Alain de Benoist Constantly described as a “prophet of decline,” Oswald Spengler deserves to be read today before all as the author of a deeply original philosophy of history, which perhaps doesn't permit us to automatically predict the future (how would that be possible?) but which, by helping to better understand the past, also clarifies our present. From the introduction to issue number 59 of the magazine Nouvelle Ecole. Likewise, when he advocates “Prussianism”28, Spengler is firstly referring to a style – the ethics of duty, based on active impersonality and the sense of honor – and not to a historical belonging or birthplace. In this sense he also contrasts “ethical socialism,” of a “Roman – Prussian” (römisch-preußisch) character, to “economic socialism,” that is to say Marxism, which is only a “capitalism from below” (Kapitalismus von unten). The “Prussian Socialism” which he advocated is a socialism of duty, not a socialism of demands. It is not so much an economic doctrine as it is a style of life, based before all on service and conduct, the impersonal style and the spirit of community. For individuals as for peoples, it's about putting oneself “into form” by aligning with a principle. But, internal liberty is only attained in discipline and service: “Such is our freedom: it's what frees us from the yoke of individualism and its arbitrary economics”29. Prussian socialism must be carried by the Faustian soul's will to power, which seeks to shape the masses in order to give them a style. Thus for Spengler Prussia is an ideological “myth” more than a historical reality: there are “Prussians” everywhere. It's on this basis that Spengler denounces liberalism (“the internal England”) and capitalism (“the domination of money”): “Everyone for himself, that's what is English; everyone for all, that's what is Prussian” (“Jeder für sich: das ist english; alle für alle: das ist preußisch”)30. But it's also why certain left wing authors constantly represent “Prussian socialism” as a simple form of imperialism that only attacks finance capitalism in order to preserve the privileges of industrial capitalism, without seeing that the latter is no less exploitative and predatory than the other31. To which Spengler retorts that its Marxism instead that hasn't sufficiently distanced itself from the economistic foundations of liberal capitalism, the proof being that “the great movement which makes use of Marx's phraseology hasn't delivered the entrepreneur into the worker's power, but has delivered both to the power of the Stock Exchange”32. * https://www.geopolitica.ru/en/article/oswald-spengler-introduction

The higher the cause, the less important is the number of its supporters. An army is needed to defend a nation, but only one man is needed to defend an idea. - Nicolás Gómez Dávila

Wandervogel not hippies

"we appear to find ourselves at a point of transition between two civilizational narratives: the "old world order" of so called "traditional" autority structures - what was initially simply a sense of duty to one's kin, over time becoming increasingly coercive, with allegiances redirected to favour ruling elites, religion and the state, and enforced by the physical suppression of dissent, and the presently encroaching globalist "new world order" of self-centered individualism, instand gratification and resuitant pernicius debt-slavery, brought through seduction. today there are many who strive for a restoration of the "old world order" values, whistl seemigly failing to notice how those values constitute a corruption of what they once signified, or indeed how changes in human conciousness have made their corruption inevitable. Meanwhile , those who oppose them in turn usually fail to see how the "new world order" values that they typically espouse amount to much the same thing albeit in a differnt flavour: a narrative employed to justify oligarchy - and thus the heart of the matter is never addressed. As Ezra Pount reputedly pointed out, "the techinique of infamy is to invent two lies and to get people to argue heatedly over which one of them is true." Adam Ormes, Tribes, The Challenge of National Anarchism

Όπου κάψανε κ@λοδάχτυλο... «Είναι ένα πανί που το έδωσαν σε έναν ράφτη και που το ‘ραψε καταλλήλως και δεν έχει καμία παραπέρα σημασία. Εκείνο που έχει τεράστια σημασία είναι αυτό που υπάρχει πίσω από το σύμβολο. Συμβολίζει μία κοινωνία πολιτισμένη που ξέρει τους στόχους της, μια κοινωνία αποφασισμένη να ορμήσει, να αγωνιστεί. Αυτό, ναι. Το σέβομαι και το προσκυνώ. Αλλά αυτό το πανί που κάψανε, καλά κάνανε και το κάψανε. Γιατί αυτό το πανί αντιπροσωπεύει μια σαπίλα σήμερα. Να διώξουμε τη σαπίλα πρώτα». ...

