Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: CCCP. Ένα σάουντρακ για την απελευθέρωση της Ευρώπης
Ο Σερβετάλης μου θυμίζει τον Τζοβάνι Λίντο Φερρέττι. Από φιλοσοβιετικό αναρχοπανκιό χριστιανός αντισυστημικοασκητής...
Kevork Almassian's take on the Jerusalem attack (November 21, 2021)
Syriana Analysis
Kevork Almassian discusses the background and ideology of the Jerusalem attacker, Fadi Abu Shkaydam, and whether he was a revolutionary or a takfiri.
Πρόγραμμα “αρπαγής” του ελληνικού έθνους-κράτους
Ο ελληνικός λαός, αν θέλει να έχει κάποιο μέλλον, μοιάζει καταδικασμένος να αρχίσει μια νέα προσπάθεια, σχεδόν από το μηδέν, και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, για να οικοδομήσει τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που χρειάζεται για να πάρει πίσω το κράτος του.
Ο Ολοκληρωτισμός είναι ήδη εδώ
Στη χώρα μας εξελίσσεται ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα “αρπαγής” του ελληνικού έθνους-κράτους, στα πλαίσια της παγκόσμιας ανόδου μιας Ολοκληρωτικής Αυτοκρατορίας του Χρήματος.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
11 Νοεμβρίου 2021
Αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας στoν μετασχηματισμό της Ελλάδας σε “αποικία δεδομένων”, παράλληλα με την μετατροπή της σε “αποικία χρέους” του διεθνούς Χρήματος και της Ε.Ε. και σε “στρατιωτική αποικία” ΗΠΑ και Ισραήλ.
Στη χώρα μας εξελίσσεται ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα “αρπαγής” του ελληνικού έθνους-κράτους, με σταδιακή κατάργηση των όποιων στοιχείων δημοκρατικής, εθνικής και κοινωνικής λειτουργίας διέθετε, στα πλαίσια της παγκόσμιας ανόδου μιας Ολοκληρωτικής Αυτοκρατορίας του Χρήματος.
Ειρήσθω εν παρόδω, προς την ίδια κατεύθυνση τείνει η προσπάθεια να περνάνε όλες οι οικονομικές συναλλαγές μέσω άυλου χρήματος και να οργανώνεται η ηλεκτρονική καταγραφή όλων των δεδομένων, οικονομικών αλλά και υγειονομικών του πληθυσμού. Τεράστιο βήμα παγκοσμίως προς ένα νέο ολοκληρωτισμό θα είναι και η δημιουργία μιας “κοινωνίας χωρίς μετρητά”. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ήδη η ΕΚΤ που θέλει να λανσάρει, σύμφωνα με την Κριστίν Λαγκάρντ, το “ψηφιακό ευρώ”.
Φυσικά πάντα υπάρχουν ορισμένες δικαιολογίες. Αν αίφνης γεμίσουμε παντού κάμερες θα είναι ευκολότερο να βρίσκουμε ένα παιδάκι που το απήγαγαν. Θα είναι όμως και πολύ ευκολότερο να μας μπουζουριάσουν όλους μια μέρα. Στο Λονδίνο είχαν βάλει ένα εκατομμύριο κάμερες μετά την αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ. Αυτό δεν εμπόδισε μια τρομερή τρομοκρατική επίθεση με δεκάδες θύματα.
Fake τρομοκρατία
Και μιας και μιλήσαμε για τρομοκρατία να θυμίσουμε ότι η όλη υπόθεση άλλωστε της ισλαμικής τρομοκρατίας των τελευταίων δύο δεκαετιών είναι εξαιρετικά ύποπτη με δεδομένη την πλήρως αποδειχθείσα συνεργασία των αμερικανικών, βρετανικών, τουρκικών και πολλών άλλων μεσανατολικών υπηρεσιών μαζί της, την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι την καταπολεμάνε. Έχει άλλωστε διατυπωθεί επίσης και η άποψη (που δεν μοιάζει καθόλου αβάσιμη) ότι ο ISIS είναι δημιούργημά τους, χρήσιμο στη Μέση Ανατολή, χρήσιμο και για να “καθοδηγεί” κατά το δοκούν τις εξελίξεις στην ίδια την Ευρώπη. Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί άλλωστε να εξηγήσει λογικά γιατί το αμερικανικό κράτος, έχοντας τόσες πληροφορίες για την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, απέτυχε να κάνει οτιδήποτε για να τις αποτρέψει;
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δούμε τέτοια φαινόμενα και παρ’ ημίν, τώρα που φωνάξαμε και τους Εγγλέζους, που ειδικεύονται σε κάθε είδους βρωμοδουλειές παγκοσμίως, και ειδικά στη fake τρομοκρατία, να συνεργαστούν μαζί μας σε θέματα άμυνας και τρομοκρατίας. Προ ετών μάλιστα, οι ελληνικές αρχές λέγεται ότι διαπίστωσαν έκπληκτες ότι ορισμένοι Βρετανοί που ήρθαν για το προσφυγικό δεν τις είχαν ενημερώσει για το “αντιτρομοκρατικό” τμήμα των βιογραφικών τους.
