Paganesimo Cristianesimo Europa

Paganesimo cristianesimo Europa
Autore: Alfonso Piscitelli | Categorie: Cristianesimo e monoteismi, Italiano, Religione | 0

Il passaggio dal politeismo a una forma enoteista matura all’interno delle grandi civiltà tradizionali. In Persia si afferma il culto di Ahura Mazda, il Supremo Signore attorniato dai sui arcangeli; in Egitto Akenaton promuove il culto di Aton, simboleggiato nella sua purezza metafisica dal disco del Sole. Peraltro l’affermazione di un Dio Supremo non cancella le altre forze che tuttavia vengono subordinate in una gerarchia (spesso identificata alla scala planetaria).

In Grecia un enoteismo filosofico si sviluppa con l’Arké dei Fisici della Ionia, con l’En della scuola platonica, con il Dio Causa Prima di Aristotele; in India si affermano le scuole che di volta in volta colgono l’Assoluto in Brahma, in Vishnu o in Shiva, concependo gli altri dei come emanazioni di questo Principio Primo.

Συνέσιος της Κυρήνης, ο Έλληνας - Χριστιανός

Συνέσιος της Κυρήνης, ο Έλληνας - Χριστιανός
“Το βύθισμα εντός του «αιωνίου» είναι το τέλος της φιλοσοφίας, όπως ακριβώς το τέλος της θρησκείας είναι το βύθισμα εντός των μυστηρίων”.
Πλούταρχος


Ο Συνέσιος, υπήρξε νεοπλατωνικός Φιλόσοφος, συγγραφέας, αλλά και επίσκοπος Πτολεμαΐδας. Γεννήθηκε το 370 μ.Χ. στην Πεντάπολη της Κυρηναϊκής. Ήταν γόνος "Εθνικής" οικογένειας αναγόμενος από το γένος των Ηρακλειδών. Αφού έλαβε βασική μόρφωση μετέβη με τον αδελφό του, Ευοπτίο, στην Αλεξάνδρεια όπου μαθήτευσε στην νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, την οποία σε όλο τον βίο του τιμούσε.

Τον 4ο αι. ο Χριστιανισμός κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος απέναντι στην «παλαιά θρησκεία». Η νέα θρησκεία έχει σταδιακά ενσωματώσει τον πολιτισμό και τα ιδανικά του ρωμαϊκού κόσμου και έχει ήδη βρει έναν τρόπο συνύπαρξης με τον προϋπάρχοντα πολιτισμό. Στην σχολή της Αλεξάνδρειας στα τέλη του 4ου αι. εκπροσωπείται από τον Θέωνα και την κόρη του Υπατία. Παρά τον βίαιο θάνατο της Υπατίας και τις συχνές συγκρούσεις μεταξύ ειδωλολατρών και χριστιανών, η στάση της σχολής απέναντι στο χριστιανισμό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εχθρική και ανάμεσα στους μαθητές της Υπατίας συνυπάρχουν και διαλέγονται χριστιανοί και ειδωλολάτρες.

Μέσα σε αυτό το πνευματικό κλίμα ανατρέφεται και μορφώνεται ο Συνέσιος και ενώ άλλοι στρέφονται στη θεουργία, ο ίδιος εκχωρεί στον χριστιανισμό τον ρόλο της σωτηρίας που οι ύστεροι νεοπλατωνικοί εκχώρησαν στη θεουργία. Ο Συνέσιος σε μία τέτοια μεταβατική και συγκεχυμένη περίοδο, μάλλον προσπάθησε να συνενώσει τη νεοπλατωνική φιλοσοφία με τη χριστιανική διδασκαλία επικεντρώνοντας τη σκέψη του περισσότερο στα κοινά και λιγότερο στις διαφορές.

Ο Πυθαγόρας ήταν σαμάνος και η καταγωγή μας είναι ευρασιατική

Angelo Tonelli

«Αν στην αρχαιότητα οι φιλόσοφοι αποκαλούνταν τρομακτικοί, σήμερα μοιάζουν με αρνιά» (Giorgio Colli).