Το απίστευτα επίκαιρο κείμενο του Γιώργο Θεοτοκά για την Ελλάδα 28/09/2019ΓΝΩΜΕΣ1 σχόλιοστο Το απίστευτα επίκαιρο κείμενο του Γιώργο Θεοτοκά για την Ελλάδα 0 SHARES Share Tweet Γιώγος Θεοτοκάς έγραψε το 1929, σε ηλικία 24 ετών το συναρπαστικό δοκίμιο Ελεύθερο Πνεύμα (εκδ. Εστία) το οποίο αργότερα ονομάστηκε «πνευματικό μανιφέστο» της γενιάς του ΄30 (στην οποία ανήκουν και ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Κοσμάς Πολίτης, ο Μ. Καραγάτσης, ο Άγγελος Τερζάκης). Πρόκειται για ένα ολιγοσέλιδο κείμενο που έχει απασχολήσει περισσότερο από κάθε άλλο δοκίμιο την ελληνική διανόηση. Σήμερα, 87 χρόνια μετά, ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ και διαβάζεται ως το πιο σύχρονο μανιφέστο για τη δική μας, στρεβλή κοινωνική καθημερινότητα. «Την έλλειψη αληθινής ανάπτυξης, φανερώνει καλά και η έλλειψη ανοχής και ψυχραιμίας που χαρακτηρίζει σχεδόν πάντα τις ελληνικές συζητήσεις. Όταν εκδηλωθεί μια διαφωνία, η πρώτη δουλειά των Ελλήνων είναι να αρνηθούν ολότελα τη σημασία του αντιπάλου. Πώς μπορεί να είναι σοβαρό υποκείμενο αφού τολμά να λέει όχι όταν εμείς λέμε ναι; Να πάει πρώτα να μάθει γράμματα κι ύστερα να έρθει να συζητήσει μαζί μας. Αυτό δεν είναι όλο. Τον αρνούνται και ως άτομο. Είναι φαύλος και κακόπιστος. Είναι κουτός. Είναι παλαβός. Είναι αίσχος για την Ελλάδα να υπάρχει ένα τέτοιος άνθρωπος. Είναι δημόσιος κίνδυνος. Πρέπει να εκλείψει οπωσδήποτε, να εξολοθρευτεί, να καταργηθεί, να μην μείνει κανένα ίχνος του στο πρόσωπο της Γης. Δεν κατορθώνουν να πιστέψουν οι Έλληνες ότι ένας άνθρωπος που σκέπτεται διαφορετικά από αυτούς μπορεί να είναι πολύ άξιος, πολύ έντιμος, πολύ χρήσιμος άνθρωπος. Άξιοι, έντιμοι, χρήσιμοι είναι μονάχα αυτοί που συμφωνούν μαζί μας. Οι άλλοι όλοι: φωτιά και τσεκούρι! Αυτό δεν είναι όλο. Τον αρνούνται και ως άτομο. Είναι φαύλος και κακόπιστος. Είναι κουτός. Είναι παλαβός. Είναι αίσχος για την Ελλάδα να υπάρχει ένα τέτοιος άνθρωπος. Μεσ’ στο δημιουργικό αναβρασμό της σημερινής Ευρώπης τι θέση κρατά η Ελλάδα; Τι συμβολή προσφέρουμε στις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλονται τριγύρω μας; Τίποτα! Το αισθανόμαστε βαθιά μόλις περάσουμε τα σύνορά μας πως δεν αντιπροσωπεύουμε τίποτα, πως κανείς δεν μας λογαριάζει στα σοβαρά, πως δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη θέση που κρατούμε στην Ευρώπη, πως είμαστε στα μάτια των ξένων μονάχα χρηματομεσίτες, βαπορατζήδες και μικρομπακάληδες και τίποτα περισσότερο. Αφού περιπλανηθούμε αρκετά μεσ’ στον ευρωπαϊκό πολιτισμό γυρνούμε κάποτε στο σπίτι με σφιγμένη