"Η Ευρώπη είναι το πεδίο μάχης μεταξύ δύο κοσμοθεωριών"

 Συνέντευξη με την Ντάρια Πλατώνοβα

5 Μαΐου, 

από τους Lorenzo Maria Pacini και Giulia Lipari

Πήραμε αποκλειστική συνέντευξη από την Darya Platonova Dugina, φιλόσοφο απόφοιτο του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, ειδικευμένη στον Nεοπλατωνισμό, ικανή πολιτική σχολιάστρια και κόρη του καθηγητή Aleksandr Dugin. Η συνέντευξη διεξήχθη σε δύο γλώσσες, ώστε να διανεμηθεί και στο ρωσόφωνο κοινό.

https://www.ideeazione.com/leuropa-e-il-campo-di-battaglia-fra-due-visioni-del-mondo-intervista-a-daria-platonova/

. Ντάρια, πρώτα απ' όλα σε ευχαριστώ που δέχτηκες τη συνέντευξή μας. Η διαρκώς μεταβαλλόμενη γεωπολιτική κατάσταση κινείται προς μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη νέα παγκοσμιοποιημένη παγκόσμια τάξη, της Μεγάλης Επαναφοράς, των οικονομικών ολιγαρχιών και της σκοτεινής εξουσίας. Η Ρωσία είναι σήμερα η χώρα που ηγείται της "σύγκρουσης των πολιτισμών": ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος της Ευρώπης;

. Η Ευρώπη είναι ένα πεδίο μάχης δύο κοσμοθεωριών - της παγκοσμιοποίησης και της αντιπαγκοσμιοποίησης. Αυτό είναι πλέον εμφανές σε όλες τις χώρες. Οι γαλλικές προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν πρόσφατα και αναλύοντάς τες μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα την ύπαρξη δύο μπλοκ - το ένα εκπροσωπεί το λαό και το άλλο τις υπερεθνικές ελίτ. Η Λεπέν, και μαζί της ο Μελανσόν, ήταν κατά της παγκοσμιοποίησης στα προγράμματά τους, ο κύριος στόχος των εκστρατειών τους ήταν η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων και η ενίσχυση της κυριαρχίας του γαλλικού κράτους (θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει αυτό ως ένα βαθμό γκωλική στρατηγική στην περίπτωση της Λεπέν και αδέσμευτη θέση στην περίπτωση του Μελανσόν). Σήμερα, η Ευρώπη είναι ένα πολιτικό πεδίο υποταγμένο στη δικτατορία της αμερικανικής ηγεμονίας. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκές ελίτ ακολουθούν τυφλά τις εντολές των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως η κρίση, η οποία έχει ήδη επηρεάσει σημαντικά την Ευρώπη, δείχνει επαρκώς τις αρνητικές συνέπειες αυτών των πολιτικών - και μάλιστα μόνο από οικονομικής πλευράς. Υπάρχουν πολλά σημάδια, φωνές και πολιτικές εκδηλώσεις της εναλλακτικής προσέγγισης που αναδύονται μπροστά στα μάτια μας - υπάρχουν δυνάμεις στην Ευρώπη που επιθυμούν την πολυπολικότητα. Αυτά είναι τα αντιπαγκοσμιοποιητικά κινήματα. Είναι το μέλλον της Ευρώπης, ενώ η παγκοσμιοποίηση και οι ελίτ της ΕΕ είναι το παρελθόν της. Όλα δείχνουν την "παρακμή της Ευρώπης" - η αυξανόμενη τυραννία αναδείχθηκε επίσης από τον Σπένγκλερ ως βασικό χαρακτηριστικό του τέλους του "πολιτισμού", όπως και οι τεχνοκρατικές κυβερνήσεις και η κυριαρχία του χρήματος ως αξίας. Οι ελίτ της ΕΕ ακολουθούν μια συνεπή πολιτική καταστροφής των ευρωπαϊκών χωρών. Ωστόσο, η αντίσταση που υπάρχει από την πλευρά των λαών - η αντίσταση στο θάνατο των δικών τους πολιτισμών - πρέπει να ληφθεί υπόψη. Πρέπει ακόμη να εμφανιστεί.

. Στην Ιταλία ο κόσμος ζητωκραύγαζε υπέρ της Ρωσίας και του Πούτιν μέχρι πριν από λίγους μήνες, ενώ σήμερα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει συνταχθεί με το ΝΑΤΟ και δείχνει με το δάχτυλο τη Μόσχα. Η παραπληροφόρηση και η εκτεταμένη άγνοια στην πολιτική επιστήμη έχουν οδηγήσει σε ένα ανησυχητικό και επικίνδυνο κλίμα ιδεολογικού μίσους. Ωστόσο, η Ιταλία είναι η έδρα της Πρώτης Ρώμης, είναι η πηγή της τέχνης, της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της ομορφιάς για αιώνες και αιώνες, αλλά φαίνεται να έχει αποκοιμηθεί και να έχει ξεχάσει τις ίδιες τις ρίζες και το μεγαλείο της. Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί η αφύπνιση του Ιταλικού Λόγου και η επιστροφή στο μεγαλείο αυτού του λαού;

. Πρώτα απ' όλα, νομίζω ότι είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε ότι το σύστημα προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης στοχεύει στην ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτό, παρεμπιπτόντως, συζητείται συχνά στην Ιταλία. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι σήμερα το καθεστώς στο Κίεβο αποτελεί προπύργιο μιας καταστροφικής παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας με ιδέες ξενοφοβίας, ριζοσπαστικού μίσους και τυραννίας.