Στο κείμενο που θα ακολουθήσει μεταφράζουμε κάποια αποσπάσματα από τη σκέψη του Angelo Tonelli, σύγχρονου ποιητή, μελετητή και μεταφραστή κειμένων της κλασσικής αρχαιότητας. Ο Tonelli δεν είναι ένας τυπικός επιμελητής των κειμένων που μεταφράζει, αλλά και ένας ιδιότυπος στοχαστής που εμπλέκεται στενά με το αντικείμενό του, με μια προσωπική ματιά που ξεφεύγει από την πεπατημένη και που διαφοροποιείται, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, από την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του ακαδημαϊκού κατεστημένου. Ο Angelo Tonelli είναι ένας από τους λίγους, εκλεκτούς μαθητές του σπουδαίου Ιταλού φιλόσοφου, φιλόλογου και ελληνιστή Giorgio Colli[1], η επιρροή του οποίου υπήρξε καθοριστική στην διαμόρφωση της ιδιαίτερης στάσης του απέναντι στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Όπως κι ο μαθητής του, έτσι κι ο Colli βιοπορίστηκε και απέκτησε φήμη κυρίως ως επιμελητής και υπεύθυνος εκδόσεων και όχι ως δημιουργός μιας αυτόνομης και πρωτότυπης σκέψης. Αν αυτή η σκέψη έμεινε στη σκιά της επαγγελματικής του δραστηριότητας, αυτό οφείλεται σε μια άλλη ομοιότητα με τον Tonelli: ο Colli κινήθηκε και αυτός εκτός του ακαδημαϊκού κατεστημένου της εποχής του και ενάντια στις πνευματικές μόδες της μεταπολεμικής Ιταλίας που επέβαλαν μια άνευ όρων, μονόδρομη πολιτική στράτευση. Αντιθέτως, όπως αναφέρει η βιογράφος του, Federica Montevecchi, ο Colli αφιερώθηκε στην αδιάκοπη, εσωτερική άσκηση μιας προσωπικής παιδείας, την οποία, όπως οι αρχαίοι σοφοί, μοιράζονταν με ένα στενό κύκλο μαθητών που δεν ικανοποιούνταν από την επίσημη, κρατική εκπαίδευση. «Η λειτουργία της εκπαίδευσης πρέπει να αφαιρεθεί από το πανεπιστήμιο», συνήθιζε να λέει ο Colli. «Το σχολείο δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά πρέπει να καταπολεμηθεί». Για τον Ιταλό ελληνιστή η κρατική, ομοιόμορφα διαμορφωμένη, εκπαίδευση, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί ούτε με την αναζήτηση της γνώσης ούτε με το επίδικό της, την κατάκτηση της σοφίας. «Σοφός είναι αυτός που ρίχνει φως στα σκοτάδια, αυτός που λύνει τους δεσμούς, αυτός που φωτίζει το άγνωστο. Για τον σοφό το αίνιγμα είναι μια θανάσιμη πρόκληση». Η τελευταία αυτή φράση συμπυκνώνει με τρόπο επιγραμματικό την πνευματική πορεία του Colli: εκκινώντας από τον Νίτσε, τη μεγαλύτερη φιλοσοφική του επιρροή, ο Colli στρέφει το ενδιαφέρον του στην προσωκρατική περίοδο της ελληνικής φιλοσοφίας, εκεί που θεωρεί ότι πρέπει να αναζητηθούν οι πηγές της ελληνικής σοφίας. Ο Colli μάλιστα θεωρούσε ότι ο όρος σοφία (sapienza) ήταν προτιμότερος της λέξης φιλοσοφία, η οποία συμβόλιζε για τον Ιταλό την αρχή της παρακμής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. «Ακόμα και ο ίδιος ο Πλάτωνας αποκαλούσε τους προσωκρατικούς, σοφούς», γράφει ο Colli στην εισαγωγή του έργου του “La Sapienza Greca”. «Ό,τι ακολούθησε μετά στον τομέα της σκέψης εξαρτάται από εκείνους τους σοφούς. Θα ήταν όμως λάθος να προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε αυτή τη σοφία διά μέσω της μεταγενέστερης φιλοσοφίας. Πολλές από τις κατοπινές ερμηνείες, που ισχύουν ακόμα και σήμερα, αλλά που είναι εντελώς παραπλανητικές, βασίζονται στην αριστοτελική παραχάραξη αυτής της σκέψης, την οποία επεξεργάστηκε κατόπιν η εγελιανή ιστοριογραφία». Σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία των νιτσεϊκών επιγόνων, ο Colli δεν επιδόθηκε σε μια γενεαλογικού τύπου ερμηνεία της φιλοσοφίας (οι οποίες γενεαλογίες θα κατέληγαν όλες στο άδειασμα της φιλοσοφίας από το νόημά της), αλλά προσπάθησε να βρεθεί «στις πλάτες της φιλοσοφίας», προκειμένου να ανακαλύψει τι θα μπορούσε να βρίσκεται πριν τη σοφία, τι θα μπορούσε να αποτελεί το σκοτεινό φόντο της. Στο τέλος αυτής της πορείας ο Colli θα σταθεί μπροστά στο αίνιγμα, το οποίο μαζί με τον αγώνα, θα τοποθετήσει στο κέντρο της ελληνικότητας. Είναι το αίνιγμα που επιβάλλει στον άνθρωπο την πρόκληση της σύγκρουσης, τον αγώνα να εκφράσει το θεϊκό σημείο όρασης του κόσμου, το παν, το οποίο όμως είναι από τη φύση του άρρητο και απλησίαστο. Η αριστοτελική λογική, όπως και ο μετέπειτα δυτικός ορθολογισμός, στέρησαν από τη φιλοσοφία τον αινιγματικό της χαρακτήρα για να την μετατρέψουν σε σύστημα ικανό να χειραγωγήσει τα πάντα. Έτσι όμως θυσίασαν για χάρη της αποτελεσματικότητας τον δρόμο που οδηγούσε στην πραγματική γνώση. Είναι στον ίδιο αυτό δρόμο που βαδίζει και η σκέψη του Angelo Tonelli, σκέψη απαραίτητη σε όποιον επιθυμεί να διατηρήσει μια ζωντανή σχέση με την αρχαία κληρονομιά, αλλά και μια σκέψη επίκαιρη και ουσιαστικά πολιτική: «Δίχως ένα πολιτισμό βασισμένο στη σοφία, την ισορροπία και τη φώτιση, η δημοκρατία καταρρέει διότι δεν υπάρχει πλέον ο δήμος (δηλαδή λαός με συνειδητή ταυτότητα), αλλά μόνο ένα είδος πλήθους, συνονθύλευμα μιμ<ητικών ατόμων, τα οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συνειδητά ή υποσυνείδητα, υποταγμένα στον θεό του χρήματος, προσπαθούν να χειραγωγήσουν». 
—— ○ ——

