Σελίδες

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μουσική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μουσική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πνευματικό Εμβατήριο

Ὀμπρὸς βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,
ὀμπρός, βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο.
Τὶ, Ἰδέτε· ἐκόλλησεν ἡ ρόδα του βαθειὰ στὴ λάσπη,
κι ἄ, ἰδέτε χώθηκε τ᾿ ἀξόνι του βαθειὰ μέσ᾿ τὸ αἷμα.
Ὀμπρός, παιδιά, καὶ δὲ βολεῖ μονάχος ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἥλιος,
σπρῶχτε μὲ γόνα καὶ μὲ στῆθος νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὴ λάσπη,
σπρῶχτε μὲ στῆθος καὶ μὲ γόνα νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὸ γαῖμα.
Δέστε, ἀκουμπᾶμε ἀπάνω τοῦ ὁμοαίματοι ἀδελφοί του.
Ὀμπρός, ἀδέλφια, καὶ μᾶς ἔζωσε μὲ τὴ φωτιά του,
ὀμπρός, ὀμπρὸς κι ἡ φλόγα του μᾶς τύλιξε ἀδελφοί μου.


Ποίηση: Άγγελος Σικελιανός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεύει: Ιωάννα Φόρτη




 

ΦΙΛΟΙ ΚΙ ΑΔΕΡΦΙΑ (3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1843)


 

ΜΑΪΚΛ ΚΟΛΛΙΝΣ: ΤΟ «ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ» ΗΤΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ


του Γιώργου Πισσαλίδη


«Ήταν πρωί του Αυγούστου, κοντά στην ροδαυγή

βγήκα να πάρω αέρα, στην ποτισμένη γη.

Βλέπω μία κόρη κλαίει, σπαρακτικά θρηνεί

Σπάσε καρδιά μου εχάθη, το γελαστό παιδί».


Ο Κόλλινς, ο Μίκης και το «Γελαστό Παιδί»





To 1961, o Θεοδωράκης θα έγραφε μουσική για το θεατρικό έργο «Ο Όμηρος» του Ιρλανδού επαναστάτη Μπρένταν Μπέαν (1923-1964), με στίχους του ιδίου του Μπέαν, μεταφρασμένους από τον Βασίλη Ρώτα. Σε αυτό, ο IRA συλλαμβάνει ένα Εγγλέζο στρατιώτη για να τον ανταλλάξει με κρατουμένους συναγωνιστές. 


Στη διάρκεια του έργου, ένας από τους επαναστάτες τραγουδά «Το Γελαστό Παιδί» για κάποιον, που όπως λέει χαρακτηριστικά, «σκοτώθηκε από τους δικούς μας». Ιδού οι αρχικοί στίχοι: «Ανάθεμα την ώρα, κατάρα την στιγμή / σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί». «Γελαστό παιδί» ήταν το παρατσούκλι που έδωσε στον Κόλλινς η μητέρα του Μπέαν, στενή φίλη του Ιρλανδού ηγέτη. Όμως στη «Μαγική Πόλη» του Θεοδωράκη που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά, οι στίχοι μεταλλάχτηκαν σε «σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί». Στις δε συναυλίες της Μεταπολίτευσης, «σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί». 


Αυτό όμως δεν συνάδει με τους στίχους: «Μόνο να'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι / και μόνον από βόλι Εγγλέζου να'χε πάει/ κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή / θα' ταν τιμή μου που έχασα το γελαστό παιδί». Υπ' όψιν ότι οι πρωτότυποι στίχοι του The Laughing Boy αντί για «αρχηγό», μιλούσαν για τον Πάτρικ Πηρς και την ανατίναξη του Ταχυδρομείου. Μετά από όλα αυτά, δεν μένει αμφιβολία για το ποιος είναι το αληθινό «Γελαστό Παιδί». Νομίζουμε λοιπόν ότι είναι καιρός να σταματήσει η αριστερή μεταπολιτευτική καπηλεία.


