Ή τα intymedia Vice χωρίς διαφημίσεις;
Τί λένε στα Εξάρχεια οι γενίτσαροι της Παγκοσμιοποίησης;
https://youtu.be/U5-oQYahB8g
Όταν ο Durutti συνάντησε τους Σαλαφιστές στην Αθήνα ...
του Έσπερου.
Η εικόνα των εκατοντάδων φανατικών μουσουλμάνων να προσκυνούν τον Αλλάχ στους δρόμους της Αθήνας έφερε βουβαμάρα στα χείλη των αριστερών. Μια διεθνιστική προσπάθεια στήριξης των μεταναστών - μέσω της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς καθώς και του αναρχικού χώρου - που κράτησε περισσότερο από δύο δεκαετίες, είχε ως αποτέλεσμα να βγουν οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες στους δρόμους όχι για να διαδηλώσουν κατά των δεσμών του Καπιταλισμού αλλά για μια ταινία - σιωνιστικής προέλευσης - που βεβήλωσε τον προφήτη. Οι Σαλαφιστές έκαναν μια επίδειξη δύναμης σε ακόμη μια πόλη της Ευρώπης.
Η επανάσταση του προλεταριάτου ξεχάστηκε με μιας. Η εθνομηδενιστική αριστερά, με τα μυωπικά γυαλιά της και την «καθαρότητα» της ιδεολογίας, κατάφερε μετά τόσα χρόνια αγώνων υπέρ των μεταναστών, να χάσει κάθε λαϊκή υποστήριξη του ελληνικού προλεταριάτου. Όλοι αυτοί που πρόσφεραν στους μετανάστες τον αγώνα της απεργίας πείνας στην Υπατία, εισέπραξαν την προσευχή στον Προφήτη. Δεν ακούγονται λόγια από τους μετανάστες υπέρ των Λένιν, Μπακούνιν, Τρότσκι αλλά σούρες από το Κοράνι. Και οι άθεοι της αριστεράς δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Η ελληνική κοινωνία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο των θρησκειών και για αυτό υπεύθυνη είναι η φιλομεταναστευτική πολιτική όλων των αριστερών διεθνιστικών κινημάτων της πατρίδας μας. Δηλαδή οι διεθνιστές της ελληνικής αριστεράς λειτούργησαν σαν “πέμπτη φάλαγγα” για τους σκοπούς των Αμερικάνων και των Σιωνιστών αφεντικών τους.
Και όμως τα μηνύματα ήταν ξεκάθαρα πριν λίγα χρόνια, όταν κάποιοι κατέστρεψαν φωτοτυπία μιας σελίδας του κορανίου. Άμεσα είχαν βγει εξαγριωμένοι στους δρόμους της Αθήνας οι λαθρομετανάστες ζητώντας εκδίκηση. Τότε η αριστερά δεν τόλμησε να πάρει θέση. Όλα αυτά τα χρόνια το αναρχικό στρατόπεδο, αν και διέθετε «αυτόνομη ζώνη» στα Εξάρχεια και αρκετές «καταλήψεις» στην Αθήνα, δεν κατάφερε να περάσει ούτε ένα ιδεολογικό μήνυμα στους λαθρομετανάστες. Αναλώθηκε σε έναν αγώνα για την υπεράσπιση της antifa λογικής που και αυτός είχε τελικά μια παταγώδη αποτυχία.
Και φτάσαμε στο σήμερα, που αν και τα εργασιακά δικαιώματα καταρρέουν, οι μικροαστοί να μην τολμάνε να βγούνε στους δρόμους από τον φόβο των επεισοδίων. Και τελικά αυτοί που κερδίζουν πάντα είναι οι καπιταλιστές που περνάνε αναίμακτα κάθε απόφαση τους μέσα από τα νομοσχέδια της μαριονέτας που ακούει στο όνομα κυβέρνηση. Η λατρεία για τους λαθρομετανάστες - και κυρίως προς αυτούς που έχουν σουνιτική ισλαμική θρησκευτική παράδοση - έφερε στους κύκλους της αριστεράς και την αγάπη προς την αστική δημοκρατία.
Είχαμε λοιπόν μηνύματα στήριξης της “αραβικής άνοιξης”, που τελικά έφερε την αμερικανοκίνητη αστική δημοκρατία τα mc donalds τα σιωνιστικά starbucks και τον ισλαμικό χειμώνα. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να κυριαρχεί πλήρης σύγχυση στον ελληνικό λαό μέσω των θέσεων της διεθνιστικής αριστεράς. Θα αγωνιστούν εναντίον του καπιταλισμού για να φέρουν το Σουνιτικό ισλάμ, που ελέγχεται από την πριγκιπική οικογένεια των Σαούντ ; Θα διώξουν τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους για να φέρουν τους συμμάχους τους Σαουδάραβες ;
Τα αντανακλαστικά Pavlov, που δημιούργησαν με μια προβοκατόρικη ταινία που χρηματοδότησαν και προώθησαν φανατικοί Σιωνιστές στις ΗΠΑ, δεν προβληματίζουν κανέναν αριστερό της χώρας μας - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - για τον τελικό σκοπό που έχουν οι καπιταλιστές. Ένας τρόπος υπάρχει για να ΜΗΝ σηκώσουν κεφάλι οι προλετάριοι στην Ελλάδα ... Αυτός είναι να τους “μαντρώσουν” να τους φοβίσουν και να τους κρατήσουν στο σπίτι τους μέσω μιας εκστρατείας τρόμου. Εργολάβοι σε αυτό το έργο οι πασίγνωστοι ντόπιοι δήθεν αντάρτες ... αριστεριστές που τα παίρνουν από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και οι ασιάτες - πρώην μαχητές - πακιστανικής και αφγανικής καταγωγής που πολέμησαν μαζί με τους Σιωνιστές Αμερικάνους στο Αφγανιστάν.
