Περί "ρωσοφιλίας" / Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Γιατί η Δύση αποκόπτει τον Ελληνισμό από τη βυζαντ...

Περί "ρωσοφιλίας"

Ναι οκ, συμφωνούμε:

"Οι Έλληνες πρέπει να αποβάλουμε επιτέλους το σύνδρομο των ξενικών κομμάτων. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος οποιασδήποτε σκέψης είναι η ιδεοληψία, ειδικά όταν αυτή πρόσκειται επί ιδεών και πλαισίων όχι ενδογενών αλλά εισαγόμενων. Ο Έλληνας δεν δύναται να είναι ούτε ευρωπαϊστής, ούτε ατλαντιστής, ούτε ρωσόφιλος."

Αλλά για μια στιγμή. 

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τα αντλαντιστής και ευρωπαϊστής είναι τουλάχιστον ουδέτερα αν όχι με θετικό πρόσημο. Αλλά ας δεχτούμε  είναι ουδέτερα. 

Το "ρωσόφιλος" όμως είναι ξεκάθαρα φορτισμένο αρνητικά. Κατά αναλογία θα έπρεπε να λέει "ευρασιανιστής". Αλλά ας δεχτούμε ότι αυτό εννοεί και του λείπει η έννοια.

Σε μια χώρα που όχι απλά κυριαρχούν οι, αλλά κυριαρχείται από, αντλαντιστές και ευρωπαιστές δεν είναι λίγο περίεργο να λες ότι ο Έλληνας δεν δύναται να είναι ούτε "ρωσόφιλος", δλ ευρασιανιστής;

Είναι σα να λες ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να εξισορροπήσουμε την υπερβολική δυτική, ευραντλαντική "επιρροή" στα καθ'ημάς με λίγο Ευρασιανισμό. Πώς όμως να γκένεν ατό; Ντεν γκένετε.

Πόσο μάλλον όταν τους άλλους τους δυτικόφιλους τους αποκαλείς με την ουδέτερη προς θετική έννοια.

Κι όλα αυτά από έναν αρθρογράφο που, θεωρώ, ότι και ειλικρινής είναι και εμφανώς δεν του αρέσει που "η Δύση αποκόπτει τον Ελληνισμό από τη βυζαντινή παράδοση"!

Φανταστείτε δλδ πόσο αντικειμενικοί και ίσων αποστάσεων είναι όλοι εκείνοι οι λυσσασμένοι αντιβυζαντινοί (φι)λελέδες.

Και μιας και πιάσαμε τα της γλώττας λανθάνουσας. 

Στην Ιταλία όσοι αντιτίθενται στο ΝΑΤΟ λένε 

"έξω η Ιταλία από το ΝΑΤΟ". 

Στην Ελλάδα λέμε 

"έξω το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα".

Γλώττα λανθάνουσα λέγει τ' αληθή...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Γιατί η Δύση αποκόπτει τον Ελληνισμό από τη βυζαντ...:   Θεόδωρος Ράκκας Όταν δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, στην Ευρώπη κυριαρχούσε, ελέω Διαφωτισμού, ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό, πο...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : "Ανήκομεν εις την Δύσιν"...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : "Ανήκομεν εις την Δύσιν"...: «Η Ελλάδα, μια μη δυτική χώρα, είναι μέλος και των δύο οργανισμών, […] δεν αποτελεί μέρος του δυτικού πολιτισμού, αλλά υπήρξε η πατρίδα τ...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Radical Subject Το Ριζικό Υποκείμενο

Το Ριζικό Υποκείμενο

Υπάρχουν τέσσερις τύποι ανδρών, σύμφωνα με τον Martin Heidegger: 

Οι απλοί και αδαείς άνθρωποι, που δεν μπορούν να επιλέξουν τίποτα. Αλλάζουν με τον κόσμο και την κοινωνία. 

Οι Συντηρητικοί. Φοβούνται τη νύχτα του Θεού, την παρακμή. Θέλουν να διατηρήσουν αυτό που υπάρχει ενάντια στο χρόνο που καταβροχθίζει τα πάντα. 

Οι Προοδευτικοί. Θέλουν να πάνε προς την κατεύθυνση της αποσύνθεσης όλο και πιο γρήγορα. Είναι αυτοί που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. 

Οι φιλελεύθεροι, η παγκόσμια κυβέρνηση, μαζί μπορούν να ονομαστούν «Η Συλλογικότητα του Αντίχριστου». 

Υπάρχει επίσης ένας τέταρτος τύπος: οι νέοι φιλόσοφοι. Κατεβαίνουν στο κέντρο της νύχτας και δεν φοβούνται. Εκεί βρίσκεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Ο Χάιντεγκερ είπε για αυτούς: αυτοί οι φιλόσοφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τη «σκληρή γνώση του μηδενισμού», όπως ήταν το Wissen des Nihilismus. 

Το Ριζικό Υποκείμενο πηγαίνει με τον κόσμο χωρίς να είναι αυτού του κόσμου. Είναι από μόνη της μια παράδοξη εκδήλωση του τέλους. Το αποκαλώ "ευρασιαστικό ζεν". 

Η ακραία περίπτωση: ο παραδοσιακρατικός χωρίς παράδοση. Ο διαφοροποιημένος άνθρωπος. Γιατί ο διαφοροποιημένος άνθρωπος; Εδώ έρχεται το σχήμα του Ριζικού Υποκειμένου. 

Το Ριζικό Υποκείμενο είναι η χρυσή ψυχή στην Εποχή του Σιδήρου. Γιατί η χρυσή ψυχή είναι εύκολο να βρίσκεται στον κόσμο του χρυσού. Αλλά είναι αδύνατο να κριθεί εκ των προτέρων: είναι καλός ο άνθρωπος επειδή ζει σε μια παραδοσιακή κοινωνία ή επειδή η ψυχή του είναι χρυσή; Είναι δυνατή η απάντηση μόνο βάζοντας την ψυχή στον κόσμο του σιδήρου.

 Alexander Dugin

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Radical Subject: Radical Subject, Alexander Dougin There are four types of men, according to Martin Heidegger : The simple and ignorant people , who can’...

Huntington’s Error And The Rise Of Russia

«Russia is a powerful and diplomatically fortunate force· she does not pose a threat to its neighbors or to Europe. But her defensive position must be impressive enough, to prevent any possible aggression against her» (Tsar Nicholas I).

May 29, 2019

By Ioannis Fritzalas – Geopolitical Analyst

The world community is going through one of the most crucial and nodal periods in the history of humanity. All it takes is a single glimpse on the developments, concerning the Ukraine, Syria, Iran, Venezuela and Turkey, namely the five main pieces in the mosaic of the international competition between the United States and the strategic partnership of the Russian Federation and China. Whatever the ideological/political direction of the observer of the international developments may be, a clear and objective outlook of the situation does not allow controversies: the strategic monarchy of the United States is in the process of its decomposition, inaugurating the inception of a new historical period for mankind, the so-called post-western era.

The gradual emergence of a multipolar international system and the formation of new centers of economic and political power perplex both the structure and the interpretation of international relations. Beyond any doubt, the global power and development potential is becoming decentralized, and is shifting towards the Asia-Pacific Region, eroding the global economic and political dominance of the traditional western powers, reinforcing alternative centers of power, under the influence of the Russian Federation and China.

Obviously, the structure of the international status quo, based on the strategic monopoly of the USA, is in serious jeopardy, for the first time since the initiation of the post-soviet era. A contingent collapse of the American militaristic empire , followed by the social instability and political violence, that Prof. Peter Turchin has predicted for the USA and Western Europe, will presumably bring about unpredictable consequences at global level (including the revision of the existing political boundaries), aiming at the deterrence of the impending multipolar world order and the states that support it, as well as the destabilization of the Russian Federation and the containment of its recovery in the international scene, as a leading global power.

Furthermore, we cannot underestimate the extent of the undermining of Russia’s vital interests by the West, as well as the subsequent escalation of the polarization between the two warring sides. According to the Foreign Policy Concept of the Russian Federation, the attempts made by western powers to maintain their positions in the world, including by imposing their point of view on global processes and conducting a policy to contain alternative centers of power, are detrimental to the long-term interests of all sides, run counter to the growing need for cooperation and lead to both a greater instability in international relations and growing turbulence on the global and regional levels.