THE LAUGHING BOY




From THE HOSTAGE

By: Brendan Behan

It was on an August morning, 


all in the moring hours, 


I went to take the warming air 


all in the month of flowers,

And there I saw a maiden


and heard her mournful cry,


Oh, what will mend my broken heart, 


I' ve lost my Laughing Boy.

So strong, so wide, so brave he was,


I' ll mourn his loss too sore


When thinking that we'll hear the laugh


or springing step no more.

Ah, curse the time, and sad the loss


my heart to crucify,


Than an Irish son, with a rebel gun,


shot down my Laughing Boy.


Oh, had he died by Pearses side,


or in the G.P.O.,


Killed by an English bullet


from the rifle of the foe,

Or forcibly fed while Ashe lay


dead in the dungeons of Mountjoy,


Id have cried with pride at the way he died,


my own dear Laughing Boy.

My princely love, can ageless love


do more than tell to you 


Go raibh mile maith Agath,


for all you tried to do,


For all you did and would have done,


my enemies to destroy,


Ill prize your name and guard your fame,


my own dear Laughing Boy.


Glossary:


Mouth of Flowers is a translation of the townland Beal na Blath, where Michael Collins was ambushed and shot.


Padraig Pearse was one of the leader's of the 1916 Rising.


GPO was one of the buildings the Volunteers occupied in 1916.


Ashe was a Sinn Fein member who died on hunger strike.


Go raibh maith agat is Irish for 'Thank You'.


Γιώργος Πισσαλίδης

Les amants de Teruel

 Ο ένας κοντά στον άλλο

κρατιούνται οι εραστές

Που ξαναβρέθηκαν για να πορευθούν πλάι πλάι

που ξαναβρέθηκαν στο θάνατο

Γιατί η ζωή δεν μπόρεσε να τους καταλάβει

Που ξαναβρέθηκαν στον έρωτα

Το μίσος δε μπόρεσε να τους αγγίξει

Τα φύλλα, τα φύλλα πέφτουν στο νυφικό κρεβάτι τους

Το χώμα να είναι ελαφρύ, ελαφρύ για τους εραστές του Teruel

που ενώθηκαν πια στο σκοτάδι...


Ο ένας κοντά στον άλλο,

κοιμούνται τώρα.

Κοιμούνται, λυτρωμένοι από το φόβο του σκοταδιού

Κρατημένοι χέρι με χέρι, στην ακινησία της προσευχής, ανανεώνοντας τον όρκο τους

στην αιώνια γαλήνη των βράχων

Η νύχτα τους ανοίγει την πόρτα

Όλα μπαίνουν σε τάξη

Η αγκαλιά τους συνεχίζεται, συνεχίζεται χωρίς σταματημό όπως μια νότα από την orgue 








Θα Σημάνουν οι Καμπάνες - Μίκης Θεοδωράκης


 

Τρόμος ενάντια στον "Δημιουργό"*


(Σημειώσεις για τη σημασία του αναρχισμού σήμερα)

Αναρχισμός: Μια ματιά από τα δεξιά

του Alexander Dugin

"Ο αναρχισμός θεωρείται ό,τι πιο αριστερό από τα προϊόντα της αριστερής σκέψης. Αυτή η συνολική κριτική από την αριστερά όλων των άλλων μορφών επαναστατικών ιδεολογιών: από τους Μαρξιστές έως τους Σοσιαλδημοκράτες. Οι αναρχικοί κατακεραυνώνουν τους άλλους αριστερούς για την παρουσία όλων των παλαιών, αντιδραστικών στοιχείων. Όσον αφορά την αναρχία, όλες οι άλλες δεν είναι παρά με ένα λεπτό πέπλο καλυμμένες μορφές του πιο παλιού εχθρού - της εξουσίας (ισχύς, δύναμη). Ο αναρχισμός επιδιώκει να δικαιολογήσει ένα σύστημα ριζικής αντίθεσης σε μια κοινωνία που βασίζεται στην αρχή της εξουσίας. Από εδώ έρχεται το όνομα «α-αρχή», κυριολεκτικά - «η απουσία δύναμης**».