Ως επιβράβευση αυτοί οι αιώνιοι υποστηρικτές της πολυεθνικής Murder Inc, τους έφεραν στην Ελλάδα με αρωγό και χορηγό την Τουρκική ΜΙΤ και τους ντόπιους προδότες ώστε να έχουν την ευκαιρία να προβάλλουν και το θέλημα ... του Αλλάχ αλλά και τις ουσίες από τις απέραντες φυτείες παπαρούνας. Άλλωστε το φορτίο της ηρωίνης χρόνια τώρα το μεταφέρουν στην Ευρώπη τα φτερά των πολεμικών αεροσκαφών του ΝΑΤΟ με την βοήθεια της CIA και με τεράστια κέρδη για όλους. Αυτοί οι νεοφερμένοι πολλές φορές αναλαμβάνουν να το μοιράσουν σε φτωχιές γειτονιές ...
Και επειδή είμαστε παντού ... να επισημάνουμε προς όλους ότι όλοι αυτοί που ήταν επικεφαλείς στην πορεία της Αθήνας γνώριζαν να μιλούν άπταιστα την αγγλική γλώσσα και μάλιστα διέθεταν πανάκριβα κινητά νέας τεχνολογίας. Σίγουρα κάποια από αυτά θα είχαν αριθμό κλήσης από την εδώ Αμερικανική πρεσβεία ...
http://mavroskrinos.blogspot.com/2012/09/durutti.html
"Γράφει ο Κονδύλης ότι ο Λένιν υποστήριζε ότι σύγχρονος στρατός μπορεί να είναι μοχλός ανάπτυξης για όλη την οικονομία: "Πριν από το 1917 ο Λένιν είχε επισημάνει τον πρότυπο οργανωτικό χαρακτήρα του στρατού υπό την πολιτική έννοια: "Ας δούμε τον σύγχρονο στρατό. Εδώ έχουμε ένα καλό πρότυπο οργάνωσης . Και καλή είναι η οργάνωση αυτή μόνον και μόνον επειδή είναι αρκετά ελαστική, ενώ συνάμα μπορεί να καθοδηγήσει με ενιαία βούληση εκατομμύρια ανθρώπους...Το ίδιο ισχύει και για τον αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στην αστική". Μετά το 1917 μίλησε επανειλημμένα για την αναγκαιότητα μεταφοράς του προτύπου της στρατιωτικής οργάνωσης στην οργάνωση της οικονομίας. Όλες οι δυνάμεις, όσες ενεργοποιήθηκαν κατά τη συγκρότηση του στρατού, θα έπρεπε τώρα να επιστρατευθούν για τη συγκρότηση της οικονομίας. Σκοπός των εργατικών τούτων στρατιών θα ήταν να "εντείνουν και να οργανώσουν όλες τις υπάρχουσες δυνάμεις με στρατιωτικό τρόπο, για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους μεγάλα αποθέματα τροφίμων και να τα προωθήσουν στα κέντρα της βιομηχανικής ανοικοδόμησης. Για το σκοπό αυτό πρέπει να συγκροτηθούν με κάθε θυσία εργατικές στρατιές και να οργανωθούν στρατιωτικά τα πάντα". Το γεγονός ότι στον στρατό πρωτοχρησιμοποιήθηκαν "αστοί ειδικοί" φαινόταν ν' αποτελεί ένα καλό παράδειγμα της καταλληλότητας του στρατού ως πεδίου πρωτοπόρων κοινωνικών πειραμάτων: " την ίδια εμπειρία πρέπει να την εφαρμόσουμε και στη βιομηχανία""
Π.Κονδύλης: οι κλασσικοί του μαρξισμού και οι στρατοί- δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι, η αναγκαιότητα να οργανωθούν στρατιωτικά τα πάντα
Στην "Θεωρία του Πολέμου" ο Π.Κονδύλης εξετάζει αναλυτικά όχι μόνο τις απόψεις του Κλαούζεβιτς αλλά και αυτές των Μάρξ. Ενγκελς, Λένιν. Αφενός δείχνει τις διακυμάνσεις που έχουν αυτές αφετέρου την προτίμηση τους στον τακτικό στρατό έναντι του ανταρτοπόλεμου. Οι Μαρξ και Ενγκελς ενώ θεωρούσαν τον στρατό "ως εργαλείο στα χέρια της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης" , αποδέχονταν ότι η μαζική υποχρεωτική θητεία του έδωσε λαϊκά χαρακτηριστικά ενώ τόσο ο Μάρξ όσο και ο Ένγκελς κατέληγαν ότι αφού η Ρωσία έχει τόσο ισχυρό στρατό θα πρέπει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη να διατηρούν στρατούς. Συγκεκριμένα "και ο Engels συνηγορούσε υπέρ της αναδιοργάνωσης του πρωσσικού στρατού μεταξύ άλλων με το επιχείρημα ότι ο ετοιμοπόλεμος στρατός χρειάζεται έτσι κι αλλιώς "όσο κανείς έχει από τη μια τον γαλλικό στρατό κι από την άλλη τον ρώσσικο". Επί πλέον πίστευε ότι η εσωτερική πολιτική δεν είναι δυνατόν να καθορίζει από μόνη της την αριθμητική δύναμη του στρατού, αλλά ότι πρωταρχικό και αυτοτελή παράγοντα αποτελεί εδώ η εξωτερική πολιτική, δηλαδή ο ανταγωνισμός στο διεθνές επίπεδο, ο οποίος διεξάγεται ανεξάρτητα από το πολίτευμα των κρατών"(σελ.213). Παρά λοιπόν ότι μετά την Κομμούνα του Παρισιού ζητούν οι μόνιμοι στρατοί να αντικατασταθούν με λαϊκές πολιτοφυλακές όμως "όταν ζητούσαν τον "'ένοπλο λαό", την "πράγματι γενική στρατιωτική θητεία", "έναν στρατό με βραχύ χρόνο εκπαίδευσης και μακρά υποχρέωση υπηρεσίας", το έκαναν πάντοτε έχοντας κατά νούν την υποτιθέμενη συνάφεια μεταξύ γενικής υποχρεωτικής θητείας και εσωτερικού εκδημοκρατισμού"(σελ.263)
Ο Λένιν θεωρεί τους εμφύλιους ως το ανώτατο στάδιο , την οξύτερη μορφή του ταξικού αγώνα, ακόμη και αν αυτοί που πολεμούσαν προέρχονταν από την ίδια τάξη, για παράδειγμα την αγροτική. Την ίδια ερμηνεία ακολουθούν συνήθως τα περισσότερα Κ.Κ.,παρότι σε αρκετές περιπτώσεις προσθέτουν μια εθνικοαπελευθερωτική διάσταση. Σε ένα σημείο θα γράψει "δεν είμαστε ειρηνιστές και δεν μπορούμε ν' αρνηθούμε έναν επαναστατικό πόλεμο"(σελ.302). Επίσης "ο Λένιν ονομάζει όλους τους δίκαιους πολέμους αμυντικούς ανεξαρτήτως του ποιός επιτίθεται πρώτος. Τούτο υποδηλώνει μια διάκριση ανάμεσα στην πολιτική και στην στρατηγική έννοια της επίθεσης και της άμυνας"(σελ.302).
Γράφει ο Κονδύλης ότι ο Λένιν υποστήριζε ότι σύγχρονος στρατός μπορεί να είναι μοχλός ανάπτυξης για όλη την οικονομία: "Πριν από το 1917 ο Λένιν είχε επισημάνει τον πρότυπο οργανωτικό χαρακτήρα του στρατού υπό την πολιτική έννοια: "Ας δούμε τον σύγχρονο στρατό. Εδώ έχουμε ένα καλό πρότυπο οργάνωσης . Και καλή είναι η οργάνωση αυτή μόνον και μόνον επειδή είναι αρκετά ελαστική, ενώ συνάμα μπορεί να καθοδηγήσει με ενιαία βούληση εκατομμύρια ανθρώπους...Το ίδιο ισχύει και για τον αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στην αστική". Μετά το 1917 μίλησε επανειλημμένα για την αναγκαιότητα μεταφοράς του προτύπου της στρατιωτικής οργάνωσης στην οργάνωση της οικονομίας. Όλες οι δυνάμεις, όσες ενεργοποιήθηκαν κατά τη συγκρότηση του στρατού, θα έπρεπε τώρα να επιστρατευθούν για τη συγκρότηση της οικονομίας. Σκοπός των εργατικών τούτων στρατιών θα ήταν να "εντείνουν και να οργανώσουν όλες τις υπάρχουσες δυνάμεις με στρατιωτικό τρόπο, για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους μεγάλα αποθέματα τροφίμων και να τα προωθήσουν στα κέντρα της βιομηχανικής ανοικοδόμησης. Για το σκοπό αυτό πρέπει να συγκροτηθούν με κάθε θυσία εργατικές στρατιές και να οργανωθούν στρατιωτικά τα πάντα". Το γεγονός ότι στον στρατό πρωτοχρησιμοποιήθηκαν "αστοί ειδικοί" φαινόταν ν' αποτελεί ένα καλό παράδειγμα της καταλληλότητας του στρατού ως πεδίου πρωτοπόρων κοινωνικών πειραμάτων: " την ίδια εμπειρία πρέπει να την εφαρμόσουμε και στη βιομηχανία" "(σελ.316).
