμαίους της Ρωμανίας/ Ρούμελης/ Ρωμηοσύνης; Αν και κάτι μου λέει ότι οι Αλλαουΐτες είναι οι πιο γνήσιοι απόγονοι των Μακεδόνων στην περιοχή και οι Ρουμ μεικτοί απόγονοι όλων των παραπάνω με τους προ Αλεξανδρινούς γηγενείς, χωρίς όμως και να μπορώ να το αποδείξω.
. Αλλά το πιο σημαντικό λάθος είναι ότι θεωρεί ότι άλλο Ρωμαίικη Ορθοδοξία, Ρωμηοί Ορθόδοξοι, και άλλο Ελληνο-Ορθοδοξία και πάλι όμως αντιφάσκοντας εφόσον πρώτα λέει ότι:
"Παρατηρῶ ὅτι τόν τελευταῖο καιρό γίνεται λόγος ἀπό διάφορους μελετητές γιά Χριστιανούς Λεβαντίνους ἤ Ἑλληνορθοδόξους πού κατοικοῦν στήν Συρία καί τόν Λίβανο. Δέν ἰσχύει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Λεβαντίνοι χαρακτηρίζονται οἱ δυτικοί Χριστιανοί πού πῆγαν στήν Μέση Ἀνατολή ( σ.δ.μ. σωστό αυτό) . Οἱ Χριστιανοί πού εἶναι γηγενεῖς καί ἀνήκουν στό Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας ἀποκαλοῦνται Ρούμ Ὄρθοντοξ, δηλαδή Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι, πού ἦταν ἐπαρχία τῆς Χριστιανικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας μέ ἕδρα τήν Κωνσταντινούπολη, καί ἱστορικά ἐκεῖ ἔχουν τήν ἀναφορά τους.
Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ὅταν πῆγε στήν Συρία καί τό Λίβανο τό ἔτος 1972 γιά νά διδάξη στήν Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή συνάντησε τούς Ρωμηούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί στήν συνέχεια ἀνέπτυξε τά σχετικά μέ τήν Ρωμηοσύνη."
Αλλά πιο κάτω λέει:
"Νά θυμίσω ὅτι στήν Συρία καί τόν Λίβανο ἕνας ἀπό τούς δύο «χορούς» τῶν ψαλτῶν στήν Ἐκκλησία ψάλλει ἑλληνικά γιά νά θυμίζουν τήν καταγωγή τους ἀπό τήν Ἀνατολική Ρωμαίικη Αὐτοκρατορία-Βυζάντιο.
Ὁ σημερινός Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης Γιαζεζί, πολλοί Μητροπολίτες, Ἐπίσκοποι, Κληρικοί καί θεολόγοι γνωρίζουν καλά τήν ἑλληνική γλώσσα, καυχῶνται ἐπειδή εἶναι Ρωμηοί Ὀρθόδοξοι καί ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα. Φυσικά καυχῶνται γιά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, τόν μεγάλο καί κορυφαῖο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, τούς ἁγίους Ἐφραίμ καί Ἰσαάκ τούς Σύρους, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο κ.ἄ." ...
Δλδ καυχιόταν για την συριακή καταγωγή των Ανατολικό-Ρωμαίων εκείνων Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας που στην Ελλάδα τους λέμε Έλληνες...
Στην ουσία οι διαχωρισμοί αυτοί που αναπαράγει εδώ ο μητροπολίτης Ιερόθεος δυστυχώς είναι διαδεδομένες. Τόσο οι τις "Αρχαίας Θρησκείας" ( ποιάς απ'όλες; ), όσο και από εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως Ρωμηοί Ορθόδοξοι, αλλά όχι Έλληνες.
Μα Έλληνες είναι το όνομα που επέλεξαν οι Ανατολικό-Ρωμαίοι ( Ρωμηοί+) μετά την κήρυξη της Επανάστασης τους και την ίδρυση του κράτους τους. Αν το κράτος αυτό τα είχε καταφέρει να φτάσει μέχρις εκεί στην Αντιόχεια - η Επανάσταση το αποτόλμησε με έναν Σέρβο Οπλαρχηγό επικεφαλής - τότε σαφώς και θα ήταν και οι Ρωμαίο-Ορθόδοξοι Έλληνες.
Το λάθος που γίνεται εδώ είναι στην ουσία η ταύτιση του Έλληνες με το Greeks . Το Greeks σαφώς και δεν μπορεί να ταυτιστεί με το Eastern Romans/ Ανατολικό Ρωμαίοι, Ρωμηοί+, αλλά το Έλληνες μπορεί. Το Έλληνες όμως δεν μπορεί να ταυτιστεί με το Γραικοί.
