Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...: Του Alain de Benoist Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Lohengrin Γ' ΜΕΡΟΣ Η τελευταία Μορφή, την οποίαν ο Jünger αποκαλεί ονομάζει Άναρχος...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...: Β' ΜΕΡΟΣ Του Alain de Benoist Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Lohengrin Η στροφή αυτή αντανακλάται στην νουβέλα Auf den Marmorκlippen (Πά...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: Στρατιώτης, Εργάτης, Επαναστάτης, Άναρχος-Μία εισα...: Του Alain de Benoist Μετάφραση-επιμέλεια κειμένου: Lohengrin Α' ΜΕΡΟΣ Τέσσερις μορφές εμφανίζονται διαδοχικά στα γραπτά του Jünger, κάθ...
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: DER ARBEITER
Ρήγας Ακραίος ~ Άναρχο Εθνίκι: DER ARBEITER: του Αλεξαντρ Ντουγκιν Ο Ernst Junger είναι ένας εξέχων σύγχρονος Γερμανός συγγραφέας, του οποίου η λογοτεχνική και την πολιτική μοίρα είναι...
Ernst Junger
«Ο μεσήλικας, εμβολιασμένος, επαναεμβολιασμένος, απαλλαγμένος από μικρόβια, συνηθισμένος στα φάρμακα, έχει λιγότερες πιθανότητες να ζήσει από κάποιον που δεν ξέρει τίποτα για όλα αυτά τα φάρμακα. Η χαμηλή θνησιμότητα των ειρηνικών καιρών δεν δίνει το μέτρο της αληθινής υγείας μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να δώσει τη θέση του στο αντίθετο του. Μπορεί να προκαλέσει ακόμη και άγνωστες ασθένειες. Ο ιστός των λαών γίνεται εύθραυστος»
Συνθήκη του επαναστάτη ή (η καταφυγή στα δάση, Der Waldgang), 1951
Μαρθιάνο Ντουρούτι ο Αναρχο~Φαλαγγίτης
VIVA DURRUTI!
ΖΗΤΩ Ο ΝΤΟΥΡΟΥΤΙ!
Ὁ ἐπαναστατικὸς συνδικαλισμὸς -ἀντικαπιταλιστικὸς καὶ ἀντισοσιαλδημοκρατικός, καὶ ταυτόχρονα σοσιαλιστικὸς καὶ ἐθνικιστικὸς- ἦταν σίγουρα ὁ ἀδελφὸς τοῦ φασισμοῦ. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία, μὲ τὴν προσχώρηση τῶν Ἰταλῶν ἐπαναστατῶν συνδικαλιστῶν στὸ φασιστικὸ κίνημα τοῦ Μουσολίνι, ἐντὸς τοῦ ὁποίου κατέλαβαν τὴν ἀριστερὴ πτέρυγα.
Εἶναι ὅμως καὶ ὁ ἰβηρικὸς ἀναρχοσυνδικαλισμὸς ἀδελφὸς τοῦ φασισμοῦ; Αὐτὸ μᾶς τὸ ἀποδεικνύει συμβολικὰ καὶ κυριολεκτικὰ ὁ Μαρθιάνο Ντουρούτι, ἀδελφὸς τοῦ διάσημου ἀναρχικοῦ ἡγέτη (ναί, ἔχουν καὶ οἱ ἀναρχικοὶ ἡγεσία, καθότι κανένα δόγμα δὲν μπορεῖ νὰ καταργήσει τὴν φύση ὅλων τῶν ἀγελαίων ζώων, μαζὶ καὶ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ζῶον πολιτικόν).
Ὁ Μαρθιάνο Ντουρούτι ξεκίνησε ὡς ἀναρχοσυνδικαλιστής, γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ στὸ τέλος σὲ φαλαγγίτη φασίστα. Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ «ἱσπανικοῦ ἐμφυλίου», τὸ καλοκαίρι τοῦ 1936, ἀφοῦ ἀποχώρισε λίγο νωρίτερα ἀπὸ τὴν CNT (τὴν ὀργάνωση τῶν Ἱσπανῶν ἀναρχοσυνδικαλιστῶν), προσχώρησε στὴν ἐθνικοσυνδικαλιστικὴ Ἱσπανικὴ Φάλαγγα, μὲ τὴν μαυροκόκκινη σημαία, ποὺ ἵδρυσε ὁ περίφημος Χοσὲ Ἀντόνιο Πρίμο ντὲ Ριβέρα.
Ὁ ἀδελφός τοῦ Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, ποὺ φαίνεται νὰ βρῆκε στὸν φασισμὸ τὴν ὁλοκληρωτικὴ πραγμάτωση τοῦ ἐπαναστατικοῦ του πνεύματος, μὲ τὸν ἁρμονικὸ συνδυασμὸ τοῦ σοσιαλισμοῦ μὲ τὸν ἐθνικισμό, προσπάθησε νὰ ἐπιτύχει τὴν συνεργασία μεταξὺ τῆς CNT καὶ τῆς Φάλαγγας ἀπέναντι στὶς ἀντιδραστικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ χωρὶς ἐπιτυχία.
Οἱ ἐλπίδες του πάντως κάθε ἄλλο παρὰ φροῦδες ὑπῆρξαν. Ὅσο κι ἄν ἡ ἀριστερὴ ἀντιφασιστικὴ προπαγάνδα προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει γιὰ τὸ δῆθεν ἀσυμβίβαστο μεταξὺ σοσιαλισμοῦ καὶ ἐθνικισμοῦ, κι ὅσο οἱ κι ἄν οἱ σύγχρονοι «ἀντιεξουσιαστὲς» ποὺ ἔχουν μετατραπεῖ σὲ μαχητικὴ ἐφεδρεία τοῦ παγκοσμιοποιητικοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὸν ἰβηρικὸ ἀναρχισμὸ ἐκείνου τοῦ καιροῦ, τὰ πράγματα ἦταν τότε πολὺ διαφορετικά.