Πράγματι στην πρώην ΕΣΣΔ ο στρατιωτικός τομέας πάντα ανθούσε σε αντίθεση με την υπόλοιπη οικονομία, ειδικά αυτή που αφορούσε τα καταναλωτικά προϊόντα που παρήκμασε και ήταν η κυριότερη αιτία της γενικότερης δυσαρέσκειας.
http://koutroulis-spyros.blogspot.com/2019/11/blog-post.html
ΕΊΝΑΙ ΕΔΏ
Τα Θύματα της Πλάνης
ΕΊΝΑΙ ΕΔΏ
Δέκα Χρόνια το Φωνάζω ότι
ΕΊΝΑΙ ΕΔΏ
Απλά Η Φάση Είναι
Ή ΑΥΤΟΊ Ή ΕΓΏ"
Αρτέμης TXC
Ή ΑΥΤΟΊ Ή ΕΜΕΊΣ
Όποιος θέλει να μάθει το σημαίνει ελληνόφωνος πράκτορας της ΜΙΤ και όχι μόνο, δεν έχει παρά να διαβάσει ενώ και μοναδικό τεύχος του περιοδικού των αντιφά Σεράγεβο, 20 χρόνια κυκλοφορεί ελεύθερα στα πανεπιστήμια και όχι μόνο, στάζοντας χολή στις ψυχές ανυποψίαστων "επαναστατημένων" φοιτητάκων.
https://youtu.be/6UYBzE8x5vI
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/827124_toyrkiki-propaganda-meso-antifa-i-ellada-prokalei-tin
«Ή Αυτοί ή Εγώ/Χορός των Ασπίδων»
Οι αποστατικές δυνάμεις, είν’ εδώ!
Τα θρέμματα της πλάνης, είν’ εδώ!
Οι ναυτολόγοι της γεέννης, είν’ εδώ!
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Τα άθεα γράμματα, είν’ εδώ!
Η πώρωσις της δυσσεβείας,ειν’ εδώ!
Οι όψεις της ανομίας, είν’ εδώ,
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Στρέφω οφθαλμούς στους ουρανούς,
όχι στο χώμα. Το κρατώ ακόμα.
Με κρατά κι αυτό.
Όσοι θέλουν η ζωή μου να ‘χει νόημα θνητό,
ας ενωτίσουνε το ρήμα.
δεν χωράω σ’ ένα επίπεδο σχήμα.
Κοινώς, δε γυρίζω πρόσωπο,
κρατώ ως πρότυπο, τον Άγιο,
τον Ήρωα και τον Φιλόσοφο.
Δεν με νοιάζει ποιος είναι pop,
ποιος είναι hardcore,
αλλά ποιος είναι στο black light,
ποιος στο φως του Θαβώρ.
Δε νομίζεις ότι ήταν στιγμή,
η θεματολογία του στίχου
να πάρει άλλη τροπή,
να γίνει στροφή,
πνευματική τροφή να δοθεί, καθώς,
«ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος»:
Είπα για mc’ing, για dj’ing, για graffiti
δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο,
κι όμως πάλι κάτι λείπει.
Του Γεωργίου Βερίτη,
αν δεν ακουστεί η «Ικεσία»,
ό,τι κι αν έχω πει δεν έχει καμμία σημασία!
Οι αποστατικές δυνάμεις, είν’ εδώ!
Τα θρέμματα της πλάνης, είν’ εδώ!
Οι ναυτολόγοι της γεένης, είν’ εδώ!
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
Δέκα χρόνια το φωνάζω ότι, είν’ εδώ!
Η πώρωσις της δυσσεβείας, ειν’ εδώ!
Οι όψεις της ανομίας, είν’ εδώ,
κι απλά η φάση είναι, ή αυτοί ή εγώ!
https://youtu.be/6UYBzE8x5vI
Τα παιδιά σας θα γίνουν μουσουλμάνοι.
Κι αυτό θα είναι Πραγματική Πρόοδος.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι μια κάποια Λύσις.
http://www.anixneuseis.gr/%ce%b4%ce%ad%ce%ba%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b9%ce%b4%cf%81%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%ce%ba/
- Κοιμάσαι φεμινίστρια Ξυπνάς σε Χαρέμι
- Η Μόνη καταπίεση που δέχτηκαν ποτέ από την Πατριαρχία αυτές οι πυροβολημένες είναι που ο Πατέρας τους Δεν τις σβούρηξε Ποτέ Ούτε Ένα Χαστούκι
- Πρόκειται για τις ίδιες που καλωσορίζουν τα λαθροτζιχάντια... Η Επιστήμη σηκώνει τα πόδια ψηλά.