Η μακρά πορεία αποικιοποίησης του ελληνικού κράτους
Η προσπάθεια να καταργηθούν τα όσα περιορισμένα στοιχεία ανεξαρτησίας και κυριαρχίας κατάφερε να αποκτήσει η Ελλάδα ξεκίνησε αμέσως μετά τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη και ένας από τους σταθμούς της υπήρξε η χρήση της ΕΥΠ για να παραδοθεί ο Οτσαλάν στην Τουρκία, ενώ τεράστιο βήμα απετέλεσε βέβαια και η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, πολύ περισσότερο με τους όρους που έγινε. Αντιθέτως, χάρη στην παρέμβαση του κυπριακού λαού, στο δημοψήφισμα του 2004, απεφεύχθη ένα μείζον γεωπολιτικό πλήγμα σε όλο τον ελληνικό λαό, που θα ήταν η αυτοκατάργηση του κυπριακού κράτους.
Αργότερα, στην περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή, είχαμε τα σκάνδαλα με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, από την “αυτοκτονία” (που τελικώς η δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ήταν δολοφονία, χωρίς ωστόσο να μάθουμε ποτέ τους δράστες) του Τσαλικίδη, μέχρι τις παρακολουθήσεις της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και την σχετικά πρόσφατη κλοπή εκατομμυρίων προσωπικών δεδομένων από την COSMOTE.
Τώρα βέβαια δεν μπορούν να υπάρξουν πια τέτοια σκάνδαλα. Ο έλεγχος του ελληνικού κράτους, περιλαμβανομένου του βαθέος κράτους, από ξένες δυνάμεις μοιάζει να είναι η νέα “κανονικότητα”.
Η χαρτογράφηση της “ελίτ”
Η πλήρης, συστηματική χαρτογράφηση όλης της ελληνικής “ελίτ” και, ευρύτερα, όλης της κοινωνίας, τουλάχιστον όλων των μελών της που μπορούν να παίξουν δυνητικά κάποιο ρόλο, άρχισε συστηματικά από τις αγγλοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, επί Σημίτη και Χρυσοχοΐδη, στα πλαίσια των προσπαθειών για την εξάρθρωση της “17Ν” και στη συνέχεια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Για να τους εξυπηρετήσουν οι Έλληνες αξιωματούχοι παραβίασαν όλους τους κανόνες εθνικής ασφαλείας, με αποτέλεσμα, λέγεται, ένας Αμερικανός αξιωματούχος να πει χαρακτηριστικά: “Oύτε στην Αμερική δεν μας ανοίγουνε τόσες πόρτες όσες μας άνοιξαν στην Ελλάδα”.
Φέραμε επίσης την βρετανική MI6 να επιχειρεί επί ελληνικού εδάφους πάλι (υπόθεση Πακιστανών) παραβιάζοντας στοιχειώδεις κανόνες εθνικής ασφάλειας. Φυσικά έπρεπε να ανακριθούν οι Πακιστανοί ύποπτοι τρομοκρατίες. Από τις ελληνικές όμως, όχι τις βρετανικές υπηρεσίες. Η υπόθεση συνεχίστηκε με τον σταδιακό, πλήρη έλεγχο, την “αποεθνικοποίηση” του ελληνικού “βαθέος κράτους”, που ουδέποτε άλλωστε υπήρξε αμιγώς ελληνικό.
Παράλληλα με τον έλεγχο του κράτους πήγε και η σταδιακή προσπάθεια εξουδετέρωσης όλων των εστιών αντίστασης στην οικονομική και γεωπολιτική πορεία αποικιοποίησης της χώρας, στον πολιτικό και δημοσιογραφικό χώρο της Ελλάδας και της Κύπρου, της αριστεράς και της δεξιάς τους, ώστε να φτάσουμε στο σημερινό, σχεδόν πλήρη, ολοκληρωτικό έλεγχο της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας του κρατικού, πολιτικού και επικοινωνιακού συστήματος και στη σχεδόν πλήρη απουσία “ιθαγενούς σκέψης” και ιδεών.
Να διευκρινίσουμε κάτι. Όταν λέμε “έλεγχο”, δεν εννοούμε αναγκαστικά άμεσο έλεγχο. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται καν να πάρει κάποιος τηλέφωνο τους αποφασίζοντες. Άγονται συχνά μόνοι τους στο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί να δρουν όπως δρουν και να σκέφτονται όπως σκέφτονται. Συχνά μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όπως φερ’ ειπείν αυτά που συνδέονται με το Αζερμπαϊτζάν ή με τη Σαουδική Αραβία, ή με το Κόσοβο και την Αλβανία, παίζουν επίσης τον ρόλο τους, όπως βέβαια και οι μεγάλοι “οίκοι” τύπου CVC ή Goldman Sachs, στην οργάνωση της εξάρτησης.