Μαζικὴ ἦταν τότε ἡ προσχώρηση τῶν ἀναρχικῶν στὶς τάξεις τοῦ φασισμοῦ. Μάλιστα, σύμφωνα μὲ ἕνα εὐφυολόγημα τῆς ἐποχῆς ἡ Federación Anarquista Ibérica-FAI (ἡ Ἰβηρικὴ Ἀναρχικὴ Ὁμοσπονδία) μᾶλλον θὰ ἔπρεπε νὰ λεγόταν Falange Anarquista Iberica (Ἀναρχικὴ Φαλαγγιστικὴ Ὁμοσπονδία), ἀφοῦ ὑπολογίζεται ὅτι περὶ τὸ 20% τῶν μελῶν της εἶχε προσχωρήσει στὴν Φάλαγγα. Ἀμφότεροι, ἀναρχικοὶ καὶ φασίστες, πάλευαν ἄλλωστε «γιὰ νὰ μὴ χοντρύνουν οἱ κοιλιές τῶν πλουσίων καὶ γιὰ νὰ μὴν πέσει ο λαός στὴν ἀθλιότητα», ἐνῶ ἀντίστοιχος ἀριθμὸς ἀπὸ τὴν «ἀριστερὴ τάση τῶν προλετάριων ἀκροδεξιῶν καρλιστῶν» εἶχε προσχωρήσει στὴν FAI. [Πηγή: Δ. Φιλιππῆς, Ἱσπανικός Ἐμφύλιος (1936-1939). Διαίρεση, διχόνοια καὶ διχασμός στὴν Ἱσπανία τοῦ 20ου αἰῶνα, ἐκδ. Εστίας, σ. 148-14].
Ὅμως, μὲ τέτοια μυαλὰ δύσκολα πάει κανεὶς μπροστά, ὅταν ὑπάρχει μέσα στὸ στρατόπεδο τῶν ἐθνικιστῶν ὁ δούρειος ἵππος τῆς ἀκροδεξιάς.
Ὁ Μαρθιάνο Ντουρούτι συνελήφθη τὸ 1937 μὲ ἐντολὴ τοῦ Φράνκο καὶ κλείστηκε στὴν φυλακὴ Σὰν Μάρκος, στὴν Λεόν. Στὶς 22 Αὐγούστου τοῦ 1937, στὶς ἕξι τὸ ἀπόγευμα, ντυμένος μὲ τὴν γαλάζια στολὴ τῆς Φάλαγγας καὶ μὲ ὑψωμένη τὴν δεξιά, ἐκτελέστηκε, στὰ 26 του χρόνια.
Κι ἄν ὁ ἀναρχισμὸς εἶναι, καθὼς φαίνεται, τὸ προστάδιο τοῦ φασισμοῦ, δὲν γίνονται ὅλες οἱ χρυσαλίδες πεταλοῦδες. Οἱ πιὸ πολλὲς χάνονται. Μεταμορφώνονται μονάχα ἐκεῖνες ποὺ μποροῦν νὰ ἀντέξουν τὴν βάσανο τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς.
Τὰ καλύτερα στοιχεῖα τοῦ ἐπαναστατικοῦ ρομαντισμοῦ, οἱ πρεσβευτὲς τῆς ἱσπανικῆς ἱπποσύνης τοῦ Δὸν Κιχώτη, βρήκαν, σὰν τὸν Μαρθιάνο, τὴν δικαίωση τῶν κοινωνικῶν τους πόθων στὸν πραγματικὸ σοσιαλισμό, ποὺ εἶναι μονάχα ὁ ἐθνικός.
Ἀθάνατος!
Δον Κρινιώτης
Μαρθιάνο Ντουρούτι PRESENTE!
Νίκος Σβορώνος: Ο αντιστασιακός χαρακτήρας του Ελληνισμού
Στην «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας»[1], ο Νίκος Σβορώνος συνοψίζει όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, τα συμπεράσματα που έχουν προκύψει από το σύνολό του έργου του. Στα προλεγόμενα γράφει πως «ο αντιστασιακός χαρακτήρας διέπει την νεοελληνική ιστορία»[2]. Η πρόταση αυτή ονοματίζει το σύνολο του έργου του Ν.Σβορώνου, καθώς εύστοχα θεωρήθηκε ως το σήμα που αποτυπώνει την βασική κατεύθυνση της σκέψης του. Βέβαια κάτω από τον όρο «αντιστασιακός» στεγάζονται ένας πλήθος πράξεων και νοοτροπιών που αποσκοπούν στην επιβίωση και στην αδιάκοπη παρουσία του ελληνισμού καθώς έρχεται σε σύγκρουση με πολλαπλές και υπέρτερες δυνάμεις.
Από αυτή την οπτική «η αντιστασιακή αυτή διαδικασία, με την πιο πλατιά σημασία του όρου, που περιέχει κάθε προσπάθεια διαφύλαξης της ιδιαίτερης προσωπικότητας ενός λαού, παίρνει διάφορες μορφές: από την απλή προσαρμογή στις εκάστοτε συνθήκες με προοπτική τη διείσδυση στους πολιτικοκοινωνικούς μηχανισμούς της κατάκτησης και τη μετατροπή τους σε όργανα εθνικής συντήρησης (εκκλησία-Φαναριώτες-κοινότητες-αρματολοί, στην Τουρκοκρατία) και την ολοένα και περισσότερο ενεργό συμμετοχή στους οικονομικούς μηχανισμούς των κατακτητών και ιδιαίτερα των δυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή, που έδωσε ως το τέλος του ιθ’ αι. τις πραγματικές διαστάσεις του Ελληνισμού, ως τη συνεχή παθητική ή ένοπλη αντίσταση (κλεφτουριά –αλλεπάλληλα έστω και ξενοκίνητα κινήματα) που κατέληξαν στην εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του ‘21»[3].