Το να μιλάς για «ελληνικό σαμανισμό*» είναι ήδη από μόνο του κάτι το επαναστατικό: πέρα από έργο του E. R. Dodds, Οι Έλληνες και το παράλογο, το οποίο ποτέ δεν εκτιμήθηκε επαρκώς- που ήδη είχε ανοίξει τον δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση και τις μελέτες των Colli, Eliade, Couliano, Burckert και Kingsley, η κοινή γνώμη, ακαδημαϊκή και μη, αγνοεί αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο που προέρχεται από τον πνευματικό μας πολιτισμό. Οι Έλληνες Σοφοί δεν ήταν γραφιάδες, όπως ίσως θα ήθελε να τους απεικονίσει κατ’ εικόνα και ομοίωσή της η σύγχρονη νερόβραστη ερμηνευτική, αντιθέτως ήταν άτομα που ξεκινούσαν μια πορεία συνεχούς αναζήτησης του εαυτού τους και από αυτή την πνευματική αναζήτηση μεταμορφωνόντουσαν μέχρι το μεδούλι. Ο Εμπεδοκλής ήταν δεδηλωμένα σαμάνος, και το κήρυττε:

«Πόσα φάρμακα χρησιμοποιούνται κατά των ασθενειών και κατά της γήρανσης
θα το μάθετε, γιατί για εσάς μόνο επιθυμώ να περατώσω τούτες τις διδασκαλίες.
Και θα κατευνάσετε την οργή των ανέμων που ακούραστοι ανεβαίνουν στη γη,
καταστρέφοντας τα χωράφια με τις ριπές τους, και, αν το επιθυμείτε,
με τη σειρά σας θα καλέσετε τα οφέλη του ανέμου, και απ’τη σκοτεινή βροχή
θα δημιουργήσετε τις κατάλληλες ξηρασίες για τον άνθρωπο και από τη θερινή θερμότητα
θα δημιουργήσετε χειμάρρους που θα θρέψουν τα δέντρα και θα αναβλύζουν στον αιθέρα
και θα ανασύρετε από τον Άδη το σθένος ενός εξαφανισμένου ανθρώπου». (fr. 110 DK)