Η αναρχία φιλοδοξεί να μένει χωρίς "δεξιές" προσμίξεις, δυστυχώς αυτό απλά δεν συμβαίνει. Και εδώ στον αναρχισμό πολύ συχνά συναντάμε τα στοιχεία που παραδοσιακά ανήκουν στην «δεξιά».
Αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι ο «δεξιός αναρχισμός» του Έβολα και η έννοια του «άναρχου» του Έρντ Γιούνγκερ.
Τα παραδείγματα των «δεξιών» συστατικών στον αναρχισμό είναι πολλά. Το πιο εντυπωσιακό είναι ο μυστικισμός.

Ο μυστικισμός δύσκολα μπορεί να ταξινομηθεί στην «αριστερή», «προοδευτική» τάση. Προϋποθέτει μια πίστη σε κάτι πέρα από αυτό, έναν ορισμένο αρχαϊισμό.
Κι ακόμα: τι είναι αυτός ο αρχαϊισμός; Ποια είναι η δομή της αναρχικής στάσης απέναντι στον μυστικισμό;

Επομένως, ο πιο επαναστατικός αναρχισμός, δομικά και τυπολογικά, κρύβει μέσα του έναν ακραίο βαθμό συντηρητισμού, κατάφασης, δημιουργικότητας και μια ριζικά υπερβατικά τάξη.
Δεν είναι ανεύθυνος μηδενισμός.
Αυτή η άρνηση αυτού που, σύμφωνα με τον ίδιο τον γνωστικό αναρχισμό, είναι απόλυτη άρνηση του Καλού.


Αναρχία - Μητέρα του Καλού


Ο ακραίος μηδενισμός της αναρχικής ορμής δεν αποδεικνύεται σε καμία περίπτωση η τελευταία λέξη στην αποιεροποίηση και την άρνηση της παράδοσης. Αντιθέτως, βασίζεται σε μια απόλυτη διαφωνία με αυτήν την αποιεροποίηση, την απόλυτη απόρριψή του, του «κόσμο», «αυτής της εποχής», που κυβερνάται από έναν κακό "δημιουργό" και τους ιερείς του, «avliyi El Shaitan», τους «Αγίους του Σατανά".


Η πολύ γνωστή ρήση «αναρχία μητέρα της τάξης» είναι η μεταφορά στην κοινωνική διάσταση της θέσης της ανάγκης για ριζική κατάργηση αυτού του κόσμου του κακού για να βρεθεί ένας κόσμος καλού. Δεδομένου ότι ο κόσμος του κακού στέκει «εμπόδιο» από τα θεμέλια του («Σατανάς» στα αρχαία εβραϊκά σημαίνει «φράγμα»), τότε πρέπει να ισοπεδωθεί.. Είναι σημαντικό ότι οι αναρχικοί κατανοούν τον «νέο κόσμο» όχι ως δημιουργία, αλλά ως ανακάλυψη. Δεν θέλουν να μεταρρυθμίσουν, να ξαναχτίσουν, να ανακαινίσουν την πραγματικότητα, θέλουν να μεταμορφώσουν ριζικά την ποιότητα της πραγματικότητας. Ως προς αυτό ήταν οι πιο επιτυχημένοι συντηρητικοί, επειδή ήταν οι πιο συνεπείς καταστροφείς. Αλλά καταστρέφουν το ίδιο το πνεύμα της καταστροφής, το είδωλο της «παλιάς τάξης», το φρούριο του "δημιουργού".