Συγχρόνως εντοπίζει «απουσία καθαρών γραμμών στη διάρθρωση των κοινωνικών και πολιτικών δομών»[4] ώστε να γράφει για «κάποια αστική τάξη», ή «κάποια αστικοποίηση» ακριβώς γιατί υπάρχει απόσταση με τις αστικές τάξεις της Δυτικής Ευρώπης, ειδικά την βιομηχανική αστική τάξη. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιαίτερες ιστορικές συνθήκες της βυζαντινής και κατόπιν της οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν επέτρεψαν την εξέλιξη της προκαπιταλιστικής εμπορικής – βιοτεχνικής τάξης σε αστική τάξη.Ο Ν.Σβορώνος συμπεραίνει ότι ο Ελληνισμός από το δεύτερο μισό του ια΄ μένει το μόνο συστατικό στοιχείο της βυζαντινής αυτοκρατορίας οπότε «αρχίζει να παίρνει βαθύτερη συνείδηση του εαυτού του σαν ιδιαίτερης πολιτικής και πολιτισμικής και πολιτικής οντότητας , ξαναπαίρνει το δρόμο, απ’ τον οποίο επί αιώνες είχε απομακρυνθεί προς τις ιστορικές του πηγές.
Το κλασσικό ελληνικό πνεύμα και πολιτισμός αρχίζουν να γίνονται για τη διανόηση σταθερά σημεία αναφοράς και αναγνωρίζονται σαν εθνική κληρονομιά και το όνομα «Έλλην», που είχε καταλήξει να σημαίνει επί αιώνες τον ειδωλολάτρη ή το μη χριστιανό, αρχίζει να ξαναπαίρνει το διπλό του πολιτισμικό και εθνολογικό περιεχόμενο: μέθεξη στην ελληνική παιδεία και ελληνική καταγωγή»[5]. Στους Παλαιολόγους η ελληνική διανόηση απομακρύνεται από την ρωμαϊκή ιδέα και αγκαλιάζει την ελληνική παράδοση. Ο Πλήθων Γεμιστός είναι ένα παράδειγμα, αλλά ο μαθητής Χαλκοκονδύλης «διατυπώνει με ενάργεια την ιδέα της αδιάκοπής συνέχειας του Ελληνισμού από τους μυθικούς χρόνους ως την εποχή του» ενώ «προφητεύει την ανάσταση ενός ελληνικού κράτους που θα δοξάσει και πάλι τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα»[6].
Βέβαια μετά την τουρκική κατάκτηση «το όνειρο της εθνικής παλιγγενεσίας παίρνει το περιεχόμενο της ανάστασης μιας εξελληνισμένης βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η θέση και η στάση της εκκλησίας στους πρώτους αιώνες της άλωσης, που αντικαθιστά στη συνείδηση των Ελλήνων τη χαμένη αυτοκρατορία και γίνεται το πολιτικό όργανο της συνοχής του υπόδουλου Ελληνισμού, παρέχει κάποια πραγματική βάση στο νοσταλγικό αυτό όνειρο. Το χριστιανικό στοιχείο, ή ακριβέστερα η ιδέα της ορθοδοξίας , που ήταν πάντα κυριαρχικό στη βυζαντινή ιδεολογία, συνδέεται τώρα άρρηκτα με την ιδέα του γένους. Η εθνική ιδέα βρίσκεται περισσότερο παρά ποτέ συνδεμένη με τη χριστιανική ορθοδοξία και διαμέσου της εκκλησίας με το όνειρο μιας εξελληνισμένης αυτοκρατορίας»[7].Σύμφωνα με τον Ν.Σβορώνο στο πρόσωπο του Γεννάδιου του πρώτου πατριάρχη μετά την Άλωση συνοψίζονται τρείς ιδέες: « ιδέα του γένους των Ελλήνων που η αρχαία πατρίδα του είναι η Ελλάδα και η ιδέα της Ελληνικής αυτοκρατορίας, πατρίδας κοινής “πάντων των από Χριστού καλουμένων”»[8].
Οι τρείς αυτές ιδέες θα αναδειχθούν στο κοινό θεμέλιο, στο κοινό υπόστρωμα όλων των πνευματικών του αντιπροσώπων ακόμη και αν προέρχονται από διαφορετικά ιδεολογικά κινήματα. Έτσι η ορθοδοξία και ο μυστικισμός δεν θα εμποδίσουν τον Νικόλαο Καβάσιλα να μελετά την αρχαία φιλοσοφία και να «θεωρεί τους συμπατριώτες του σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων»[9], αλλά και «η ελληνολατρεία του Γεμιστού δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί στη σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας σαν ένας από τους διαπρεπέστερους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας»[10].Το αντιστασιακό πνεύμα του ελληνισμού ενσαρκώνεται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και του Μορέως , στην αντίσταση στην φραγκική και τουρκική κατάκτηση, στην προσπάθεια να επιβιώσει και να διακριθεί στην Δύση. Όμως «ο ις’ και ιζ’ αι. στάθηκαν στο σύνολό τους κρίσιμη εποχή για τους Έλληνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι συνεχείς πόλεμοι που τους ακολουθούσαν σφαγές, εξισλαμισμοί, εξανδραποδισμοί και μαζικές μεταναστεύσεις στην Ιταλία, ελάττωσαν στο έπακρο τον ελληνικό πληθυσμό. Ένα μέρος των ακτών και πολλά νησιά ερημώθηκαν τελείως»[11].Από το έρεβος αυτό αναδείχθηκε όμως ο κοινοτικός συνεργατισμός (μαστιχοχώρια Χίου, χωριά αργυρωρυχείων Χαλκιδικής, χωριά Πηλίου) όπου «οι πρόκριτοι (προεστοί, πρωτόγεροι, γέροντες, άρχοντες, κλπ) αυτών των κοινοτήτων, εκλεγμένοι ή διορισμένοι σύμφωνα με ένα σύστημα δημοκρατικό (στΡ: λαοκρατικό) ,περισσότερο ή λιγότερο τιμοκρατικό ή αριστοκρατικό, ανάλογα με τις περιοχές, ασκούσαν όλα τα καθήκοντα μιας κοινοτικής διοίκησης, διενεργούσαν την κατανομή των φόρων και, σε συνεργασία με τις εκκλησιαστικές αρχές, ασκούσαν επίσης λειτουργίες αιρετοκριτών, παρεμβαλλόμενοι έτσι ανάμεσα στους Έλληνες υπηκόους και στις τουρκικές αρχές»[12].