την καρδιά. Που είναι λοιπόν οι Έλληνες; Τους γυρέψαμε παντού και δεν τους βρήκαμε πουθενά. Υπάρχουν όμως σε αυτό το σημείο, όπως σ’ όλα, διάφοροι ορίζοντες και διάφορες προοπτικές. Οι νοικοκυραίοι, αντιπρόσωποι της σημερινής ελληνικής αρμοδιότητας, θα μας πουν πως δεν είναι η ώρα κατάλληλη για να ξυπνούμε στους νέους τον έρωτα των υψηλών έργων, αφού το πάθος αυτό τους κάνει να αρνηθούν κάθε πνευματική και ηθική τάξη, να απομακρυνθούν από κάθε σοβαρή και κοινωφελή σταδιοδρομία, να ριχτούν σε τρελές, περιπέτειες, που τις περισσότερες φορές καταστρέφουν τη ζωή τους. Σήμερα, θα μας πουν, περισσότερο από πάντα, η Ελλάδα θέλει φρόνιμους νέους γεωπόνους, μηχανικούς, δασκάλους, οικονομολόγους, κι όχι ανήσυχους ονειροπόλους, που ταράζουν το έργο της περισυλλογής, που δεν προσφέρουν καμιά εκδούλευση στον τόπο και καταντούν συνήθως παράσιτοι. Θα απαντήσουμε δόξα τω Θεώ, οι φρόνιμοι νέοι δεν λείπουν στην Ελλάδα.Οι νοικοκυραίοι του Κράτους και του πνεύματος θα βρουν τριγύρω τους στρατιές από καλά παιδιά τέτοια που τα θέλουν, και δεν έχουν παρά να λάβουν τον κόπο να διαλέξουν τους πιο φρόνιμους ανάμεσα στους φρόνιμους για να τους εμπιστευθούν τους γυαλιστερούς τίτλους και τις πολύτιμες θέσεις. Δεν θα αφήσουμε όμως τη νοικοκυροσύνη να καταχτήσει ολόκληρη την ελληνική νιότη. Αν οι άνθρωποι που διευθύνουν χρειάζονται πολλούς νοικοκυραίους εμείς χρειαζόμαστε μερικές ταραγμένες ψυχές. Μα την αλήθεια, δεν βλέπουμε σε τι θα χρησιμεύει αυτός ο τόπος, αν πρόκειται να σβήσουν ολότελα το θείον πυρ; Τη φωτιά της δημιουργίας δεν την συντηρούν οι φυλακισμένοι φύλακες της κληρονομιάς των νεκρών, ούτε οι λογικοί και πραχτικοί που περπατούν πάντα στα σίγουρα και αποφεύγουν να κάνουν ένα βήμα εκεί που το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια τους, ούτε οι ήρεμοι επιστήμονες οι φορτωμένοι σοφία μα χωρίς μακρινά οράματα και καμμιά ανησυχία στην ψυχή, ούτε οι μικροί φιλόδοξοι, που έταξαν ως σκοπούς της ζωής τους, τους επαίνους των πρεσβυτέρων, την κοινωνική υπόληψη κι ένα τιμητικό αξίωμα. Είναι γεμάτοι τέτοιους ανθρώπους οι δρόμοι της Αθήνας κι ωστόσο η Ελλάδα δε δημιουργεί, η Ελλάδα δεν πραγματοποιεί τίποτα όμορφο. Η Ελλάδα -ας πω την τρομερή λέξη- δεν επιδιώκει τίποτα το μεγάλο. Τη φωτιά την συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και τους πνεύματος, οι άνθρωποι που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεών τους, πιο μακριά από τους ορίζοντες και πιο υψηλά από το επίπεδο του πλήθους. Τη συντηρεί ο Άσωτος Υιός. Αν αυτός λείψει, ο τόπος σας όσο κι αν τον νοικοκυρέψετε δε θα αξίζει πολλά. Αλίμονο στην Ελλάδα, αν στηρίζει το μέλλον της μονάχα στις άμορφες μάζες των φρόνιμων παιδιών. Το ιδανικό τους είναι μια ήρεμη και γλυκιά μεσημβρινή Ελβετία, υπόδειγμα τάξης, άνεσης και μακαριότητας, χωρίς καμμία αγωνία, κανένα μεγάλο όνειρο, καμμιά τρέλα, καμμιά δημιουργική πνοή. Μα είναι δυνατό να καταντήσει Ελβετία αυτή η χώρα του Οδυσσέα; Μερικοί μάλιστα ρίχνουν στο κράτος τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση. Είναι νομίζω μεγάλη παρεξήγηση των πραγμάτων να περιμένει κανείς από το Κράτος να δημιουργήσει πνευματική ζωή. Ούτε οι Ακαδημίες δημιουργούν λογοτεχνία, ούτε τα Πανεπιστήμια σκέψη, ούτε τα Εθνικά Θέατρα θεατρική κίνηση. Τα επίσημα ιδρύματα παρακολουθούν (συνήθως με καθυστέρηση μιας γενεάς) τη δημιουργία που συντελείται αυθόρμητα στον ελεύθερο αέρα. Τη μελετούν, τη σχολιάζουν, τη διατηρούν στα αρχεία τους. Είναι οι αποθήκες της πνευματικής ζωής. Όταν το Κράτος φιλοδοξεί να παίξει τον πρώτο ρόλο στην πνευματική κίνηση, τα κάνει όλα θάλασσα. Το ελεύθερο πνεύμα το μεταβάλλει σε πνεύμα της πολιτικής σκοπιμότητας και την τέχνη την καταντά γραφειοκρατία. (…) Τα μόνα καθήκοντα του Κράτους είναι να συγχρονίσει την αναχρονιστική εκπαίδευσή μας και να σέβεται την ελευθερία της σκέψης. Ας μην του ζητούμε περισσότερα γιατί υπάρχουν πιθανότητες πως θα μας κάνει να μετανοήσουμε. Πάρετε στην τύχη μερικά από τα σημερινά έντυπα, στίχους, αφηγήσεις, συζητήσεις ιδεών. Τι θα συναντήσετε σχεδόν παντού; Ανία, απογοήτευση, νοσταλγία των περασμένων, μοιρολατρεία, ηττοπάθεια.Μπορώ να αναφέρω εδώ λόγια των πιο φωτισμένων ανθρώπων της Ελλάδας, που μοιάζουν κραυγές ναυαγών. Τι ανάγκη να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε, να ζήσουμε, αφού «τίποτα δεν μπορεί να γίνει στο Ρωμέικο;». Τέτοιο είναι το δίδαγμα που εξάγεται από τα λόγια των περισσοτέρων πνευματικών οδηγών μας. Η σπουδαιότερη ασχολία τους είναι να καταστρέφουν τις ελπίδες των νεωτέρων τους και να συντηρούν το μαρασμό της Ελλάδας. Δεν έχω όρεξη να τους κατηγορήσω. Είναι φυσικό να μην περιμένουν τίποτα από το μέλλον οι άνθρωποι που είδαν όλα τα όνειρά τους να εξευτελίζονται… Κι είναι επίσης φυσικό ότι αυτοί οι νικημένοι, που έπαυσαν να πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν επιτρέπουν στους άλλους να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μεσ’ στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή». https://cognoscoteam.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf-%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%cf%8e/