The – undoubtedly – failed Euroatlantic architecture keeps adopting an obsolete Cold War mentality, which does not represent the strategic conception of a rational decision maker, but the irrational “modus operandi” of an obscure international elite (established on the “unholy collusion” between the US military-industrial complex and the anti-Semitic Saudi-Zionist alliance) that determines the political direction of the West, through the manipulation of its technocratic leaders, with the aim to preserve privileges that are against the global prosperity, freedom, stability and peace.

The dynamic recovery of the Russian Federation, which, according to the last leader of the Soviet Union, Mikhail Gorbachev, may conclude in the establishment of a union of the former Soviet states, in the former borders, with the same members and on the basis of free will, poses a serious threat to the perpetuation of those privileges.

It is not surprising, therefore, that the core of the contemporary Western political and geopolitical worldview is the widespread Russophobic prejudice, according to which Putin’s Russia is an enemy of the European system of values and the Western civilization. Could it be right? The necessity for a deeper understanding of both the Russian foreign policy and the strategic culture in general is more timely than ever.

In order to draw a definite conclusion, we need to acknowledge and examine the fundamental priorities of the Russian foreign policy and strategy. In accordance with the Foreign Policy Concept Of The Russian Federation and the Russian National Security Strategy, the key priorities set by the Russian leadership, within the framework of an integrated strategic planning, are indicatively the following:

"Οι Ρώσοι είναι η υπόσχεση ενός πολιτισμού που θα έρθει, καθώς οι βραδινές σκιές απλώνονται στη Δύση".

"Οι Ρώσοι είναι η υπόσχεση ενός πολιτισμού που θα έρθει, καθώς οι βραδινές σκιές απλώνονται στη Δύση".

"Στην Ρωσσία θα αντικατασταθεί (ο σοσιαλισμός)  από μια νέα μορφή τσαρισμού, το μόνο εφικτό σύστημα για ένα λαό που διαβιεί κάτω από αυτές τις συνθήκες. Πολύ πιθανόν, αυτος ο τσαρισμός να θυμίζει το πρωσσικό σοσιαλιστικό σύστημα πιο στενά από τον κοινοβουλευτισμό. Αλλά το μέλλον των ασυνείδητων δυνάμεων της Ρωσσίας δεν έγκειται σε λύσεις σε πολιτικά και κοινωνικά διλήμματα αλλά στην επικείμενη γέννηση μιας Νέας Θρησκείας, της τρίτης που θα αναδειχθεί από την μήτρα του Χριστιανισμού, όπως ο Γερμανικός- Δυτικός πολιτισμός ασυνείδητα συνέλαβε την δεύτερη μορφή Χριστιανισμού κατά το 1000μΧ. Ο Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους προφήτες αυτής της νέας πίστεως. Μέχρι στιγμής είναι ανώνυμη, αλλά ήδη έχει αρχίσει να εισέρχεται σε μια ήσυχη και απείρως απαλή δύναμη."

Όσβαλντ Σπένγκλερ,

Πρωσσισμός και Σοσιαλισμός

Δείτε τις παρόμοιες αναλύσεις στο θέμα της θέσης της Ρωσίας στον σύγχρονο Πολυπολικό Κόσμο και ειδικά στο ζήτημα της  έλειψης απήχησης της ως εναλλακτικός στην Δύση Πολιτισμικός Πόλος από δύο εξαιρετικούς (και γεωστρατηγικους) αναλυτές. (Όχι σαν κάτι δικούς μας που κάθε λίγο και λιγάκι καταρρέουν την Τουρκία και τελικά μένουν με τον αγωγό στο χέρι) 

Tim Kirby 

Why is Russia losing the Infowar? - Q&A

Syriana Analysis

Can Russia ever be a Superpower again?

Role of Russia in the World pt.2 (Answers to Viewers)

 

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Eduard Limonov: Fighting Instinct

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Eduard Limonov: Fighting Instinct: “Will we produce weapons? Of course, we will. We will wage wars. But not those like before, not front on front. Our people will infiltrat...

Το παρακράτος του «αντιφασισμού»

 7 Δεκεμβρίου 2021  Πυργίτης

Πώς ονομάζεται κάποιος που «βάζει πλάτη», για να εφαρμόσει το κράτος τους πλέον απάνθρωπους σχεδιασμούς του; Πώς χαρακτηρίζεται εκείνος που με προθυμία αναλαμβάνει να συκοφαντήσει, να λοιδορήσει, ακόμη και να ασκήσει σωματική βία εναντίον αγωνιζόμενων; Πώς λέγεται ο «χρήσιμος», που θα κάνει κάθε βρώμικη «δουλειά» για λογαριασμό του κράτους, ώστε να μην χρειάζεται να εκτεθούν οι (επίσημοι) έμμισθοι μπράβοι του; Η απάντηση είναι μία και αυτονόητη.

Παρακρατικός.

Άραγε, έχει σημασία αν αυτός πληρώνεται άμεσα ή αν έχει -μέσω πολιτικών διαύλων- άλλου τύπου συναλλαγές με το κράτος; Σίγουρα όχι. Η συναλλαγή αυτή, μικρή ή μεγάλη, με τους κρατικούς μηχανισμούς κάθε πολιτικής απόχρωσης, είναι συχνά και ένα έμμεσο οικονομικό αλισβερίσι, ακόμη κι αν φαινομενικά δεν υπάρχουν χρήματα σε αυτή τη συναλλαγή. Κάποιες φορές μάλιστα, είναι πολύ αποδοτικότερη για τον συναλλασσόμενο με το κράτος, συγκρινόμενη με τις απολαβές ενός έμμισθου μπράβου. Κι ασφαλώς η συναλλαγή αυτή μπορεί να πάρει πολλές μορφές.

Λίγα λόγια τώρα για τα γεγονότα στην Αυστρία.

Στις 4/12 δεκάδες χιλιάδες αγωνιζόμενοι στην Βιέννη και σε άλλες 27 πόλεις της Αυστρίας κατέβηκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας ενάντια στον απολυταρχικό εφιάλτη του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Ας θυμίσουμε εδώ πως το αυστριακό παράρτημα της Παγκόσμιας Υγειονομικής Χούντας  υπήρξε το πρώτο που «διάβηκε τον Ρουβικώνα», επιβάλλοντας καθολική υποχρεωτικότητα «εμβολιασμού» σε όλους τους ενήλικες εξουσιαζόμενους.

Με άλλα λόγια, όποιος από την 1η Φεβρουαρίου δεν «εμβολιαστεί» με το πειραματικό σκεύασμα είτε θα του επιβάλλεται εφάπαξ πρόστιμο 8000(!!!) ευρώ είτε θα φυλακίζεται για 3-4 εβδομάδες!!! Ασφαλώς, το παραπάνω αποτελεί «σκηνές από τα προσεχώς» (και) για τους εξουσιαζόμενους του ελλαδικού χώρου. Αμφιβάλει αλήθεια κανείς πλέον για αυτό;

Στους δρόμους της Βιέννης διαδήλωσαν ενάντια στην Παγκόσμια Υγειονομική Χούντα άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μάλιστα, ένα μέρος των αγωνιζόμενων συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής, δίχως, ωστόσο, τα γεγονότα να λάβουν διαστάσεις. Ας μην ξεχνούμε όμως πως οι κοινωνικοί αγώνες εντός των αυστριακών τειχών δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, οπότε και η σημασία τέτοιου μεγέθους διαδηλώσεων είναι ιδιαίτερα μεγάλη.

Και τώρα επανερχόμαστε στους παρακρατικούς.

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά, μερικές εκατοντάδες «αντιφασίστες» οργάνωναν αντισυγκεντρώσεις, ενάντια στους αγωνιζόμενους που διαδήλωναν κατά του υγειονομικού απαρτχάιντ και της υποχρεωτικότητας. [1] Αποκαλούσαν τους αγωνιζόμενους «φασίστες»,  απειλώντας τους με κρεμάλες, εκτελέσεις, απελάσεις – δηλαδή τα «γνωστά». Αν απορείτε για τα εισαγωγικά στη λέξη «αντιφασίστες», η απάντηση είναι προφανής: όταν κάποιος συστηματικά κι οργανωμένα προσπαθεί να καταστείλει το αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, όταν αυτό αντιστέκεται μάλιστα σε μια τέτοια δικτατορία, σίγουρα δεν έχει κανένα πρόβλημα με το κράτος και μάλιστα με αυτό στην απολυταρχική του μορφή. Το αντίθετο· είναι στυλοβάτης του και δίχως αμφιβολία λειτουργεί ως παρακρατικός και μάλιστα μιας άνευ προηγουμένου χούντας.