Πιο συγκεκριμένα καταλήγει «η βιοτεχνία τείνει να αποσπασθεί απ’ την οικιακή οικονομία, δημιουργούνται βιοτεχνικές και εμπορικές συντροφίες, αληθινές μετοχικές εταιρείες, που ανάμεσα στις πρώτες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία εφαρμόζουν την αρχή της συνεργασίας του κεφαλαίου και της εργασίας για ν’ αντιμετωπίσουν την έλλειψη μεγάλων κεφαλαίων (συντροφίες ναυσιπλοϊας των νησιών του Αιγαίου) και δημιουργούν συνεργατικές μορφές, όπως εμφανίζονται στις συντροφίες των Μαδεμοχωρίων και των Αμπελακίων, που προκάλεσαν το θαυμασμό των συγχρόνων»[13].Ο Σβορώνος επανέρχεται στην σημασία του κοινοτικού συνεργατισμού που η σημασία του ανέρχεται παράλληλα με την άνοδο «κάποιας αστικής τάξης», γράφει λοιπόν: «οι επικεφαλής των επαγγελματικών συντεχνιών στην Κωνσταντινούπολη παίρνουν μέρος απ’ τα μέσα του ιη’ αι. στην εκλογή του Πατριάρχη και στη διοίκηση της Εκκλησίας. (στΡ: κορπορατισμός, "συντεχνιασμός" όχι αστισμός)
ΑGΑΜBΕΝ: Γιατροί και αστυνομικοί οι μόνοι πολίτες στο καθεστώς Covid-19
Ο Λεβιάθαν του Χομπς (17ος αιώνας), κατά τον Αγκαμπέν, αποτελεί προτύπωση της εποχής μας: Το προτσές της ιστορίας – όπως έλεγαν και οι πάλαι ποτέ μαρξιστές – οδηγεί στον ολοκληρωτισμό, ο λαός είναι απών -«διαλυμένο πλήθος» -, τους βασιλείς αντικατέστησαν οι «δημοκρατικά» εκλεγμένοι πολιτικοί - μαριονέτες και το ιερατείο (της Ιεράς Εξέτασης) οι γιατροί…
της Rosa LLorens
Ο φιλόσοφος Giorgio Agamben έχει καθιερωθεί, από τον πρώτο εγκλεισμό, ως ένας από τους μοναδικούς αληθινούς Ευρωπαίους διανοούμενους, με την έννοια που είχε ο όρος αυτός από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έως τη δεκαετία του '70 του 20ού αιώνα.
Ένας φιλόσοφος δεν γεννιέται και δεν διαμορφώνεται σε έναν από ελεφαντόδοντο πύργο, αλλά ανάμεσα στους συμπολίτες του και σε αλληλεπίδραση μαζί τους. Η γνώση του, η σκέψη του, δεν αναπτύσσονται στα σύννεφα, αλλά στον κόσμο των ανθρώπων, και πρέπει να χρησιμεύουν για την καλύτερη κατανόησή του. Αντίθετα, ένας φιλόσοφος δεν είναι μάγος, προφήτης, που καθορίζει το καλό και το δίκαιο με υποκειμενικές επιλογές.
Μονόδρομος ο ολοκληρωτισμός;
Ο Agamben ασχολήθηκε με την υπόθεση Covid ως φιλόσοφος, με βάση τις έννοιες που ανέπτυξε κατά τις αναλύσεις του και πρωτίστως την έννοια της «γυμνής ζωής».
Στην αρχή ήταν ο Φουκώ και η αντίληψή του για τη «βιοεξουσία»: από τον 18ο αιώνα, η πολιτική εξέλιξη δεν οδηγεί σε περισσότερη ελευθερία, (σε αντίθεση με ό,τι διακηρύσσουν οι πεφωτισμένοι του Διαφωτισμού) αλλά αντίθετα προς τον ολοκληρωτισμό· εξοπλισμένη με νέες γνώσεις και τεχνικές, η εξουσία μπορεί, όχι μόνο να τιμωρεί σε περίπτωση παράβασης (στοιχειώδη λειτουργία), αλλά και να καθορίζει ολόκληρη τη ζωή όλων των υπηκόων, με ένα σωρό, όχι νόμων, αλλά απλών διοικητικών πράξεων που ρυθμίζουν την παραμικρότερη δραστηριότητά μας (ο Τοκβίλ που είχε ήδη κάνει, ομολογουμένως με λιγότερο συστηματικό τρόπο, αυτή τη διαπίστωση, μιλούσε, όχι για βιοεξουσία, αλλά για «μαλακό τέρας»). Αλλά η ανάλυση του Φουκώ αμφισβητούσε μόνο την εξουσία του κράτους και οι οπαδοί του σήμερα βρίσκονται κυρίως στο φιλελεύθερο στρατόπεδο, και ακολουθούν το πολιτικά ορθό ρεύμα: καμιά φωνή δεν υψώνουν για την υπεράσπιση των συγκεκριμένων ελευθεριών μας.
Ο Agamben, από την πλευρά του, αναλύει την πραγματική εξουσία, αυτή του νεοφιλελευθερισμού, και εκφράζει τη διαμαρτυρία του ενάντια σε μια βιοεξουσία (biopouvoir, εξουσία πάνω στη ζωή) που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θανατοεξουσία (thanatopouvoir, εξουσία θανάτου): ο στόχος του «να ζήσουμε», δικαίωση κάθε ολοκληρωτικού εγχειρήματος, δεν είναι παρά η μάσκα του «να πεθάνουν» (δεν μπορεί κανείς να αποφύγει να σκεφτεί τη ναζιστική εξουσία, που από το «ζωτικό χώρο» - για να ζήσουν οι Γερμανοί – πέρασε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στην επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ - σκοτώνοντας μη Αρίους). (στΡ:sic)
Η ιατρική εξουσία παίζει εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο. Φυσικά, η ιατρική ήταν ήδη, στα τέλη του 18ου αιώνα, ο οπλισμένος βραχίονας της εξουσίας: δίνει τη δυνατότητα, οικονομικά (χωρίς «να κατεβούν τα τανκς στους δρόμους»), να πειθαρχήσει τον πληθυσμό με την ιατρικοποίηση της ζωής, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Αλλά αυτό που δεν έχει προηγούμενο στην κρίση του Covid είναι ότι άσκησε το λειτούργημά της μέσω της άρνησηςνα θεραπεύει (που επέβαλε η πολιτική εξουσία), οργανώνοντας έτσι τη θνησιμότητα που αποδίδεται στον Covid. Επομένως, η εξουσία μπόρεσε να λειτουργήσει σε έναν βρόχο και με απόλυτο τρόπο: βασιζόμενη στον αριθμό των θανάτων που προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο, διέδωσε με εμμονή τον φόβο του θανάτου, γεγονός που έκανε αποδεκτά όλα τα ελευθεροκτόνα μέτρα. Ο παραλληλισμός είναι απαραίτητος με τη μαφία, η οποία εκβιάζει χρήματα επιβάλλοντας την προστασία της από βιαιοπραγίες που διαπράττει η ίδια.
