Κατά συνέπεια ένας άμεσος τρόπος προκειμένου να συμμετάσχουν οι εθνικιστές στην πολιτική διαπάλη των καιρών μας είναι αυτός που περιέγραψε ο Αλαίν ντε Μπενουά. Δηλαδή η αυτονομία. Η δημιουργία κοινωνικών ζωνών που θα βρίσκονται μακριά από τα κέντρα της εξουσίας, στις οποίες (κοινωνικές ζώνες) θα απλωθούν δίκτυα ομαδώσεων, παρεών και συλλογικοτήτων που θα υποστηρίζουν την αληθινή εθνικιστική ιδεολογία και θα αποβάλλουν κάθε μορφή ακροδεξιάς παρεκτροπής (τραμπικής, συνωμοσιολογικής, «νεοεθνικιστικής», ψευδοχιτλερικής κλπ). Σε αυτά ακριβώς τα περιβάλλοντα οφείλουν να αναπτυχθούν σχέσεις αλληλεγγύης αλλά και να κατατεθούν οι πολιτικές προτάσεις της ανατροπής του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού. Αυτόνομα, ζωντανά, σαν συζητήσεις παρέας, χωρίς εγκλωβισμούς σε θεσμικές νόρμες. Ασφαλώς οι προτάσεις αυτές θα έχουν τύχη μόνο αν αποτελέσουν πολιτικές εκδοχές μιας συνολικής ρομαντικής κοσμοθεώρησης, η οποία θα προϋποθέτει την αισθητική, πολιτική και ηθική εναντίωση στις ιδέες του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Καθώς, επίσης, και αν συνοδεύονται από παράλληλες διανοητικές εκφράσεις, όπως μουσικές εκδηλώσεις, λογοτεχνικές ή καλλιτεχνικές δημιουργίες κλπ. Αν αυτές οι αυτόνομες κοινωνικές ζώνες αποκτήσουν πολιτική κινητικότητα δεν θα αργήσει να δημιουργηθεί μια πρώτη μορφή μαζικού κινήματος. Το έχουμε να δει να συμβαίνει αυτό παλαιότερα, στο πολιτικό πεδίο των σοσιαλιστικών και αναρχικών ιδεών. Είναι μονόδρομος να αποκτήσει πολιτική ύπαρξη και στην από εδώ μεριά. Είναι σχεδόν κωμικό να πιστεύουμε ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, πρέπει να αποτελεί στόχο των εθνικιστών η εξουσία ή η ανάδυση κομματικών σχηματισμών στο επίκεντρο ενός πολιτικού συστήματος όπως αυτό της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αν δεν έχουν θεμελιωθεί προηγουμένως οι βάσεις μιας αληθινής ιδεολογίας και ενός κοινωνικού κινήματος. Κυρίως, όμως, είναι καιρός να καταλάβουν οι υπόπτων προελεύσεων ακροδεξιοί ματσαράγκες και προβοκάτορες, που τσαλαπατάνε στα ρηχά νερά του χώρου εδώ και λίγα χρόνια με διάφορα ψευδο-ιδεολογικά προσωπεία ότι τα ψέματα τελείωσαν. Και ο νοών νοείτω.
----------------------
Η εμμονή με την φιλολογική χρήση των αρχαίων κειμένων αποτελεί το μεγαλύτερο καρκίνωμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από την εποχή που ο Δραγούμης έγραφε βιβλία όπως το Μαρτύρων και ηρώων αίμα[1] και Σαμοθράκη[2]. Η ελληνική σχολική εκπαίδευση είναι κυριολεκτικά δέσμια της αιώνιας μαφίας των φιλολόγων. Είμαστε η χώρα της οποίας οι μαθητές λυκείου γνωρίζουν τα λιγότερα για την αρχαία ελληνική γραμματεία από όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Γιατί ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι διαβάζουν την αρχαία γραμματεία μεταφρασμένη, ερευνώντας το φιλοσοφικό, το αισθητικό και το λογοτεχνικό της περιεχόμενο, οι Έλληνες μαθητές αναγκάζονται να υποστούν ένα συνεχές βάσανο μιας φορμαλιστικής εμμονής στην προδιαγεγραμμένα αποτυχημένη απόπειρα να μάθουν την γραμματική και το συντακτικό γλωσσικών εκδοχών που ομιλούνταν πριν χιλιάδες έτη.
Βιώνουμε έναν αδιανόητο παραλογισμό για τον οποίο κανείς δεν μιλά. Οι φιλόλογοι, προκειμένου να κρατήσουν την εκπαίδευση δέσμια των καθαρά υλικών τους συμφερόντων, βασίστηκαν στο σύμπλεγμα της σχέσης μας με τους αρχαίους που προσπάθησε να δημιουργήσει τον 19ο αιώνα ο Φαλμεράγιερ. Έκτοτε η εκμάθηση της γλώσσας των αρχαίων μας προγόνων έγινε θέμα υψίστης σημασίας στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι φιλόλογοι κυριαρχούν ολοκληρωτικά στις ανθρωπιστικές σπουδές, αντλώντας την νομιμοποίηση για αυτή τους την κυριαρχία από το σύμπλεγμα της σχέσης μας με τους αρχαίους προγόνους. Συνέπεια αυτής της κυριαρχίας είναι να παραδίδουν επί δεκαετίες εκτός από τα φιλολογικά σχολικά μαθήματα και τα μαθήματα που θα έπρεπε να διδάσκουν οι απόφοιτοι τμημάτων ιστορίας, φιλοσοφίας και πολιτικής επιστήμης. Και, προφανώς, τα αντιμετωπίζουν ως «δευτερεύοντα».
Στην χώρα που γέννησε την φιλοσοφία η διδαχή της θεωρείται πάρεργο του εκάστοτε τενεκέ που γνωρίζει συντακτικό και γραμματική. Μόνο που μια νεκρή για παραπάνω από μια χιλιετία γλωσσική εκδοχή δεν γίνεται να αναστηθεί. Οι παππούδες μου ολοκλήρωσαν τις σχολικές τους σπουδές με κύριο μάθημα τα αρχαία. Οι γονείς μου επίσης. Εγώ το ίδιο. Γενεές επί γενεών αποφοίτησαν από το γυμνάσιο και το λύκειο αφιερώνοντας ατελείωτες ώρες καταναγκαστικού διαβάσματος επειδή τα αρχαία αποτελούν κύριο μάθημα. Μόνο που όσοι και αν τα διάβασαν τελικά δεν τα έμαθε (και ασφαλώς δεν τα μίλησε) κανένας. Την ίδια ώρα που οι Έλληνες μαθητές δαπάνησαν αδιανόητη ενέργεια προκειμένου να καταπιαστούν με το συντακτικό και την γραμματική μιας νεκρής γλωσσικής εκδοχής, οι υπόλοιποι λαοί καρπώθηκαν την ουσία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ Ουσιαστικές προτάσεις και λόγοι κενοί περιεχομένων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου