Σύγκρουση Παγκοσμιοποίησης και Ευρασίας

 

Darya Platonova 

Αποφοίτησα από την ιστορία της φιλοσοφίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του  Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Η έρευνά μου επικεντρώθηκε στην πολιτική φιλοσοφία του ύστερου Νεο-Πλατωνισμού, ένα θέμα με άπειρο ενδιαφέρον. Ο κύριος άξονας της σκέψης στην πολιτική φιλοσοφία των ύστερων Νεοπλατωνικών είναι η ανάπτυξη της ιδέας της ομολογίας της ψυχής και του κράτους και η ύπαρξη μιας παρόμοιας τριπλής τάξης και στα δύο. Όπως στην ψυχή υπάρχουν τρεις βάσεις, έτσι και στο κράτος (και οι Πλατωνικοί περιγράφουν το ινδοευρωπαϊκό μοντέλο, που αργότερα θεωρητικοποιήθηκε τέλεια στο έργο του Dumezil) υπάρχουν επίσης τρεις τομείς - το μοντέλο αυτό εκδηλώνεται στην αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα. Η υπαρξιακή και ψυχική κατανόηση της πολιτικής έχει πράγματι χαθεί κατά πολλούς τρόπους σήμερα, καθώς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την πολιτική μόνο ως τεχνική, αλλά ο Πλατωνισμός αποκαλύπτει μια βαθιά σύνδεση μεταξύ πολιτικών και ψυχικών διαδικασιών. Σήμερα υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αποκατασταθεί μια σφαιρική θεώρηση των πολιτικών διαδικασιών, δηλαδή να εξεταστεί η "υπαρξιακή πολιτική".

Έχω την τιμή να βρίσκομαι στο ίδιο καράβι με τον πατέρα μου (στο ίδιο υπαρξιακό πλοίο), όντας κόρη ενός μεγάλου μελετητή της Παράδοσης, συγγραφέα του 24τομου έργου Νοομαχία ("Πόλεμοι του Νου" - ανάλυση μέσα από τους τρεις Λόγους όλων των πολιτισμών του κόσμου). Το γεγονός ότι βρισκόμαστε υπό κυρώσεις από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης ένα σύμβολο ότι εμείς οι Ντούγκιν βρισκόμαστε στο δρόμο της αλήθειας στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι είναι τιμή μου να έχω γεννηθεί σε μια τέτοια οικογένεια.

Είμαι πολιτικός παρατηρητής του Διεθνούς Ευρασιατικού Κινήματος και ειδικός στις διεθνείς σχέσεις. Ο τομέας δραστηριότητάς μου είναι η ανάλυση της ευρωπαϊκής πολιτικής και της γεωπολιτικής. Υπό αυτή την ιδιότητα, εμφανίζομαι σε ρωσικά, πακιστανικά, τουρκικά, κινεζικά και ινδικά τηλεοπτικά κανάλια, παρουσιάζοντας μια πολυπολική κοσμοθεωρία των πολιτικών διεργασιών. Τα πεδία ενδιαφέροντός μου είναι τόσο ο χώρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού όσο και η Μέση Ανατολή, όπου συντελείται ένα είδος συντηρητικής επανάστασης - από τη συνεχή αντιπαράθεση του Ιράν με την αμερικανική ηγεμονία ή τον αγώνα της Συρίας κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού μέχρι την Τουρκία, η οποία παρουσιάζει πλέον ενδιαφέρουσες τάσεις απομάκρυνσης από το ΝΑΤΟ και το αγγλοσαξονικό γεωπολιτικό μπλοκ και προσπαθεί να οικοδομήσει την εξωτερική της πολιτική σε πολυπολική βάση, σε διάλογο με τον ευρασιατικό πολιτισμό. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να παρακολουθούμε τις διεργασίες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι ένα από τα στάδια στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. Από την άλλη πλευρά, ενδιαφέρομαι επίσης πολύ για τις αφρικανικές χώρες- αντιπροσωπεύουν τον "άλλο" για την Ευρώπη και τη Ρωσία, από την ανάλυση των οποίων μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον πολιτισμό τους. Η Αφρική αποτελούσε ανέκαθεν ένα ονειρικό στοιχείο τόσο για τους Ευρωπαίους όσο και για τους Ρώσους - ας θυμηθούμε το Ταξίδι στην Αβησσυνία και το Χαράρ του Αρθούρου Ρεμπώ ή τον Ρώσο ποιητή Νικολάι Γκουμίλεφ, ο οποίος εμπνεύστηκε από τον Ρεμπώ ("Ημερολόγια Αφρικής") και μια σειρά ποιημάτων για την Αφρική, στα οποία αποκαλύπτει στην πραγματικότητα την Αφρική ως έναν ανεξερεύνητο και ουσιαστικό πολιτισμό που η δυτική αποικιοκρατία προσπάθησε σκληρά να αναιρέσει και να καταστρέψει. Σήμερα, τεκτονικές αλλαγές λαμβάνουν χώρα στην αφρικανική ήπειρο και η σύγκριση μεταξύ των πολιτισμών: του δυτικού και του αυθεντικά αφρικανικού (τόσο διαφορετικού και τόσο μοναδικού) είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Για μένα, ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα είναι η ανάπτυξη της θεωρίας του πολυπολικού κόσμου. Είναι σαφές ότι η παγκοσμιοποιητική στιγμή έχει τελειώσει, το τέλος του φιλελευθερισμού έχει έρθει, το τέλος της φιλελεύθερης ιστορίας. Ταυτόχρονα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε ότι έχει αρχίσει μια νέα φάση γεμάτη προκλήσεις, προκλήσεις και πολυπλοκότητες. Η διαδικασία δημιουργίας πολυπολισμού, η διάρθρωση των μπλοκ των πολιτών και ο διάλογος μεταξύ τους είναι το κύριο καθήκον όλων των διανοουμένων σήμερα. Ο Samuel Huntington, ως ρεαλιστής των διεθνών σχέσεων, προειδοποίησε σωστά για τους κινδύνους μιας σύγκρουσης των πολιτισμών. Ο Fabio Petito, ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, τόνισε ότι η οικοδόμηση ενός "διαλόγου των πολιτισμών" είναι το κεντρικό καθήκον και "ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός". Ως εκ τούτου, για να εδραιωθεί ο πολυπολικός κόσμος, οι συνοριακές (ενδιάμεσες) περιοχές μεταξύ των πολιτισμών πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Όλες οι συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα στα σύνορα (ενδιάμεσες ζώνες) των πολιτισμών, όπου συγκρούονται οι συμπεριφορές. Επομένως, είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια "συνοριακή" (ενδιάμεση) νοοτροπία, εάν ο πολυπολικός κόσμος πρόκειται να λειτουργήσει πλήρως και να περάσει από τη "σύγκρουση" στο "διάλογο" των πολιτισμών. Χωρίς αυτό, υπάρχει κίνδυνος "σύγκρουσης".

Κάθε στρατιωτική επιχείρηση συνεπάγεται πάντα απώλειες. 

Τα πάντα πρέπει να αμφισβητούνται. Αυτή είναι μια σημαντική αρχή που μας επιτρέπει να διατηρούμε μια νηφάλια ματιά. Στην κοινωνία του θεάματος, της προπαγάνδας και της ολοκληρωτικής φύσης των δυτικών συστημάτων, η αμφιβολία είναι ένα ουσιαστικό βήμα για να βγούμε από τη σπηλιά...

DARYA PLATONOVA: THE WAR IN UKRAINE A CLASH OF GLOBALIST AND EURASIAN CIVILIZATIONS