Το ταξίδι που ξεκινά με το προοίμιο του Παρμενίδη στο Πέρι Φύσεως είναι επίσης εντυπωσιακά σαμανικό:

«Ἵπποι ταί με φέρουσιν, ὅσον τ΄ἐπὶ θυμὸς ἱκάνοι,
πέμπον, ἐπεί μ΄ἐς ὁδὸν βῆσαν πολύφημον ἄγουσαι
δαίμονες, ἣ κατὰ πάντ΄ἄστη φέρει εἰδότα φῶτα·
τῇ φερόμην· τῇ γάρ με πολύφραστοι φέρον ἵπποι
ἅρμα τιταίνουσαι, κοῦραι δ΄ὁδὸν ἡγεμόνευον.

Ἄξων δ΄ἐν χνοίῃσιν ἵει σύριγγος ἀυτήν
αἰθόμενος – δοιοῖς γὰρ ἐπείγετο δινωτοῖσιν
κύκλοις ἀμφοτέρωθεν -, ὅτε σπερχοίατο πέμπειν
Ἡλιάδες κοῦραι, προλιποῦσαι δώματα Νυκτός,
εἰς φάος, ὠσάμεναι κράτων ἄπο χερσὶ καλύπτρας».

Εκτός από τις Μαινάδες, τις σαμάνους που ακολουθούν τον θεό της έκστασης, τον Διόνυσο, και τις εκστατικές εμπειρίες των ελευσίνιων μυστηρίων, οι οποίες παρεμπιπτόντως διευθύνονται θεσμικά από οικογένειες ιερέων των Ευμολπίδων και Κηρύκων και παρουσιάζουν εντυπωσιακά κοινά χαρακτηριστικά με τις εμπειρίες των σαμάνων, υπάρχουν χαρακτήρες που μπορούν να οριστούν ως «σαμάνοι» με τη στενή έννοια του όρου: ο μυθικός υπερβόρειος Άβαρις, που δεν έτρωγε ποτέ, προέβλεπε το μέλλον και θεράπευε από τις ασθένειες. Η Αριστέα ήταν ικανή να βυθιστεί σε μακρύ ύπνο, κατά τη διάρκεια του οποίου εγκατέλειπε το φυσικό της σώμα και μπορούσε να υλοποιηθεί κάπου αλλού, ή ακόμη ο Επιμενίδης, ο οποίος στην Κρήτη, στο σπήλαιο του Όρους Ίδη (Ιδαίο Άντρο ή Αρσένιο), στο οποίο γεννήθηκε ο ίδιος ο Δίας, επώασε σε έκσταση μια «ενθουσιώδη» σοφία (δηλαδή «διαμέσου του θεού») αλλά και οι Ερμότιμος, Ζάλμοξις, Πυθαγόρας, Ανάχαρσις μπορούν να συμπεριληφθούν, για ορισμένα χαρακτηριστικά τους, σε αυτήν την ομάδα. Σαμανικά στοιχεία βρίσκουμε και στην κάθαρση των Κορυβάντων, στα Μυστήρια της Σαμοθράκης, στους σιβυλλικούς χρησμούς. Υπάρχει ένας ελληνικός σαμανισμός και είναι χρήσιμο να το σημειώσουμε, διότι όλα αυτά έχουν βαθιές επιπτώσεις στην πολιτιστική και πνευματική μας διαμόρφωση.

۞

Χάος κι Αρμονία

Δεν είμαι υπέρ της Τάξης, είμαι υπέρ της Αρμονίας.
Η Αρμονία είναι Υπέρβαση του Χάους.
Η Τάξη ανώφελη σπατάλη δυνάμεων στην προσπάθεια καθυπόταξης του.
Σα να προσπαθείς να παγώσεις τα τρελαμένα ηλεκτρόνια της Ζωής, της Ροής, του Γίγνεσθαι.
Οι χαοτικοί απεχθάνονται την Τάξη και κατρακυλάνε σε μια εκφυλιστική Δυσαρμονία.
Οι υπέρμαχοι της Τάξης εγκλωβίζονται σε δύσκαμπτα σχήματα, αργοκίνητα, αναγκασμένοι να τρέχουν πίσω από το Χάος που Δεν υποτάσσεται.
Δεν μας λείπει η μπατσοκρατεία.
Απουσιάζει η Πνευματική Αρχή.
Εκείνη η Άυλη Δύναμη που κάνει τα χαοτικά ηλεκτρόνια να συντονίζονται, να εναρμονίζονται.