- Μια Κατάκτηση Είναι Οριστική Όταν τα Θηλυκά των Κατακτημένων Υποτάσσονται Εθελούσια στον Κατακτητή
- Δείτε την Συνέντευξη του Ερντογάν στον Παπαχελά. Παραδέχεται ότι Είναι Επίσημη Πολιτική της Τουρκίας οι Ελληνίδες να παντρεύονται Τούρκους
- Ο Φεμινισμός δεν είναι παρά
Προστάδιο του Εξισλαμισμού
- Για να Αντιστραφεί αυτή η κατάσταση χρειαζόμαστε
μια Ανδρική (Άρρεν, Αρετή - Vir, Virtù) Επανάσταση
https://youtu.be/8UJUcy0avKM
Δεν είναι ο φασισμός, ηλίθιε !
Ας αρχίσουμε με το κλισέ: Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Οι νικητές, επίσης, καθορίζουν τις οικονομικές πολιτικές, την επικρατούσα ηθική και το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό status quo. Οι Συμμαχικές δυνάμεις, επικρατώντας, στον Δεύτερο Μεγάλο Πόλεμο, των δυνάμεων του Άξονα, ανέλαβαν, έκτοτε, την πολιτική ηγεμονία και κηδεμονία του Δυτικού κόσμου, ενώ, με την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, το δίπολο καπιταλισμός–κομμουνισμός αντικαταστάθηκε πλήρως, από τις δυνάμεις του οικονομικού φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Μ' αυτή την πρόχειρη αναφορά, καταλήγουμε στο προφανές συμπέρασμα ότι, την πλήρη ευθύνη για τις οικονομικοπολιτικές αποφάσεις, αλλά και για το γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο και τρόπο ζωής που αυτές επέβαλλαν, την έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν στα χέρια τους την εξουσία τις τελευταίες, επτά σχεδόν, δεκαετίες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν ούτε φασιστικές ούτε εθνικοσοσιαλιστικές πολιτικές καταβολές και κοσμοθεωρία, καθώς, με το τέλος του Β' Π.Π., ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός τέθηκαν στο περιθώριο, είτε μέσω πολιτικής προπαγάνδας, είτε μέσω νομοθεσίας. Ο φασισμός, μάλιστα, κατέληξε, από πολιτική θεωρία και ιδεολογία, να αλλάξει περιεχόμενο, φτάνοντας στο σημείο να έχει επικρατήσει η χρησιμοποίηση του όρου για την περιγραφή κάθε αρνητικής και απολυταρχικής συμπεριφοράς.
Συγκρίνοντας την οικονομικοπολιτική κατάσταση του σήμερα, στον Δυτικό κόσμο, μ' αυτή της περιόδου του Μεσοπολέμου, πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές βρίσκουν σημαντικές ομοιότητες, μη ξεχνώντας να συμπληρώσουν ότι αυτές οι συνθήκες αποτέλεσαν καίριο παράγοντα, που βοήθησε στην άνοδο των ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων της εποχής. Εξάλλου, ο φασισμός δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η έκφανση του ιταλικού εθνικισμού της εποχής, ο ναζίσμός η αντίστοιχη έκφανση του γερμανικού εθνικισμού, ενώ θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τους φαλαγγίτες στην Ισπανία, την Σιδηρά Φρουρά στη Ρουμανία, την 4η Αυγούστου στην Ελλάδα, τους μελανοχίτωνες στην Αγγλία κ.ο.κ. Κινήματα με πολλές ομοιότητες και σημαντικές διαφορές, αλλά, προπάντων, δυναμικά, επίκαιρα, μαζικά, λαϊκά και βαθειά πολιτικοποιημένα, τουλάχιστο στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Στην Ελλάδα του σήμερα, τα δύο θέματα που μονοπωλούν την πολιτική ατζέντα και την καθημερινότητα του νεοέλληνα είναι η οικονομική κρίση και η λαθρομετανάστευση, κυρίως ως αιτία της κατακόρυφης αύξησης της εγκληματικότητας στα αστικά κέντρα. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που, για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, υπάρχει τόσο μεγάλη αμφισβήτηση για τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας και τόσο μεγάλη παράλληλη άνοδος για τα κόμματα της αριστεράς και της ακροδεξιάς. Μία ακροδεξιά που, επίσης για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, συγκεντρώνει υψηλά ιστορικά εκλογικά ποσοστά, μέσω του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, αν και αντιμετωπίζει άλλου είδους δομικά και οργανωτικά προβλήματα, η ανάλυση των οποίων δεν είναι της παρούσης.
Εδώ, αξίζει να συμπληρώσουμε, ότι, εκτός από τις γνωστές κομματικές δομές, ιδιαίτερη ανάπτυξη γνωρίζουν και διάφορες πολιτικές πλατφόρμες, κατά κύριο λόγο προσωποκεντρικές, με κεντρικό πυρήνα ύπαρξης την έκφραση ενός επιδερμικού πατριωτικού λόγου, μίας σκληρής αντιμνημονιακής στάσης, ορισμένων προτάσεων με ενδιαφέρον, αλλά και με αρκετά θολές πολιτικές καταβολές και ακόμα πιο θολές επιδιώξεις. Μία πρόχειρη έρευνα στην πολιτική πορεία ατόμων όπως ο Θεοδωράκης, ο Καζάκης ή ο Καραμπελιάς ενισχύει τα ερωτήματα και τις αμφιβολίες για τις προθέσεις και τον ρόλο των πολιτικών πρωτοβουλιών τους.