Αναρωτιέται κανείς ποιο υποτίθεται πώς είναι το «πρόβλημα» τους; Οι εθνικές σημαίες που κρατούν κάποιοι από τους αγωνιζόμενους; Δηλαδή, αν για παράδειγμα υφίσταντο τέτοιοι «αντιφασίστες» τον Νοέμβρη του ’73, θα καταστέλλανε τους αγωνιζόμενους, επειδή είχαν ελληνικές σημαίες; Ή επειδή αυτοπροσδιορίζονταν (τουλάχιστον οι περισσότεροι) ως «αγωνιζόμενοι φοιτητές/ αγωνιζόμενοι Έλληνες»; Βέβαια, το ΚΚΕ προσπάθησε να το κάνει αυτό, ανεπιτυχώς… Μάλιστα, όταν μέσα στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν πανό που έλεγαν «Κάτω η εξουσία» δίπλα σε ελληνικές σημαίες. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι υπήρχε ανοχή στη διαφορετικότητα της άποψης.

Αλήθεια, γιατί οι απόψεις, οι «θεωρίες» και κυρίως οι πρακτικές τους έχουν τόσα πολλά κοινά με τους μπολσεβίκους; Γιατί όποιος δεν χωρά ακριβώς στην προκρούστια κλίνη τους είναι «φασίστας»; Και ποιος άραγε «δεν χωρά»; Αυτός που δεν είναι αρεστός στην αριστερή εκδοχή του κρατισμού; Ή, την δεδομένη περίοδο, όποιος δεν είναι αρεστός στην οικουμενική-υγειονομική χούντα; Γιατί άραγε συμπεριφέρονται τόσο πολύ «σαν» μπολσεβίκοι οι «αντιφασίστες»;

Ασφαλώς, επειδή αυτού του είδους οι «αντιφασίστες» είναι κι αυτοί μπολσεβίκοι και μάλιστα της πλέον εξουσιομανούς «φάρας».

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : O Μινώταυρος της Αθήνας και ο Θησέας της Θεσσαλονί...

Η κόντρα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης δεν έχει τίποτα να κάνει με τον τοπικισμό. Έτσι βολεύει το αθηνοκεντρικό αφήγημα να το παρουσιάζει.

Είναι μια κόντρα μεταξύ Δυτικής Αποικιοκρατίας και Πανελληνίου Πατριωτισμού. 

Η Αθήνα, ως έδρα του κράτους, εκπροσωπεί την Αποικιοκρατία.

Η Θεσσαλονίκη, ως η μεγαλύτερη πόλη της Ελληνικής Επαρχίας, της Ενδοχώρας, τον Πατριωτισμό.

Δεν επιτρέπεται να υπάρχει Έλληνας Πατριώτης που να μην έχει διαβάσει αυτές τις κειμενάρες, σχεδόν Μανιφέστο, του Δημήτρη Μάρτου.

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : O Μινώταυρος της Αθήνας και ο Θησέας της Θεσσαλονί...: Του Δημήτρη Μάρτου  Τι θα γινόταν αν μεταφερόταν η πρωτεύουσα του κράτους κάπου αλλού; Αυτό βέβαια είναι ρητορικό ερώτημα, αλλά και λίγο προ...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Θεσσαλονίκη-Αθήνα: Φυσικές και καιροσκοπικές πόλει...

Η κόντρα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης δεν έχει τίποτα να κάνει με τον τοπικισμό. Έτσι βολεύει το αθηνοκεντρικό αφήγημα να το παρουσιάζει.

Είναι μια κόντρα μεταξύ Δυτικής Αποικιοκρατίας και Πανελληνίου Πατριωτισμού. 

Η Αθήνα, ως έδρα του κράτους, εκπροσωπεί την Αποικιοκρατία.

Η Θεσσαλονίκη, ως η μεγαλύτερη πόλη της Ελληνικής Επαρχίας, της Ενδοχώρας, τον Πατριωτισμό.

Δεν επιτρέπεται να υπάρχει Έλληνας Πατριώτης που να μην έχει διαβάσει αυτές τις κειμενάρες, σχεδόν Μανιφέστο, του Δημήτρη Μάρτου.

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Θεσσαλονίκη-Αθήνα: Φυσικές και καιροσκοπικές πόλει...: του Δημήτρη Μάρτου ,  Σ την πλέον συγκεντρωτική χώρα του κόσμου, δεν μπορεί να πηγαίνεις σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και να μη συ...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Μάνος Φαλτάιτς

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Μάνος Φαλτάιτς:   Μάνος Φαλτάιτς Ο Εμμανουήλ Φαλτάιτς, Έλληνας εθνικιστής φιλόσοφος, συγγραφέας, λαογράφος, ζωγράφος και ιδρυτής του ομώνυμου μουσείου στη Σ...

Προσοχή, σκληρές αλήθειες

Τα πράγματα είναι απλά.

. Το κράτος των Αθηνών αποποιήθηκε την Κληρονομιά του Βυζαντίου και ενώ ποζάρει για  κληρονόμος της Αθήνας του Περικλή, αυτοί που το τρέχουν ξέρουν πολύ καλά πως είναι το νέο Δουκάτο των Αθηνών. Η εποχή του θα μείνει στην ιστορία ως η τρίτη φάση της εποχής της "αλαμπάντας".

. Ο Ελληνισμός βρίσκεται στο Ναδίρ τεσσάρων χιλιάδων ετών. Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Ούτε επί μυκηναϊκής κατάρρευσης, ούτε επί ρωμαϊκής κατάκτησης, ούτε επί των πογκρώμ του πρωτοχρονιάτικου όχλου, που τότε ακόμα ήταν μια ελληνίζουσα μεν ιουδαϊκή σέχτα δε, κατά των Ελλήνων Εθνικών, ούτε καν επί οθωμανικής κατάκτησης δεν κινδύνευσε με αφανισμό.

. Ο Ελληνισμός έχει ξαναπεράσει από τέτοια ηθική κατάπτωση. Επί Αθηναϊκής θαλασσοκρατίας. Ο μεγαλύτερος ρήτορας, ο Δημοσθένης, ήταν στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο λαμόγιο της αρχαιότητας. 

. Μακεδόνες έσωσαν τον Ελληνισμό και του έδωσαν αλλά 2300 χρόνια ζωής. Είμαστε παιδιά του Αλέξανδρου, όχι του Περικλή. Ο Φίλιππος Β' είναι ο Μέγιστος των Ελλήνων. Ο υιός του του έκλεψε την δόξα, όπως τρόπον τινά ο Διόνυσος τον θρόνο του Δία, αλλά του το συγχωρούμε.

. Η Δύση δεν είναι Ρώμη. Ρώμη ήταν ο Καρλομάγνος, ο Ναπολέων, το Τρίτο Ράιχ. Το οποίο θα ήταν χιλιόχρονο αν καθ'οδόν ανατολικά είχε ασπαστεί την Ορθοδοξία.

Τα "λευκά" έθνη που απαρτίζουν την Δύση είναι στην ουσία "λευκοί" δούλοι, όπως και επί Χαλιφάτου.

. Στους Σύγχρονους Πουνικούς Πολέμους νίκησε η Καρχηδόνα. Η ράτσα της. Ο θεός της. Και θέλει να ανθρωποθυσιάσει τα παιδιά των "λευκών" της δούλων στον θεό της. Κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά. Ο Σατανάς είναι ο θεός της.

. Το Βυζάντιο ήταν η Κληρονομιά του Αλεξάνδρου. Η Μακεδονία ήταν Ευρασιατική. Η Ρωσία κληρονόμησε το Βυζάντιο, την Ανατολική Ρώμη. Η Ρωσία είναι η Σύγχρονη Μακεδονία. Αν και πιθανόν να μην το συνειδητοποιεί. Ούτε Αυτή ούτε 'μεις.

. Είθε η Σύγχρονη Μακεδονία να ξανά κατακτήσει την Ελλάδα και να ξανά εξακτινώσει τον Ελληνισμό στα πέρατα της Οικουμένης. Είναι στην ουσία η τελευταία μας ελπίδα. 

. Πατρίδα μας είναι ο Ελληνισμός, όχι το Δουκάτο των Αθηνών. Καθήκον μας ο θρίαμβος της Ρωσίας και η κάθοδο της στις θερμές θάλασσες. Καθήκον μας η Κάθοδος των Δωριέων, η Επιστροφή των Ηρακλειδών. 

 «Χωρίς ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία…», Λέων Τολστόι

«Η Ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

 

Haters gonna hate. Me Ne Frego.

Έρρωσθε!