Στις σημερινές όμως παγκόσμιες συνθήκες, λαός χωρίς στοιχειωδώς δικό του κράτος εκτίθεται σε φοβερούς κινδύνους. Στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, το γένος χρειάζεται και κράτος για να επιβιώσει. Το αποδεικνύει άλλωστε ακόμα και μαθηματικά η δημογραφική συρρίκνωση της τελευταίας δεκαετίας, η πτώση του επιπέδου υγείας και του προσδόκιμου ζωής και η μαζική μετανάστευση νέων Ελλήνων επιστημόνων, που η χώρα έχει απελπιστικά ανάγκη, στο εξωτερικό.
Ο ελληνικός λαός, αν θέλει να έχει κάποιο μέλλον, μοιάζει καταδικασμένος να αρχίσει μια νέα προσπάθεια, σχεδόν από το μηδέν, και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, για να οικοδομήσει τα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που χρειάζεται για να πάρει πίσω το κράτος του.
Τα μανιτάρια θα σώσουν τον πλανήτη;
Επιστήμονες θεωρούν ότι οι μύκητες μπορούν να αποτελέσουν τη βάση βιοκαυσίμων, προηγμένων ιατρικών εμφυτευμάτων, «πράσινων» αυτοκινήτων και ασφαλέστερων εντομοκτόνων
Τα μανιτάρια είναι τέλεια σοταρισμένα, με κρασί, με κρέμα γάλακτος και με δεκάδες άλλους τρόπους, ωστόσο ελάχιστοι μπορούν να φανταστούν ότι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για τη δημιουργία ασφαλέστερων εντομοκτόνων, ιατρικών εμφυτευμάτων και «πράσινων» καυσίμων.
Η «Εποχή των Μυκήτων»;
Ομάδα επιστημόνων που δηλώνουν «φανατικοί» των μανιταριών πιστεύουν ότι μπορεί να μπαίνουμε στην «Εποχή των Μυκήτων» η οποία θα βοηθήσει στη σωτηρία του πλανήτη.
H κύρια πηγή «δύναμης» του μανιταριού βρίσκεται κάτω από τη γη και ονομάζεται μυκήλιο – πρόκειται για έναν διακλαδιζόμενο σωληνοειδή σχηματισμό νηματίων που εκλύουν ένζυμα ικανά να διασπούν το χώμα και τις πέτρες. Το μυκήλιο παράγει επίσης ισχυρά χημικά βοηθώντας έτσι τα μανιτάρια να υπερασπιστούν την περιοχή τους και εκλύει θρεπτικά συστατικά στο έδαφος.
Το μυκήλιο βρίσκεται και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μυκητολόγων οι οποίοι πιστεύουν ότι τα μανιτάρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη βελτιωμένων φαρμάκων αλλά και «πράσινων» υλικών, σύμφωνα με άρθρο του περιοδικού «New Scientist».
Βιοκαύσιμο από μανιτάρια
O μύκητας του ξύλου Ascocoryne sarcoides περιέχει πτητικές ενώσεις αντίστοιχες με εκείνες του πετρελαίου κίνησης
Ο Γκάρι Στρόμπελ, μικροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα, ανέπτυξε ένα βιοκαύσιμο αφότου ανακάλυψε ότι ένας μύκητας του ξύλου που ονομάζεται Ascocoryne sarcoides περιέχει πτητικές ενώσεις παρόμοιες με εκείνες του πετρελαίου κίνησης. Μάλιστα ο δρ Στρόμπελ χρησιμοποίησε τους συγκεκριμένους μύκητες ώστε να παραγάγει βιοκαύσιμο το οποίο δοκίμασε στο δίκυκλό του. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, το «μανιταρο-καύσιμο» μπορεί να παράγεται από τα υπολείμματα της αγροτικής παραγωγής, ακόμη και από νεκρά φύλλα – ο δρ Στρόμπελ βρίσκεται σε φάση εμπορευματοποίησης της ιδέας του.
Από την πλευρά του ο Ιμπεν Μπάουερ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ecovative, εκτιμά ότι μπορεί να πάει αυτή την ιδέα ακόμη πιο μακριά δημιουργώντας ένα… αυτοκίνητο από μανιτάρια.
Οι πολύτιμες ιδιότητες του μυκηλίου
Το μυκήλιο είναι ένα εύκαμπτο πολυμερές όπως το πλαστικό και είναι επίσης βιοδιασπώμενο. Οι ειδικοί μπορούν να εκμεταλλευθούν λοιπόν αυτές τις ιδιότητές του προκειμένου να δημιουργήσουν υλικά διαφορετικών πυκνοτήτων. Η εταιρεία Ecovative προμηθεύει ήδη συσκευασίες φτιαγμένες από μανιτάρια στην εταιρεία υπολογιστών Dell – ονομάζονται EcoCradle. Το μανιταρο-υλικό το οποίο συνδυάζεται με υποπροϊόντα της αγροτικής παραγωγής όπως ο φλοιός του ρυζιού, η σίκαλη και ο βαμβακόσπορος, λειτουργεί ως υποκατάστατο του αρωματικού υδρογονάνθρακα πολυστυρένιο ο οποίος δεν είναι φιλικός προς το περιβάλλον.
Ο κ. Μπάουερ εργάζεται τώρα επάνω στη δημιουργία τεχνητών οστών με χρήση μυκηλίου ως εκμαγείου αλλά και στη δημιουργία μερών ηλεκτρικών αυτοκινήτων και μονωτικού αφρού που ανθίσταται στη φωτιά. Η εταιρεία του δημιουργεί επίσης σανίδες του σέρφινγκ από μανιτάρια ενώ συνεργάζεται με ειδικούς άλλων εταιρειών για την ανάπτυξη υλικών με βάση τα μανιτάρια τα οποία θα έχουν μοναδικές ιδιότητες ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.
Δεκάδες «μανιταρο-πατέντες»
Ο Πολ Στάμετς, μυκητολόγος και σύμβουλος του Προγράμματος Ολιστικής Ιατρικής στο Κολέγιο Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, έχει ήδη στο συρτάρι του 30 πατέντες με βάση τα μανιτάρια οι οποίες αφορούν ιατρικές συσκευές και όχι μόνο (ο δρ Στάμετς έχει ιδρύσει για αυτόν τον σκοπό την εταιρεία Fungi Perfecti).
Επιστήμονες θεωρούν ότι ο μύκητας Laricifomes officinalis μπορεί να αποτελέσει τη βάση προηγμένων εντομοκτόνων που θα εξολοθρεύουν όλα τα επιβλαβή έντομα
Μια από τις βασικές ιδέες του επιστήμονα είναι η «μυκητο-αποκατάσταση» η οποία αφορά την προσθήκη ομάδων συγκεκριμένων μυκήτων στο έδαφος για μείωση της ρύπανσης αλλά και την επιτάχυνση της διαδικασίας απορρόφησης του άνθρακα με στόχο την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ο επιστήμονας πιστεύει επίσης ότι ο μύκητας του ξύλου Laricifomes officinalis μπορεί να αποτελέσει τη βάση ενός προηγμένου εντομοκτόνου που θα εξολοθρεύει όλα τα επιβλαβή έντομα.
Ο μυκητολόγος Paul Stamets εξηγεί 6 τρόπους με τους οποίους το μυκήλιο μπορεί να γίνει βοηθός μας στην προστασία του πλανήτη: καθαρίζοντας μολυσμένο χώμα, παράγοντας εντομοαπωθητικά, θεραπεύοντας την ευλογιά ή ακόμη και τη γρίπη…
Συνέντευξη Alain de Benoist
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
Και η μεγαλοαστική τάξη;
Ανεξάρτητα από το αν είναι δεξιά ή αριστερά, η μεγάλη φιλελεύθερη αστική τάξη ευτυχώς συσπειρώθηκε με συναίνεση για τον Εμμανουήλ Μακρόν.
Πώς κρίνετε τα τέσσερα χρόνια του Μακρόν στα Ηλύσια;
Εντελώς αρνητικά, αν και ομολογώ ότι η Προεδρία του πέρασε δύσκολες στιγμές, με πιο πρόσφατη την πανδημία. Παρά τις εκλογικές υποσχέσεις του μεγάλου επενδυτικού σχεδίου, παρ' όλες τις προσπάθειες του, ο Μακρόν δεν θα καταφέρει να κατακτήσει τις λαϊκές τάξεις. Όπως είπα, η υποστήριξή του θα επιβεβαιωθεί από τη φιλελεύθερη αστική τάξη, τις μεγάλες εταιρείες, τους συνταξιούχους που αισθάνονται καθησυχασμένοι από τις πολιτικές του. Το ισοζύγιο του είναι αρνητικό τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές μέτωπο, στις αντιφατικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Ιταλία και τώρα με την Αλγερία, για να μην αναφέρουμε τις μάταιες προσπάθειες αναβίωσης της Ευρώπης με την Angela Merkel.
Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για το μέλλον της Γαλλίας;
Υπάρχουν περισσότεροι λόγοι για να είμαστε απαισιόδοξοι, αλλά η ιστορία είναι ο τομέας του αβέβαιου. Οι παράγοντες της γαλλικής παρακμής είναι πολλοί: πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί. Αλλά αυτός πρέπει να είναι ένας ακόμη λόγος για να σηκώσουμε τα μανίκια, όχι μια δικαιολογία για να αφήσουμε τον εαυτό μας να φύγει.