Υπέρ της ελεύθερης αγοράς αλλά ενάντια στην ελεύθερη μετανάστευση! Λες και το εργατικό δυναμικό δεν είναι εμπόρευμα στην ελεύθερη αγορά! Σα να λέμε πουτ@να υπέρ της παρθενίας. Θατσερίστας γκόου χομ.

https://youtu.be/xDuBqQzkFFI

Η παρομοίωση των λαθρεποίκων με τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στον Λίβανο του '80 είναι πιο αισχρή κι από την παρομοίωση τους με τους πρόσφυγες του '22. Τί πίνετε ρε;

Ioannis G. Mavros 28 Σεπτεμβρίου στις 3:58 μ.μ. ·

 "Θα το ξαναπώ άλλη μια φορά. Σε συζητήσεις που είχα όλα αυτά τα χρόνια με μετανάστες από το πρώην ανατολικό μπλοκ, που πρόλαβαν την ΕΣΣΔ και τις λαϊκές δημοκρατίες, ούτε ένας δεν παραπονέθηκε για το επίπεδο διαβίωσης ή την έλλειψη καταναλωτικών αγαθών. Όλοι περιέγραψαν μια ισορροπημένη ζωή, με πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας, της στέγης και της εκπαίδευσης, με ανεπτυγμένες πολιτιστικές, πνευματικές και αθλητικές δραστηριότητες. Έπεσα στην περίπτωση; Μπορεί. Είχα μικρό δείγμα; Ίσως. Ήταν δυσαρεστημένοι αλλά μου το απέκρυψαν για δικούς τους λόγους; Πιθανόν. Κανείς πάντως δεν έθιξε το ζήτημα της καταναλωτικής αφθονίας, του χρυσού μόσχου της ειδωλατρικής Δύσης που υποτίθεται πως φθονούν όλοι οι υπόλοιποι. Και αυτό έχει την αξία του από μόνο του. Ποιό ήταν το παράπονό τους; Nα το πω με δυο λέξεις: habeas corpus. Η έλλειψη θεσμικών εγγυήσεων για την ατομική ελευθερία και προστασίας ενάντια στην ψευδή κατάδοση και την κακόβουλη καταγγελία. Με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα κάποιου παράξενου γείτονα που δεν γουστάριζε τη φάτσα σου μπορούσες να βρεθείς 5 χρόνια φυλακή. Ή τουλάχιστον υπήρχε αυτή η αίσθηση. Ήταν όντως τόσο τραγικά τα πράγματα; Δεν το γνωρίζω, μεταφέρω απλώς τι έχω ακούσει. Το μόνο βέβαιο: ο αυτάρεσκος φιλελέδικος μύθος περί «μιζέριας» και «εξαθλίωσης» στις λαϊκές χώρες, οι πολίτες των οποίων φλέγονταν από τη ζήλεια για τις τηλεοράσεις μας και τα ηλεκτρικά πλυντήρια μας, καταρρέει"

Να διδάσκεις και να προσφέρεις στους Ελληνιστές αυτές τις [χριστιανικές] λειτουργίες

Ιουλιανός 

[Ἀριστόξενῳ φιλοσόφῳ] Ἔντυχε οὖν ἡμῖν περὶ τὰ Τύανα πρὸς Διός Φιλίου, καὶ δεῖξον ἡμῖν ἄνδρα ἐν Καππαδόκαις καθαρῶς Ἕλληνα. [Ἀρσακίῶ ἀρχιερεῖ Γαλατίας] Ὁ Ἑλληνισμός οὔπω πράττει κατὰ λόγον ἡμῶν ἕνεκα τῶν μετιόντων αὐτὸν. […] οὐδὲ ἀποβλέπομεν, ὡς μάλιστα τὴν «αθεότητα» (χριστιανισμό) συνηύξησεν ἡ περὶ τοὺς ξένους φιλανθρωπία και ἡ περὶ τᾶς ταφὰς τῶν νεκρῶν προμήθεια καὶ ἡ πεπλασμένη σεμνότης (πλαστή σεμνότης ~ ψευτοσεμνότητα) κατὰ τὸν βίον. Ὧν ἕκαστον οἴομαι χρῆναι παρ΄ἡμῶν ἀληθῶς ἐπιτηδεύεσθαι. […] Αἰσχρὸν γὰρ, εἰ τῶν μὲν Ἰουδαίων οὐδεῖς μεταιτεῖ, τρέφουσι δὲ οἱ δυσσεβεῖς Γαλιλαῖοι, πρὸς τοῖς ἑαυτῶν καὶ τοὺς ἡμετέρους, οἱ δὲ ἡμέτεροι τῆς παρ΄ἡμῶν ἐπικουρίας ἐνδεεῖς φαίνονται. Δίδασκε δὲ καὶ συνεισφέρειν τοὺς Ἑλληνιστὰς εἰς τὰς τοιάυτας λειτουργίας […] καὶ τοὺς Ἑλληνικούς ταῖς τοιάυταις εὐποιίαις προσέθιζε, διδάσκων αὐτοὺς ὡς τοῦτο πάλαι ἦν ἡμέτερον ἔργον. 

