Αλαίν Ντε Μπενουά
"Για πολλούς δεξιούς, η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι πολύ γενική. Θέλουν να υπερασπιστούν το έθνος, αλλά τελικά, ενδιαφέρονται ελάχιστα για τον λαό. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ο καπιταλισμός είναι εγγενώς παγκοσμιοποιημένος, καθώς απαιτεί την κατάργηση των συνόρων ("Λεσσέ Φερ! Λεσσέ Πασέ"), που λόγω της τάσης του προς το απεριόριστο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να επανεξετάζει συνεχώς τις κοινωνικές σχέσεις ή να βλέπει στις εθνικές ταυτότητες εμπόδια στην επέκταση της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, ότι το ανθρωπολογικό μοντέλο του οποίου είναι ο κομιστής (αυτό ενός ατόμου που σκέφτεται μόνιμα να μεγιστοποιήσει το δικό του πλεονέκτημα) είναι ο εκφραστής του οικονομικού φιλελευθερισμού, καθώς και του κοινωνικού φιλελευθερισμού, και ότι οι αξίες του συμφέροντος και ο κερδοσκοπικός μηχανισμός είναι οι πυλώνες της δικτατορίας των εμπορικών αξιών.
Σε μια εποχή κατά την οποία η ψήφος για το Εθνικό Μέτωπο αντικατοπτρίζει όλο και περισσότερο μια "πραγματική ταξική σύγκρουση" όπως είπε ο Christophe Guilluy - για τον οποίο "εργαζόμενοι πάνω στο κοινωνικό ζήτημα φτάνουμε στο ζήτημα της ταυτότητας" - όταν η πλειοψηφία των λαϊκών τάξεων δεν ζουν πλέον εκεί όπου δημιουργείται ο πλούτος και θέσεις εργασίας, όπως δεν είχε συμβεί ποτέ στην ιστορία, είναι σαφές ότι η φιλελεύθερη Δεξιά βρίσκει το οικονομικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου "πολύ αριστερά".
Μπροστά σε αυτήν την κοινωνική στροφή στην Γαλλία, μερικοί επιμένουν να μην βλέπουν τίποτα. Όταν οκτώ υπάλληλοι της εταιρείας Goodyear di Amiens, καταδικάστηκαν σε δύο χρόνια φυλάκισης, εννέα μήνες στη φυλακή για την κατακράτηση δύο στελεχών για τριάντα ώρες σε μια εταιρεία που καταργούσε 1.100 θέσεις εργασίας και μετέτρεπε 800 εργαζόμενους σε ανέργους (δώδεκα αυτοκτονίες από το κλείσιμο) - εννέα μήνες φυλάκισης για 30 ώρες!
Εγώ οφείλω πολλά στην παράδοση του επαναστατικού συνδικαλισμού (Georges Sorel και Edouard Berth, Emile Puget και Victor Griffuelhes, Arturo Labriola και Filippo Corridoni), και αυτό υψώνει την καρδιά μου.
...
Σίγουρα, μπορούμε φυσικά να αναφερθούμε σε μια "Θατσερική Δεξιά"... για την οποίο ο "μαρινισμός" (της Le Pen, στμ) είναι ένας «αντι-εθνικός νεο-κομμουνισμός». Αλλά αυτή ακριβώς η Δεξιά θα είναι χωρίς εμένα."
Αλαίν Ντε Μπενουά
https://www.barbadillo.it/53018-lintervista-alain-de-benoist-la-destra-mondialista-dimentica-il-popolo/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork
"Για πολλούς δεξιούς, η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι πολύ γενική. Θέλουν να υπερασπιστούν το έθνος, αλλά τελικά, ενδιαφέρονται ελάχιστα για τον λαό. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ο καπιταλισμός είναι εγγενώς παγκοσμιοποιημένος, καθώς απαιτεί την κατάργηση των συνόρων ("Λεσσέ Φερ! Λεσσέ Πασέ"), που λόγω της τάσης του προς το απεριόριστο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να επανεξετάζει συνεχώς τις κοινωνικές σχέσεις ή να βλέπει στις εθνικές ταυτότητες εμπόδια στην επέκταση της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, ότι το ανθρωπολογικό μοντέλο του οποίου είναι ο κομιστής (αυτό ενός ατόμου που σκέφτεται μόνιμα να μεγιστοποιήσει το δικό του πλεονέκτημα) είναι ο εκφραστής του οικονομικού φιλελευθερισμού, καθώς και του κοινωνικού φιλελευθερισμού, και ότι οι αξίες του συμφέροντος και ο κερδοσκοπικός μηχανισμός είναι οι πυλώνες της δικτατορίας των εμπορικών αξιών.
...
Σε μια εποχή κατά την οποία η ψήφος για το Εθνικό Μέτωπο αντικατοπτρίζει όλο και περισσότερο μια "πραγματική ταξική σύγκρουση" όπως είπε ο Christophe Guilluy - για τον οποίο "εργαζόμενοι πάνω στο κοινωνικό ζήτημα φτάνουμε στο ζήτημα της ταυτότητας" - όταν η πλειοψηφία των λαϊκών τάξεων δεν ζουν πλέον εκεί όπου δημιουργείται ο πλούτος και θέσεις εργασίας, όπως δεν είχε συμβεί ποτέ στην ιστορία, είναι σαφές ότι η φιλελεύθερη Δεξιά βρίσκει το οικονομικό πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου "πολύ αριστερά".
Μπροστά σε αυτήν την κοινωνική στροφή στην Γαλλία, μερικοί επιμένουν να μην βλέπουν τίποτα. Όταν οκτώ υπάλληλοι της εταιρείας Goodyear di Amiens, καταδικάστηκαν σε δύο χρόνια φυλάκισης, εννέα μήνες στη φυλακή για την κατακράτηση δύο στελεχών για τριάντα ώρες σε μια εταιρεία που καταργούσε 1.100 θέσεις εργασίας και μετέτρεπε 800 εργαζόμενους σε ανέργους (δώδεκα αυτοκτονίες από το κλείσιμο) - εννέα μήνες φυλάκισης για 30 ώρες!
Εγώ οφείλω πολλά στην παράδοση του επαναστατικού συνδικαλισμού (Georges Sorel και Edouard Berth, Emile Puget και Victor Griffuelhes, Arturo Labriola και Filippo Corridoni), και αυτό υψώνει την καρδιά μου.
...
Σίγουρα, μπορούμε φυσικά να αναφερθούμε σε μια "Θατσερική Δεξιά"... για την οποίο ο "μαρινισμός" (της Le Pen, στμ) είναι ένας «αντι-εθνικός νεο-κομμουνισμός». Αλλά αυτή ακριβώς η Δεξιά θα είναι χωρίς εμένα."
Αλαίν Ντε Μπενουά
https://www.barbadillo.it/53018-lintervista-alain-de-benoist-la-destra-mondialista-dimentica-il-popolo/?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου