Οι απαρχές του παναφρικανισμού

Darya Platonova

Θρηνούμε την απώλειά της μαζί σας. Ήταν μια βαθιά αγωνίστρια της ελευθερίας για το λαό της και στη συνέχεια για τον πολυπολικό κόσμο. Και περισσότερο από αυτό, ήταν φίλη του παναφρικανικού κινήματος.

Kemi Seba

Τα σχέδια για την αφρικανική ενοποίηση εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα από την πένα των Αϊτινών συγγραφέων Martin Robison Delany και Benito Sylvain. Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, ο σημαντικότερος ηγέτης του παναφρικανισμού ήταν ο Μάρκους Γκάρβεϊ. Ο Μάρκους Γκάρβεϊ, τζαμαϊκανής καταγωγής, ίδρυσε την Παγκόσμια Ένωση για τη Βελτίωση της Κατάστασης των Νέγρων (UNIA) στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1914 και ξεκίνησε το σχέδιο Επιστροφή στην Αφρική.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Μουαμάρ Καντάφι, ο ηγέτης της Λιβύης, ήταν επίσης μεταξύ των παναφρικανιστών που απέρριψαν τις πολιτικές ιδεολογίες που υπήρχαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και αργότερα (κομμουνισμός, φιλελευθερισμός και φασισμός) και αναζήτησαν μια νέα πολιτική θεωρία. 

Οι κύριοι εχθροί αυτού του παναφρικανισμού είναι τα δίκτυα του παγκοσμιοποιητή Τζορτζ Σόρος. Οι νέοι Αφρικανοί ηγέτες μιλούν κατά της μαζικής μετανάστευσης και υπέρ της επιστροφής όλων των Αφρικανών στην ιστορική τους πατρίδα, το μεγαλείο και την ευημερία της οποίας καλούνται να αναβιώσουν στη βάση των αρχαίων αφρικανικών παραδόσεων και πολιτισμών.

Η Ρωσία και η Κίνα, οι σημερινοί πόλοι αντιπαράθεσης με τη Δύση, θεωρούνται λογικοί σύμμαχοι σε μια τέτοια κατάσταση.

Ο ίδιος ο Σανκάρα ήταν ένας άνθρωπος με απόλυτη ακεραιότητα: αντιτάχθηκε σε οποιαδήποτε ηγεμονία στην αφρικανική ήπειρο, εμπνεύστηκε από τις ιδέες του Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση και τάχθηκε υπέρ μιας λαϊκής δημοκρατικής επανάστασης με τους αντι-ιμπεριαλιστές.