Πιστεύετε ότι ο λαϊκισμός περνά μια στιγμή κρίσης;
Είναι σε στατική φάση. Θέλω να τονίσω, αν χρειαζόταν ποτέ, ότι δεν είναι μια ιδεολογία αλλά ένα στυλ που μπορεί να μπολιαστεί σε πολύ διαφορετικές ιδεολογίες, επομένως θα ήταν πιο σωστό να μιλάμε για λαϊκισμούς, στον πληθυντικό. Όχι μόνο πιστεύω ότι ο λαϊκισμός απέχει πολύ από το να εξαφανιστεί, αλλά είναι πιο ζωντανός από ποτέ, αφού είναι προϊόν της ριζικής κρίσης της φιλελεύθερης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, μια αντίδραση που προκύπτει από την προοδευτική υποβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών του εύθραυστου, όλο και πιο επισφαλείς και υποβαθμισμένες ομάδες. Πιστεύω ότι στο μέλλον ορισμένες χώρες, ιδίως η Γαλλία και η Ιταλία, πρέπει να περιμένουν νέες κοινωνικές κρίσεις, επιταχυνόμενες από τις οικονομικές, που θα τροφοδοτήσουν τις εξεγέρσεις. Τα κίτρινα γιλέκα ήταν απλώς μια πρόγευση. Υπάρχει μια αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που θα μετατραπεί σε οργή ενάντια στην πολιτική, οικονομική και ελίτ των μέσων ενημέρωσης. Ένα επόμενο λαϊκιστικό κύμα, περισσότερο από το δυνατό, είναι πιθανό.
Πόσο συμβάλλει η αδυναμία των κομμάτων;
Πολύ, επειδή ακόμη και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι πλέον ικανά να υποκλέψουν τη δυσαρέσκεια, δεν έχουν γενικό όραμα ή στρατηγική. Ο λαϊκισμός δεν θα μεταγγίζεται πλέον σε κόμματα ή κινήματα, αλλά σε ενστικτώδεις πράξεις, σε εξατομικευμένες εκδηλώσεις επειδή δεν έχουν μια συνολική οργάνωση, αλλά για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι πιο δύσκολο να κρατηθούν υπό έλεγχο.
Πού είναι ικανοί να τους οδηγήσουν οι ηγέτες;
Τώρα δεν βλέπω κανένα, αλλά επαναλαμβάνω: Η ιστορία είναι ο τομέας του απροσδόκητου. Οι μεγάλοι ηγέτες βγαίνουν από εξαιρετικές καταστάσεις.
Τι πιστεύετε για τις ιταλικές ταραχές στο δρόμο ενάντια στην υποχρέωση της πράσινης κάρτας στο χώρο εργασίας;
Η ιδέα της πράσινης κάρτας είναι απαράδεκτη και εισάγει διακρίσεις, είναι ένα είδος εσωτερικού διαβατηρίου. Θα ήταν καλύτερο να καθιερωθεί ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και να καταργηθεί το δελτίο υγείας.
Αλλά τελικά ποιον θα ψηφίσετε στη Γαλλία;
Όχι μόνο δεν ξέρω, αλλά δεν ξέρω καν αν θα ψηφίσω.
ολόκληρη η συνέντευξη στον ΜΑΥΡΟ ΚΡΙΝΟ
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Ο αντι-κομμουνισμός και ο αντι-φασισμός είναι εργα...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Ο αντι-κομμουνισμός και ο αντι-φασισμός είναι εργα...:
Ο αντι-κομμουνισμός και ο αντι-φασισμός είναι εργαλεία του καπιταλισμού
Αλεξάντερ Ντούγκιν · Στη μετασοβιετική περίοδο, ο κομμουνισμός πέρασε διάφορα στάδια στην κοινωνία μας. Πρώτον, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, υ...
Ο «αντιφασισμός» ως εργαλείο της υγειονομικής χούντας
(μέρος α’)
9 Νοεμβρίου 2021
Πυργίτης
Η σύνθεση στέρεων συμπερασμάτων σίγουρα δεν έχει σύμμαχο την ταχύτητα. Μάλιστα, όταν αυτή εκπίπτει στο επίπεδο της βιασύνης, δεν επιτρέπει ούτε την παρατήρηση ούτε την ανάλυση των δεδομένων. Έτσι, τα όποια συμπεράσματα ενδέχεται να είναι είτε ελλιπή είτε να εμπεριέχουν ανακρίβειες. Ως εκ τούτου, είναι φορές που απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα, για να παρατηρηθούν, να μελετηθούν και να συζητηθούν όλα τα δεδομένα, αναφορικά με ένα σύνθετο ζήτημα.
Κρίνουμε λοιπόν απαραίτητο να καταθέσουμε ορισμένες σκέψεις, έστω και καθυστερημένα, με αφορμή τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης.
Θα πρέπει να επανέλθουμε στο ζήτημα του «αντιφασισμού», καθώς για άλλη μια φορά λειτούργησαν τα «εξηρτημένα αντανακλαστικά» συγκεκριμένων πολιτικών χώρων. Τα «αντανακλαστικά» συνοδεύονταν από έναν κατευθυνόμενο συναισθηματισμό σε ζητήματα που δεν χωρά παρά η ψυχρή λογική. Γιατί, όταν στα γεγονότα εμπλέκεται ένας από τους πιο βρώμικους κρατικούς μηχανισμούς όπως το ΚΚΕ, τίποτε δεν είναι απλό.