. Πολλοί άνθρωποι στην Ιταλία, αλλά και γενικότερα σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, δεν βλέπουν με καλό μάτι τη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι είναι κατά του ΝΑΤΟ και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Υπάρχει μια αντίληψη του κινδύνου να περάσει κανείς από την υποταγή μιας αυτοκρατορίας σε μια άλλη. Τι πιστεύετε γι' αυτό;

. Φυσικά, πρόκειται για μεγάλο ρίσκο. Ωστόσο, υπάρχουν διαφορετικές αποχρώσεις της έγκρισης. Μπορεί κανείς να αποδοκιμάζει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά να απέχει από την προμήθεια όπλων στο Κίεβο. Πρόκειται επίσης για μια θέση.  Η Ευρώπη έχει κάθε δικαίωμα να είναι "ουδέτερη"- γεωπολιτικά είναι ένας ανεξάρτητος πόλος που δεν ανήκει ούτε στον πολιτισμό της θάλασσας ούτε στον πολιτισμό της ξηράς. Αυτό το ενδιάμεσο καθεστώς συνεπάγεται μια ορισμένη ουδετερότητα. Σήμερα, οι διαδικασίες που βλέπουμε είναι η υποταγή των χωρών της ΕΕ στη θέληση των ΗΠΑ, δηλαδή η πλήρης υποταγή στους κανόνες και τις επιταγές του πολιτισμού της θάλασσας. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός 2.0 και περνάει μέσα από τον πολιτισμό. Ο Γκράμσι ήταν πολύ ακριβής όταν έλεγε ότι στον σύγχρονο κόσμο, η κατάληψη της εξουσίας γίνεται μέσω της κουλτούρας. Όποιος ελέγχει τον πολιτισμό (καθώς και τα μέσα ενημέρωσης) ελέγχει τη χώρα πολιτικά και οικονομικά. Σήμερα ο πολιτισμός στην Ευρώπη ελέγχεται δυστυχώς από φιλοαμερικανικές δομές.

. Είστε ειδική και παθιασμένη με τη γαλλική φιλοσοφία και πολιτική. Η Γαλλία, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ένα από τα ισχυρότερα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις με τη Ρωσία και όχι μόνο. Ποια σενάρια προβλέπεις από τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές; Πώς θα άλλαζαν οι σχέσεις της ΕΕ με τη Ρωσία αν ο Μακρόν είχε χάσει;

. Οι προεδρικές εκλογές έδειξαν ότι οι παγκοσμιοποιητικές δομές έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν τον προστατευόμενό τους, τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος εκπροσωπεί τα συμφέροντα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ο μέντοράς του, ο Γάλλος οικονομολόγος Jacques Attali, έγραψε για τη σημασία της παγκοσμιοποίησης και τη δημιουργία μιας "νέας νομαδικής ελίτ", εντελώς αποκομμένης από τις εθνικές της ρίζες. Σε έναν τέτοιο κόσμο, όλες οι διαφορές μεταξύ των πολιτισμών, των λαών, των παραδόσεων και των πάντων γίνονται παγκόσμιες. Μια τέτοια ατζέντα αποτελεί απειλή για την πολλαπλότητα των ευρωπαϊκών ταυτοτήτων. Παρά την αντιλαϊκή πολιτική του πενταετούς σχεδίου του Μακρόν, ολόκληρος ο μηχανισμός του παγκοσμιοποιητικού συστήματος στόχευε στην τεχνητή συνέχιση της θητείας του. Πρέπει να σημειωθεί ότι η κατάσταση είναι μηδενιστική: στην ηγεσία της χώρας βρίσκεται ένας υποψήφιος που δεν έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μηδενιστής υποψήφιος - επειδή η νίκη του είναι εντελώς αρνητική.

Ακόμη και δύο ημέρες πριν από τον δεύτερο γύρο των εκλογών ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι η Γαλλία έστειλε μονάδες αυτοκινούμενου πυροβολικού και αντιαρματικά πυραυλικά συστήματα στο Κίεβο. Από τον κατευνασμό, ο Μακρόν προχώρησε στην ενεργή υποστήριξη του καθεστώτος του Κιέβου. Σε τηλεφωνική συνομιλία στις 30 Απριλίου 2022, ο Μακρόν συζήτησε με τον Ζελένσκι τα σχέδια για τη γαλλική υποστήριξη προς την Ουκρανία και δήλωσε ότι θα αυξήσει τη στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο.

Αν η Μαρίν Λεπέν είχε καταφέρει να έρθει στην εξουσία, η κατάσταση θα είχε αλλάξει ριζικά. Ήταν μια ειλικρινής επικριτής του ΝΑΤΟ σε σχέση με την ουκρανική σύγκρουση. Η θέση της έχει αντιπαγκοσμιοποιητική βάση. Εάν κερδίσει, η Γαλλία θα μπορούσε να γίνει μια χώρα με την οποία η Ρωσία θα μπορούσε να έχει διάλογο. Έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η Γαλλία υποφέρει από τις αντιρωσικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί, χαρακτηρίζοντάς τες "χαρακίρι" για τη χώρα. Δυστυχώς, η Γαλλία έχει γίνει πλέον όμηρος των συμφερόντων των παγκοσμιοποιημένων ελίτ.

. Ως τελευταίο ερώτημα, από τη γεωπολιτική περνάμε στη φιλοσοφία. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου φιλόσοφοι; Και ποιοι στοχαστές πιστεύετε ότι πρέπει να ανακαλυφθούν εκ νέου αυτή την ιστορική στιγμή, προκειμένου να συνεργαστούν στη μεγάλη αφύπνιση που συντελείται;

. Κατά τη γνώμη μου, είναι απολύτως απαραίτητο να γνωρίζουμε τα έργα του Πλάτωνα και των νεοπλατωνικών, πρόκειται για θεμελιώδεις συγγραφείς που, μεταξύ άλλων, μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα. Στον Πλατωνισμό, η βασική ιδέα ήταν αυτή της ιεραρχίας, η οποία εκδηλώνεται τόσο στην ψυχή (οι τρεις απαρχές της ψυχής) όσο και στην πολιτεία. Όταν αλλάζει η τάξη και η ιεραρχία, η υλική - λάγνα αρχή γίνεται αρχηγός, η δικαιοσύνη εγκαταλείπει την ψυχή και το κράτος, αρχίζει η βασιλεία της τυραννίας (αυτό που βλέπουμε σήμερα στη Δύση). Είναι επίσης ζωτικής σημασίας να αναφερθούμε στα γραπτά του Γκράμσι - και στις ιδέες του για την "ηγεμονία" - αυτό είναι σημαντικό για να περιγράψουμε τη διαδικασία υποταγής του ευρωπαϊκού χώρου στην παγκοσμιοποίηση. Η κύρια μάχη σήμερα δεν είναι τόσο στρατιωτική όσο πολιτιστική. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε τη νέα αποστολή της κουλτούρας, η οποία φέρει τη σημασιολογία του πολιτισμού. Στην Ευρώπη, μια κουλτούρα που εξαπλώνεται σαν επιδημία είναι η κουλτούρα της παγκοσμιοποίησης (μπορούμε να διακρίνουμε διάφορες τάσεις - cyborgization της τέχνης, γοητεία των αντικειμενοστραφών οντολογιών και πολλές άλλες).

Ο Μποντριγιάρ με την ιδέα του θανάτου στη νεωτερικότητα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, κατά τη γνώμη μου. Εν ολίγοις, σημειώνει ότι η σύγχρονη κοινωνία προσπαθεί να καταργήσει τον θάνατο. Στην κατάργηση αυτή, την άρνηση του θανάτου, ο θάνατος κατακλύζει τα πάντα, υποτάσσει όλες τις διαδικασίες. Αν αναλύσουμε, για παράδειγμα, τη γαλλική πολιτική από τη σκοπιά της Θανατολογίας, τότε αυτή η σύγχρονη στάση με την "άρνηση του θανάτου" μπορεί να φανεί στη μορφή του Μακρόν. Η εστίασή του στην εικονικότητα (ένα προεκλογικό δωμάτιο στο παιχνίδι Meinkraft), η έκκλησή του στο μέλλον (και όχι στο παρελθόν), το biohacking στην υπηρεσία των ιδεολογικών του μεντόρων (Bernard-Henri Lévy) είναι όλα στοιχεία της ιδεολογίας της προσπάθειας να ξεπεραστεί ο θάνατος, η οποία είναι στην πραγματικότητα ενσωματωμένη στην ίδια την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης.

Αν προσπαθήσουμε να στραφούμε προς την υπαρξιακή ανάλυση, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να ακολουθήσουμε τη φιλοσοφία του Χάιντεγκερ, ο οποίος περιέγραψε έξοχα την εμπειρία της σύγκρουσης του ανθρώπου με το Είναι. Η εμπειρία του πολέμου και της σύγκρουσης είναι μια ευκαιρία για τον άνθρωπο να δει το "αυθεντικό", μια ευκαιρία να φτάσει στην "ιερή" του βάση.