Ρήγας Ακραίος

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Σημεία για την μελέτη της Ανατολικής "παράταξης'' ...

Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι : Σημεία για την μελέτη της Ανατολικής "παράταξης'' ...: 1. Ο Γεωπολιτικός ντετερμινισμός στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εχεί μελετηθεί απο λίγους, και με εξαίρεση το έργο του Ψυρούκη , ο οπο...

Νέα Αντίσταση-Ευρώπα - Πλατφόρμα:

 

Γενικές Αρχές και Προγραμματικά Στοιχεία, τόσο Οριστικά όσο και Μεταβατικά.

1) Η Ευρώπη στους Ευρωπαίους - Προς μια Ευρώπη με πολλές σημαίες:

Απορρίπτουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και θεωρούμε αναγκαία την ανάδυση μιας νέας και επαναστατικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Εθνών,

Αντιλαμβανόμαστε την Ευρώπη ως μια συνεργατική κοινότητα που βασίζεται στην αμοιβαία και αδελφική βοήθεια από τη μια πλευρά και την εθνική κυριαρχία από την άλλη - με επίκεντρο την πλούσια και ζωντανή, αν και σήμερα καταπιεσμένη, ιστορική πολιτιστική κληρονομιά της Ευρώπης.

Υποστηρίζουμε το απαράβατο δικαίωμα κάθε ευρωπαϊκού έθνους να αποσχιστεί από μια τέτοια ομοσπονδία για οποιονδήποτε λόγο, όταν αυτό αποφασίζεται εσωτερικά από τους πολίτες του εν λόγω έθνους, μέσω εντελώς εσωτερικών διαδικασιών και χωρίς εξωευρωπαϊκές παρεμβάσεις.

Το αν αυτή η επαναστατική αλλαγή θα λάβει χώρα στο πλαίσιο μιας λαϊκής μεταρρύθμισης της ΕΕ, χρησιμοποιώντας τους δικούς της και υφιστάμενους μηχανισμούς, ή αν θα πραγματοποιηθεί με άλλα μέσα, είναι απρόβλεπτο προς το παρόν. Ωστόσο, όλα τα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα σήμερα μοιράζονται μια κοινή κριτική και οι πρωτοβουλίες τύπου "Exit" και "Σκεπτικιστές" θα πρέπει να υποστηριχθούν με ενθουσιασμό.

Η Ε.Ε. - Η Ευρωπαϊκή Ένωση - που βασίζεται στον αντιευρωπαϊκό κοινωνικό φανατισμό και επιβάλλεται από πάνω προς τα κάτω από γραφειοκράτες των Βρυξελλών που είναι αποκομμένοι και απομακρυσμένοι από την πραγματική Ευρώπη και οι οποίοι με τη σειρά τους εργάζονται για το υπερατλαντικό και παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο - δεν έχει τίποτα κοινό με τις πραγματικές ευρωπαϊκές αξίες.

Υποστηρίζουμε επίσης το δικαίωμα κάθε έθνους της ομοσπονδίας να καθορίζει τις δικές του πολιτικές σε οργανικά ζητήματα όπως η μετανάστευση.

2) Κοινοτική αυτοδιαχείριση και το "Διαδίκτυο των πραγμάτων":

Προτείνουμε τον κοινωνικό έλεγχο και την ιδιοκτησία επί των αυτοματοποιημένων μέσων παραγωγής και διανομής εντός των ευρωπαϊκών εθνών,

Ο καπιταλισμός είναι ένα ιστορικό και οικονομικό σύστημα που δομείται στην κοινωνική οργάνωση που ενυπάρχει σε μια νεωτερικότητα που βασίζεται σε συγκεκριμένες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες. Η έλευση της αυτοματοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης, μαζί με την τρισδιάστατη εκτύπωση και το επερχόμενο "Διαδίκτυο των πραγμάτων", σημαίνει αναγκαστικά ότι ο καπιταλισμός φτάνει στο τέλος του, μαζί με τη σύγχρονη εποχή. Ένα νέο, μεταμοντέρνο σύστημα του μέλλοντος, ορθολογικά βασισμένο στις νέες, δυναμικές δυνάμεις της παραγωγής, είναι όχι μόνο δυνατό αλλά και αναγκαίο.

Οι οικονομικές επιχειρήσεις που είναι μεγαλύτερες ή πιο πολύπλοκες από μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση ή ένα αγρόκτημα θα πρέπει να αυτοδιαχειρίζονται από τους εργαζόμενους, μέσω κοινοτικών συμβουλίων, με στόχο τη μείωση της γραφειοκρατίας και τη δημιουργία άμεσου λαϊκού ελέγχου και διαχείρισης από τους εργαζόμενους.

3) Επιστροφή του Μύθου, του Πνεύματος και της Αποκοσμικοποίησης:

Η τραγική ιστορία του 20ού αιώνα και της νεωτερικότητας μας έχει διδάξει ότι οι αλήθειες συχνά κρύβονται ανάμεσα στα ψέματα. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αναδύθηκαν δύο μεγάλα στρατόπεδα, το καθένα με αλήθειες και ψέματα να το υποστηρίζουν. Ως επαναστάτες σοσιαλιστές, εμείς στη Νέα Αντίσταση-Evropa καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανθρωπότητα χωρίς προσκόλληση στο μύθο, δεν μπορεί να υπάρξει ακμάζων σοσιαλισμός χωρίς πνεύμα και δεν μπορεί να υπάρξει ηγετικό πνεύμα χωρίς σοσιαλισμό.

Η ιδεολογική και πνευματική επανίδρυση της Ευρώπης θα περάσει αναγκαστικά και από μια μυστικιστική και μυθική επανάσταση. Αυτή θα είναι μια αντικαπιταλιστική επανάσταση σε όλους τους τομείς - ταυτόχρονα παλιγγενετική και φουτουριστική, παραδοσιακή και μεταμοντέρνα.

Χωρίς μια πνευματική επανάσταση, το αναπόφευκτο μεταμοντέρνο σύστημα θα αποτελείται από μια τελειοποιημένη μορφή δουλείας, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, και όχι από ένα σύστημα βασισμένο στη λαϊκή χειραφέτηση και την ελευθερία.

Η νεωτερικότητα έχει μεταθέσει την ευθύνη στη θρησκεία για πολλά γεγονότα που στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της παραμόρφωσης της θρησκείας υπό τη νεωτερικότητα. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός ήταν δύο συστήματα που με αντίθετους τρόπους δημιούργησαν ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης με τη θρησκεία, ωστόσο ο φιλελευθερισμός προχώρησε ακόμη περισσότερο στην αποξένωση του ανθρώπου από τον πνευματικό του εαυτό.

Το NR-Evropa απορρίπτει τις αδελφοκτόνες θρησκευτικές διαμάχες, καθώς και όλους τους άλλους αδελφοκτόνους αγώνες - και υποστηρίζει μόνο την ταξική πάλη ενάντια στο κυρίαρχο μοντερνιστικό σύστημα του φιλελευθερισμού.

Η NR-Evropa επιδιώκει να οικοδομήσει υγιείς σχέσεις με όλες τις θρησκευτικές κοινότητες που σέβονται το δικαίωμα των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων στην ευημερία. Η NR-Evropa αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις θρησκείες που προσανατολίζονται στον ευαγγελισμό, ιδίως εκείνες που λειτουργούν πέρα από την επικράτεια του πολιτισμού που ιστορικά συνδέεται με αυτές.

Το NR-Evropa απορρίπτει την μαρξιστική μέθοδο ή παραδοσιακή μαρξιστική οικοδόμησης σχέσεων με θρησκευτικές κοινότητες που βασίζεται κυνικά σε:

την αντιλαμβανόμενη μειονοτική τους ιδιότητα.

την αντιλαμβανόμενη εθνοτική ή φυλετική τους ιδιότητα.

την άποψή τους ότι οι κοινότητες αυτές θα εκκοσμικευτούν τελικά ή θα εγκαταλείψουν την πίστη τους με την "πορεία της προόδου" στο πλαίσιο της ατζέντας της νεωτερικότητας.

την αντιλαμβανόμενη ή υποστηριζόμενη ιδιότητά τους ως "θύματα".

Αυτό δεν σημαίνει ότι η NR-Evropa απορρίπτει την οικοδόμηση σχέσεων με θρησκευτικές κοινότητες που μπορεί να αντιστοιχούν σε αυτές τις τέσσερις κατηγορίες.

