απόσπασμα από την ανακοίνωση αποχώρησης του Otto Strasser και των υποστηρικτών του από το NSDAP και η ίδρυση του «Μαύρου Μετώπου» (04.07.1930)

 https://mavroskrinos.blogspot.com/2021/08/otto-strasser-nsdap-04071930.html

 «Διαπιστώνουμε με θλίψη, εδώ και πολλούς μήνες, την εξέλιξη του NSDAP και βλέπουμε με αυξημένο φόβο ότι το κόμμα απομακρύνεται όλο και πιο συχνά, και σε σημεία όλο και πιο χαρακτηριστικά, της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας. Σε πολλά σημεία εξωτερικής, εσωτερικής και ιδίως οικονομικής πολιτικής, το κόμμα πήρε θέσεις όλο και πιο ασύμφωνες με τα 25 σημεία του προγράμματος της 24ης Φεβρουαρίου 1920, το οποίο είναι το μόνο νόμιμο για εμάς. Πλέον σοβαρών επιπτώσεων όμως, είναι το αίσθημα μιας αυξάνουσας αστικοποιήσεως του κόμματος. Τονίζονται τακτικά ζητήματα εις βάρος των αρχών και παρατηρείται με θλίψη ότι το κόμμα ανέπτυξε έναν ανθρώπινο μηχανισμό που συγχέει τα συμφέροντα του κινήματος με τα δικά του συμφέροντα και που δεν υπολογίζει πλέον την ανάγκη της ιδέας. 

Είχαμε αντιληφθεί και συνεχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον εθνικοσοσιαλισμό ως ένα κίνημα σαφώς αντιιμπεριαλιστικό. Ο εθνικισμός του περιορίζεται στην διαφύλαξη και στην εξασφάλιση του βίου και της αναπτύξεως του γερμανικού έθνους, χωρίς καμιά θέληση κυριαρχίας επί άλλων λαών και άλλων χωρών. Για εμάς, η άρνηση ενός παρεμβατικού πολέμου κατά της Ρωσίας, που προωθείται από τον διεθνή καπιταλισμό είναι φυσική τοποθέτηση. Η άρνηση αυτή μας επιβάλλεται από την ιδέα και από τις απαιτήσεις που πηγάζουν από μια γερμανική εξωτερική πολιτική. 

Για τον λόγο αυτό, οι συχνές τοποθετήσεις του κόμματος υπέρ ενός τέτοιου παρεμβατικού πολέμου μας φαίνονται αντίθετες με την ιδέα και τις απαιτήσεις της εξωτερικής γερμανικής πολιτικής. Ο αγώνας του λαού των Ινδιών για την ελευθερία του κατά της αγγλικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης επιβάλλεται, και πρώτα από όλα διότι οποιαδήποτε εξασθένιση δυνάμεως που υπέγραψε την συνθήκη των Βερσαλλιών εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας πολιτικής γερμανικής απελευθέρωσης.

Κατά δεύτερο λόγο, υποστηρίζουμε τον αγώνα των καταδυναστευόμενων λαών κατά των σφετεριστών και των εκμεταλλευτών, διότι η ιδέα μας του εθνικισμού υπονοεί ότι το δικαίωμα στην ανάπτυξη της ταυτότητας των λαών που απαιτούμε για τον εαυτό μας, πρέπει να εφαρμοσθεί επίσης στους άλλους λαούς και στα άλλα έθνη. Πράγματι, αγνοούμε την φιλελεύθερη έννοια των «ευεργετικών αποτελεσμάτων του πολιτισμού». Για τον λόγο αυτό εκτιμούμε ότι είναι αντίθετη με τα πραγματικά συμφέροντα της Γερμανίας και τις βασικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού η υποστήριξη που δίνεται από το κόμμα στον βρετανικό ιμπεριαλισμό κατά του απελευθερωτικού κινήματος των Ινδιών. 

Θεωρούμε πως ο εθνικοσοσιαλισμός, εκ της φύσεως του, είναι ένα κίνημα μεγαλογερμανικό που ο στόχος του για το κράτος είναι η δημιουργία μιας μεγάλης Γερμανίας του γερμανικού λαού, με την καταδίκη των κρατιδίων που είδαν το φως χάριν δυναστικών, θρησκευτικών ή αυθαίρετων - με την επέμβαση του Ναπολέοντος - συμφερόντων και που απαγορεύουν οποιαδήποτε ένωση των εθνικών δυνάμεων, απαραιτήτων για την απελευθέρωση της Γερμανίας και την ισχυροποίηση της. 

Για τον λόγο αυτό, οι συχνές τοποθετήσεις του κόμματος υπέρ του συστήματος των αυτόνομων κρατιδίων, των οποίων η διατήρηση και η ισχυροποίηση θεωρούνται δήθεν υποχρέωση του εθνικοσοσιαλισμού, μας φαίνονται αντίθετες με τα συμφέροντα του κράτους και την ιδέα μιας ένωσης της Μεγάλης Γερμανίας. Για εμάς, ο εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε και παραμένει ένα ρεπουμπλικανικό κίνημα στο οποίο δεν έχουν θέση η κληρονομική μοναρχία ούτε προνόμια που βασίζονται σε άλλες αξίες εκτός της προσήλωσης προς το έθνος. 

Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι επαναστατικός και πρέπει να βάλει τέλος στην αρχή μιας αθέμιτης εξουσίας και μιας τελείως τυπικής δημοκρατίας προς χάρη μιας οργανικής δημοκρατίας γερμανικού τύπου και σωματειακού. Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ιδίως για εμάς το αντίθετο του διεθνούς καπιταλισμού. Θέλει να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό που προδόθηκε από τον μαρξισμό. Ο φιλελευθερισμός που είναι παρών και στις δυο περιπτώσεις του καπιταλισμού και του πολιτιστικού μαρξισμού είναι ο εχθρός μας. Αισθανόμαστε ότι τα καθαρά μαρξιστικά συνθήματα που χρησιμοποιούνται τελευταία από τους ηγέτες του κόμματος είναι η μισή αλήθεια που υπονοούν μια συμπάθεια για την αστική τάξη, η οποία χρησιμοποιεί τα ίδια συνθήματα για να υπερασπίσει τα καπιταλιστικά της συμφέροντα. 

 Εμείς ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή σχέση με αυτά τα συμφέροντα. Η γνώμη μας είναι ότι ο εθνικοσοσιαλισμός, ως επαναστατική ιδεολογία πρέπει βασικά να απορρίψει οποιαδήποτε πολιτική συμβιβασμού και συμμαχίας, διότι αυτή βοηθάει στην διαιώνιση του συστήματος εθνικής υποταγής και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι ηγέτες των SA και ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό στελεχών του κινήματος έχουν δεχτεί μια στάση και έναν τρόπο ζωής αντίθετο με τις υποχρεώσεις ενός επαναστατικού κινήματος και μιας απλής αξιοπρέπειας.

Εάν δεν είχαμε εκφραστεί μέχρι στιγμής, αυτό είναι επειδή η ηγεσία του κόμματος πολύ συχνά δεν αποκήρυττε ανοιχτά τα 25 σημεία και επειδή είχαμε την ελπίδα ότι το επαναστατικό πνεύμα που επιβιώνει στην μάζα των SA και ιδίως στην νεολαία του κόμματος θα επιβαλλόταν κατά της αστικοποιήσεως των μανδαρίνων του κόμματος»

Otto Strasser 

National Sozialist

φύλλο 110

4η Ιουλίου 1930

''Η Ιδέα από μόνη της είναι Θεϊκής προελεύσεως , ενώ οι άνδρες που την υπηρετούν απλά οι μηχανές της, το σώμα και η σάρκα της. Ο ηγέτης είναι αυτός που πρέπει να υπηρετεί την ιδέα, και στην ιδέα και μόνο σε αυτή οφείλουμε απόλυτη πίστη. Εξάλλου και ο αρχηγός είναι άνθρωπος και ανθρώπινο το να λανθάνει''

Otto Strasser 

Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: απόσπασμα από την ανακοίνωση αποχώρησης του Otto Strasser και των υποστηρικτών του από το NSDAP και η ίδρυση του «Μαύρου Μετώπου» (04.07.1930)

 

Μετάφραση από τα γερμανικά και εισαγωγικό σημείωμα: Κωνσταντίνος Γερακάρης

Ο Όττο Στράσσερ γεννήθηκε στο Μπαντ Βίντσχαϊμ της Βαυαρίας το 1897. Σπούδασε νομικά και οικονομικά. Για τη λαμπρή του διαγωγή στο Μέτωπο στο οποίο τραυματίστηκε δύο φορές θα παρασημοφορηθεί με το Ritterkreuz πρώτης τάξεως και θα προταθεί για το Militär-Max-Joseph-Orden. Πριν από την αποστρατεία του τον Απρίλιο /Μάιο 1919, συμμετέχει με τον αδελφό του Gregor, μέσα από τις γραμμές του ελεύθερου σώματος von Epp στην επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας και αργότερα ενάντια στο ακροδεξιό μοναρχικό πραξικόπημα του Kapp. 

Εντάχθηκε στο NSDAP το 1925 με τον αριθμό ταυτότητας 23.918. Με τον αδελφό του Γκρέγκορ, υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους της σοσιαλιστικής πτέρυγας του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Μαζί υπήρξαν οι οργανωτές και διανοητές του κόμματος στην δυτική και βόρεια Γερμανία όπου και αντιμετώπισαν την μαρξιστική προπαγάνδα με ιδιαίτερη επιτυχία. 

Ο εκδοτικός τους οίκος «Kampf-Verlag» διακινούσε περιοδικά και εφημερίδες που είχαν υψηλή κυκλοφορία με αποτέλεσμα να γίνουν αντικείμενο ύπουλης πολεμικής από την «ορθόδοξη» τάση του κόμματος που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της κομματικής αυλής του Αδόλφου Χίτλερ.