Εδώ φαίνεται να υπερτερεί το Ισλάμ.

Ή μαθαίνουμε από αυτό.
Όπως ο Ιουλιανός από τον Χριστιανισμό.
Ή τα παιδιά μας θα γίνουν μουσουλμάνοι.
Ή αναστένουμε μια Πίστη σαν αυτή της Αντιγόνης
"Εγώ υπακούω στους Νόμους Του Διός, όχι του Κράτους"
Ή δεν έχουμε μέλλον.

Ο Κονδύλης καλά τα έλεγε για το πέρασμα από τον Ευρωατλαντισμό στην Ευρασία!

Μήπως όμως ο Αμερικανισμός δεν είναι Ατλαντισμός;

Μήπως ο Τραμπ και γενικότερα ο αμερικανικός πατριωτισμός εκπροσωπούν μια "ευρασιατική" Αμερική;

Μήπως η σημερινή εικόνα των ΗΠΑ δεν είναι το αποτέλεσμα της αναδίπλωσης του αμερικανικού Ιμπέριουμ, όπως εσφαλμένα κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά το αποτέλεσμα της υπερέκτασης του και της παράλληλης πλήρους απαξίωσης - σε βαθμό εξαθλίωσης μεγάλων κομματιών του πληθυσμού - του εσωτερικού και κυρίως της ενδοχώρας;

Μήπως ο Τραμπ προσπαθεί να το αντιστρέψει αυτό;
Η στροφή στον προστατευτισμό, η έμφαση στο εσωτερικό. Οι μεσοδυτικές πολιτείες της ενδοχώρας στηρίζουν μια τέτοια κίνηση, οι προοδευτικφιλελέυθερες πολιτείες της ανατολικής ακτής είναι εναντίον.

Μήπως είναι αντίφαση να υποστηρίζεις μια ευρασιατική προοπτική της Ελλάδας και ταυτόχρονα να είσαι αντί Τραμπ, τουλάχιστον στο ζήτημα αυτό;

Ποιοί ενορχηστρώνουν αυτήν την αντιτραμπική αμερικανική πορτοκαλί επανάσταση;

Οι υποστηρικτές μιας ενδοχώριας πατριωτικής "ευρασιατικής" Αμερικής ή οι παγκοσμιοποιητές υποστηρικτές του παγκόσμιου φιλελεύθερου καζίνο;

Αν ο Τραμπ ηττηθεί σήμερα ποιοί θα βγουν κερδισμένοι;

Και εννοείται ότι όταν ο Τραμπ είναι σιωνιστής αντί Άσαντ δεν είμαστε μαζί του. Όταν όμως είναι αντί αντιφά τον γουστάρουμε. Όχι σαν κάποιους που κάνουν το αντίθετο κι ύστερα γκρινιάζουν για την ανθελληνική τρομοκρατία των αντιφάδων στην Ελλάδα.

Στην τελική ο Τραμπ αν θέλει να επιβιώσει πολιτικά θα πρέπει να ριζοσπατικοποιηθεί. Ούτως ή άλλως η Λευκή Μεσαία και Εργατική Τάξη τον εξέλεξε, καθώς και το Alt(ernative) Right, οι National Deplorables είναι οι πιο πιστοί του υποστηρικτές του κι αυτοί είναι ήδη εναντίον της Παγκοσμιοποίησης και υπέρ ενός αμερικανικού εθνοκράτους.

Περιττό να πω ότι οι Έλληνες πολιτικοί κοιμούνται όρθιοι.
Ή μάλλον έχουν όλοι τους ποντάρει στην Παγκοσμιοποίηση.
Ή οι παγκοσμιοποιητές ποντάρουν σ' αυτούς;
Θα σας γελάσω.

The age of guilt is over

The age of guilt is over, we will not apologize for our achievements, our history cannot be used as a weapon against us, no-one can say they have legitimate claims on us -- we are in debt to no-one. Our glorious past is a matter pride and joy to us, whatever we have done in the past only inspires us today for even greater deeds tomorrow. Those who feel that we have wronged them should be happy they are still alive.

We will teach the young Europeans to defend themselves against those who try to deny their right to exist, who try to poison their spirit with guilt and self-hatred, we will make our young people immune to humility. We will teach our young people to face their enemies, to expose their malicious lies, to recognize their methods and to understand their hidden agenda. We will teach our young people to fight back first by using their brains and wits and then we will teach them to fight back with fists, bayonets, rifle buts, guns and tanks.