Η πολιτική, με την έννοια συζητήσεων, ανταλλαγής ιδεών για τον καλύτερο τρόπο επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μια κοινότητα, έχει έτσι εξαφανιστεί, για να δώσει τη θέση της σε ένα μόνο ερώτημα: πώς να αποφύγουμε τον θάνατο; Η κοινωνική, συναισθηματική, πολιτιστική ζωή, ό,τι συνιστά το «βίο» (bios), έχει εξαφανιστεί μπροστά στην επιταγή της «ζωής» (zoè), της ξηρής, βιολογικής ζωής, της «γυμνής ζωής» του Agamben.
Ωστόσο, στο φυλλάδιο του Agamben «Ο Εμφύλιος Πόλεμος», που δημοσιεύτηκε το 2015, βασισμένο σε δύο σεμινάρια που έγιναν το 2001, βρίσκουμε μια αλληγορία, ή μια ακριβή προαίσθηση, της τρέχουσας κατάστασης.
Κατά το Αγκαμπνέν, άλλο βίος και άλλο ζωή, γυμνή ζωή…
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ο Agamben ενδιαφέρεται για τον Λεβιάθαν του Χομπς με αφορμή το διάσημο εξώφυλλο του το 1651, που αναπαριστά έναν βασιλιά που κρατά σπαθί στο ένα χέρι και μια ποιμαντική ράβδο επισκόπου στο άλλο, σύμβολα κοσμικής και πνευματικής εξουσίας, που υψώνεται πάνω από μια ύπαιθρο που περιβάλλει μια μεγάλη πόλη. Ο Agamben εκπλήσσεται που αυτή η πόλη (όπως και η ύπαιθρος) είναι άδεια από κατοίκους. Όμως, κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, παρατηρούμε ότι, στη δεξιά περιοχή της πόλης (αριστερά για τον αναγνώστη), δηλαδή στην περιοχή της πολιτικής εξουσίας, υπάρχουν ένοπλοι φρουροί και στην αριστερή ζώνη, αυτή της θρησκευτικής εξουσίας, βλέπουμε, κοντά στον καθεδρικό ναό, δύο μορφές, οι οποίες πρέπει να εξεταστούν με μεγεθυντικό φακό για να αντιληφθεί κανείς ότι είναι δύο «γιατροί της πανούκλας», που αναγνωρίζονται από τη μάσκα που καλύπτει και τη μύτη τους. (Είναι άλλωστε εκπληκτικό ότι οι γιατροί, που περιθάλπουν το σώμα, εμφανίζονται στην πλευρά της θρησκευτικής εξουσίας: αξιοσημείωτη προτύπωση της εποχής μας, όπου η επιβίωση του σώματος έχει αντικαταστήσει την επιβίωση της ψυχής και η μορφή του γιατρού αντικατέστησε αυτή του ιερέα). Ο λαός λοιπόν απουσιάζει, και εκπροσωπείται μόνο από τις δυνάμεις που διασφαλίζουν την υποταγή του στην Εξουσία.
Ἡ ἐλευθερία γίνεται προϊόν συναλλαγῆς
Ὁ πρωθυπουργός ἔδειξε καί τόν ἄλλο «ἔνοχο», δηλαδή τά... μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης. Ἐνῶ δέν εἶπε τίποτα γιά τό παραμύθι κανονικότητας πού πούλησε στόν λαό ἐδῶ καί μῆνες. Καί μετά ἔσπευσε νά διαφημίσει ἀπό τό twitter τήν «ἐλευθερία πού ἔρχεται στήν ὀθόνη μας». Δηλαδή τή νέα ἐφαρμογή Covid Free GR Wallet πού θά ἀποθηκεύεται κάθε πιστοποιητικό σχετικό μέ τόν Covid.
Ἔχει σημασία νά προσέξουμε πώς γιά μιά ἐφαρμογή ὑγειονομικῆς φύσεως χρησιμοποίησαν τή λέξη «wallet» (πορτοφόλι) καί τή συνέδεσαν μέ τή λέξη «ἐλευθερία». Ὁ ἐμβολιασμός πλέον χρησιμοποιεῖται σάν μέσο συναλλαγῆς, σάν «νόμισμα» ἐλευθερίας πού σοῦ ἀγοράζει «προνόμια». Ἡ ἐλευθερία παύει νά θεωρεῖται ὕψιστο ἰδανικό του πολίτη, καί ἐκλαμβάνεται ἀπό τό κράτος ὡς 6μηνιαία πίστωση δικαιωμάτων, πού συγκεντρώνονται σέ ἕνα ψηφιακό «πορτοφόλι».
Ἐπιμένουν τήν ἴδια καταστροφική πορεία χωρίς καμία ἀνάληψη εὐθύνης γιά τήν ἀποτυχία τους. Κανένας σώφρων ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ πώς μέ σκληρότερα καί ἀκόμα πιό ἀπάνθρωπα μέτρα, ἄλλα καί μέ ψηφιακά «πορτοφόλια ἐλευθερίας», ὁδεύουμε σέ μιά ἀπόλυτη δυστοπία...
πηγή ~ διαβάστε περισσότερα εδώ
«Δίπλωσε σε λαδόχαρτον τον πρόεδρον των ΗΠΑ ο τούρκος»
Γράφει ο Μιχαήλ Στρατουδάκης.