Ορισμένα γεγονότα για την ιδιαιτερότητα της στιγμής
Είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε με μια σύντομη περιγραφή του γενικότερου κλίματος και των ιδιαίτερων συνθηκών εντός των οποίων συνέβησαν τα γεγονότα, καθώς αυτές από μόνες τους θα μας οδηγήσουν αβίαστα σε συμπεράσματα.
Πρώτο γεγονός: Η κρατική προπαγάνδα, αναφορικά με τη λεγόμενη «πανδημία», τους τελευταίους μήνες έδειξε να χάνει όλο και περισσότερο τη διεισδυτικότητά της, καθώς πολλαπλασιάστηκαν οι φωνές αμφισβήτησής της· φωνές που προέρχονται από ένα ευρύ μωσαϊκό ανθρώπων και διαφοροποιημένων κοινωνικών χώρων. Μετά από ενάμισι χρόνο σχετικά αβλαβούς διαχείρισης της «κρίσης» για τους κρατούντες, γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαροι οι στόχοι της σε αρκετούς. Εμφανίζονται δεύτερες και τρίτες σκέψεις και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού γίνεται ολοένα και πιο δύσπιστο απέναντι στην επιχείρηση εμβολιασμού και κυρίως απέναντι στην εγκαθίδρυση των «υγειονομικών πάσων».
Τα στόματα ανοίγουν, παρόλη την ομερτά των επίσημων ΜΜΕ. Οι «αντιφάσεις» και οι «ανακολουθίες» πλέον νοηματοδοτούνται, παρόλο που επιχειρείται να διασκεδαστούν από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα ως ένδειξη «κυβερνητικής ανικανότητας». Σίγουρα προτιμούν ο κόσμος να τους θεωρεί «ανίκανους» παρά να τους θεωρεί συνειδητούς εγκληματίες. Γιατί, σε ότι αφορά τους πραγματικούς τους στόχους αναφορικά με την περίφημη «Μεγάλη Επανεκκίνηση», αποδείχθηκαν ικανότατοι και «διαβασμένοι».
Δεύτερο γεγονός: Στο χρονικό διάστημα από την απαρχή της λεγόμενης «κρίσης» η ηχηρότερη αντίθεση στους κρατικούς σχεδιασμούς – τόσο σε επίπεδο ανάλυσης, όσο και σε επίπεδο κινητοποιήσεων- προήλθε κυρίως από ένα επί μέρους του πατριωτικού, εθνικού ή και του εθνικιστικού χώρου. Αυτό είναι γεγονός που καταγράφεται και διεθνώς. Και ασφαλώς δεν θα αποκρύψουμε την αλήθεια, για να γίνουμε αρεστοί στον οποιονδήποτε.
Η στάση αυτών των χώρων διαμορφώθηκε σχεδόν από την απαρχή της «κρίσης», δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και φυσικά «έβαλε τα γυαλιά» σε πολλούς συνήθεις υπερμάχους των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», οι οποίοι τα κατάπιαν όλα, σφυρίζοντας αδιάφορα. Στη στάση αυτή φυσικά διακρίνουμε την παλιά σύγκρουση μεταξύ εθνο-κράτους και αυτοκρατορίας, μια σύγκρουση που εν’ πολλοίς καθόρισε την ιστορία του 20ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Σήμερα δεν είναι το μοντέλο του εθνο-κράτους αυτό που κυριαρχεί αλλά ένα αυτοκρατορικό μοντέλο εξουσίας, το οποίο εκφράζεται από την απο-εθνικοποίηση του κράτους και τη βίαιη επιβολή της λεγόμενης πολυ-πολιτισμικότητας· παράμετροι που κάθε άλλο παρά άσχετοι είναι με τη Μεγάλη Επανεκκίνηση.
Τρίτο γεγονός: Η κομμουνιστική Αριστερά, επίσημη και εξωκοινοβουλευτική (πλην ολίγων εξαιρέσεων) στήριξε με όλες της τις δυνάμεις την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών και των «υγειονομικών πάσων». Κυρίως μη κάνοντας τίποτε, αδρανοποιώντας τους κοινωνικούς χώρους που ελέγχει, υιοθετώντας τους χαρακτηρισμούς περί «ψεκασμένων» και «ηλιθίων» και «αντιπολιτευόμενη», υπερθεματίζοντας για την «ανάγκη» των περιοριστικών μέτρων. Μέτρα στα οποία η κυβέρνηση ήταν δήθεν φειδωλή, ανακόλουθη και «ανίκανη».