Kai Murros

This is war and our greatest enemy is the enemy within: the submissive, apologetic, guilt-ridden, self-hating drone -- the moment we manage to destroy the enemy within, destroying the rest of our enemies will be a walk in the park. We have to overcome ourselves before we can overcome the world.

Thoughts during the plague № 4. Plague and Dasein

Thoughts during the plague № 4. Plague and Dasein


Alexander Dugin

Hello, you are watching the series “Thoughts during the Plague.” Today I would like to talk about philosophical issues related to the coronavirus epidemic.

We have already said that from Heidegger's point of view, Dasein is determined by the attitude towards death. In the era of a pandemic, an epidemic, death that comes to us and turns out to be in close proximity with us, enters our attention zone and becomes an active factor of our presence. From the point of view of existential philosophy, this increases the acuteness of our presence in the world. Our Dasein in this situation awakens to itself, coming to fixation.

Usually, when death is out of the question, Dasein spreads, scatters, disperses, forgets about its finiteness and, thus, about itself. Instead, the alienated Das Man mode is activated when Man denkt, Man trinkt. When instead of saying “I think,” “I drink,” they say - “drinking,” “thinking,” “eating,” “sleeping.”

In fact, Das Man is the one who does all this: eats, sleeps, thinks, is present, moves, walks, enjoys or is sad when we are absent. We think that this is us, but in fact this Das Man is someone, something that does not coincide with anything particular. It thinks, it sleeps, it eats, it falls... But it exists through us. This is when there is no death.

And when death becomes close to us, we are shaken from it, we do not agree - Man denkt, Man trinkt. We need it to be ourselves - because death is near, it is standing outside the door or is already climbing through the window. In this situation, we are no longer satisfied that Das Man is doing this instead of us - we are starting to do it ourselves. Maybe this is the last time we think, drink, eat, watch, walk, move, talk, breathe, etc.

Accordingly, from the point of view of existential philosophy from the point of view of Heidegger, such an existence in the face of death is more authentic, more genuine. At this moment, the presence in the world becomes ours, because before that it was not ours, but Das Man’s one. When death comes to us, we begin to truly perceive this breath as ours, this thinking as ours, this feeling as ours. We are returning to our Dasein.

THE POST-GLOBAL ORDER IS AN INEVITABILITY

THE POST-GLOBAL ORDER IS AN INEVITABILITY


Alexander Dugin

The crisis that humanity is experiencing as a result of the Coronavirus pandemic has taken on such a global scale that a return to the situation that existed before is simply impossible.

If the spread of the virus is not stopped within a month and a half or two months, the process will become irreversible, and overnight the entire world order will collapse. History has seen similar periods which were associated with global world disasters, wars and other extraordinary circumstances.

If we try to look into the future with uncertainty and openness, we can predict some of the most likely scenarios or individual moments.

1. Globalization collapses definitively, rapidly and irrevocably. It has long been showing signs of crisis, but the epidemic has annihilated all of the major axioms: the openness of borders, the solidarity of societies, the effectiveness of existing economic institutions and the competence of ruling elites. Globalization has fallen ideologically (liberalism), economically (global networks) and politically (leadership of Western elites).

2. A new post-globalist (postliberal) world will be created on the rubble of globalism.

The sooner we recognize this particular turn, the more prepared we will be to cope with the new challenges. The situation is comparable to the last days of the USSR: the vast majority of the ruling Soviet class refused even to think about the possibility of transition to a new model of state, governance, and ideology, and only a very small minority realized the true nature of the crisis and prepared to adopt an alternative model. In a bipolar world, the collapse of one pole left only the other, and so a decision was to recognize its victory, copy its institutions and try to assimilate into its structures. This is what led to the globalization of the 90s and the unipolar world.

Today,this unipolar world is the one collapsing,

CORONAVIRUS AND THE HORIZONS OF A MULTIPOLAR WORLD: THE GEOPOLITICAL POSSIBILITIES OF EPIDEMIC

CORONAVIRUS AND THE HORIZONS OF A MULTIPOLAR WORLD: THE GEOPOLITICAL POSSIBILITIES OF EPIDEMIC
Primary tabs
View(active tab) What links here

Alexander Dugin
The global coronavirus pandemic has enormous geopolitical implications. The world will never be the same again. However, it is premature to speak of what kind of world it will end up being. The outbreak has not passed: we have not even reached the peak. The main unknown points remain:

- what kind of losses will humanity ultimately suffer - how many deaths?