Παράξενη δράση «Ψυχικής αναζήτησης»

Οι αναρχικοί θεωρούνται συνώνυμοι με τον ριζοσπαστικό τρόμο.
Όμως πίσω από αυτό δεν υπάρχουν τόσο κοινωνικές αλλά οντολογικές και κοσμολογικές έννοιες. Η τρομοκρατία δεν είναι για τους αναρχικούς ένα μέσο για την πολιτική αναγνώριση. Δεν έχει τόσο κοινωνικοπολιτικό όσο ανθρωπολογικό βάρος. Οι τρομοκράτες αναρχικοί δεν ρίχνουν βόμβες σε ανθρώπους, ούτε σε μέλη της τάξης, ούτε σε κοινωνικά σημαντικές προσωπικότητες. Ρίχνουν βόμβες στον Αντίχριστο και στους υπηρέτες του, και η ίδια η πράξη έχει ήδη τη δική της δικαιολογία και δικαίωση.


Η αναρχία είναι, τελικά, μια «σωτήρια δράση». Σκοπεύει να σώσει την «παγκόσμια ψυχή» από την τοξική αγκαλιά του "Σφετεριστή" "


Alexander Dugin: Terror Against the Demiurge


*Στμ Ο Δημιουργός ( «τεχνίτης» ) είναι το ον που δημιούργησε τον κόσμο στον Γνωστικισμό. Οι Γνωστικοί τον ταύτισαν με τον θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Οι Γνωστικές γραφές τον απεικονίζουν ως ανίδεο, κακόβουλο και εντελώς κατώτερο από τον αληθινό Θεό που έστειλε τον Χριστό στη γη για να σώσει την ανθρωπότητα από τον κακό κόσμο του Δημιουργού.


**Power (εξουσία, ισχύς, δύναμη)











Από τον Μέγα Αλέξανδρο στον Μεγάλο Κωνσταντίνο



Με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και την μεταφορά της Βασιλεύουσας στην Ανατολή διορθώνεται και ένα Ιστορικό Παράδοξο του Ελληνισμού.

Προορισμένος να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου επικρατεί Πολιτισμική Ενότητα και κυριαρχία του Ελληνισμού αλλά Πολιτικός Κατακερματισμός και σταδιακά, από τις Κυνός Κεφαλές ως το Άκτιο, η Ρώμη επικρατεί.

Η Ρώμη, ως Ελληνιστική Πόλη, ξανά ενωποίησε πολιτικά ό,τι οι Διάδοχοι κατακερμάτησαν. Φταίει εδώ ο Παις του Διός που ήθελε να φτάσει στα πέρατα της Ανατολής ως Νέος Διόνυσος αλλά του το συγχωρούμε.


Με την την μεταφορά της Βασιλεύουσας στην Ανατολή διορθώνεται και ένα Ιστορικό Παράδοξο του Ελληνισμού. Να είναι κυρίαρχος πολιτισμικά, να είναι υποτελείς πολιτικά στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Το Χιλιόχρονο Βυζάντιο ήταν, τρόπον τινά, η Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Πανελλήνια Αυτοκρατορία στην Ωριμότητα της.



CCCP. Ένα σάουντρακ για την απελευθέρωση της Ευρώπης

Ακούγαμε φανατικά τους CCCP, χαμένοι κάπου στην Magna Graecia ...



Μετάφραση από εδώ:

https://nemicidelsistema.blogspot.com/2014/10/cccp-una-colonna-sonora-per-la.html

Nemici del sistema

Oltre la destra e la sinistra, materiali per la costituzione di un'Europa socialista e comunitaria. Rivoluzione conservatrice, nazional-bolscevismo.


Αλμπέρτο Λόντι


["Είμαστε κουρασμένοι από τη ντίσκο, τη funky, τη rap, τα χρωματιστά φώτα. Είμαστε κουρασμένοι από κύματα  που δεν είναι κύματα. Βαρεθήκαμε με τη τζαζ, τη reggae, το blues, γιατί δεν έχουμε κανένα νεγρισμό να επανεκτιμήσουμε: 

είμαστε καλλιεργημένοι λευκοί Ευρωπαίοι" ]