Μη μασάτε μάγκες!

https://flefalo.blogspot.com/2021/09/blog-post_29.html

Κι εκεί που όλα κυλούσαν ήρεμα να που κάποιοι πιτσιρικάδες βρέθηκαν στο προσκήνιο του δημόσιου βίου για να δώσουν ενδιαφέρον στην πολιτική διαπάλη και ελπίδα στους «λίγους ζωντανούς». Εδώ και δυο μέρες πραγματοποιούνται συμπλοκές έξω από το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, ανάμεσα σε μαθητές και μπλοκ ενωμένων αντιφασιστών διαδηλωτών. Ασφαλώς κράτος (αρχές) και παρακράτος (ΜΜΕ) έσπευσαν να ανοίξουν τις κάνουλες της παραπληροφόρησης και να προπαγανδίσουν ότι κάποιοι κουκουλοφόροι, εγκληματίες, με όπλα στα χέρια, τολμούν να ορθώσουν αντίσταση στο τσούρμο των ανόητων φοιτητών αντιφασιστών που κάνει την δουλειά της εξουσίας έχοντας την ψευδαίσθηση ότι επαναστατεί. Σύσσωμος ο δημοσιογραφικός βόθρος της χώρας καταδίκασε σε τηλεοπτικές δίκες ήδη τους μαθητές, με τον Νίκο Ευαγγελάτο να κερδίζει για άλλη μια φορά, έστω και με δυσκολία, την πρωτοκαθεδρία της δημοσιογραφικής αλητείας.

«Χαιρετούν ναζιστικά» μας είπε ο δημοσιογράφος με τη λαδωμένη καπέτα, περιγράφοντας τους μαθητές. Μόνο που ξέχασε ότι αυτό τον χαιρετισμό υιοθετούσε και το πολίτευμα του Ιωάννη Μεταξά, που δεν προσχώρησε σε κάποιον «ναζιστικό» συνασπισμό.

Καλό θα ήταν οι δημοκρατικοί δημοσιογράφοι να μας εξηγήσουν, αφού οι μαθητές ανήλικοι φασίστες είναι αυτοί που ευθύνονται για όλα, τι δουλειά έχουν οι ενήλικες και οργανωμένοι αντιφασίστες εξωσχολικοί έξω από το προαύλιο του σχολείου τους. Να μας εξηγήσουν, δηλαδή, πως ξεκίνησαν όλα αυτά. Πήγαν οι μαθητές έξω από τα γραφεία κάποιας οργάνωσης εξωσχολικών να προκαλέσουν ή μήπως συνέβη το αντίθετο; Μήπως, για παράδειγμα, οι γνωστές αντιφασιστικές οργανώσεις ανακοίνωσαν με αφίσες και με δελτία σε ΜΜΕ ότι θα έκαναν πορεία έξω απ το σχολείο για να τσακίσουν τον φασισμό;

Ο κάθε εύλογα σκεπτόμενος συμπολίτης μας πρέπει να καταλάβει το εξής. Στο συγκεκριμένο σχολείο έτυχε να υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μαθητών που είναι φιλικοί προς τις εθνικιστικές ιδέες. Αλλά αυτό είναι απαγορευμένο από το κράτος και το παρακράτος του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Το οποίο φρόντισε να στείλει τους χρήσιμους βλάκες μπροστινούς του (αριστερούς και εν γένει αντιφασίστες) να τρομοκρατήσουν, να χτυπήσουν, να εξαφανίσουν την κοινωνική αυτή δυναμική που έδειξε να ξεπηδά σε αυτό το σχολείο. Ωστόσο, για κακή τους τύχη, μπήκαν σε μια «δύσκολη έδρα». Όση χυδαιότητα και να εξαπολύσει το σύστημα εξουσίας δεν μπορεί να στήσει στην απαραίτητη ένταση τις γνωστές του προβοκάτσιες ενάντια σε ανήλικα παιδιά. Προέκυψαν και ζόρικα μορτάκια αυτά τα παιδιά με αποτέλεσμα οι μπροστινοί του συστήματος να σπάσουν τα μούτρα τους.

Όταν η τακτική της βίας και της τρομοκρατίας αποτυγχάνει το σύστημα της φιλελεύθερης εξουσίας ενεργοποιεί την εναλλακτική τακτική της κλάψας. Αν οι ροπαλοφόροι τραμπούκοι των προοδευτικών δυνάμεων αποτύχουν στην εκτέλεση του σχεδίου, τότε τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν την επικοινωνιακή συνταγή του "αγωνιστή που χτυπήθηκε ύπουλα, απρόσωπα και χωρίς να ξέρει τίποτε (ο καημένος)" από τις δυνάμεις του φασισμού. Αυτό ακριβώς κάνουν τώρα ενάντια στους μαθητές της Σταυρούπολης.

Αλλά ευτυχώς που υπάρχουν οι κάμερες στα τηλέφωνα και η εικόνα μιλάει από μόνη της. Παρακολουθήστε στο παρακάτω video την αβρότητα με την οποία ένας εξωσχολικός αγωνιστής της δημοκρατίας (που βρίσκεται έξω από το κάγκελα του σχολείου, μπροστά στην κάμερα, δίχως κανείς δημοσιογράφος να διερωτηθεί τι δουλειά έχει εκεί) απευθύνει πρόσκληση για μια ευγενική ανταλλαγή επιχειρημάτων στους μαθητές που υπερασπίζονται την σωματική τους ακεραιότητα (αλλά και την ιδιαίτερη εφηβική ταυτότητα και κουλτούρα που γουστάρουν να αναπτύξουν) στην αυλή του σχολείου τους.

Ευτυχώς τα παιδιά του σχολείου δείχνουν να μη μασάνε. Κι εμείς μαζί τους! Χρειάζεται όμως μια σωστή και προσεκτική διαχείριση της όλης κατάστασης. Το μήνυμα που πρέπει έχει ήδη δοθεί. Θα πρέπει να οικοδομηθεί μια έξυπνη και νηφάλια στρατηγική από εδώ και πέρα ώστε να μην ξεθυμάνει στον σαματά του δρόμου αυτή η τάση που ξεπήδησε στο ΕΠΑΛ και να μπουν τα θεμέλια για μια συνεχή και σταδιακά μεγαλύτερη απελευθέρωση της μαθητικής νεολαίας από τα δεσμά του νοητικού, αισθητικού και πολιτικού καθωσπρεπισμού που έχει επιβάλει στις νέες γενιές το κράτος και το παρακράτος του συστήματος εξουσίας.

Για να γίνουμε σαφείς. Οι μαθητές αυτοί χρειάζονται από εδώ και εμπρός σωστή καθοδήγηση. Ιδεολογική καθοδήγηση και τακτική καθοδήγηση. Αυτοί που είναι πλησίον τους, γονείς, οργανώσεις με τις οποίες είναι σε επαφή κλπ, οφείλουν να τους την παράσχουν.