Να τελειώνουμε και με αυτήν την προτεσταντική αγγλοσαξονική μπούρδα ότι δήθεν τα κέρατα που σχημάτιζε με τα δάχτυλα του ο Ronnie James Dio ήταν κάποιου είδους σατανικού ή σατανιστικού συμβόλου.
Ο Δίο ήταν ιταλικής καταγωγής (ως εκ τούτου και λίγο Έλληνας). Όταν οι Ιταλοί λένε "facciamo le corna" (ας κάνουμε τα κέρατα), εννοούν ότι εμείς λέμε "χτύπα ξύλο"! Συνεπώς όχι μόνο δεν πρόκειται για επίκληση κάποιας σκοτεινής κακιάς δύναμης αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Όπως εμείς χτυπάμε ξύλο για να επικαλεστούμε τις νύμφες των δένδρων να μας συντρέξουν, παίρνοντας στις ρίζες των δέντρων τους την μλκια που μόλις ξεστομίσαμε, έτσι οι Ιταλοί κάνουν τα κέρατα επικαλούμενοι, ξέρω γω, τον Πάνα ή τον Δικέρατο Μεγαλέξανδρο ίνδαλμα του Ιουλιανού...
Είς Έτη Πολλά!!!
Κάποιος να ενημερώσει τους φίλους μας στην ΕΕ ότι τα
Τάγματα Εθνοφυλακής είναι Θεσμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, ιδρυμένα μάλιστα επί Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι Ένοπλες Ομάδες Περιφρούρησης Πολιτών εκ των ων ουκ άνευ κάθε αληθινής Λαϊκής Κυριαρχίας.
Εκτός κι αν όταν λένε "Δημοκρατία" εννοούν κάτι άλλο από
Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία.
Η Ευρώπη των Εθνών/Λαών για την οποία θυσιάστηκε ο Μίκης Μάντακας σαν σήμερα το 1975 (Αθήνα, 13 Ιουνίου 1952 - Ρώμη, 28 Φεβρουαρίου 1975) υπάρχει ακόμα σαν πρόταγμα στα μυαλά κανενός;
Έχει καμιά σχέση με την ΕΕ των τοκογλύφων;
Έχει καμιά σχέση με τον χωροφύλακα της, το εθνοκράτος της εσωτερίκευσης (μοριοποίηση) της αποικιοκρατίας (house niger);
Μπορεί να υπάρξει ως Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια ή αναγκαστικά πρέπει να είναι από τον Ατλαντικό ως το Βλαδιβοστόκ; Η ευρωπαϊκή Ευρασία, η Ευρωσιβηρία, όχι απαραίτητα η ασιατική Ευρασία (από την Ανδριατική ως το Κίτρινη Θάλασσα)!
Αν είναι να βλέπουμε το Βυζάντιο μέσα από τα δυτικοευρωπαϊκά πρίσματα, τότε γιατί να το βλέπουμε μέσα από τα μάτια του δυτικού Διαφωτισμού κι όχι της δυτικής Ιπποσύνης;
Ο Μύθος του Ιερού Δισκοπότηρου (Γκράαλ), ο Κέλτικος Κύκλος, οι Τεύτονες Ιππότες... Όλα αντηχούν Βυζάντιο! Το Τάγμα των Βουκελαρίων* με το πανομοιότυπο τελετουργικό με εκείνο που τέλεσε ο Μεγαλέξανδρος στους γάμους των Εταίρων, ένα ιπποτικό τάγμα στην ουσία.
Κι εσείς Λύκοι μου Λευκοί, που οι αριφνητοι πρόγονοι ουρλιάζουν μέσα στο υπερβόρεια αίμα σας, οποία μεγαλύτερη τιμή να υπηρετείτε στην Βαράγγειο Φρουρά, στην Μίκλαγκαρντ ή στην Τσάργκαρντ;
*Βουκελάριοι όπως βούκα, μπουκιά, η ελάχιστη μονάδα τροφής και φυσικά άρτου, ψωμιού. Μπουκιά όπως Μπέκος το ψωμί στα αρχαία φρυγικά σύμφωνα με τον Ηρόδοτο στην περίφημη ιστορία του με τον Φαραώ που ήθελε να μάθει ποιά ήταν η αρχαιότερη γλώσσα του κόσμου.
Όπως bakery ο φούρνος, όπως becco το ράμφος βλ μπεκάτσα το πουλί με το μακρύ ράμφος, όπως τα πουλιά τσιμπούν beccare την ελάχιστη μονάδα τροφής τους.. "λαλεί πουλί παίρνει σπυρί..." .
Κάποια στιγμή, στην πορεία της Ανάκτησης, της Reconquista, θα πρέπει να αποσπάσουμε το αιρετικό Ισλάμ (Αλαουίτες, Αλεβίτες, Μπεχτασήδες, ο ίδιος ο Ρουμί) από το καθεαυτό σαλαφιστικό και νέο οθωμανικό και να το προσθέσουμε στον Ελληνισμό! Ούτως ή άλλως τους θεωρούν μιάσματα! Ούτως ή άλλως ο Αλαουίτης Άσαντ είναι περισσότερο Σελευκίδης από όσο οποιοσδήποτε νεοελληνάς! Αυτή θα ήταν μιας συνεπής συνέχεια της Κληρονομιάς του Αλεξάνδρου.