Αυτά που αναφέρουν οι Ελληνικές Τηλεοράσεις για να φαίνεται ότι ο τούρκος πρόεδρος ευρέθη χαμένος στην σύσκεψη των G-20 στην Ρώμην είναι μάλλον ανακρίβειες. Στους υποτίτλους σημείωναν: «Τριπλό χαστούκι στον Ερντογάν από τον Μπάϊντεν»!! Λόγια του αέρα. Ο Ερντογάν κέρδισε. Η πρώτη νίκη ήταν ότι ανάγκασε τον Μπάϊντεν να τον δεχθεί σε συζήτηση κάτι το οποίον δεν ήταν στο πρόγραμμα. Και κατά την λήψη της αναμνηστικής φωτογραφίας που λαμβάνεται στην αρχήν των εργασιών, παραβιάζοντας το πρωτόκολλον και «με το έτσι θέλω» εκινήθη μόνος ενώ οι πάντες ήταν σε ακινησίαν, βάδισε προς το μέρος του αμερικανού προέδρου και υποθέτομεν ότι του είπε.
Φρόντισε να τα πούμεν κατ΄ ιδίαν αμέσως.
Και γύρισε στην θέση του για την φωτογραφίαν. Πράξη μεγάλης τόλμης και περιφρονήσεως όλων. Και πέτυχε ενώ δεν υπήρχε αυτός ο προγραμματισμός!
Σε κάποια στιγμήν συναντήθηκαν σε απόλυτα εγκάρδιον κλίμα και αυτά που κυκλοφορούσαν από καιρόν ότι υπάρχει διάσταση μεταξύ των δύο χωρών πήγαν περίπατον! Δόθηκε στην δημοσιότητα ότι του είπε για το πολεμικόν σύστημα S-400. Ήταν επόμενον. Ότι του είπε για τον σεβασμόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για ηρεμίαν στην ανατολικήν Μεσόγειον! ΟΙ παρατηρήσεις αυτές από το ένα αυτί μπήκαν στον Ερντογάν και από το άλλο βγήκαν. Δημοσιοποιήθηκε ότι ομίλησαν για την Λιβύην, για το Αρτζεμπαϊζάν, για την Συρίαν. Και για αυτά ο τούρκος δεν έδωσε καμμίαν σημασίαν. Για τις διμερείς σχέσεις άκουσε αρκετά αλλά ζήτησε περισσότερα. Και θα πετύχει πολλά!
Θα πάρει και τα αεροπλάνα που δήθεν του αρνήθηκαν!
Είχε δε εγκάρδιες συνομιλίες και με δεκάδες άλλους Αρχηγούς Κρατών όπως με τον Μακρόν που ήταν στα μαχαίρια και τον παρετήρησε λέγοντας, τι έδωσες αεροπλάνα σ’ αυτούς τους πτωχευμένους;;
Μονίμως οι αναλυτές που παρουσιάζονται στις Ελληνικές Τηλεοράσεις τον κατακρίνουν και λένε ότι είναι πιεσμένος στο εσωτερικόν και ξεσπά στην Ελλάδα. Το σωστόν είναι ότι κάνει μεθοδικόν κατακτητικόν πόλεμον εναντίον της Ελλάδος και κερδίζει! Έχει χαρτογραφήσει ολόκληρον το Αιγαίον Πέλαγος και εμείς κοιμώμεθα. Θεωρεί δικόν του το Μισόν Αιγαίον και εμείς δεν αντιδρούμεν. Οι παραβιάσεις του εναερίου χώρου σ’ αυτό αποβλέπουν. Διεκδικεί πετρέλαια στην ανατολικήν Μεσόγειον όπου δεν έχει κανένα δικαίωμα και θα το πετύχει.
Ποίος θα αντιδράσει;; Κανείς. Όπως δεν αντέδρασε και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στην απαίτησή του. Κατ’ αυτόν τον τρόπον επιβάλλεται σε όλους χωρίς να το αντιληφθούν. Και οι δικοί μας ομιλούν για αποτυχίαν! Ας κοιτάξουν την όλην υπόθεση από ουδετέρας σκοπιάς!
Ταύτα έδοξε ημίν.
Black Front - Hail the Fallen
Black Front (Kara Cephe) - Hail the Fallen [Turkey 2019 // Goth Metal, Post Punk]
Τουρκία: Eθνικιστική Αριστερά...
Τουρκία: Προπηλάκισαν και «τσουβάλιασαν» αμερικανούς στρατιώτες
Θύματα προπηλακισμού έπεσαν αμερικανοί στρατιώτες, που είχαν βγει με άδεια στην Κωνσταντινούπολη, από πλήθος Τούρκων που διαμαρτύρονταν για την παρουσία του αμφίβιου πλοίου διοίκησης "USS Mount Whitney" του αμερικανικού 6ου Στόλου. Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, το προσωπικό του πλοίου είχε βγει στη στεριά με άδεια.Την ίδια ώρα, μέλη της αυτοπροσδιοριζόμενης ως αριστερής εθνικιστικής οργάνωσης «Ένωση Νεολαίας Τουρκίας» (Turkiye Genclik Birligi, TGB) διαδήλωναν στην παραλία της περιοχής Ζεϊτινμπουρνού, διαμαρτυρόμενα για την παρουσία του πλοίου στην Τουρκία. Κάποια στιγμή, όταν εντόπισαν ορισμένα μέλη του πληρώματος, στράφηκαν με επιθετικές διαθέσεις ενατίον τους και τους πέρασαν στο κεφάλι τσουβάλια.
Μετά από αυτό το επεισόδιο, η οργάνωση ανήρτησε στο λογαριασμό της στο Twitter φωτογραφίες από το «τσουβάλιασμα» των αμερικανών στρατιωτών, συνοδευόμενες από το μήνυμα: «Δεν μπορούν να έρχονται με τις ματωμένες μπότες τους για να μολύνουν την πατρίδα μας. Οι Αμερικανοί στρατιώτες είναι ο δολοφόνοι εκατομμυρίων μουσουλμάνων και είναι ο κύριος υποστηρικτής των τρομοκρατών που πυροβολούν τους Τούρκους στρατιώτες. Δεν θα περάσουν τα σχέδια χάους των ΗΠΑ!». Τα μέλη της ίδιας οργάνωσης είχαν προβεί σε παρόμοια ενέργεια και το 2014, εναντίον τότε του πληρώματος του αμερικανικού πολεμικού "USS Ross", κατά την επιστροφή του από άσκηση στη Μαύρη Θάλασσα. H «Ένωση Νεολαίας Τουρκίας» πρόσκειται στο «Κόμμα Πατρίδας» του Ντογού Περίντσεκ, μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που αυτοπροσδιορίζεται στο χώρο της κεμαλικής εθνικιστικής Αριστεράς και σε πλείστες περιπτώσεις έχει υποστηρίξει τις πολιτικές του προέδρου της χώρας, Ρετζέπ. Ταγίπ Ερντογάν.