Η NR-Evropa αναγνωρίζει τα χριστιανικά και προχριστιανικά, δηλαδή παγανιστικά, θεμέλια του πολιτισμού και της ηθικής της Ευρώπης, καθώς και τη συμβολή άλλων θρησκευτικών παραδόσεων.

4) Απορρίπτοντας τη φυλακή των σύγχρονων συστημάτων και ιδεολογιών:

Ο φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός και ο φασισμός αντιπροσωπεύουν ιδεολογίες ή πραγματικότητες της νεωτερικότητας. Αυτές ήταν οι τρεις πολιτικές θέσεις του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, οι οποίες προέκυψαν με διαδοχική σειρά και στη συνέχεια συντέθηκαν σε έναν εκλεπτυσμένο φιλελευθερισμό. Στην πραγματικότητα, η σημερινή φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων έχει επίσης υιοθετήσει τα ατυχή χαρακτηριστικά του κομμουνισμού και του φασισμού - και υπό αυτή την έννοια μπορεί να θεωρηθεί ανελεύθερη - που τελειοποίησαν τον κοινωνικό έλεγχο εις βάρος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Ο φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός και ο φασισμός δεν μπορούν να επικριθούν αφηρημένα: αντιπροσώπευαν αναπόφευκτες εκφράσεις της νεωτερικότητας, βασισμένες στην τεχνολογική, επιστημονική και πνευματική σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα, στους αντίστοιχους χρόνους και τόπους.

Ο αντικομμουνισμός και ο αντιφασισμός είναι γενικά - με εξαιρέσεις - προβληματικοί αποπροσανατολισμοί από κάθε αγώνα ενάντια στο σημερινό σύγχρονο πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι κυρίως καπιταλιστικό και φιλελεύθερο στη φύση του. Τα φαντάσματα του κομμουνισμού και του φασισμού χρησιμοποιούνται για να διχάσουν τους ανθρώπους κατά μήκος συναισθηματικών και αφηγηματικών γραμμών.

Πιστεύουμε ότι η εμπλοκή και η συμμετοχή στα πολιτειακά, στα κοινά ή αλλιώς στα "δημόσια" είναι καθήκον για κάθε ενήλικο πολίτη.

Μια Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, μοναδική στον 21ο αιώνα, θα είναι όλο και πιο αναγκαία καθώς πλησιάζουμε στον ορίζοντα.

5) Μεταρρύθμιση της γης και της στέγασης:

Προτείνουμε τη λαϊκή και επαναστατική αναδιανομή της γης και της στέγασης, τόσο στην πόλη όσο και στην ύπαιθρο, σε όλους τους πολίτες, καθιστώντας αυτά τα περιουσιακά στοιχεία μη μεταβιβάσιμα, αποφεύγοντας έτσι τη συσσώρευση της ιδιοκτησίας.

Η μεταρρύθμιση της γης είναι ζωτικής σημασίας για την επισιτιστική ασφάλεια και τον προγραμματισμό της κοινότητας. Ενώ η αυτοματοποίηση θα βάλει τέλος στη βιομηχανική δουλεία, στην οποία ο εργαζόμενος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα γρανάζι στη μηχανή. Είναι γνωστό ότι η σωματική, πνευματική και ψυχολογική υγεία του ανθρώπου βελτιώνεται όταν αυτός ασχολείται άμεσα με την εργασία σε επαφή με τη φύση, με την εξασφάλιση των δικών του διατροφικών πόρων, για τη δική του κατανάλωση και έχοντας έτσι τη δυνατότητα να μην αποξενώνεται από την εργασία του και το προϊόν του.

Η άνετη και ευρύχωρη διαμονή είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα που οι άνθρωποι απολάμβαναν για χιλιετίες πριν από την προ-νεωτερική και τη σύγχρονη εποχή. Οι άνθρωποι έχουν πνευματική και εξελικτική προδιάθεση να αναζητούν ασφάλεια στον τρόπο ζωής τους, είτε είναι ημινομαδικοί είτε εδραίοι. Μεγάλο μέρος της κοινωνικής πανδημίας της ψυχικής υγείας οφείλεται στην ανασφάλεια της στέγασης και των υπηρεσίων.

Μόνο σε μια οικονομία που βασίζεται στην κερδοσκοπία και την αισχροκέρδια, δηλαδή καπιταλιστική, τα άδεια σπίτια κρατούνται εκτός αγοράς από τις τράπεζες για να διογκώσουν τεχνητά τις αξίες των υφιστάμενων σπιτιών και μιας περιορισμένης επιλογής σπιτιών "προς πώληση". Ένα τέτοιο σύστημα είναι παράλογο, ανήθικο και εντελώς περιττό.

6) Εγγυημένο εισόδημα, κατάργηση της τοκογλυφίας:

Η πλήρης αυτοματοποίηση, η τρισδιάστατη εκτύπωση, το "Διαδίκτυο των πραγμάτων" δεν θα έρθουν με μιας και είναι αδύνατο να γνωρίζουμε πού θα προωθηθεί περαιτέρω αυτή η οικονομική επανάσταση στην πολιτική διαδικασία. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε, ως μεταβατικό αίτημα, το εγγυημένο εισόδημα, υπό την προϋπόθεση ότι ο πολίτης με τη σειρά του έχει εκπληρώσει τις κοινωνικές, κοινοτικές και οικογενειακές του υποχρεώσεις.

Υποστηρίζουμε την ιδέα της κοινωνικής πίστωσης, της άτοκης κοινοτικής τραπεζικής και της κατάργησης της τοκογλυφίας. Αυτό συμβαδίζει με την κατάργηση των πολιτισμών, κοινωνιών, υποκουλτούρων ή θρησκειών που βασίζονται στην τοκογλυφία.

Καθώς αυξάνεται η αυτοματοποίηση, το εγγυημένο εισόδημα εξυπηρετεί όλο και περισσότερο ένα σκοπό καταγραφής και όλο και λιγότερο μια πιο δίκαιη και δυνατή κατανομή των πόρων σε συνθήκες έλλειψης. Τα άτοκα δάνεια τελικά δεν θα είναι απαραίτητα ή επιθυμητά, καθώς το νόμισμα χάνει την αξία του.

7) Καθολική υγειονομική περίθαλψη:

Είμαστε υπέρ της κατάργησης του ταξικού συστήματος τόσο στη διανομή της υγειονομικής περίθαλψης όσο και στην εκπαίδευση των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Είμαστε υπέρ της κατάργησης των εισαγωγικών εξετάσεων στις ιατρικές σχολές με τη σημερινή τους μορφή, προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των γιατρών, και είμαστε υπέρ της προώθησης συντονισμένων δραστηριοτήτων με επίκεντρο την υγεία στην καθημερινή ζωή.

Θεωρούμε απαραίτητη την κατάργηση της φαρμακευτικής βιομηχανίας που βασίζεται στο κέρδος, όπως και όλων των άλλων βιομηχανιών (βλ. σημείο 2, ανωτέρω), και μια κρίσιμη εστίαση με επίκεντρο την προληπτική φροντίδα, την εκπαίδευση για τη δημόσια υγεία, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής και της άσκησης.

Εστίαση επομένως στη διατροφή και στις φυσικές θεραπείες που έχουν ήδη αποδειχθεί από ανεξάρτητους ερευνητές ή έχουν ήδη καθιερωθεί από την αρχαία ιστορία.

8) Δωρεάν και ανανεώσιμη ενέργεια:

Είμαστε υπέρ της ευρείας εφαρμογής των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ηλιακή, αιολική, πυρηνική, παλιρροϊκή, γεωθερμική, υδροηλεκτρική) που διανέμονται μέσω ενός αποκεντρωμένου δικτύου με ενσωματωμένες εφεδρείες για την αποφυγή μαζικών αστοχιών του συστήματος, όπως οι διακοπές ρεύματος, και για την αποφυγή "ενεργειακών εκβιασμών" εντός ή μεταξύ ημιαυτόνομων κοινοτήτων εντός του έθνους.

Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της πιο έξυπνης αρχιτεκτονικής- ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη άλλων τεχνολογιών χαμηλού αντίκτυπου.

9) Κατά της προγραμματισμένης απαξίωσης(αχρήστευσης) και υπέρ του οικονομικού και πληθυσμιακού σχεδιασμού:

Η NR-Evropa υποστηρίζει μια σχεδιασμένη οικονομία σε αρμονία με τη βιόσφαιρα στο σύνολό της, με πληθυσμό επαρκούς μεγέθους και ενάντια στην καταναλωτική σπατάλη, μια χαρακτηριστική καπιταλιστική μορφή της νεωτερικότητας.