Το πληγωμένο πατριωτικό αίσθημα μίας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων έχει αρχίσει, λοιπόν, να εκφράζεται, είτε μέσω της ακροδεξιάς είτε μέσω των προαναφερόμενων οχημάτων και να βρίσκει διέξοδο επικοινωνίας μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων, οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερο συμμετοχή σε στενές κομματικές εκδηλώσεις, blogging και αναρτήσεις σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, παρά αυτοοργάνωση, ουσιαστικές κοινωνικές παρεμβάσεις και ιδεολογικοπολιτική ζύμωση. Ανατρέχοντας, μάλιστα, στο περιεχόμενο της επιχειρηματολογίας και στην αισθητική των περισσοτέρων εκ των δραστηριοτήτων αυτού του όψιμου ακροδεξιού ή έστω “πατριωτικού” εσμού, παρακολουθούμε την άκριτη παράθεση και ανακύκλωση ενός ετερόκλητου αχταρμά ιδεών, που περιλαμβάνει ονειρώξεις βασιλικής παλινόρθωσης, Απριλιανές ερπύστριες, μπατσολαγνεία, Χριστιανικό, αλλά και αντιχριστιανικό, θρησκευτικό φανατισμό, νεοναζιστικό φετιχισμό, αλλά και φανατικό αντιφασισμό – αντιναζισμό, κατά περίπτωση.
Ιδιαίτερα το θέμα της αντιφασιστικής πολιτικής έκφρασης της ακροδεξιάς και των “πατριωτών” έχει πάρει μεγάλη έκταση τελευταία, καθώς αποτελεί τον πυρήνα της επιφανειακής κριτικής του “χώρου” στην Ε.Ε. και ταυτίζεται πλήρως με την υστερόβουλη και εξίσου διαστρεβλωτική και ανιστόρητη, κριτική ενός κομματιού της αριστεράς. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους πατριώτες αντιφασίστες, η ηγεμονία της Γερμανίας στην Ε.Ε έχει άμεση σχέση με το ναζιστικό παρελθόν της χώρας, καίτοι στη Γερμανία υπάρχει πλήρης άρνηση, απαγόρευση και καταστολή σε ό,τι αφορά στην πολιτική έκφραση του εθνικοσοσιαλισμού, από τη λήξη του Β' Π.Π.
Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες πολιτικοί, λοιπόν, βαφτίζονται χιτλερικοί, λόγω καταγωγής και έτσι εξηγούνται όλα, σύμφωνα με την ιουδαϊκής έμπνευσης οπτική του απόλυτου κακού. Ακολουθούν και ορισμένες φωτογραφίες της Μέρκελ με τη Σβάστικα, παρά το ότι, λόγω πολιτικών καταβολών και επιλογών, της ταιριάζει περισσότερο το λογότυπο της coca cola και συμπληρώνεται το “επιχείρημα” με την αισθητική που του ταιριάζει. Σ' ένα δεύτερο επίπεδο, μάλιστα, οποιαδήποτε αναφορά στις παραπάνω παρατηρήσεις αντιμετωπίζεται ως “εθνική μειοδοσία”, με παράλληλες αναφορές στην εποποιϊα του '40 και το... αντιφασιστικό ΟΧΙ του... δικτάτορα και δηλωμένου φιλοφασίστα Μεταξά. Αναφέραμε ήδη, όμως, ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές και το παρόν κείμενο είναι πολιτικό και όχι ιστορικό, για να αναφερθεί με περισσότερες λεπτομέρειες για τα ιστορικά γεγονότα.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τους ακροδεξιούς/πατριώτες αντιφασίστες κινούνται βέβαια και όσοι επιδεικνύουν με τον πιο άστοχο και άκαιρο τρόπο τον φετιχισμό τους, έχοντας ξεμείνει στη μπυραρία του Μονάχου ή στην πορεία προς τη Ρώμη, πιστεύοντας ότι το μελλοντικό επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα θα έρθει μ' ένα ταξίδι στο χρόνο, υιοθετώντας άκριτα και επιφανειακά πρακτικές, συνθηματολογία και αισθητική κινημάτων άλλων χωρών και, κυρίως, άλλου αιώνα. Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα μας.
Ο εχθρός σου και ο υπεύθυνος της κατάστασης την οποία βιώνεις δεν είναι ο φασισμός, ηλίθιε!