Σημειώνεται ότι το «τσουβάλιασμα» των αμερικανών στρατιωτών παραπέμπει στο επεισόδιο που είχε σημειωθεί στις 4 Ιουλίου του 2003, μεταξύ του αμερικανικού στρατού και τούρκων στρατιωτών στην πόλη Σουλεϊμανίγε του Βορείου Ιράκ.Την ημέρα εκείνη άνδρες του αμερικανικού στρατού και κούρδοι πεσμέργκα είχαν πάρει αιχμάλωτους 11 τούρκους στρατιώτες (ένα εξ αυτών έφερε το βαθμό του ταγματάρχη), δένοντας πισθάγκωνα τα χέρια τους και καλύπτοντας το κεφάλι τους με τσουβάλια (βλ. φωτ.). Τελικά, οι Τούρκοι στρατιώτες απελευθερώθηκαν αφού κρατήθηκαν και ανακρήθηκαν επί 60 ώρες.Το γεγονός αυτό είχε εξοργίσει την Τουρκία και έκτοτε έρχεται στην επιφάνεια κάθε φορά που εντείνεται στη χώρα η αντιαμερικανική ρητορική.
Edelweiss - White Flower Power
Edelweiss - Destined to be sad
Edelweiss - White Flower Power (compilation, 2020)
Wandervogel Not Hippies
Meta: Ὁ Ζούκερμπεργκ φέρνει ἐπανάσταση στή κοινωνική δικτύωση ἤ ἕνα «matrix» τέλειας ὑποδούλωσης;
Ἄραγε τό «meta» φέρνει μιά νέα ἐποχή τέλειας ἀποβλάκωσης; Ὁ Μάρκ Ζούκερμπεργκ τῶν ἀτελείωτων σκανδάλων διαρροῆς δεδομένων, μᾶς καλεῖ νά «βουτήξουμε» σέ ἕναν εἰκονικό κόσμο, μέσα στόν ὁποῖο «θεός» θά εἶναι ὁ ἴδιος...
Ἡ θυγατρική πλατφόρμα «Meta» ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ «μετά», πού ἀνακοίνωσε ὁ Μάρκ Ζούκερμπεργκ τήν Πέμπτη 28/10, μπορεῖ νά ἀντιμετωπίστηκε μέ ἄπειρες δόσεις σαρκασμοῦ ἀπό τούς χρῆστες τῶν social media, ἄλλα ὁ νέος ψηφιακός κόσμος πού φέρνει ὁ κροῖσος τοῦ διαδικτύου, μᾶλλον θά ἔπρεπε νά μᾶς... βάζει σέ σοβαρούς προβληματισμούς.
Ἡ αὐτοκρατορία τοῦ Ζούκερμπεργκ κλονίζεται
Οἱ «κακές γλῶσσες» ὑποστηρίζουν πώς ἡ ἀνακοίνωση τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ «Metaverse» ἦταν μιά στρατηγική κίνηση ἐπιβίωσης ἀπό τόν στριμωγμένο Ζούκερμπεργκ πού βλέπει τά τελευταῖα χρόνια τό κῦρος καί τήν ἀξιοπιστία τοῦ Facebook νά γκρεμίζονται. Μέ πιό πρόσφατο φιάσκο, τό ἱστορικό blackout πού στίς ἀρχές Ὀκτωβρίου ἄφησε ἐκτός λειτουργίας γιά παραπάνω ἀπό 6 ὧρες τόν κολοσσό τῶν social media, μέ ἀποτέλεσμα νά δημιουργηθεῖ τρῦπα δεκάδων ἑκατομμυρίων στά ταμεῖα τοῦ Facebook καί νά κατρακυλήσει ἡ μετοχή του.
Καί ἡ πραγματικότητα εἶναι πώς ἡ ναυαρχίδα τῶν social media πού σήμερα μετρᾶ παραπάνω ἀπό δυό δισεκατομμύρια χρῆστες, τήν τελευταία δεκαετία ἔχει κατηγορηθεῖ πολλάκις γιά παραβάσεις τῆς ἰδιωτικότητας, διαρροή δεδομένων τῶν χρηστῶν πρός ὄφελος τοῦ Facebook ἤ τρίτων, φοροδιαφυγή, πρόκληση μεγάλων προβλημάτων ἐθισμοῦ σέ ἑκατομμύρια χρῆστες ἀνά τόν κόσμο, λογοκρισία καί φίμωση προσώπων, ἀπόψεων καί ἰδεολογιῶν.
Ἴσως ἡ κορυφαία στιγμή πού ἀποδείχθηκε πόσο διάτρητο καί ἀναξιόπιστο εἶναι τό διαδικτυακό «τέκνο» τοῦ Μάρκ Ζούκερμπεργκ, ἦταν τό σκάνδαλο τῆς Cambridge Analytica, ὅπου στίς 16 Μαρτίου 2018, τό Facebook ὁμολόγησε τή παράνομη μεταφορά 87 ἑκατομμυρίων προφίλ χρηστῶν στήν ἑταιρεία ἀνάλυσης δεδομένων Cambridge Analytica. Στοιχεῖα πού χρησιμοποιήθηκαν γιά τήν προεκλογική ἐκστρατεία τοῦ Donald Trump, ἐνῶ ἡ ἴδια συμβουλευτική ἑταιρεία εἶχε ἀναλάβει καί τή καμπάνια γιά τό Brexit.