- Who will be able to stop the virus from spreading, and how?

- What are the real consequences for those who have been sick and those who have survived?

No one can yet answer these questions even approximately, and therefore we cannot even remotely imagine the real damage. In the worst case scenario, the pandemic will lead to a serious decline in the world's population. At best, the panic will turn out to be premature and groundless.

But even after the first months of the pandemic, some global geopolitical changes are already quite obvious and largely irreversible. No matter how the subsequent events unfold, something in the world order has changed once and for all.

The thaw of unipolarity

The outbreak of the coronavirus epidemic has been a decisive moment in the destruction of the unipolar world and the collapse of globalization. The crisis of unipolarity and the slippage of globalization has been noticeable since the very beginning of the 2000s - the 9/11 catastrophe, the sharp growth of China's economy, the return to global politics of Putin's Russia as an increasingly sovereign entity, the sharp activation of the Islamic factor, the growing crisis of migrants and the rise of populism in Europe and even the United States that resulted in the election of Trump and many other parallel phenomena have made it clear that the world formed in the 90s around the dominance of the West, the US and global capitalism has entered a crisis phase. The multipolar world order is beginning to form with new central actors, civilizations, as anticipated by Samuel Huntington. While there were signs of emerging multipolarity, a trend is one thing, and objective reality another. It is like cracked ice in spring - it is clear that it will not last long, but at the same time, it is undeniably here - you can even move across it, albeit with risk. No one can be certain when the cracked ice will actually give way.

"Lee surrendered the remnant of his army to Ulysses S. Grant at Appomattox Court House on April 9, 1865."

Επικρατεί η εντύπωση ότι ο αμερικανικός εμφύλιος έγινε για την απελευθέρωση των σκλάβων στις νότιες πολιτείες. Στην πραγματικότητα η ήττα των νοτίων ήταν η πρώτη (ή μια από τις πρώτες καθώς το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για την αποτυχία της Ελληνικής Επανάστασης) καθυπόταξη ενός λαού στην Παγκοσμιοποίηση... Σε βαθμό που μέχρι και σήμερα εσφαλμένα να ταυτίζουμε τους ηττημένους με αυτήν, όπως ακριβώς, εντελώς πέρα από κάθε λογική, οι ηττημένοι του ΒΠΠ ταυτίστηκαν με τους νικητές...

https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_E._Lee

Ο Kai Murros για την υπερπληθυσμό, τον πόλεμο και την Ηθική

"Ο ερχόμενος πόλεμος δεν πρόκειται να αποτελέσει ηθικό πρόβλημα. Ο ερχόμενος πόλεμος θα είναι ένα απλό τεχνικό πρόβλημα. Και μόλις λύσουμε το τεχνικό πρόβλημα, θα μπορέσουμε να διεξάγουμε έναν πόλεμο απόλυτης καταστροφής σε όλες τις γωνιές της Γης, όπως κρίνουμε σκόπιμο. Μπορούμε να αναλάβουμε την πρωτοβουλία οπουδήποτε, οποτεδήποτε και ενάντια σε όποιον θέλουμε - και να παραμείνουμε στην επίθεση μέχρι να εξοντωθεί ο εχθρός. Για εμάς ο πόλεμος είναι το λογικό αποκορύφωμα της εξέλιξης. Για εμάς η πολιτική είναι δευτερεύουσα στον πόλεμο. Για εμάς η πολιτική είναι απλώς ένα προοίμιο του πολέμου. Όλα τα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας μπορούν και θα λυθούν μέσα από τον πόλεμο.

Ο κόσμος αντιμετωπίζει κατακλυσμικές αλλαγές καθώς οι τεκτονικές πλάκες των φυλών και των πολιτισμών συγκρούονται - ο υπερπληθυσμός κάνει τον κόσμο πολύ μικρό για όλους μας. Οι ατελείωτες δευτερεύουσες συγκρούσεις που έχουν κάψει τον πλανήτη για δεκαετίες θα εξελιχθούν σε γιγαντιαίους γενοκτονικούς πολέμους γύρω από τον ζωτικό χώρο και τους πόρους που στηρίζουν τη ζωή - νερό, τρόφιμα, αναπνεύσιμο αέρα και ενέργεια. Οι κοινωνίες θα πέσουν, το χάος θα κυριαρχήσει και ο πολιτισμός θα καταρρεύσει - αφήνοντας τα περισσότερα μέρη του πλανήτη σε αγριότητα.