Το 1930, διαφώνησε με την τακτική του Χίτλερ σε μια σειρά κομβικών θεμάτων: την θεσμική νομιμότητα και την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και των τραπεζών, την προσέγγιση του κεφαλαίου και την τακτική απέναντι στις χριστιανικές εκκλησίες, την προσπάθεια κάποιων στελεχών να μειωθεί η σημασία του αντικαπιταλιστικού αγώνα ανάμεσα στα ανυπότακτα μέλη των SA, τις κινήσεις της ηγεσίας απέναντι στην μοναρχική δεξιά, την στάση του κόμματος απέναντι στις κοινές απεργιακές κινητοποιήσεις με τα μέλη του KPD, την απαλλοτρίωση της περιουσίας του Κάιζερ καθώς και τον σχεδιασμό σχετικά με τους μεγαλοκτηματίες και την μελλοντική εξωτερική πολιτική απέναντι στην ΕΣΣΔ.

Παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ του πρότεινε να αναλάβει διευθυντής του εθνικού τύπου σε μια προσπάθεια να τον προσεταιριστεί, έφυγε από το Κόμμα μαζί με επίλεκτα στελέχη από διάφορες περιφέρειες σχηματίζοντας αρχικά το KGRNS (Kampfgemeinschaft Revolutionärer Nationalsozialisten) και μετά το «Μαύρο Μέτωπο», μια Εθνικοσοσιαλιστική κίνηση με γραμμή αντίθετη στον επίσημο κομματικό προσανατολισμό. 

Τον ακολούθησαν 6.000 μέλη ανάμεσα τους ακτιβιστές των «Ταγμάτων Εφόδου» και της Χιτλερικής Νεολαίας. Αυτοεξορίστηκε στην Τσεχοσλοβακία κι από κει στην Ελβετία και στον Καναδά. Μετά τον Πόλεμο επέστρεψε στη Δυτική Γερμανία, όπου συνέχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά ως Εθνικοσοσιαλιστής και φυσικά να αποτελεί στόχο των υπηρεσιών ασφαλείας του δημοκρατικού καθεστώτος.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η Ανατολική Γερμανία - η αντισιωνιστική φράξια μερίδας αξιωματικών εντός του «Λαϊκού Στρατού» είχε επαφές και συνεργασία με εθνικοσοσιαλιστικές ομάδες - προσκαλεί επισήμως τον Όττο Στράσσερ για να αναλάβει πολιτικό ρόλο στην διακυβέρνηση αλλά η πρόταση δεν έγινε δεκτή αφού αρνείτο να υποταχθεί τόσο στην Wall Street όσο και στο Κρεμλίνο. 

Τον Οκτώβριο του 1958 οργάνωσε το συνέδριο της Χαϊδελβέργης μια σύνοδο της «Μαύρης Διεθνούς» ενάντια στον Αμερικανισμό και το ΝΑΤΟ με την συμμετοχή δεκάδων βετεράνων πολεμιστών και στρατηγών των Waffen - SS οι οποίοι ζούσαν και στις δυο Γερμανίες και προσδοκούσαν μια ενωμένη και ελεύθερη πατρίδα.

Οι προσπάθειες του επικεντρώθηκαν στον σχηματισμό πολιτικών κινήσεων (Sozialistische Reichspartei Deutschlands) που μέχρι σήμερα επηρεάζουν σε ιδεολογικό επίπεδο τις κινήσεις της Γερμανικής Αυτονομίας. Στο SRD ο «Τρότσκι» του Εθνικοσοσιαλισμού είχε την αμέριστη συνδρομή των κορυφαίων Εθνικοσοσιαλιστών και βετεράνων μαχητών Otto Ernst Remer, Jean Thiriart, Hans - Ulrich Rudel, Friedhelm Busse και Gerhard Krüger. 

Πέθανε στις 27 Αυγούστου του 1974 στο Μόναχο και θεωρήθηκε μέχρι το τέλος ένας «επικίνδυνος εξτρεμιστής» σύμφωνα με τα δημοσιεύματα από τα έντυπα των Σιωνιστών της Γερμανίας. Υπήρξε μια αιρετική πολιτική φυσιογνωμία με έντονο το στοιχείο της στράτευσης  για τον σκοπό που πίστευε, φανατικός εχθρός της συνεργασίας με την αστική δεξιά αλλά και ενάντια στο μονοπώλιο του μαρξισμού, ενώ επηρέασε βαθύτατα την σκέψη της «Τρίτης Θέσης» και τον «αριστερό εθνικοσοσιαλισμό» σε διάφορες χώρες. 

Άρθρα του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε ελληνικά αυτόνομα έντυπα και ιστολόγια τα οποία προσελκύουν το ενδιαφέρον της εθνικοεπαναστατικής νεολαίας ενώ ποιοτικά βιβλία σχετικά με το πρόσωπο του έχουν εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Black Front Press και την ομάδα μελετών Vidar.