Η σχέση μεταξύ της καταναλωτικής σπατάλης και της προγραμματισμένης απαξίωσης, του μεγέθους του ανθρώπινου πληθυσμού, της προγραμματισμένης οικονομίας και της βιόσφαιρας σπάνια εξετάζεται εκτός της λογικής της σημερινής κοινωνίας, αν εξετάζεται καθόλου. Οι διορθώσεις παρουσιάζονται ως βελτιώσεις, μεταρρυθμίσεις, προσαρμογές στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας ή, ακόμη χειρότερα, ως αποδέσμευση από τις προσωπικές αποφάσεις των ατόμων που προτείνεται να αλλάξουν τις συνήθειές τους.

Ο καπιταλισμός προωθεί την ιδεολογία της απεριόριστης ανάπτυξης, ενώ στην πραγματικότητα ο πλανήτης είναι ένας πεπερασμένος πόρος. Είμαστε αντίθετοι σε αυτό.

Ο καπιταλισμός προωθεί τον υπερπληθυσμό στον "αναπτυσσόμενο" κόσμο και τη στασιμότητα ή τη μείωση του πληθυσμού στον "ανεπτυγμένο" κόσμο, χρησιμοποιώντας το ένα γεγονός εναντίον του άλλου, προς την κατεύθυνση της ατομοποίησης, της αποσύνθεσης και του παγκόσμιου ελέγχου. Είμαστε αντίθετοι σε αυτό.

Ο καπιταλισμός προωθεί την προγραμματισμένη απαξίωση, η οποία μειώνει σημαντικά τη διάρκεια ζωής των προϊόντων, αυξάνει τη σπανιότητα και κρατά τους ανθρώπους "στη δουλειά" απλώς ως μηχανισμό κοινωνικού ελέγχου. Είμαστε αντίθετοι σε αυτό.

Μόνο μια σοσιαλιστική κοινωνία με υποκείμενο το λαό -ο Λαός(στμ,Laos στο κείμενο)-, πέρα από το πλαίσιο της νεωτερικότητας, έχει την ευκαιρία να ξεπεράσει αυτή τη φάρσα της νεωτερικότητας που εκφράζεται με τον καπιταλισμό.

Είμαστε αντίθετοι με τις πρωτοβουλίες της άρχουσας τάξης για την αλλαγή του μεγέθους του πληθυσμού, είτε στοχεύουν στην αύξηση είτε στη μείωση, γιατί αυτές γίνονται πάντα για το συμφέρον του κεφαλαίου, τη διατήρηση της αυτοκρατορίας και του κέρδους. Μόνο μια σχεδιασμένη σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να κάνει μια νέα ανάλυση της πραγματικής σχέσης μεταξύ πληθυσμού και βιωσιμότητας έξω από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος.

10) Σεξουαλική απελευθέρωση:

Υπό τον καπιταλισμό, η λεγόμενη "σεξουαλική απελευθέρωση" σημαίνει μόνο εμπορευματοποίηση -εντείνοντας την τριβή των φύλων, ισοπεδώνοντας τις ταυτότητες- για τη χρήση και την κατανάλωση του Κεφαλαίου.

Ο φεμινισμός και η πορνεία είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και εκδηλώσεις του καπιταλισμού.

Χαιρετίζουμε την επιστροφή στην κατανόηση ότι το γένος(κοινωνικό φύλο) και το φύλο σχετίζονται περισσότερο από το 99,9% των περιπτώσεων και ότι οι διαφορές γένους/φύλου είναι έμφυτες βιολογικές διαφορές που δεν έχουν εγγενή προβλήματα και δεν απαιτούν "υπέρβαση".

Υποστηρίζουμε την προώθηση και τη διάδοση της ετεροκανονικής κουλτούρας. Πιστεύουμε ότι είναι προς το συμφέρον - σωματικό, σεξουαλικό, ψυχολογικό και πνευματικό - της μεγάλης και συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Ταυτόχρονα προωθούμε την ανοχή στις ομοφυλοφιλικές πράξεις, την εξάλειψη της κατηγορίας των ομοφυλόφιλων ως καθορισμένης ταυτότητας και την κατάργηση της ομοφυλοφιλίας ως αφηρημένης και διακριτής πραγματικότητας.

Η δημιουργία από τα μέσα ενημέρωσης της σημερινής έννοιας της "ομοφυλοφιλίας" περιόρισε ρητά τα άτομα με ομοφυλοφιλικές τάσεις, δημιουργώντας μια ψεύτικη ταυτότητα που βασίζεται σε καρικατούρες και στερεότυπα. Επιπλέον, η εξάπλωση αυτής της υποκουλτούρας μέχρι του σημείου να επιβληθεί η ομοφυλοφιλία ως κανονικότητα έχει αποβεί επιζήμια για την υγιή σεξουαλική και ψυχολογική εξατομίκευση των νέων στην εφηβεία.

Προτείνουμε τον επαναπροσδιορισμό της κοινωνικής σεμνότητας και της επιβολής της, καθώς και την ανακάλυψη των παραδοσιακών στάσεων απέναντι στο γυμνό στην τέχνη και την κοινωνική σφαίρα. Είμαστε υπέρ της επανανακάλυψης του λαϊκού ερωτισμού και της εξύψωσης της ανθρώπινης μορφής σε βέλτιστες φυσικές συνθήκες.

Ως εκ τούτου, ενθαρρύνουμε την εκλαίκευση της παιδείας των δοκιμασιών, του αθλητισμού και της σωματικής άσκησης για την αύξηση της έλξης και την αξιωσημείωτη αύξηση της πρόσβασης στο σεξ ως έκφραση υγιούς σεξουαλικότητας.

Ενθαρρύνουμε τις υγιείς σεξουαλικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των νέων, υπό την προϋπόθεση ότι οι νέοι εντάσσονται σε απαραίτητες δραστηριότητες, όπως η στρατιωτική θητεία, η εκπαίδευση και η κοινωνική εργασία.

Η μείωση των κοινοτήτων μεγάλης κλίμακας, ιδίως εκείνων που βασίζονται στην καπιταλιστική λογική, θα μειώσει σημαντικά την αποξένωση των νέων και τις υποκουλτούρες. Οι κοινοτικές κουλτούρες καλύπτουν την ανάγκη του ανήκειν, η οποία παραμορφώνεται στον καπιταλισμό.

Τα βιομηχανικά απόβλητα, η καπιταλιστική "ιατρική" και οι ανθρωπογενείς περιβαλλοντικές τοξίνες είναι η κύρια αιτία της πρόσφατης έκρηξης των ακραίων ορμονικών ανισορροπιών και της ενδοκρινικής διαταραχής. Αυτά με τη σειρά τους δημιούργησαν την ψευδαίσθηση των συνδρόμων μη δυαδικού φύλου ή της δυσφορίας φύλου στον πληθυσμό. Με τη σειρά του, αυτό έχει επαναπροσδιοριστεί σε ψευδο-ταυτότητες που διαλύουν τις κοινότητες.

Μια υγιής, ισορροπημένη κουλτούρα, μια θετική στάση απέναντι στο φύλο, είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και την έκφραση των δημιουργικών ορμών του Ευρωπαίου ανθρώπου, κάτι που είναι ιδιαίτερα απαραίτητο μετά το τέλος της βιομηχανικής εργασίας.

11) Μειωμένη εβδομάδα εργασίας και παρατεταμένες άδειες εργασίας:

Θεωρούμε απαραίτητο να επαναπροσδιορίσουμε την ίδια την έννοια της εργασίας ώστε να περιλαμβάνει πολιτιστικές, πνευματικές και ανώτερες δραστηριότητες. Αυτό είναι ένα μεταβατικό αίτημα για την περίοδο πριν από την πλήρη αυτοματοποίηση, αλλά είναι δυνατό μόνο με την αποδόμηση της καπιταλιστικής πολιτικής τάξης.

Όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και επιδίδεται σε δημιουργική εργασία που εμπεριέχει αξία, συνεπάγεται θυσίες και χρησιμοποιεί τις φυσικές και κριτικές του δυνάμεις, η εργασία επαναπροσδιορίζεται. Οι σχετικές υποχρεώσεις συνοδεύονται από μια πραγματική ικανοποίηση που απορρέει από την ιδιοκτησία, η οποία είναι δυνατή μόνο με την κατάργηση της αλλοτρίωσης. Όπως και στο αρχαίο και μακρινό παρελθόν, η εργασία και το παιχνίδι είναι σε κάθε περίπτωση δυσδιάκριτα.