Για την ακρίβεια, η οικονομικοπολιτική κατάσταση που σε καταδυναστεύει διαμορφώθηκε από εκείνες τις δυνάμεις, τις φαινομενικά αντίθετες, που συμμάχησαν για να επιβληθούν του Άξονα, κατά τον Μεγάλο Πόλεμο. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για να αντιδράσεις ή να αντισταθείς, εάν πραγματικά αυτό επιθυμείς, είναι να προσδιορίσεις και να κατανοήσεις ποιός είναι ο εχθρός σου. Δεν σου έφεραν οι φασίστες τους λαθρομετανάστες στην πόρτα σου, δεν είναι “φασιστικές” οι πολυεθνικές που πλαστικοποίησαν τη ζωή σου, δεν είναι “φασίστας” το αφεντικό που σε απέλυσε, δεν υπάρχουν φασίστες στον Σ.Ε.Β, στα clubs της Εκάλης, στους τηλεοπτικούς σου δέκτες. Δεν είναι φασίστες αυτοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο, ούτε καν τα ακροδεξιά τους δεκανίκια, που σου πουλάνε πατριωτισμό, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι, άλλωστε και οι ίδιοι το διαψεύδουν μετά μανίας, με λόγια και πράξεις.
Τέλος, δεν πρόκειται να μάθεις σ' ένα κείμενο, μετρημένων λέξεων, τί είναι ο φασισμός. Αν σ' ενδιαφέρει άνοιξε και κανένα βιβλίο. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ που στα γράφω αυτά, στο ψάξιμο είμαι. Δεν έχω καμία πρόχειρη, γρήγορη και εύκολη λύση στα προβλήματά σου. Ούτε κανείς άλλος έχει. Μόνος σου θα τις βρεις τις λύσεις. Απλά, πατριώτη αντιφασίστα, ακροδεξιέ ή μη, σταμάτα να κουνάς την σημαία σου σαν ρομπότ για μια στιγμή και να επαναλαμβάνεις συνθήματα κράζοντας. Μου θυμίζεις πρωταγωνιστή σε σποτάκι του Ε.Ο.Τ. Ο πατριωτισμός είναι αίσθημα, ευγενικό και υγιές, το οποίο νιώθει ο κάθε νουνεχής άνθρωπος, πέραν των ελαχίστων συνειδητά λοβοτομημένων αεθνιστών. Δεν υπάρχει μεζούρα για να μετρήσουμε ποιός είναι περισσότερο πατριώτης και, μάλιστα, η υστερική κραυγαλέα υπερβολή υποβαθμίζει το αποτέλεσμα των πράξεων. Από μόνος του, ο πατριωτισμός δεν αρκεί, εάν δεν συνοδεύεται από συνείδηση και αν δεν μετεξελίσσεται σε εθνικιστική κοσμοθεώρηση.
Κι ο εθνικισμός δεν είναι “λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου”, στο γαλανό Αιγαίο, σε γραφικό νησάκι το καλοκαίρι. Ο εθνικισμός είναι κόκκινος απ' το αίμα και μαύρος απ' τον θάνατο!
X.K
του Κωνσταντίνου Σπέρα
Είναι γεγονός πως έχουμε συνηθίσει, όταν μιλούμε περί Αναρχίας στην σύγχρονη Ελλάδα, να φέρνουμε στον νου μας κρατικοδίαιτους χιπστερο-αντιφασίστες και πρώην παιδιά της Κ.Ν.Ε., οι οποίοι, επειδή δεν ήθελαν πλέον τον καθιερωμένο ελεγχόμενο και ιεραρχικό κομμουνισμό, πέρασαν στον ... αναρχοκομμουνισμό - υμνώντας κατά βάθος τον κόκκινο απολυταρχισμό - τον οποίο ξεμπρόστιασε κάποτε τόσο καίρια ο Σολζενίτσιν !
Όμως υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία υπήρξαν στην Ελλάδα πραγματικοί Έλληνες Αναρχικοί, που όμως σέβονταν την Εθνική Παράδοση, όπως κάθε ελεύθερος άνθρωπος που όντως αντιτίθεται στο αστικό σύστημα και στην καπιταλιστική ομογενοποίηση, και οι οποίοι είχαν μια Αριστοκρατική Οπτική περί της Αναρχίας. Ένας από αυτούς ήταν ο Μικέλης Άβλιχος (1844-1917), ο πρώτος ίσως Έλληνας Εθνικοαναρχικός!
Γεννηθείς στο Ληξούρι της Κέρκυρας, από αριστοκρατική οικογένεια, αποτέλεσε ένα εξέχον μέλος της Επτανησιακής Διανόησης, λάτρης της καυστικής γραφίδας του συντοπίτη του Ανδρέα Λασκαράτου και ταυτόχρονα φίλος του Ελληνολάτρη Ποιητή Κωστή Παλαμά, του Νιτσεϊκού Εθνικιστή Λορέντζου Μαβίλη, του οποίου ύμνησε τον ηρωικό θάνατο (βλέπε ποίημα ‘’Ο καϋμός μου’’), καθώς και του Αναρχικού Αριστοκράτη Μιχαήλ Μπακούνιν, τον οποίο και γνώρισε όντας φοιτητής στην Βέρνη !