"Φαίνεται αντί-διαισθητικό να ισχυριζόμαστε ότι οι λευκοί είναι τα θύματα γενοκτονίας. Οι λευκοί δεν σφαγιάζονται κατά εκατομμύρια, που είναι και η εικόνα που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν για γενοκτονία. Κατά τα φαινόμενα, η φυλή μας είναι ισχυρή, ευημερούσα και πολυπληθής. Αλλά οι υπερασπιστές της Θέσης της Λευκής Γενοκτονίας παραπέμπουν στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1948 για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος Γενοκτονίας, η οποία στο Άρθρο ΙΙ ορίζει τη γενοκτονία ως. . . οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφούν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια:
(α) σκοτώνοντας τα μέλη της ομάδας · (β) η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης στα μέλη της ομάδας · (γ) Προξενώντας σκόπιμα στην ομάδα τις συνθήκες ζωής που υπολογίζονται ώστε να επιφέρουν την φυσική τους καταστροφή εν όλω ή εν μέρει. (δ) Επιβολή μέτρων για την πρόληψη γεννήσεων εντός της ομάδας. . . . Αυτός ο ορισμός της γενοκτονίας είναι πολύ ευρύτερος από την οριστική μαζική δολοφονία. Συγκεκριμένα, τα σημεία (γ) και (δ) συμφωνούν με τον χαρακτηρισμό εκείνων των πολιτικών που καταστρέφουν αργά μια ομάδα, σε μεγάλες χρονικές περιόδους, και ως γενοκτονία.
Έτσι, η γενοκτονία έρχεται σε δύο μορφές, τις οποίες μπορούμε να ονομάσουμε, θερμή γενοκτονία και αργή, ψυχρή γενοκτονία. Η λευκή εξαφάνιση εμπίπτει στην τελευταία κατηγορία. Η λευκή εξαφάνιση σημαίνει ότι σε κάθε λευκό έθνος, τα ποσοστά αναπαραγωγής έχουν πέσει κάτω από την αντικατάσταση, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότεροι λευκοί θα πεθάνουν από ό, τι γεννιούνται, μέχρις ότου να σταματήσουν να υπάρχουν ως ξεχωριστή φυλή. Υπάρχουν πέντε κύριες αιτίες λευκής εξαφάνισης. Είμαι βέβαιος ότι σε αυτόν τον κατάλογο θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλοι παράγοντες, αλλά αν αντιμετωπιστούν μόνο αυτά τα πέντε προβλήματα, δεν θα φοβόμουν πλέον για το μέλλον της φυλής μας.
Μια ηθική του ηδονισμού, του ατομικισμού και του εγωισμού που δυσφημεί την αναπαραγωγή και την οικογενειακή ζωή. Ο φεμινισμός, που ενθαρρύνει τις γυναίκες να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία αντί να κάνουν την οικογενειακή ζωή πρωταρχικό επάγγελμα. Η ευρεία χρήση του ελέγχου των γεννήσεων και των αμβλώσεων αποσυνδέει το φύλο από την εγκυμοσύνη και την εγκυμοσύνη από την ανατροφή των παιδιών. Το αυξανόμενο κόστος του οικογενειακού σχηματισμού, που οφείλεται κυρίως στη φυλετική ενσωμάτωση - η οποία είναι η κινητήρια δύναμη της προαστικοποίησης και της από αστικοποίησης, προκειμένου να βρεθούν ασφαλείς χώροι για τους λευκούς για την οικογενειακή ζωή - και η μη λευκή μετανάστευση και η βιομηχανία offshoring, που μειώνει τους μισθούς των λευκών. Επιμειξία, κατά την οποία τα άτομα αναπαράγουν τα δικά τους γονίδια αλλά όχι τη φυλή τους αναμειγνύοντας με άλλη φυλή."
«Η Ελλάδα, μια μη δυτική χώρα, είναι μέλος και των δύο οργανισμών, […] δεν αποτελεί μέρος του δυτικού πολιτισμού, αλλά υπήρξε η πατρίδα του κλασικού πολιτισμού, ο οποίος υπήρξε, με τη σειρά του σημαντική πηγή του δυτικού πολιτισμού. […] Σε αντίθεση με τους Σέρβους, τους Ρουμάνους ή τους Βούλγαρους, η ιστορία τους [ενν: των Ελλήνων] εκτυλίσσεται μαζί με την ιστορία της Δύσης. Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση ως ορθόδοξος ξένος στους δυτικούς οργανισμούς. Δεν υπήρξε ποτέ εύκολο μέλος ούτε για την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ούτε και για το ΝΑΤΟ, και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις αρχές και τα ήθη και των δυο»
Σάμιουελ Χάντιγκτον, «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών», εκδ. Terzo Books, 2001, σ. 222-3
«γυρίσαμε διψασμένοι από τη Δύση», Γιώργος Σεφέρης