12) Το δικαίωμα στρατιωτικής εκπαίδευσης και κατοχής οπλισμού:

Αυτό συμβαδίζει με την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για τους νέους άνδρες, εθελοντική για τις γυναίκες και τους άνδρες όλων των ηλικιών, βάσει δοκιμασιών ικανότητας/δύναμης, με τη δημιουργία μόνιμης εφεδρείας και πολιτοφυλακής. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν το δικό τους σύστημα εκτός Ευρώπης και, αντίθετα, υποστηρίζουν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης όλων των άλλων λαών του κόσμου. Αυτό σημαίνει, ταυτόχρονα, την αδυναμία να υπαγορεύσουμε την εξέλιξη των κοινωνικών, θρησκευτικών ή πολιτικών κινημάτων σε άλλους λαούς σε παγκόσμιο επίπεδο και την αδυναμία να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε την όποια μορφή τους. Υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να αναπτύξουν άλλοι λαοί κοινωνικά, θρησκευτικά ή πολιτικά κινήματα στα εδάφη τους που δεν συμμερίζονται την ευρωπαϊκή αξία της αυτοδιάθεσης, και αυτό προϋποθέτει έναν μόνιμο στρατό βασισμένο σε εφεδρικά συστήματα και πολιτοφυλακές για την υπεράσπιση της συλλογικής ασφάλειας της Ευρώπης.

13) Γνήσια άμεση δημοκρατία με την έννοια ενός λαοκρατικού συστήματος τύπου "blockchain":

Υπάρχουν πλέον τα τεχνολογικά μέσα για να προχωρήσουμε πέρα από τα απλά αντιπροσωπευτικά μοντέλα δημοκρατίας σε μια αυθεντική κυβέρνηση του λαού και για τον λαό: μια λαοκρατία. Το κράτος, στο βαθμό που υπάρχει, όσο επικρατεί ο οικονομικός νόμος της αξίας και οι ταξικοί ανταγωνισμοί επιμένουν, θα έπρεπε να γίνει όργανο του λαού. Αυτό το σύστημα θα έπρεπε να ονομάζεται ως τέτοιο, Λαοκρατία.

Η δημοκρατία τύπου "blockchain" είναι στην πραγματικότητα άμεση ψηφιακή λαοκρατία και υπερβαίνει την απλή "δημοκρατία", όπως αυτή ορίζεται συνήθως. Διότι η δημοκρατία εκφράζεται στην αρχαιότητα ως η κυριαρχία της κοινωνικής τάξης των ελεύθερων πολιτών, που αποτελούσαν τον δήμο, ο οποίος στην πόλη-κράτος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας αντιπροσώπευε μια μειονότητα - οι δούλοι, ο λαός, αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Με αυτή την έννοια, η δημοκρατία τότε, όπως και σήμερα, θεωρείται από τη Νέα Αντίσταση-Ευρώπη δικτατορία της αστικής τάξης, της φιλελεύθερης ελίτ, μιας μειοψηφίας που κυβερνά το λαό ή το λαό(laos, στο κείμενο). Το NR-Evropa αντιτίθεται στην αστική κυριαρχία και ευνοεί την ανάπτυξη μιας άμεσης ψηφιακής λαοκρατίας.

https://nritalia.org/nr-evropa-la-nostra-piattaforma/

Η ακαταμάχητη άνοδος του πολιτισμικού κράτους

 

Ο δυτικός φιλελευθερισμός δεν έχει απάντηση στις γεμάτες αυτοπεποίθηση δυνάμεις που νιώθουν υπερηφάνια για τις πολιτιστικές τους ρίζες

 ARIS ROUSSINOS

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και στο εσωτερικό της αμερικανικής αυτοκρατορίας, η κατάρρευση της ισχύος των ΗΠΑ στο εξωτερικό και η αυξανόμενη δυσμένεια με την οποία αντιμετωπίζεται ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν προοιωνίζονται κάτι καλό για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση ενός συνεκτικού δυτικού πολιτισμού. Αν η Δύση, όπως και ο φιλελευθερισμός, είναι σε αυτό το στάδιο απλώς μια δικαιολογητική ιδεολογία για την αμερικανική αυτοκρατορία, τότε θα αναγκαστούμε να την αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο αρκετά σύντομα. Είναι ακριβώς αυτό το πρόβλημα του προσδιορισμού του τι θα είναι αυτή η αντικατάσταση που θα καθορίσει την πολιτική της Βρετανίας και της Ευρώπης για το υπόλοιπο της ζωής μας. Οι γηράσκοντες φιλελεύθεροι ιδεολόγοι της Ευρώπης, η ξεθωριασμένη γενιά του 1968 που κυριάρχησε στην πολιτική μας για τόσο πολύ καιρό, δεν φαίνεται να έχουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα- μάλιστα, δεν φαίνεται καν να συνειδητοποιούν, ακόμη και τώρα, ότι αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν. 

Μόνο όταν βλέπουμε τον Μακρόν να αγωνίζεται να συσπειρώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για την επερχόμενη εποχή των αυτοκρατοριών, ή όταν παρατηρούμε Ευρωπαίους ισχυρούς άνδρες όπως ο Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος χαιρετίζεται από πολλούς αγγλοσαξονικούς συντηρητικούς ως ο σωτήρας του δυτικού πολιτισμού, να καταφέρεται εναντίον της Δύσης με όλο το πάθος και τη μανία ενός αντιαποικιακού επαναστάτη, βλέπουμε αναλαμπές ενός μέλλοντος πιο παράξενου και πιο σύνθετου από ό,τι επιτρέπει ο σημερινός πολιτικός μας λόγος. Όταν βλέπουμε την Πολωνία να επιβάλλει τη μελέτη των λατινικών στα σχολεία για να εμφυσήσει στους μαθητές την κατανόηση "των λατινικών ριζών του πολιτισμού μας", ή τον νεαρό ανερχόμενο αστέρα της ολλανδικής ριζοσπαστικής δεξιάς Thierry Baudet να υποστηρίζει ότι ζούμε μια "ευρωπαϊκή άνοιξη", "αντίθετη με το πολιτικό φάσμα που κυριαρχεί στη Δύση από τη Γαλλική Επανάσταση, ", η οποία "θα αλλάξει την κατεύθυνση που θα πάρουν όλες οι χώρες μας στις επόμενες δύο γενιές", διακρίνουμε, όπως ακριβώς και στις διαδηλώσεις της BLM ή στην εξάπλωση της αμερικανικής πίστης της κοινωνικής δικαιοσύνης στους δρόμους και τα πανεπιστήμιά μας, τα πολιτικά πεδία μάχης για το μέλλον της Ευρώπης.

Η πιο οξυδερκής κριτική της θέσης του Huntington για τους πολιτισμούς ήταν πάντα ότι οι πιο αιματηρές αντιπαραθέσεις ήταν εντός των πολιτισμών και όχι μεταξύ τους. Στη νέα εποχή του πολιτισμικού-κράτους, ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση για την κοινωνική μας αρμονία δεν θα προέλθει από τους αμφισβητίες πέρα από τα πολιτισμικά μας σύνορα, αλλά από τη μάχη στο εσωτερικό τους για να καθορίσουν ποιον και τι υπερασπίζονται.

https://unherd.com/2020/08/the-irresistible-rise-of-the-civilisation-state/?=refinnar

Η Μεγάλη Μητέρα και το Θεραπευτικό Κράτος

Alain DeBenoist

Translated from the French by Tom Sunic.

Ακολουθεί η συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα ο Alain de Benoist στο Boulevard Voltaire.

******

Ερ: "Φάτε τις πέντε μερίδες φρούτων και λαχανικών σας κάθε μέρα!", "Αθληθείτε!", "Κόψτε το κάπνισμα!", "Πιείτε ένα ποτήρι, αλλά όχι δύο!", "Προσδεθείτε όταν οδηγείτε!", "Μην τρώτε πολλά λιπαρά!", "Κάντε τη σωστή ανακύκλωση των σκουπιδιών!". Μετά τον Μεγάλο Αδελφό, φτάσαμε τώρα στη Μεγάλη Μητέρα;

Α: Ξεκινώντας από τον δέκατο ένατο αιώνα, το κράτος πρόνοιας δημιουργήθηκε σταδιακά για να αντισταθμίσει την εξαφάνιση των οργανικών και κοινοτικών αλληλεγγυών, οι οποίες, με την άνοδο της ατομικιστικής ιδεολογίας, διαλύθηκαν.  Σήμερα το κράτος πρόνοιας μεταμορφώνεται σε ένα είδος "θεραπευτικού κράτους" - αν δανειστούμε μια έκφραση του Christopher Lasch. Αυτό το θεραπευτικό κράτος μπορεί να οριστεί ως μια ανίερη συμμαχία της φαρμακευτικής διαδικασίας και του κράτους, που στήνει κάθε είδους αδικαιολόγητα εμπόδια στην ελευθερία μας. Η εξουσία γίνεται όλο και πιο μητρική, αν και μητρική με τον τρόπο μιας κτητικής μητέρας που ανυπομονεί να διατηρήσει τους υπηκόους της σε πλήρη εξάρτηση. Η μονομερής σχέση με το κράτος αντικαθιστά τους αρχαίους κοινωνικούς δεσμούς. Αυτός ο υγειονομικός έλεγχος προμηνύει τον κοινωνικό έλεγχο. Η ίδια η ιατρική, όταν συμμετέχει στον έλεγχο των πληθυσμών, γίνεται ολοκληρωτική.

Ο κυρίαρχος ανθρώπινος τύπος σήμερα είναι ο ανώριμος ναρκισσιστής, που αγνοεί όλες τις πραγματικότητες εκτός από τη δική του και που, πάνω απ' όλα, επιθυμεί να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του. Αυτός ο παιδαριώδης τύπος ανθρώπου, αναμενόμενα φιλελεύθερου-ελευθεριακού προσανατολισμού, ταιριάζει απόλυτα με ένα σύστημα που, όπως έγραψε ο Μαρξ, πνίγει τα πάντα "στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού". Αυτό που ακολουθεί είναι ένας θεραπευτικός πολιτισμός με επίκεντρο μόνο το "Εγώ". Ο Πιερ Μανέντ τονίζει ορθά ότι φιλελευθερισμός σημαίνει πρωτίστως να παραιτηθεί κανείς από το να αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή με όρους του δικού της καλού και του δικού της προορισμού. Σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, στην οποία κανείς δεν αναρωτιέται για το νόημα και τη σημασία της παρουσίας του στον κόσμο, η σωματική φροντίδα του Εαυτού γίνεται το άλφα και το ωμέγα της ανθρώπινης ζωής.  Δεν σημαίνει μόνο ότι είναι κανείς υγιής, αλλά και ότι "αισθάνεται καλά με τον εαυτό του", ξεχνώντας έτσι την ίδια του την περατότητα. Ενώ προσδοκούν την αθανασία σε αυτόν τον κόσμο, το όνειρο της αιώνιας νεότητας κυριεύει όλους εκείνους που δεν ενηλικιώθηκαν ποτέ και που αντιλαμβάνονται τώρα τη ζωή τους ως μια μητρική σύντηξη που αψηφά κάθε συμβολική τάξη, ενώ ευδοκιμούν σε μια κουλτούρα του ενεστώτα που έχει αποβάλει κάθε έννοια ιστορικής συνέχειας. Στο εξής η κοινωνία λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της μιμητικής αντιπαλότητας, ως μια μορφή "αντιπαλότητας του Εγώ" (με φροϋδικούς όρους), δηλαδή, με τον Εαυτό να έχει απογυμνωθεί από το "εγώ" και το "υπερεγώ" του, πεπεισμένος ότι τώρα είναι το κέντρο του σύμπαντος. Αυτό διευκολύνει μόνο τον πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Q. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Α: Η τάση είναι αυξανόμενη προς την "ψυχολογικοποίηση" όλων των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων. Η αυξανόμενη παλίρροια της ανασφάλειας γίνεται πλέον "κοινωνικό πρόβλημα", η ανεργία γίνεται "ατομική δυστυχία", η μαζική μετανάστευση γίνεται "ανθρώπινο δράμα" (στο οποίο μόνο η "συμβίωση" μπορεί να επιφέρει θεραπεία). Έτσι αγνοεί κανείς την άκρως πολιτική φύση των προβλημάτων και τις ευθύνες που τα συνοδεύουν. Δεν υπάρχουν πια εκμεταλλευόμενοι, αλλά μόνο οι "δυστυχισμένοι", τα "θύματα", οι "λιγότερο ευκατάστατοι" κ.λπ. που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να εκφράσουν τα "παράπονά τους κατά του αγνώστου".

Αντί να αναδείξει κανείς τις μορφές αλλοτρίωσης που ενυπάρχουν στο κυρίαρχο Σύστημα, καταφεύγει σε "μονάδες ψυχολογικής υποστήριξης" που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση των "συναισθημάτων δυσφορίας". Η άνοδος του συναισθηματικού, παράλληλα με την ιδεολογία της συμπόνιας, συμβαδίζει με τη φιλελεύθερη εξύμνηση του ιδιωτικού χώρου. Ωστόσο, η διάδοση των θεραπευτικών τρόπων σκέψης είναι βέβαιο ότι θα περιθωριοποιήσει την οικογένεια και το σχολείο, ενώ θα αφήσει άθικτη τη διαδικασία της κυριαρχίας. Η προπαγάνδα των εμπορευμάτων, ενώ χειραφετεί από τις παλιές μορφές εξουσίας, το μόνο που κάνει είναι να υποδουλώνει καλύτερα μέσω της κλιμάκωσης της διαφήμισης. Το κοινωνιστικό αντικαθιστά το κοινωνικό, με τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό να καλύπτει τις ζημιές που προκαλεί ο οικονομικός φιλελευθερισμός που καθοδηγείται από την αγορά.

Κάθε υλική ή συναισθηματική επιθυμία μετατρέπεται αμέσως σε "δικαίωμα". Στο καπιταλιστικό σύστημα, η θέληση για υπερσυσσώρευση τροφοδοτεί μόνο αυτή την απεριόριστη επιθυμία. Η επέκταση της λογικής του εμπορεύματος συνεπάγεται στη συνέχεια την καταστροφή κάθε τι που μπορεί να επιβραδύνει την επιθυμία να αποκτήσει κανείς περισσότερα και που μπορεί να ενθαρρύνει την ανιδιοτέλεια. Όπως γράφει ο Jean Vioulac: "Η έλευση της καταναλωτικής κοινωνίας επιβάλλει τη διάλυση κάθε τι που μπορεί να επιβραδύνει την αγορά αγαθών και επομένως να σταματήσει την κατάργηση όλων των ηθικών κανονισμών κατά της άμεσης αυτοϊκανοποίησης. Ο φιλελευθερισμός, λόγω της απορρύθμισης και της αποθεσμοποίησης όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, είναι ένα πολιτικό σχέδιο που στοχεύει στην πλήρη διάλυση της τάξης του νόμου, και ως τέτοιο αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά μοτέρ του μηδενισμού".

Q. Με την πάροδο των ετών, υπήρχε μια τάση να μας τρομάζουν μέχρι θανάτου με τον μπολσεβίκικο κίνδυνο, μετά με την απειλή της Λεπέν, μετά με την απειλή του ισλαμικού παλιρροϊκού κύματος και τώρα με την τρομοκρατία και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και εσύ, Alain de Benoist, τι φοβάσαι;

Α.: Σίγουρα θα θυμάστε τον Μπομαρσέ που έγραψε στον κουρέα της Σεβίλλης : "μόλις υποκύψεις στο φόβο του κακού, βιώνεις ήδη το κακό του φόβου". Δεδομένου ότι ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να φοβόμαστε τους φόβους των άλλων.  Σε ό,τι με αφορά, πάντα δυσκολευόμουν να αντιμετωπίσω την ανοησία της δεξιάς και τον σεχταρισμό της αριστεράς.  Σε διαφορετικές μέρες με ανησυχεί περισσότερο το ένα ή το άλλο. Ούτε όμως μου αρέσουν οι μικροπρεπείς "τραμπούκοι" για τους οποίους γράφει ο George Bernanos  - δηλαδή αυτοί που χτυπούν το στήθος τους ότι δεν μοιράζουν ποτέ τίποτα στους ζητιάνους και που επιδίδονται σε πολιτικές που προκαλούν μίσος.  Η γνήσια ευαισθησία είναι αντίθετη και με τη σκληροκαρδία και τον ψεύτικο συναισθηματισμό.

https://www.theoccidentalobserver.net/2015/06/01/big-mother-and-the-therapeutic-state/?fbclid=IwAR32JgaQDNPO_Wotr6YBqaMlvs1W2tmsLLr6KUaSdIOLWkgzDMM7jtHw3BA