Έγραψε Λυρικά και Σατυρικά ποιήματα, ενώ πολλές επιστολές και καταγεγραμμένα αποσπάσματα από προφορικές ομιλίες του, διασώζονται ακόμη στα εξαντλημένα πια Άπαντα του, με επιμέλεια του Αριστείδη Ρουχώτα. Μέσα στα ποιήματά του πέρα από ερωτικά και φυσιολατρικά θέματα μπορεί να βρεί κανείς κριτικές στην σύγχρονη επιστήμη και στην καταναλωτική ηθική (π.χ. στα ποιήματα :‘’Στην Επιστήμη’’, ‘’Πως Σκέπτεται σήμερα ο Κόσμος’’, ‘’Η Μόδα’’ και ‘’Το Τραγούδι των Εργατών’’), όπως και ακραιφνώς εθνικιστικά και πατριωτικά ποιητικά ξεσπάσματα κατά των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, για τις οποίες πίστευε ορθά πως επιβουλεύονταν και χρησιμοποιούσαν την Ελλάδα προς όφελός τους (π.χ.’’Κραυγή περί Δικαίου’’ και ‘’Η Πόλη’’). Κατακεραυνώνοντας ταυτόχρονα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που επί της ουσίας, με την στάση του, υποστήριξε την εισβολή δυνάμεων της Αντάντ στον Πειραιά το 1916, οι οποίες στην αρχή αποκρούστηκαν άμεσα από τις δυνάμεις των πρωτοφασιστών Επιστράτων (βλέπε τα τρία ειρωνικά και ομότιτλα αντιβενιζελικά ποιήματα με τον χαρακτηριστικό τίτλο ‘’Ο Μεσσίας’’).
Ενώ δεν διστάζει να κατηγορήσει την προγονοπληξία ως μορφή ψυχικής στειρότητας και μη πραγματικής υπηρεσίας στον Ελληνισμό και στην κοινοτική αρετή του :«Ο ένας για όλους, όλοι υπέρ του ενός», όπως χαρακτηριστικά μας περιγράφει στο ποίημά του ‘’Ο Ελληνισμός’’! Εξάλλου για αυτόν «Πατρίδα κάνει μόνο η Αρετή..» και «ούτε εθνισμός εισάγεται με κλύσματα», όπως μας αναφέρει στο ‘’Ποίημα Παιδευτικόν’’. Οπότε δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ήταν κατά της Μεγάλης Ιδέας του Ελληνισμού, αλλά ότι ήταν κριτικός προς τους διάφορους απλοϊκούς ψευτο - ‘’πατριώτες’’, που με την στάση τους δεν υπηρετούσαν τίποτα ουσιαστικό (βλέπε ποίημα ‘’Ο μοχθηρός ψευδοφιλόπατρις’’).
Έχοντας μια αριστοκρατική οπτική περί Αναρχίας, όπως μας λέει ο ίδιος : «Η Αναρχία είναι άκρατος Αριστοκρατία», δεν δίστασε να εκφράσει την μομφή του στην άρνηση της φιλοπατρίας, θέλοντας να την συνταιριάξει με αυτό που ονόμαζε ‘’κοσμοπολιτισμό’’, όπως αναφέρει σε μια επιστολή προς τον φίλο του Ανδρέα Μομφεράτο, στις 12 Ιουλίου του 1876. Με αυτήν την λέξη εννοούσε την συνολική εξέλιξη και σύμπνοια της ανθρωπότητας, αλλά χωρίς να επιθυμεί την απώλεση των επιμέρους ταυτοτήτων, όπως αντίθετα επιθυμούν οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι και οι … ελευθεριακοί ‘’επαναστάτες’’..
Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι περιγράφηκε στον ‘’Νουμά’’ από τον Χ. Αντωνάτο, σε άρθρο του τελευταίου το 1920, κατά λέξη, ως : «κράμα περίεργο σοσιαλιστή, αναρχικού, εθνικόφρονα»! Είναι γεγονός βέβαια πως δεν αποτέλεσε, εν τέλει, κάποιο ‘’κράμα’’ και μάλιστα ‘’περίεργο’’, αλλά μια αριστοκρατική και επιλεκτική φύση που απέφευγε τον σύγχρονο κόσμο, όπως χαρακτηριστικά περιέγραψε ταπεινά τον εαυτό του στον Κωστή Παλαμά : «Μα εγώ είμαι έρημου βράχου μια βρυσούλα,/που έρημη ρέει σ’ έρημο γιαλό..»(‘’Εις τον Ποιητή Παλαμά’’).
Δεν ήταν λοιπόν μια ακαλλιέργητη στρατευμένη φιγούρα των γραμμάτων, αλλά όντας Ιδεαλιστής και Λάτρης του Ωραίου δεν δίστασε να συνταιριάξει αυτά, που για κάποιους μονολιθικούς φάνταζαν και φαντάζουν αντίρροπα ...
http://mavroskrinos.blogspot.com/2019/12/blog-post_13.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)