Έτσι, προκαλεί στο έπακρο τη λογική μας, υποστηρίζοντας ότι είναι υπέρ των καθολικών εμβολιασμών, αλλά εναντίον της υποχρεωτικότητάς τους. Η σύμπλευσή τους ήταν και είναι πλήρης, φανερώνοντας την άρρηκτη ενότητα του επίσημου πολιτικού φάσματος σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Στάση που δεν είναι άσχετη με την αναγνώριση ορισμένων στοιχείων κομμουνιστικής διαχείρισης των μαζών που ενσωματώνει η ουτοπία της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
Μεταλλαγμένοι και διαστημικά ορυχεία
Έχοντας αποθησαυρίσει την εμπειρία όλων αυτών των προγραμμάτων, κατέστη σαφές ότι τελικά καμία γήινη προετοιμασία, όσο προσεγμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να εφοδιάσει τους αστροναύτες με όσα χρειάζονται για να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα σε άλλους πλανήτες, οπότε τέθηκαν πλέον επί τάπητος άλλες ρηξικέλευθες μέθοδοι, όπως:
Γενετική επιλογή, είτε γενετικές και /ή χειρουργικές τροποποιήσεις, μ’ άλλα λόγια αποφασίστηκε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί είτε η επιλογή ανθρώπων που έχουν γενετική …προδιάθεση αντίστασης στην κοσμική ακτινοβολία, είτε η πρακτική του σαϊμποργκισμού / μετανθρωπισμού προκειμένου να ενισχυθεί η ικανότητά τους σε τόσο εχθρικά περιβάλλοντα.
Ωστόσο, δεν έχουν πειστεί όλοι ότι αυτές οι διαδικασίες είναι νόμιμες, αναγκαίες και ηθικές.
Μέχρι σήμερα από άποψη βιοηθικής, όταν ένας άνθρωπος υφίσταντο χειρισμούς βιοτεχνολογίας, θεωρείτο ότι υπήρχαν συνέπειες πάνω του, και οι βλάβες που θα μπορούσαν να του προκληθούν, ήταν ποινικά κολάσιμες.
Δηλαδή, η πράξη της γενετικής επιλογής και της γενετικής τροποποίησης μέχρι την εμφάνιση των mRNA εμβολίων υποτίθεται για την αντιμετώπιση της Covid-19, ήταν παράνομη και αδύνατη, και σύμφωνα με τις περισσότερες εθνικές νομοθεσίες απαγορευόταν να λαμβάνονται αποφάσεις για την πρόσληψη κάποιου για μία θέση εργασίας βάσει γενετικών πληροφοριών, όπως παράνομες ήταν και οι τεχνολογίες τροποποίησης του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Αλλά στην εποχή της υγειονομικής δικτατορίας, οι νόμοι έχουν παραβιαστεί κατάφωρα και δεν τηρούνται πια, και γι’ αυτό μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή εν ψυχρώ.
Σήμερα η παγκόσμια ολιγαρχία, με δικαιολογία την ψευτο-πανδημία και την αρωγή του πολιτικού, του δικαστικού, του ιατρικού, του δημοσιογραφικού και του εκκλησιαστικού κόσμου, βρήκε την ευκαιρία που πάντοτε ονειρευόταν:
Να κρίνει με εντελώς δικτατορικό τρόπο, νόμιμη, αναγκαία και ηθική την τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος προκειμένου να είναι υποτίθεται «ανθεκτικό» απέναντι στον κακό και «πανούργο» ιό Sars−Cov2!
Έτσι, επιχείρησε να νομιμοποιήσει τον διανθρωπισμό όλης της ανθρωπότητας, προκειμένου η πράξη αυτή να αποτελέσει προηγούμενο, ώστε να μπορεί να κηρύσσει ο,τιδήποτε ως «πανούργο κίνδυνο», προετοιμάζοντας το έδαφος και για τους αστροναύτες.
Μόνο που τίποτε από όλα αυτά δεν είναι νόμιμο, αναγκαίο και ηθικό και οι κυβερνήσεις κατάφωρα εγκληματούν μαζί με τους συγκατανευσιφάγους, διότι οι εμβολιασμένοι και νοσούν και πεθαίνουν, όπως θα νοσούν και θα πεθαίνουν κάποτε και οι μεταλλαγμένοι αστροναύτες.
Τι είναι ο Ισπανικός Φαλαγγιτισμός
Ιούλιος Έβολα
Ενώ οι φάσεις του Ισπανικού Εμφυλίου παρακολουθούνται από όλους με έντονο ενδιαφέρον, δίνεται λιγότερη προσοχή στις ακριβείς ιδέες που ενεπνέουν την εξέγερση των Ισπανικών εθνικών δυνάμεων ενάντια στον κομμουνισμό: ίσως διότι πολλοί πιστεύουν πως στις επαναστάσεις, η θετική ιδεολογική φάση αναπτύσσεται πάντοτε σε ένα μεταγενέστερο στάδιο.