Τό «Μeta» ὡς δόλωμα γιά ἐπενδύσεις
Εἶναι φανερό πώς ἡ αὐτοκρατορία τοῦ Ζούκερμπεργκ κλονίζεται ὅσο ποτέ, καί γι' αὐτόν τόν λόγο ἔπρεπε νά προβεῖ σέ μιά ἀποφασιστική κίνηση γιά νά προσελκύσει ἐπενδύσεις. Κάπως ἔτσι προέκυψε τό «Meta», ἕνα ψηφιακό περιβάλλον πού θά συνδυάσει τίς ὑπηρεσίες πού παρέχουν διάφορες ἐφαρμογές τοῦ κολοσσοῦ (ἤδη ὑπάρχουσες ἄλλα καί νέες) καί θά ἀποτελέσει μιά... νέα ἐποχή στή κοινωνική δικτύωση, τίς online ἀγοραπωλησίες καί ἄλλους τομεῖς τῆς καθημερινότητας, μέσῳ τῆς τεχνολογίας εἰκονικῆς πραγματικότητας (VR) καί ἐπαυξημένης πραγματικότητας (AR).
Μέ τόν κατάλληλο ἐξοπλισμό, οἱ χρῆστες θά μποροῦν νά... βυθιστοῦν στόν κόσμο τοῦ Ζούκερμπεργκ μέ τά avatar τους, γιά νά συναντήσουν φίλους καί συναδέλφους, νά ψωνίσουν, νά «ἐπισκεφθοῦν» τό ὁλόγραμμα τοῦ σπιτιοῦ τους, νά κάνουν διαδικτυακές συνεδρίες ἤ ἀκόμα καί νά... ἀθληθοῦν.
Μιά νέα ἐποχή τέλειας ἀποβλάκωσης;
Μιά πολύ σοφή ρήση λέει πώς ἄν δέν πληρώνεις γιά ἕνα προϊόν γιά νά το ἀποκτήσεις, τότε πιθανότατα εἶσαι ἐσύ τό προϊόν. Τό Facebook ἦταν πάντοτε δωρεάν (φαινομενικά), ἄλλα ἀποδείχθηκε πώς τά προϊόντα πού διακινοῦνται ἐντός του, εἶναι οἱ ἴδιοι του οἱ χρῆστες.
Ὁ ἱδρυτής τῆς πλατφόρμας πού ἔβαλε «στό χέρι» δισεκατομμύρια ἀνθρώπων μέ ἀντάλλαγμα τά προσωπικά δεδομένα τους (τά ὁποῖα οὐκ ὀλίγες φορές διέρρευσε σέ τρίτους), τώρα καλεῖ τήν ἀνθρωπότητα σέ ἕνα «μετασύμπαν». Ζητᾶ νά τόν... ἐμπιστευθεῖ γιά τό νέο βῆμα. Μιά νέα ἐποχή τέλειας ἀποβλάκωσης καί ὑποδούλωσης. Μιά νέα εὐκαιρία γιά νά ἐπιτευχθεῖ τό ἀπόλυτο φακέλωμα. Μιά «βουτιά» σέ ἕναν εἰκονικό κόσμο, μέσα στό ὁποῖο «θεός» θά εἶναι ἕνας ζάμπλουτος προγραμματιστής, καί πιόνια του οἱ χρῆστες πού θά περνοῦν μερόνυχτα ὑπνωτισμένοι μέ μιά συσκευή VR στά μάτια τους.
Ἄν ἤδη στήν ἐποχή μας (πού ἀκόμα δέν ἔχει μπεῖ εὐρέως τό virtual reality στίς ζωές μας) τά φαινόμενα κατάθλιψης, ἄγχους καί αὐτοκτονιῶν λόγῳ ἐξάρτησης ἀπό τά social media καί τά παιχνίδια ὁλοένα καί πληθαίνουν, τί μπορεῖ νά γίνει μέ ἕνα «Meta» στίς ζωές μας;
Ἄν ἤδη οἱ κλινικές ἀπεξάρτησης ἀπ' τό internet ὁλοένα καί γεμίζουν, τρομάζει κανείς καί μόνο νά φανταστεῖ τίς κοινωνικές συνέπειες πού πιθανότατα θά φέρει μιά τέτοια πλατφόρμα.
Σῶμα καί ψυχή μέσα στόν ψηφιακό κόσμο
Θά ἔχουμε στρατιές ἀποκομμένων ἀπό τήν πραγματικότητα ἀνθρώπων, πλήρως ἐλεγχόμενων ἀπό ἕναν διαδικτυακό κολοσσό; Πού θά παραδίδουν στό ἔλεος μιᾶς ψηφιακῆς καταβόθρας ὄχι μόνο τά προσωπικά τους δεδομένα, ὄχι μόνο τίς προτιμήσεις τους σέ ἀγορές, τό ποιούς γνωρίζουν, το πού πηγαίνουν, τίς πολιτικές καί θρησκευτικές πεποιθήσεις τούς κλπ, ἄλλα ἀκόμα - ἀκόμα καί το ίδιο τους τό σῶμα;
Καί ἄν κρίνουμε ἀπό τό πῶς ἀντιμετώπισαν τά κράτη τό Facebook, πού γιά πολλά χρόνια τό ἄφησαν ἀνεξέλεγκτο νά σαρώνει προσωπικά δεδομένα καί νά διαφεύγει ἀπό τούς νόμους σά νά πρόκειται γιά ἕνα ἰδιότυπο «κράτος» ἀπό μόνο του, τότε δέν μποροῦμε νά ἔχουμε καί πολλές ἐλπίδες πώς τό «Meta» θά ἀποτελέσει ἐξαίρεση καί δέν θά ἐργαλειοποιηθεί ἀπό τά παγκόσμια συμφέροντα ὅπως ἔγινε μέ τό Facebook καί τρίς - χειρότερα.
Καί θά εἶναι λάθος ἄν κάποιος χαρακτηρίσει αὐτούς τούς προβληματισμούς ὡς προϊόν τεχνοφοβίας, γιατί ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Ζούκερμπεργκ μέ τό βιογραφικό του ἔχει φροντίσει ὥστε νά μᾶς κάνει ἄκρως ἐπιφυλακτικούς γιά κάθε νέο ἐγχείρημα πού παρουσιάζει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)