Γραικία και Γραικοί ήταν, μετά την ρωμαϊκή "κατάκτηση", μόνο οι Νότιοι Έλληνες, της κυρίως Ελλάδας, Proper Greece, που λένε και στο χωριό μου, οι Νότιοι Έλληνες πλην Μακεδόνων και Ελλήνων την Μεγαλεξανδρινής Οικουμένης. Έλληνες όμως ήταν οι Κλασικοί Έλληνες συν οι Μακεδόνες και ο όλος ο "Καινούργιος Κόσμος Μέγας". Εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε απόγονοι κυρίως των δεύτερων, όχι των πρώτων. Άσχετα αν τα εδάφη του κράτους μας ταιριάζουν περισσότερο με το πρώτο.
Η Σύγχυση αυτή οφείλεται στο ατσάλο πέρασμα μας από την, προνεωτερική στην ουσία, άσχετα αν άλλου είχε ήδη ξεκινήσει η Μοντέρνα, Εποχή της Τουρκοκρατίας, στην εθνοκρατική Νεωτερικότητα, από το Ρουμ Μιλιέτ στο δυτικού τύπου Νεοελληνικό Έθνος(Κράτος).
Εξού πχ και η λύσσα της Δύσης κατά της Ρωσίας. Η Ρωσία δεν είναι μοντέρνο εθνοκράτος, η Ρωσία είναι Πολιτισμικό Ιμπέριουμ. Ως εκ τούτου κρατάει ζωντανή την Προνεωτερικότητα, Ανανεώσει την Παράδοση, Εκσυγχρονίζεται χωρίς να εκΔυτικίζεται ή τουλάχιστον αυτή είναι η τάση, πότε υπόγεια και πότε ρητή.
Στην Ελλάδα συνέβη και συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δήθεν δεν περάσαμε Διαφωτισμό, όταν στην ουσία ο Διαφωτισμός και ο Μοντερνισμός πέρασαν και εξακολουθούν να περνάνε από πάνω μας σαν οδοστρωτήρες. Σαν τις ιζραελινές μπουλντόζες στα σπίτια των Παλαιστινίων στην Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Επίσης, όπως λέει και η Αρβελέρ, "είμαστε ο μόνος λαός της Ευρώπης που δεν απελευθέρωσε την πρωτεύουσα του, την Κωνσταντινούπολη". Αν την είχαμε απελευθερώσει θα τολμούσε κανείς να αναπαράγει, συνειδητά ή μη, αυτόν εδώ τον διαχωρισμό; Ότι δήθεν άλλο Ελληνισμός ή έστω Ελληνορθοδοξία και άλλο Ρωμηοσύνη και Ρωμαίικη Ορθοδοξία;
Μα, θα πει κάποιος, οι Ρουμ Ορτοντόξ είναι αραβόφωνες. Ναι και; λίγοι τουρκόφωνοι ήρθαν από την μικρασιατική ενδοχώρα το '22; λίγοι ήταν οι Αρβανίτες και οι Βλάχοι, αλλόγλωσοι ή/και δίγλωσσοι στην ουσία, πρωτεργάτες του '21;
Σχετικό άσχετο
Πρόσφατα, σε ένα βίδεο μιας συνέντευξης που έδωσε ο άνθρωπος αυτός που έγινε γνωστός από τα μήδια ως "Παλιοχριστιανός" και που φυσικά η κοινότητα του δηλώνει Ρωμηοί και ότι ανήκουν στην Ρωμηοσύνη ως άλλο πράγμα εντελώς από τους Έλληνες και τον Ελληνισμό, σχολίασα και στο σχόλιο μου έβαλα την λέξη "Ιμπέριουμ", όπως "Ανατολικό Ρωμαϊκό Ιμπέριουμ", για να λάβω από κάτω μια οργισμένη απάντηση σε στυλάκι "τί σημαίνει Ιμπέριουμ, δεν υπάρχουν ελληνικές λέξεις; θα ξεχάσουμε και τα ελληνικά που ξέρουμε;" από μια κυρία που κατά τα άλλα θεωρεί εαυτόν Ρωμηά και μέλος της Ρωμηοσύνης.
Παραθέτω τον αγαπημένο μας για θέματα Ρωμηοσύνης πατέρα Ιωάννη Ρωμανίδη:
"Πρέπει να έχωµεν υπ' όψιν ότι η αυτοκρατορία της Ρωµανίας, δηλαδή της Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώµης, είχεν από της ιδρύσεως της δύο επισήµους γλώσσας, την λατινικήν καί την ελληνικήν. Είναι µεγάλης σηµασίας το γεγονός ότι το ίδιον όνοµα µε ένα ιώτα, το «ρωµαϊκά», σηµαίνει λατινικά και µε δύο ιώτα, το «ρωµαίικα», σηµαίνει ελληνικά, δηλούν ούτω τας δυο γλώσσας των Ρωµαίων."