 Μετάφραση: 

ούτε βλέπουμε πόσο πολύ βοήθησε στην διάδοση (συνηύξησεν) της «αθεότητας» (Χριστιανισμού) η φιλανθρωπία προς τους ξένους και η προμήθεια για τις ταφές των νεκρών και η ψευτοσεμνότητα του βίου. Καθένα από αυτά πιστεύω πως πρέπει να το οικειοποιηθούμε πραγματικά στην συμπεριφορά μας. […] Γιατί είναι αισχρό, από τη μια, να μην ζητιανεύει κανένας από τους Ιουδαίους και οι δυσσεβείς «Γαλιλαίοι» (Χριστιανοί) να τρέφουν τόσο τους δικούς τους όσο και τους δικούς μας και, από την άλλη, οι δικοί μας να φαίνονται «ενδεείς» (~ «κακόμοιροι ζήτουλες») που έχουν ανάγκη της βοήθειάς μας. Να διδάσκεις και να προσφέρεις στους Ελληνιστές αυτές τις [χριστιανικές] λειτουργίες […] και να προσεθίζεις τους Ελληνικούς πληθυσμούς σε αυτές τις [χριστιανικές] ευποιίες, διδάσκοντάς τους ότι πρόκειται για παραδοσιακές δικές μας (πολυθεϊστικές) πρακτικές. 

Ο Κουμουτσάκος προανήγγειλε αυτό που φοβόμαστε όλοι. Στην Σμύρνη συγκεντρώνονται ορδές από την Ιντλίμπ με σκοπό να περάσουν στα νησιά μας! Χρειάζεται να σας υπενθυμίσω περί τίνος πρόκειται; Στην Ιντλίμπ βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι πιο φανατικοί από τους Ισλαμιστές-Τζιχαντιστές . Εδώ και 2 χρόνια συγκεντρώνονται εκεί, καθώς ο στρατός του Άσαντ που απελευθέρωνε τις πόλεις που κατείχαν στην υπόλοιπη Συρία, τους μετέφερε στην Ιντλίμπ με λεωφορεία μαζί με τις οικογένειες τους. Οι τζιχαντιστές όλων των οργανώσεων και αποχρώσεων στο Ιντλίμπ ανέρχονται σε 100.000. Εξ αυτών, οι ριζοσπαστικοί ένοπλοι τζιχαντιστές αριθμούν 60.000, στις τάξεις των οποίων βρίσκονται μαχητές από όλο τον κόσμο. Προέρχονται από όλα τα σημεία που έλεγχε στο παρελθόν ο ISIS στη Συρία, πολλοί δε εξ αυτών έχουν πολεμήσει και στο Ιράκ. Αντιλαμβάνεστε τι λέμε;; Το αντιλαμβάνεστε πλήρως; Οι καημένοι οι "πρόσφυγες" που έρχονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είναι γυναίκες και παιδιά των πιο σκληρών Τζιχαντιστών. Μπάζουμε το αυγό του φιδιού μέσα στη χώρα για να το εκκολάψουμε στη στοργική και φιλάνθρωπη αγκαλιά μας. Τώρα, που ο στρατός του Άσαντ εκστρατεύει στην Ιντλίμπ και όλη η ισλαμιστική σφηκοφωλιά πιέζεται και καταρρέει, όλοι αυτοί την κοπανάνε ως "πρόσφυγες" για να έρθουν στην Ελλάδα. Ο Ερντογάν, που είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος τους τους χρησιμοποιεί ως όπλο εναντίον της χώρας μας και εμείς εδώ πιπιλάμε το δάχτυλο μας. Ποιος ξέρει τόσα χρόνια πόσους μας έχει στείλει εδώ μέσα και πόσους θα μας στείλει ακόμα, ώστε να αποσταθεροποιηθεί η χώρα! Επαναλαμβάνω. ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΚΡΑΙΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ! Κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Ανθρωπόμορφα κτήνη που έχουν εκτελέσει και αποκεφαλίσει άπειρους ανθρώπους περπατάνε στο δρόμο δίπλα σας, δίπλα στα παιδιά σας! Δεν σας νοιάζει; Δεν σας αγγίζει τίποτα πλέον; Τι πρέπει να γίνει για να καταλάβετε, ότι η χώρα μας θα γίνει σύντομα παρανάλωμα; Ότι μόλις δοθεί το σύνθημα από τον σουλτάνο τα κεφάλια σας, πολλοί από εσάς θα τα κρατάτε στο χέρι; Χέστε τους ιδεοληπτικούς που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, τους ανεγκέφαλους αριστερούς, τους πουλημένους δεξιούς, διώξτε τις ΜΚΟ επιτέλους! Αφήστε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να σας καθοδηγήσει. Δεν μπορεί να είστε τόσο, μα τόσο μαλάκες και να κρύβετε το κεφάλι στην άμμο! Αντισταθείτε!! 