Η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις του μέλλοντος με τη συστηματική διεξαγωγή πολέμων με ριζοσπαστικούς περιβαλλοντικούς, οικολογικούς και εθνοτικούς στόχους. Θα ελέγξουμε τη χιονοστιβάδα των εχθρικών υπερπληθυσμών θα αποδεκατίσουμε τις αρπακτικές μεταναστεύσεις εναντίον της Ευρώπης - όλες οι απειλές κατά της Ευρώπης θα εξαλειφθούν. Θα χτυπήσουμε τον υπερπληθυσμό στην πηγή του!"

– Kai Murros

(Ένα ενδεικτικό απόσπασμα από μια εκτενέστερη ομιλία του κ. Murros, η οποία υπογραμμίζει πολλές από τις απόψεις του, οι οποίες είναι αρκετά ευθυγραμμισμένες με την "New Resistance" και την "Open Revolt". Οι διαφορές είναι ελάχιστες σε σύγκριση με τον κοινότατο σημαντικό στόχο της υπεράσπισης και της απελευθέρωσης Της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Διασποράς από την παγκοσμιοποίηση, τον διεθνή καπιταλισμό και τα σκυλιά  τους. Ελπίζουμε να παρουσιάσουμε περισσότερα από τα έργα του στο εγγύς μέλλον.)

Ο Kai Murros (γεννημένος το 1969) είναι Φινλανδός διανοούμενος και Εθνικό-Επαναστάτης από το Ελσίνκι, γνωστός εκτός της χώρας χάρις στο βιβλίο του "Επανάσταση: Και πώς να την κάνουμε σε μια σύγχρονη κοινωνία". Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι μεταξύ 1990 και 1999, με ειδίκευση στην ιστορία και τις ανατολικές γλώσσες. Η διατριβή του Masters of Arts αφορούσε τη σταδιακή αλλαγή του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού από μια οργάνωση ανταρτών σε  επαγγελματικό στρατό. Έγινε γνωστός στην εθνική τηλεόραση και το ραδιόφωνο χάρις στις "προβλέψεις" του ότι μετά την επανάσταση, οι γκλομπαλιστές προδότες του έθνους, ιδιαίτερα οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι πολιτικοί στη Φινλανδία, θα σταλούν σε στρατόπεδα φυλακίσεως ως εχθροί του λαού.

http://mavroskrinos.blogspot.com/2020/04/kai-murros.html

Kaarlo Pentti Linkola & Οικοφασισμός: Ιδέες

Kaarlo Pentti Linkola (7 December 1932 – 5 April 2020)

http://mavroskrinos.blogspot.com/2017/01/kaarlo-pentti-linkola.html

Το ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

 ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

30/06/2019ΙΣΤΟΡΙΑ1 σχόλιοστο Το ξεχασμένο, για πολλούς από εμάς, Μοναστήρι (Βιτώλια)

0

SHARES

ShareTweet

Του Ρότζιου Γεωργίου, Αποφοίτου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

Σε μικρή απόσταση από την πόλη της Φλώρινας και λίγα μόλις χιλιόμετρα πέρα από το τελωνείο της Νίκης στα βόρεια σύνορα της πατρίδος μας με την Π.Γ.Δ.Μ., βρίσκεται μια πολιτεία άγνωστη σε πολλούς. Το Μοναστήρι ή τα Βιτώλια (σήμερα Bitola) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του γειτονικού μας κρατιδίου μετά τα Σκόπια.

Μια μικρή μόνο επαφή με την ιστορία, εύκολα μπορεί να μας φανερώσει, το ένδοξο παρελθόν της πάλαι ποτέ πάλλουσας από Ελληνισμό περιφέρειας του Μοναστηρίου. Με άλλα λόγια, ένα μικρό ιστορικό ταξίδι μπορεί να μας αποδείξει, όχι απλά πως το Μοναστήρι ήταν ελληνικό, αλλά το πόσο ελληνικό ήταν το Μοναστήρι στην πραγματικότητα.

Με την φαντασία μας και με «μεταφορικό μας μέσο» τις ιστορικές πηγές, θα επιχειρήσουμε μαζί, ένα γρήγορο ταξίδι και μια επιδερμική ψηλάφηση της ιστορίας ενός, ξεχασμένου σήμερα, ελληνικού κέντρου.