Μήπως να αλλάξουμε και το όνομα του "βυζαντινού" Πανεπιστημίου της Πόλης των Πόλεων; Να μην το λέμε Μαγναύρα ( Magna Aula, Μεγάλη Αίθουσα, ακόμα και σήμερα όλα τα πανεπιστήμια έχουν μια "Μεγάλη Αίθουσα", ακόμα κι αν δεν είναι ή πιο μεγάλη, είναι η πιο επίσημη... ) ; Αχ αυτός ο Αττικισμός των βυζαντινών και η Καθαρεύουσα! Έκαναν μεγάλη ζημιά στην ικανότητα του Ελληνισμού/ Ρωμηοσύνης να αφομοιώνει. Στην ουσία εδώ διαφωνώ ακόμα και με δασκάλους μεγαθήρια όπως ο Καργάκος και ο Γιανναράς. Αναφέρομαι στην τάση για γλωσσική καθαρότητα. Μετάλλαξη της είναι η σημερινή τάση κάποιων για "εθνικο-φυλετική" καθαρότητα. Εκτός του ότι αν το προσεγγίσει κανείς αποκλειστικά και καθαρά φυλετικά τότε τί μας χωρίζει από τους Αφγανούς;
Αλλά αυτά τα ζητήματα, τόσο το γλωσσικό όσο και το φυλετικό, ξεφεύγουν από το κυρίως θέμα μας. Εδώ αρκούμε να πω τα εξής. Θα μπορούσαμε φερειπείν να είχαμε δύο επίσημες γλώσσες. Εδώ άλλοι έχουν δύο αλφάβητα... Μία μεικτή, Κοινή, Cοmmon Tangue, και μία καθαρή, υψηλή, "High Valyrian". Η Καθαρή, η ακαδημαϊκή, θα απέκλειε και θα αττίκιζε. Η Κοινή, Δημοτική, θα συμπεριλάμβανε και θα αφομοίωνε, με λέξεις όπως Μαγναύρα, Δρούγγα, νταλκάς, σεβντάς, τσολιάς, Αρματωλός ( Armatu 'l , ένοπλος 'ο, το άρθρο στα βλάχικα μπαίνει στο τέλος ) κ.α. Κατ'επέκταση θα μπορούσε η νεοελληνική να συνεχίζει να αφομοιώνει και εξελληνίζει και αραβικές λέξεις, αν δεν αποδειχθούν κι αυτές στην πορεία εξαραβισμένες ελληνικές.
Και πάλι π. Ιωάννης Ρωμανίδης:
"Αι πολιτιστικαι επιδράσεις της μεν Ρωμηοσύνης και επί του Ισλάμ της δε Ευρώπης επί των Νεγραικών.
Επίσης πρέπει να ερευνηθή λεπτομερώς η επίδρασης του ελληνικού πολιτισμού των Ρωμαίων επί των Αράβων και Τούρκων. Δεν είναι τυχαίον το γεγονός ότι η ρωμαίϊκη γλώσσα παρέμεινεν επί 100 έτη ή διοικητική γλώσσα των Αράβων μετά την υπ' αυτών κατάκτησιν της συριακής και αιγυπτιακής Ρωμανίας. Υπάρχουν πάμπολλα τα μαρτυρούντα την επίδρασιν αυτών από τους ίδιους αρχαιοτέρους "Αραβας ιστορικούς. Η αραβική και τουρκική μουσική π.χ. βασίζεται ως επί το πλείστον επί της ρωμαίικης οκτωήχου, η οποία διατηρείται μέχρι σήμερον εις τα τραγούδια και τους χορούς των Αράβων και Τούρκων.
Επειδή όμως οι Νεογραικοί φαντάζονται ότι το γνήσιων ελληνικών πρέπει να ομοιάζη με το ευρωπαϊκών, αφού συγχέουν τον ελληνικών πολιτισμών με τον ευρωπαϊκών, είναι αναπόφευκτον να πιστεύουν ότι κάθε ομοιότης μεταξύ ρωμαίϊκης και τουρκικής ή αραβικής μουσικής οφείλεται εις κάποιαν υποδούλωσιν της ρωμαίϊκης παραδόσεως εις την αραβικήν και τουρκικής και όχι αντιστρόφως.
Το ίδιο ισχύει και εις το θέμα των χορών. Πάντως η δουλεία των Νεογραικών εις τον ευρωπαϊκών πολιτισμόν φαίνεται σαφώς εις την μουσικής, τους χορούς, την ενδυμασίαν, την αρχιτεκτονικής και την εικονογραφία του νέου ελληνικού κρατιδίου μετά το 1821."
Συμπέρασμα:
Αν οι Ρουμ(άνοι)/ Ρωμηοί Ορθόδοξοι της Συρίας δεν είναι Έλληνες, τότε μάλλον δεν είμαστε ούτε κι εμείς. Προτιμώ την απόρριψη του Γραικία/ Γραικοί και τον συγκερασμό του Ελληνισμός ή έστω του Ελληνορθοδοξία με το Ρωμηοσύνη. Κατά συνέπεια, εφόσον οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι της Συρίας είναι μέλος της Ρωμηοσύνης τότε είναι και του Μείζονος Ελληνισμού.
