Βαργκ! Σε ψάχνει ο Μπάτμαν

H κλιματική απάτη. Οι δράσεις κατά της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής είναι μια μεγάλη απάτη προκειμένου να δοθεί διέξοδος στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης, που οικονομικά βρίσκεται σε φάση αέναης στασιμότητας ενώ πολιτικά αμφισβητείται έντονα. Η ικανότητα παραγωγής αγαθών παγκοσμίως είναι πολύ μεγαλύτερη από την καταναλωτική δυνατότητα απορρόφησής τους και αυτό παρά τη συνεχή αύξηση του πληθυσμού. Απαιτείται λοιπόν μια αποεπένδυση (καταστροφή μονάδων παραγωγής) και παράλληλα νέες επενδύσεις που θα αλλάξουν το ενεργειακό πρότυπο, στο όνομα της σωτηρίας του πλανήτη. Γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια να πειστούν οι πολίτες ότι αυτό είναι αναγκαίο και κατά συνέπεια, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις, να πληρώσουν – μέσω αυξημένων τιμών και φόρων – την απόσβεση των νέων «πράσινων» επενδύσεων, που θα δημιουργήσουν μια διαφορετική οικονομία. Τα λεφτά είναι πολλά, αρκεί να επικρατήσει μια «κλιματική υστερία». Να διευκρινίσουμε, εδώ, ότι είναι άλλο πράγμα η μόλυνση του πλανήτη που εξαρτάται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και άλλο πράγμα η αλλαγή του κλίματος, που είναι διαρκής από τότε που υπήρξε η Γη και οφείλεται στην αυξομειούμενη ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχεται ο πλανήτης μας. Στη Γη εδώ και 2.500 εκατομμύρια χρόνια υπήρξαν τουλάχιστον 5 μεγάλες εποχές παγετώνων. ... Γιατί όμως η Ελλάδα πρέπει να στερηθεί από τον μοναδικό ενεργειακό πόρο που διαθέτει σήμερα; Για να εισάγουμε το σύνολο των αναγκών μας από το εξωτερικό; Για να αυξήσουμε ακόμη περισσότερο την εξάρτησή μας; Με ποια λογική από τη μια κλείνουμε τις λιγνιτικές μονάδες και από την άλλη δίνουμε άδειες στον ελλαδικό χώρο για την εύρεση υδρογονανθράκων; Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν είναι ορυκτά καύσιμα που όταν καίγονται παράγουν διοξείδιο του άνθρακα; https://nazionaleanticapitalista.wordpress.com/…/h-%ce%ba%…/

Wandervogel not hippies

Υπέρ της ελεύθερης αγοράς αλλά ενάντια στην ελεύθερη μετανάστευση! Λες και το εργατικό δυναμικό δεν είναι εμπόρευμα στην ελεύθερη αγορά! Σα να λέμε πουτ@να υπέρ της παρθενίας. Θατσερίστας γκόου χομ.

Η παρομοίωση των λαθρεποίκων με τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στον Λίβανο του '80 είναι πιο αισχρή κι από την παρομοίωση τους με τους πρόσφυγες του '22. Τί πίνετε ρε;

Ioannis G. Mavros 28 Σεπτεμβρίου στις 3:58 μ.μ. ·

 "Θα το ξαναπώ άλλη μια φορά. Σε συζητήσεις που είχα όλα αυτά τα χρόνια με μετανάστες από το πρώην ανατολικό μπλοκ, που πρόλαβαν την ΕΣΣΔ και τις λαϊκές δημοκρατίες, ούτε ένας δεν παραπονέθηκε για το επίπεδο διαβίωσης ή την έλλειψη καταναλωτικών αγαθών. Όλοι περιέγραψαν μια ισορροπημένη ζωή, με πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά της υγείας, της στέγης και της εκπαίδευσης, με ανεπτυγμένες πολιτιστικές, πνευματικές και αθλητικές δραστηριότητες. Έπεσα στην περίπτωση; Μπορεί. Είχα μικρό δείγμα; Ίσως. Ήταν δυσαρεστημένοι αλλά μου το απέκρυψαν για δικούς τους λόγους; Πιθανόν. Κανείς πάντως δεν έθιξε το ζήτημα της καταναλωτικής αφθονίας, του χρυσού μόσχου της ειδωλατρικής Δύσης που υποτίθεται πως φθονούν όλοι οι υπόλοιποι. Και αυτό έχει την αξία του από μόνο του. Ποιό ήταν το παράπονό τους; Nα το πω με δυο λέξεις: habeas corpus. Η έλλειψη θεσμικών εγγυήσεων για την ατομική ελευθερία και προστασίας ενάντια στην ψευδή κατάδοση και την κακόβουλη καταγγελία. Με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα κάποιου παράξενου γείτονα που δεν γουστάριζε τη φάτσα σου μπορούσες να βρεθείς 5 χρόνια φυλακή. Ή τουλάχιστον υπήρχε αυτή η αίσθηση. Ήταν όντως τόσο τραγικά τα πράγματα; Δεν το γνωρίζω, μεταφέρω απλώς τι έχω ακούσει. Το μόνο βέβαιο: ο αυτάρεσκος φιλελέδικος μύθος περί «μιζέριας» και «εξαθλίωσης» στις λαϊκές χώρες, οι πολίτες των οποίων φλέγονταν από τη ζήλεια για τις τηλεοράσεις μας και τα ηλεκτρικά πλυντήρια μας, καταρρέει"