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2019/09/blog-post_312.html

Worship of Zeus "In a small piece belonging to a base there are inscriptions that say a woman was healed next to a statue of Zeus or the temple of Zeus, and that's why they are making a vow. That is why we believe these eagle statues are related to the worship of Zeus. The wild goat is a motif we don't certainly know the meaning of yet," he added. https://www.dailysabah.com/history/2019/08/09/ancient-eagle-sculptures-found-in-anatolian-hellenistic-temple-1565292184

Η ανάπτυξη της εθνικής ελληνικής ιδέας

Νίκος Σβορώνος

*Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Σβορώνου, Το Ελληνικό έθνος, γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Πόλις” με πρόλογο Σπύρου Ασδραχά.

Η νέα τούτη πορεία του Ελληνισμού αρχίζει να διαγράφεται καθαρά από το τέλος του 11ου και τις αρχές του 12ου αιώνα, για να διαρκέσει, περνώντας από διάφορα στάδια, ως τις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι η περίοδος που ένας παλαιός λαός, με την προοδευτική του διαμόρφωση σε ένα συντελεσμένο έθνος, ανανεώνεται και αποτελεί μια καινούργια ιστορική οντότητα, τον Νέο Ελληνισμό, δηλαδή το Ελληνικό έθνος.

Οι ιστορικοί παράγοντες, εσωτερικοί και εξωτερικοί, που θα προκαλέσουν το αδυνάτισμα και την πτώση της συγκεντρωτικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έχουν βαθιές τις ρίζες, εκδηλώνονται όμως με ιδιαίτερη δύναμη από το τέλος του 11ου αιώνα και προκαλούν την πρώτη βαθιά κρίση, που η Αυτοκρατορία δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τελικά. Η αριστοκρατία των μεγάλων γαιοκτημόνων στο τέλος του 11ου αιώνα έχει κερδίσει την οριστική της μάχη, και με τις συγκεντρωτικές της τάσεις απειλεί την ενότητα του κράτους. Οι εξωτερικοί εχθροί στα Βαλκάνια, την Ανατολή και στη Δύση, επωφελούμενοι από την εσωτερική κρίση, επιτίθενται από παντού. Ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας χάνεται, ύστερα από την ήττα του Ματζικέρτ (1071), για την Αυτοκρατορία και πέφτει στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων, που ιδρύουν το μεγάλο τουρκικό κράτος στη Μικρά Ασία. Η σύγκρουση με τον Δυτικό κόσμο, σύγκρουση οικονομική, ιδεολογική και πολιτική, οξύνεται και γίνεται οριστική.

Η εχθρότητα που είχε προκαλέσει ήδη από τον 9ο αιώνα η ίδρυση μιας Φραγκικής Αυτοκρατορίας, που διεκδικεί την Ρωμαϊκή οικουμενικότητα, εντείνεται τώρα με τις διαμάχες ανάμεσα στην Αγία Έδρα και το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως επί Φωτίου, για να καταλήξει στο οριστικό σχίσμα επί Κιρουλαρίου (1078). Η οικονομική διείσδυση των Ιταλικών πόλεων στην Ανατολή παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Τέλος, η στρατιωτική σύγκρουση των δυο κόσμων αρχίζει με την επίθεση των Νορμανδών στην Ιταλία, που χάνεται για το Βυζάντιο ύστερα από την κατάληψη του Μπάρι (1071), και εντείνεται με τις επιθέσεις των ίδιων των Νορμανδών εναντίον των Βαλκανικών κτήσεων της αυτοκρατορίας, προοίμια των Σταυροφοριών που θα ακολουθήσουν και που θα λήξουν με την διάλυση της Αυτοκρατορίας (1204). Στην ίδια αυτή περίοδο, ανάμεσα στα 1040 περίπου και 1200, οι διάφοροι μη ελληνικοί λαοί που ήταν υποταγμένοι στην Αυτοκρατορία (Αρμένιοι και Ίβηρες στην Ανατολή, Σέρβοι και Βούλγαροι στα Βαλκάνια), αρχίζουν να αποχωρίζονται ο ένας μετά τον άλλον, ιδρύουν ανεξάρτητους πολιτικούς σχηματισμούς με πυρήνες εθνικούς και τείνουν διαρκώς να συνενωθούν και να εξελιχθούν σε πραγματικά εθνικά κράτη.