Δεν είμαστε αυτής της απόψεως. Πιστεύουμε πως ο καλύτερος στρατιώτης είναι αυτός που πολεμά έχοντας ακριβή επίγνωση του σκοπού του και ότι οι ιδέες – ακόμη και αν είναι περισσότερο ενδόμυχες και ασαφώς αντιληπτές, παρά καθαρώς σχηματισμένες - είναι η ουσιαστική πραγματικότητα σε κάθε γνησίως σημαντική ιστορική αναταραχή. Για αυτό είμαστε ευγνώμονες προς τον Αλμπέρτο Λουτσίνι, διότι μας ενημέρωσε σχετικώς με το ιδεολογικό πρόγραμμα ενός εκ των πρωτευόντων Ισπανικών εθνικιστικών κινημάτων, της ονομαζόμενης «Ισπανικής Φάλαγγος», καθιστώντας τους όρους του ζωντανούς μέσω της εφευρετικότητος και ενός πραγματικά εκπληκτικού ύφους· θα τολμούσαμε να πούμε σχεδόν νεκρομαντικού, μέσω της ζωντάνιας, της ακρίβειας και του ευχάριστου αυτοσχεδιασμού (Il Falangisti Spagnioli, Μπελτράμι, Φλωρεντία 1936). Ασχολείται με μία γενική διακήρυξη πολιτικής πίστεως, η σχηματοποίηση της οποίας φαίνεται να οφείλεται στον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα ή στον συγγραφέα Χιμένεθ Καμπαλέρο. Το πρόγραμμα, μέσω του πλούτου του πνευματικού περιεχομένου, σχεδόν μας εξέπληξε, τόσο, ώστε να το θεωρήσουμε κατάλληλο για να αναφερθεί στο Ιταλικό κοινό, εκφράζοντας εν συντομία το νόημά του.
Σημείο Πρώτο. Ούτε η γλωσσική, ούτε η εθνική, ούτε η εδαφική ενότητα θεωρούνται επαρκείς για να δώσουν στην ιδέα του έθνους το πραγματικό της περιεχόμενο. « Ένα έθνος είναι μία προκαθορισμένη κοσμική ενότητα». Αυτή, υποστηρίζει, είναι και η περίπτωση της Ισπανίας: μία ενότητα, ένα πεπρωμένο, «μία οντότητα που υπάρχει πέρα από κάθε πρόσωπο, τάξη ή κοινότητα στην οποία πραγματώνεται», όχι μόνο, αλλά πολύ περισσότερο υπεράνω «της συνολικής ποσότητος που προκύπτει από τη συνάθροισή τους». Το οποίο σημαίνει πως πρόκειται για την πνευματική και υπερβατική ιδέα του έθνους, αντιτασσόμενη σε κάθε κοινότητα – της αριστεράς ή της δεξιάς – και σε κάθε μηχανοκρατία. Μία αληθινή οντότητα εκ της τέλειας αλήθειας της, μία ζώσα και κυρίαρχη πραγματικότητα, η Ισπανία τείνει ,συνεπακόλουθα, προς τον δικό της σαφή προορισμό. Υπό αυτήν τη έννοια μιλούν όχι μόνο για «μία πλήρη επιστροφή στην παγκόσμια πνευματική συνεργασία», αλλά επίσης και για μία «παγκόσμια αποστολή της Ισπανίας», για την δημιουργία εκ της «ηλιακής ενότητος» την οποία αντιπροσωπεύει, ενός «νέου κόσμου». Βεβαίως αυτή η τελευταία πρόταση, αφήνοντας κατά μέρους τις καλές προθέσεις, παραμένει ένα ερωτηματικό.
Το τι μπορεί να πει η Ισπανία σήμερα ή ακόμη και αύριο σχετικώς με την παγκόσμια ιδέα, είναι στην πραγματικότητα ασαφές. Αλλά η αλήθεια είναι πως εδώ έχουμε την επίδραση μίας ακριβούς λογικής. Στην πραγματικότητα κάποιος δεν μπορεί να υποστηρίξει πνευματικώς την ιδέα του έθνους, χωρίς να οδηγηθεί ενστικτωδώς στο να υπερβεί τον παρτικουλαρισμό της, να την αντιληφθεί ως την αρχή ενός υπερεθνικού πνευματικού οργανισμού, κατά συνέπεια με μία αξία καθολικότητος: ακόμη και όταν έχει μικρή προδιάθεση να δώσει απτή και αποτελεσματική μορφή σε μία τέτοια ανάγκη. Και αντιστρόφως: κάθε παρτικουλαριστικός περιορισμός μίας εθνικής ιδέας, θα την οδηγήσει στο να κατηγορηθεί για λανθάνοντα υλισμό και κολλεκτιβισμό.
Προχωρούμε στο ειδικώς πολιτικό μέρος του προγράμματος. Οι Φαλαγγίτες λένε όχι στο αγνωστικιστικό κράτος, έναν παθητικό θεατή της εθνικής δημόσιας ζωής ή το πολύ-πολύ έναν αστυνομικό με μεγαλοπρεπές ύφος («κράτος νυχτοφύλακας»). Το Κράτος πρέπει να είναι αυταρχικό, Κράτος όλων, Όλον και Ολοληρωτικό, αιτιολογούμενο, κατ’ αυτήν την μορφή, πάντοτε αναφορικώς προς το ιδεώδες και την αιώνια ιδέα της Ισπανίας, ανεξάρτητο από οποιοδήποτε απλώς κομματικό ή ταξικό συμφέρον.
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...: Του Alain de Benoist Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Lohengrin Δ' ΜΕΡΟΣ Είναι εύκολο να δούμε τι διαφοροποιεί τα δύο ζεύγη που σχηματίζον...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)