Ο προσδιορισμός του κυριώτερου εχθρού

"«…Ο κυριώτερος εχθρός, για μας, θα είναι συνεπώς ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και η ´ΔΥΣΗ´ της οποίας η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά ένα από το πλέον επικίνδυνα επακόλουθα…». Ενώ παράλληλα τόνισε, από τότε, πως η Ευρώπη πρέπει να ανήκει και να συμπράττει με τους λαούς του ΤΡΙΤΟΥ κόσμου… 

 «Ο προσδιορισμός του κυριώτερου εχθρού» (προσανατολισμοί για τα επόμενα αποφασιστικά χρόνια). Αυτός είναι ο τίτλος ενός σπουδαίου βιβλίου που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1987 από τις εκδόσεις «Ελεύθερη σκέψις». Από τότε το βιβλίο αυτό μου έκαμε βαθιά εντύπωση για τη φοβερή τόλμη του συγγραφέα του, του Γάλλου διανοούμενου ΑΛΑΙΝ ΝΤΕ ΜΠΕΝΟΥΑ. Αυτός είχε την τόλμη (4 χρόνια πριν από την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ) να διακηρύξει ότι: «Ο ατομικισμός είναι ο κοινός παρονομαστής του Φιλελευθερισμού και του Μαρξισμού». Πάντως ο Αλαίν Μπενουά, στο κρίσιμο ερώτημα της εποχής (1980-1990) «Τι πρέπει να πράξει η Ευρώπη» (στις τότε συνθήκες, που τώρα ζούμε τις κρίσιμες συνέπειές τους) κατ’ αρχήν τόνισε την ανάγκη αποκάλυψης μιας αλήθειας για να κατανοηθεί η ειρωνεία την τέχνη των αντιθέσεων και αντιπαλοτήτων για την ανυπαρξία θεωρητικών χασμάτων μεταξύ (από τότε) ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ και ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ. Ακόμα, όμως, για να καταφανεί το γελοίο των ψευδοπολιτικών μαχών και διλημμάτων (δεξιά – αριστερά) (1) μεταξύ «Δύσης και Ανατολής». Με τη σύγκρουση να μην υπάρχει αλλά να μην είναι ιστορική και ιδεολογική, αλλά σύγκρουση επεκτατισμού. Γι’ αυτό πρέπει να σταματήσει η Ευρώπη να αναπαράγει το ανυπόστατο ιδεολόγημα ότι «η Ευρώπη είναι Δύση». «Αν δεν είχαμε, όμως, τώρα να επιλέξουμε μια εκ των δύο υπερδυνάμεων δεν θα κάναμε τουλάχιστον το λάθος να επιλέξουμε το χειρότερο…». ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ, Ο ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ… «Κάθε δικτατορία είναι απεχθής, αλλά κάθε παρακμή απεχθέστερη…». 

 http://www.haniotika-nea.gr/75434-me-thn-eythynh-toy-pneymatos/

σα να μας φωτίζει ο Θιός

"Και τελικά, μετά από επίπονη αναζήτηση, η γνώση έρχεται σε μας εξ αίφνης, σα να μας φωτίζει ο Θιός. Καταλαβαίνουμε τότε πως όλη η συσσώρευση πληροφοριών, εκατομμύρια γκιγκαμπάιτς αξίζουν τόσο όσο ένα τσιπάκι στον κώλου μιας μαιμούς. Καταλήγουμε να αναζητούμε τη φώτιση, την ευλογία - γιατί ο Λόγος είναι Φως(lux) - μια θαμπή ανάμνηση, μια εύθραυστη φλογίτσα που τρεμοπαίζει στα δάκτυλα μας όπως το βράδυ της Ανάστασης. Και τί 'ναι αυτό που δεν αφήνει να γίνει το κεράκι δάδα, πυρ-σός, βουνοκορφής πυρ-αμίδα(Λ), πυρ αείζωον, άκτιστο φως, φως που καίει, καίει, δεν καίγεται και καίγοντας μας να μας λούσει στο φως;"

 

Αναρχία και Θεός

Λένε ότι η Αντιγόνη ήταν Αναρχία! Αναρχία ή Θεοκρατία;

 «Γιατί δεν ήταν ο Δίας, που μου τα ‘χε αυτά κηρύξει, ούτε η συγκάτοικη με τους θεούς του Κάτω Κόσμου, η Δίκη, αυτούς τους νόμους μες στους ανθρώπους όρισαν, και μήτε πίστευα τόση δύναμη πως έχουν τα δικά σου κηρύγματα, ώστ’ενώ είσαι θνητός να μπορείς των θεών τους νόμους τους άγραφους κα ασάλευτους να βιάζεις. Γιατί όχι σήμερα και χτες, μα αιώνια ζουν αυτοί, και κανείς δεν το γνωρίζει από πότε φανήκανε». 

 Αντιγόνη, Σοφοκλής

BOOK BURNINGS