Το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου αυτής _που αν θέλουμε να της δώσουμε μια συμβατική χρονολογική αφετηρία, θα μπορούσαμε να διαλέξουμε το έτος 1071 (έτος των δυο μεγάλων ηττών στην Ανατολή και στη Δύση), ή, ακόμα, το 1081, έτος της ανόδου στο θρόνο του Αλεξίου Κομνηνού, του ιδρυτή της πρώτης καθαρά ελληνικής δυναστείας, και που διαρκεί ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204)_ είναι η βαθμιαία ανεξαρτητοποίηση όλων των μη εξελληνισμένων στοιχείων. Το μόνο συστατικό στοιχείο της μένει ο Ελληνισμός που, απομονωμένος και περικυκλωμένος από εχθρικούς πλέον λαούς-εθνότητες, παίρνει βαθύτερη συνείδηση του εαυτού του ως ιδιαίτερης πολιτικής και πολιτισμικής οντότητας. Η ελληνική ιδέα, που είχε αρχίσει ν’ αποκαθίσταται από πριν, παρουσιάζεται στους σημαντικότερους συγγραφείς σαν δική τους κληρονομιά για την οποία είναι υπερήφανοι. Το όνομα Έλλην αρχίζει και ξαναπαίρνει το διπλό πολιτιστικό και εθνολογικό του περιεχόμενο. Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους.

Από το τελευταίο, λοιπόν, τέταρτο του 11ου αιώνα ως το 1204, ο Βυζαντινός αρχίζει να συνδέεται με το ιστορικό του παρελθόν και να ξαναβρίσκει σιγά-σιγά τις λαϊκές ρίζες του πολιτισμού του. Αρχαία Ελληνική κληρονομιά και χριστιανική πίστη αρχίζουν να συμβιβάζονται στη συνείδησή του και να γίνονται τα συστατικά της στοιχεία. Η ίδια η επίσημη εκκλησία, παρ’ όλη την αντίδρασή της στους νέους αυτούς προσανατολισμούς, με τις διαμάχες της με την Παποσύνη και τον οριστικό της χωρισμό από την δυτική εκκλησία, αρχίζει να χάνει τον οικουμενικό της χαρακτήρα και να μεταβάλλεται σε ανατολική ορθόδοξη εκκλησία, που έχει για κύριο στήριγμα τον Ελληνισμό. Η νέα αυτή ιδεολογία εκφράζει το πρώτο στήριγμα ενός εθνικού αισθήματος στον Ελληνισμό, που έχει μείνει πλέον το μόνο στήριγμα του Βυζαντίου.

Οι ιδεολογικές αυτές κατευθύνσεις θα ξεκαθαρίσουν περισσότερο στους αιώνες που ακολουθούν, με την ανάπτυξη ενός ισχυρού πατριωτικού αισθήματος μέσα στους πολύπλευρους αγώνες του Ελληνισμού. Το παλαιό αυτοκρατορικό-πατριωτικό αίσθημα που γνώρισε το Βυζάντιο σε παλαιότερους αιώνες κατά τους αγώνες του εναντίον των Αβάρων, των Σλάβων ή των Αράβων, παίρνει πράγματι τώρα για πρώτη φορά εθνικό-ελληνικό περιεχόμενο με την αντίθεση ολόκληρου του Ελληνισμού εναντίον της φραγκικής κατάκτησης, αντίσταση που ο εθνικός της χαρακτήρας τονίζεται περισσότερο από το γεγονός ότι ο Ελληνισμός δεν παλεύει μόνο εναντίον ξένων προς την Αυτοκρατορία στοιχείων (των Φράγκων ή των Τούρκων κατακτητών), αλλά και εναντίον λαών όπως οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι που είχαν θεωρηθεί επί αιώνες αναπόσπαστα τμήματα της Αυτοκρατορίας.

πηγή: http://www.ardin.gr/